Dwaj stryjeczni bracia walczą o spadek zakłady przemysłowe Dalcz. Krzysztof jest gruntownie wykształconym fachowcem, człowiekiem uczciwym, pracowitym. Paweł to spryciarz, samouk i hochsztapler, czarna owca rodziny, posiadający wrodzony talent do interesów. Wykorzystuje zamieszanie po śmierci ojca i przy pomocy oszustw i fałszerstw staje się dyrektorem przedsiębiorstwa. Jednak wielkimi krokami zbliża się kryzys gospodarczy.Akcja tej obyczajowo-sensacyjnej powieści rozgrywa się na tle ogólnoświatowej afery gospodarczej, nawiązującej do wielkiego kryzysu lat trzydziestych.
Romanse, zdrady i afera szpiegowska na skalę międzynarodową. Akcja Czeków bez pokrycia toczy się nie tylko na terenie II Rzeczypospolitej, ale też w wyższych sferach Paryża.Hrabia Jan Nawrecki, dandys, poseł na sejm, stara się o stanowisko ambasadora w Kopenhadze. W pociągu z Warszawy do Paryża poznaje piękną Rosjankę, Ewelinę Nikolską, i wkrótce nawiązuje z nią romans, a jednocześnie spotyka się z księżną Nelly. Uwikłana w działalność szpiegowską na rzecz ukraińskich nacjonalistów Ewelina jest w nim szczerze zakochana, natomiast Nelly cynicznie wykorzystuje jego talenty i koneksje dla ratowania rodzinnego majątku przed bankructwem. Czy Nawrecki doceni to, co szlachetne i wartościowe, czy też okaże się bezdusznym karierowiczem, lekkomyślnie wystawiającym i przyjmującym czeki bez pokrycia?
Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898-1939) – to najpoczytniejszy polski autor w dwudziestoleciu międzywojennym. Twórca takich nieprzemijających przebojów czytelniczych, jak Kariera Nikodema Dyzmy czy Znachor, żeby wspomnieć tylko te najbardziej znane.
Wbrew powszechnemu mniemaniu powieść Kariera Nikodema Dyzmy, wydana w 1932 roku, nie była jego debiutem jako człowieka pióra. Na przełomie lat 1924/1925 T. Dołęga-Mostowicz został felietonistą dziennika „Rzeczpospolita”. We wrześniu 1927 roku za swoje cięte i bezkompromisowe publikacje zapłacił ciężkim pobiciem przez „nieznanych sprawców”. Napastnicy poruszali się, jak wykazało śledztwo, samochodem komendanta głównego Policji Państwowej.
Tom zawierający opisy i komentarze dotyczące życia społecznego i dnia codziennego, który oddajemy w Państwa ręce, jest swoistym literackim dokumentem epoki i drugą częścią zbioru ponadczasowych w swojej wymowie felietonów i opowiadań, które Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał przed rozpoczęciem błyskotliwej kariery powieściopisarskiej.
Skandalizująca książka, która stała się legendą, a jej bohater symbolem prostaka i ignoranta bezwzględnie pnącego się na wyżyny społeczne po szczeblach kariery. Niezwykle odważna i celna satyra na skorumpowane i cyniczne warszawskie elity polityczne końca lat dwudziestych XX wieku.
Bohdan Drucki, posługujący się amerykańskim paszportem na nazwisko Jan Winkler, wraca do Warszawy po latach, by odwiedzić przyjaciela, profesora Karola Brunickiego. Przy tej okazji poznaje japońskiego współpracownika Brunickiego, doktora Kunoki, który pomaga profesorowi w tajnych eksperymentach. Drucki nawiązuje współpracę z dawnym partnerem z czasów gangsterskich, Załkindem, który kupuje na jego nazwisko klub „Argentyna”. Tymczasem młoda prokurator Alicja Horn po sukcesie sądowym odwiedza „Argentynę”, gdzie poznaje Druckiego. Ich znajomość szybko przeradza się w romans. W roku 1933 na podstawie części fabuły powstał film Prokurator Alicja Horn. W roli tytułowej wystąpiła Jadwiga Smosarska, największa gwiazda polskiego kina w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Jana Winklera zagrał Franciszek Brodniewicz, późniejszy odtwórca m.in. głównych ról męskich w adaptacjach filmowych popularnych powieści: Trędowata (1936) i Ordynat Michorowski (1937), Wrzos (1937) oraz Doktór Murek (1939).
Fabuła powieści Kariera Nikodema Dyzmy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza tak jak nigdy nadal jest aktualna w naszym kraju. Wystarczy przyjrzeć się karierom dzisiejszych polityków. A tak naprawdę akcja powieści rozgrywa się w Polsce na przełomie lat 20. i 30. XX wieku O co chodzi z tym Nikodemem Dyzmą i dzisiejszymi czasami? Otóż niejaki Nikodem Dyzma bezprzykładny,niewykształcony prostak i wszechstronny ignorant robi zawrotną karierę polityczną. Obiecuje on za pomocą prostych środków uzdrowić polską gospodarkę, polskie rolnictwo. Do tego choć jest średnio przystojny, chamski przyciąga do siebie znudzone bogactwem kobiety i uwodzi je. Przy tym z niezbadanych przyczyn mimo swego chamstwa działa magnetycznie na najwytworniejsze kobiety. Jak to możliwe? Surowy krytyk funkcjonowania struktur państwowych za czasów Najjaśniejszej II Rzeczpospolitej, Tadeusz Dołęga-Mostowicz, barwnie przedstawił możliwy scenariusz takiego zdarzenia-ku przestrodze. Kariera Nikodema Dyzmy - powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Ukazywała się w odcinkach w dzienniku "ABC" od 1 stycznia do 26 maja 1931 roku, a w wersji książkowej została wydana w 1932 roku w Warszawie przez Towarzystwo Wydawnicze "Rój". Dzisiaj uważa się,że współcześni politycy,którzy dorwali się do władzy, to także niewykształceni, bez doświadczenia, fachowej wiedzy,specjalizacji przywiązani do stołków karierowicze.Mówi się o nich,że to gadające głowy. Mówią,ale w ich mowie nie ma solidnej treści.To "showmeni",którzy scenę zamienili na mównicę w Sejmie czy w Senacie. Czytając dokładnie nowe wydanie tej niezwykle aktualnej powieści masz Drogi Czyteolniku okazję rozszyfrować o kim pisał Tadeusz Dołęga-Mostowicz,a kto dzisiaj może spokojnie poddpisać się pod przedstawionymi przez pisarza życiorysami, zachowanami i karierą. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Fabuła powieści Kariera Nikodema Dyzmy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza tak jak nigdy nadal jest aktualna w naszym kraju. Wystarczy przyjrzeć się karierom dzisiejszych polityków. A tak naprawdę akcja powieści rozgrywa się w Polsce na przełomie lat 20. i 30. XX wieku O co chodzi z tym Nikodemem Dyzmą i dzisiejszymi czasami? Otóż niejaki Nikodem Dyzma bezprzykładny,niewykształcony prostak i wszechstronny ignorant robi zawrotną karierę polityczną. Obiecuje on za pomocą prostych środków uzdrowić polską gospodarkę, polskie rolnictwo. Do tego choć jest średnio przystojny, chamski przyciąga do siebie znudzone bogactwem kobiety i uwodzi je. Przy tym z niezbadanych przyczyn mimo swego chamstwa działa magnetycznie na najwytworniejsze kobiety. Jak to możliwe? Surowy krytyk funkcjonowania struktur państwowych za czasów Najjaśniejszej II Rzeczpospolitej, Tadeusz Dołęga-Mostowicz, barwnie przedstawił możliwy scenariusz takiego zdarzenia-ku przestrodze. Kariera Nikodema Dyzmy - powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Ukazywała się w odcinkach w dzienniku "ABC" od 1 stycznia do 26 maja 1931 roku, a w wersji książkowej została wydana w 1932 roku w Warszawie przez Towarzystwo Wydawnicze "Rój". Dzisiaj uważa się,że współcześni politycy,którzy dorwali się do władzy, to także niewykształceni, bez doświadczenia, fachowej wiedzy,specjalizacji przywiązani do stołków karierowicze.Mówi się o nich,że to gadające głowy. Mówią,ale w ich mowie nie ma solidnej treści.To "showmeni",którzy scenę zamienili na mównicę w Sejmie czy w Senacie. Czytając dokładnie nowe wydanie tej niezwykle aktualnej powieści masz Drogi Czyteolniku okazję rozszyfrować o kim pisał Tadeusz Dołęga-Mostowicz,a kto dzisiaj może spokojnie poddpisać się pod przedstawionymi przez pisarza życiorysami, zachowanami i karierą. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Fabuła powieści Kariera Nikodema Dyzmy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza tak jak nigdy nadal jest aktualna w naszym kraju. Wystarczy przyjrzeć się karierom dzisiejszych polityków. A tak naprawdę akcja powieści rozgrywa się w Polsce na przełomie lat 20. i 30. XX wieku O co chodzi z tym Nikodemem Dyzmą i dzisiejszymi czasami? Otóż niejaki Nikodem Dyzma bezprzykładny,niewykształcony prostak i wszechstronny ignorant robi zawrotną karierę polityczną. Obiecuje on za pomocą prostych środków uzdrowić polską gospodarkę, polskie rolnictwo. Do tego choć jest średnio przystojny, chamski przyciąga do siebie znudzone bogactwem kobiety i uwodzi je. Przy tym z niezbadanych przyczyn mimo swego chamstwa działa magnetycznie na najwytworniejsze kobiety. Jak to możliwe? Surowy krytyk funkcjonowania struktur państwowych za czasów Najjaśniejszej II Rzeczpospolitej, Tadeusz Dołęga-Mostowicz, barwnie przedstawił możliwy scenariusz takiego zdarzenia-ku przestrodze. Kariera Nikodema Dyzmy - powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Ukazywała się w odcinkach w dzienniku "ABC" od 1 stycznia do 26 maja 1931 roku, a w wersji książkowej została wydana w 1932 roku w Warszawie przez Towarzystwo Wydawnicze "Rój". Dzisiaj uważa się,że współcześni politycy,którzy dorwali się do władzy, to także niewykształceni, bez doświadczenia, fachowej wiedzy,specjalizacji przywiązani do stołków karierowicze.Mówi się o nich,że to gadające głowy. Mówią,ale w ich mowie nie ma solidnej treści.To "showmeni",którzy scenę zamienili na mównicę w Sejmie czy w Senacie. Czytając dokładnie nowe wydanie tej niezwykle aktualnej powieści masz Drogi Czyteolniku okazję rozszyfrować o kim pisał Tadeusz Dołęga-Mostowicz,a kto dzisiaj może spokojnie poddpisać się pod przedstawionymi przez pisarza życiorysami, zachowanami i karierą. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Znachor to "ten, kto zna"choroby. To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi, Znachorstwo jest często związane z zabobonami.Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne, i magiczne, które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych,ale niekoniecznie.Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców medycyny ludowej.Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo.Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze. Powieść " Znachor" Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał w roku 1937. Dzieło to powstało początkowo jako scenariusz filmowy. Kiedy jednak scenariusz odrzucono, autor przerobił go na powieść. Treścią jest historia renomowanego chirurga, profesora Rafała Wilczura, który pewnego dnia dowiaduje się, że jego ukochana żona Beata odeszła z kochankiem, zabierając ich córeczkę Marysię. Zrozpaczony włóczy się po mieście i pada ofiarą bandytów. Ciężko pobity doznaje amnezji. Nie wiedząc, kim jest, tuła się po wioskach, chwytając się dorywczych prac. W końcu przyjmuje go pod swój dach wiejski gospodarz i Wilczur, już jako Antoni Kosiba, rozpoczyna swoją znachorską działalność. Po udanej operacji kalekiego syna gospodarza zyskuje sławę wielkiego uzdrowiciela. Miejscowy lekarz, zazdrosny o sukces, grozi mu sądem za nielegalne wykonywanie praktyki lekarskiej... Sukces powieści zachęcił autora do napisania kontynuacji losów profesora Wilczura. W 1939 roku wydana została powieść "Profesor Wilczur" przedstawiająca jego dalsze losy. W 1936 roku pisarz przebywający w majątku Piwnickich w Sikorzu,odwiedził z gospodarzami w ramach wycieczki oddaloną o 10 km wieś Radostki, w której znajdował się młyn wodny. Przyjmował w nim pacjentów jeden z pracowników młyna, miejscowy zielarz i znachor nazwiskiem Różycki. Liczni pacjenci woleli leczyć się u znachora niż u drogich i mało skutecznych lekarzy. Krótko wcześniej, w 1935 w dzienniku " ABC", z którym Dołęga-Mostowicz współpracował, ukazała się notatka o lekarzu, doktorze Ferdynandzie Dolanim, absolwencie uczelni medycznej w Brukseli, który w małopolskiej wsi Borek został aresztowany za znachorstwo. Dolani zataił posiadanie dyplomu doktora medycyny, ponieważ znachorom powodzi się lepiej niż lekarzom. Historie te zainspirowały pisarza, a Radotki stały się pierwowzorem Radoliszek, które autor przeniósł jednak do północno-wschodniej Polski, na Wileńszczyznę i tereny białoruskie, skąd sam pochodził. Wątek pobicia doktora Wilczura mógł nawiązywać do przeżyć pisarza, który za krytykę władz został pobity w 1927roku.żródło Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Znachor to "ten, kto zna"choroby. To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi, Znachorstwo jest często związane z zabobonami.Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne, i magiczne, które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych,ale niekoniecznie.Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców medycyny ludowej.Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo.Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze. Powieść " Znachor" Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał w roku 1937. Dzieło to powstało początkowo jako scenariusz filmowy. Kiedy jednak scenariusz odrzucono, autor przerobił go na powieść. Treścią jest historia renomowanego chirurga, profesora Rafała Wilczura, który pewnego dnia dowiaduje się, że jego ukochana żona Beata odeszła z kochankiem, zabierając ich córeczkę Marysię. Zrozpaczony włóczy się po mieście i pada ofiarą bandytów. Ciężko pobity doznaje amnezji. Nie wiedząc, kim jest, tuła się po wioskach, chwytając się dorywczych prac. W końcu przyjmuje go pod swój dach wiejski gospodarz i Wilczur, już jako Antoni Kosiba, rozpoczyna swoją znachorską działalność. Po udanej operacji kalekiego syna gospodarza zyskuje sławę wielkiego uzdrowiciela. Miejscowy lekarz, zazdrosny o sukces, grozi mu sądem za nielegalne wykonywanie praktyki lekarskiej... Sukces powieści zachęcił autora do napisania kontynuacji losów profesora Wilczura. W 1939 roku wydana została powieść "Profesor Wilczur" przedstawiająca jego dalsze losy. W 1936 roku pisarz przebywający w majątku Piwnickich w Sikorzu,odwiedził z gospodarzami w ramach wycieczki oddaloną o 10 km wieś Radostki, w której znajdował się młyn wodny. Przyjmował w nim pacjentów jeden z pracowników młyna, miejscowy zielarz i znachor nazwiskiem Różycki. Liczni pacjenci woleli leczyć się u znachora niż u drogich i mało skutecznych lekarzy. Krótko wcześniej, w 1935 w dzienniku " ABC", z którym Dołęga-Mostowicz współpracował, ukazała się notatka o lekarzu, doktorze Ferdynandzie Dolanim, absolwencie uczelni medycznej w Brukseli, który w małopolskiej wsi Borek został aresztowany za znachorstwo. Dolani zataił posiadanie dyplomu doktora medycyny, ponieważ znachorom powodzi się lepiej niż lekarzom. Historie te zainspirowały pisarza, a Radotki stały się pierwowzorem Radoliszek, które autor przeniósł jednak do północno-wschodniej Polski, na Wileńszczyznę i tereny białoruskie, skąd sam pochodził. Wątek pobicia doktora Wilczura mógł nawiązywać do przeżyć pisarza, który za krytykę władz został pobity w 1927 roku. żródło Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach.
Dalsze losy bohatera powieści Znachor, profesora Rafała Wilczura, wybitnego chirurga, który po latach tułaczki wraca na stanowisko szefa renomowanej warszawskiej kliniki. Powrót ten oznacza kres kariery profesora Dobranieckiego, który w związku z tym rozpoczyna kampanię oszczerstw i pomówień. W efekcie Wilczur zostaje oskarżony o karygodne zaniedbania w pracy, a wypłata odszkodowania za niezawiniony zgon pacjenta sprawia, że traci swój majątek. Opuszcza stolicę i wraca do starego młyna z zakochaną w nim lekarką i swoim ekscentrycznym przyjacielem. Czy Rafał Wilczur odnajdzie w poleskich Radoliszkach upragniony spokój?
Kolejny tom tekstów niewydanych Tadeusza Dołęgi-Mostowicza pt. „Dziwna kamienica” zawiera wybór artykułów dotyczących przedwojennej Warszawy oraz osobistych, „warszawskich” doświadczeń samego autora. Ten swoisty dokument epoki zawiera unikalne opisy życia kulturalnego stolicy, życia codziennego i odświętnego jej mieszkańców czy tajników (często niechlubnych) funkcjonowania administracji miejskiej. Znajdziemy tu również wzmianki o niepozornych miejscowościach, które dziś są już częścią stolicy. Ponadczasowość i prawdziwość to powody, dla których szczególnie warto czytać stare, choć niestarzejące się felietony Mostowicza.
Do Świdra, jak wiadomo, jedzie się półtorej godziny z okładem Kolejką Wawerską, rodzoną siostrzycą Wilanowskiej, obie bowiem szanują jedną maksymę łacińską: festina lente. Jeżeli kto spojrzy na męczący się w beznadziejny sposób samowarek i majestatyczny powolny bieg „pociążku” musi się zgodzić, że dojazdowe kolejki są żywym dowodem zastosowania powyższej maksymy.
fragment tekstu „W Świdrze i jego okolicach”
Przeciętny śmiertelnik warszawski nie domyśla się nawet jak tragiczna nuda obrała sobie siedlisko w biurach naszego czcigodnego Magistratu za odrapanym majestatem fasady. Siedzą potentaci przy biurkach i ziewają. Stoi 3-ch woźnych przy każdych drzwiach i drzemią...
– Latem to chociaż muchy są, można łapać, zawsze jakieś zajęcie... a teraz?
fragment tekstu „Jak można z nudów ludziom szkodzić?”
Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898–1939) – najpoczytniejszy polski autor w XX-leciu międzywojennym. Twórca takich nieprzemijających przebojów czytelniczych, jak „Kariera Nikodema Dyzmy” czy „Znachor”. Wbrew powszechnemu mniemaniu wydana w 1932 roku powieść „Kariera Nikodema Dyzmy” nie była jego debiutem jako człowieka pióra. Na przełomie lat 1924/1925 T. Dołęga-Mostowicz został felietonistą dziennika „Rzeczpospolita”. We wrześniu 1927 roku za swoje cięte i bezkompromisowe publikacje zapłacił ciężkim pobiciem przez „nieznanych sprawców”.
Powieść Znachor Tadeusza Dołęgi-Mostowicza napisana w 1937 roku należy do klasyki polskiej literatury. Znany chirurg, profesor Rafał Wilczur, dowiaduje się, że porzuciła go żona. Zrozpaczony mężczyzna upija się i pada ofiarą bandytów. Ciężko pobity doznaje amnezji. Nie wie, kim jest, wędruje po wsiach i podejmuje się przypadkowych prac. Zostaje przygarnięty przez wiejskiego gospodarza i zaczyna leczyć ludzi jako Antoni Kosiba. Gdy mimo prymitywnych warunków, przeprowadza udaną operację na kalekim synu gospodarza, sława znachora zaczyna się rozprzestrzeniać nie tylko w najbliższej okolicy. Niezwykła popularność Znachora przyczyniła się do powstania popularnej ekranizacji z 1981 roku w reżyserii Jerzego Hoffmana.
Powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza Kariera Nikodema Dyzmy należy do kanonu literatury polskiej. Powieść powstała w 1932 roku i w zamyśle autora miała być literacką satyrą kraju pod rządami sanacji. Nikodem Dyzma jest prostym prowincjuszem, zarabiającym z gry na mandolinie w warszawskich lokalach. W wyniku zbiegu nieoczekiwanych okoliczności, zawikłanych układów pomiędzy ówczesnymi biznesmenami i władzą, a także intryg wysokich urzędników administracji państwowej, bohater powieści robi oszałamiającą karierę, najpierw w sektorze prywatnych majątków i interesów, następnie w aparacie Państwa. Nikodem Dyzma zdaje sobie sprawę, że piastowane przez niego urzędy zupełnie go przerastają, ale szybko uczy się, że może się tym nie przejmować. Wystarczy sprytnie i bez skrupułów lawirować i można troszczyć się jedynie o wykorzystywanie pozycji dla swoich prywatnych celów i prowadzenia bujnego życia towarzyskiego, pełnego balów, rautów i barwnych przygód miłosnych. Ostra krytyka Polski sanacyjnej zawarta w powieści Dołęgi-Mostowicza okazała się ponadczasowa. Każde pokolenie Polaków odkrywa ze smutkiem swoich Nikodemów-Dyzmów, którzy obejmują najwyższe funkcje w Państwie. Nic więc dziwnego, że świetnie napisana prorocza powieść przedwojennego dziennikarza politycznego i pisarza zajmuje ważne miejsce w literaturze polskiej, a postać Nikodema Dyzmy stała się synonimem niekompetentnych i nastawionych na prywatę karierowiczów. Kariera Nikodema-Dyzmy była kilkakrotnie ekranizowana, w 1956 roku w postać głównego bohatera wcielił się Adolf Dymsza, w 1980 Roman Wilhelmi, a w 2002 Cezary Pazura.
Wybór małych form prozatorskich (i jednej poetycko-dramatycznej) Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, z których znakomita większość po raz pierwszy ukazuje się w wydaniu książkowym, rzuca nowe światło na twórczość najpopularniejszego polskiego pisarza XX wieku. Teksty z lat 1925–1939 nie tylko ukazują rozwój talentu i bardzo świadomą artystyczną drogę pisarza, ale dostarczają znakomitej rozrywki także dzisiejszemu czytelnikowi. Są tu utwory mniej i bardziej frywolne, zawsze pełne humoru, błyskotliwych obserwacji psychologicznych i obyczajowych, a także złośliwych, zaskakująco dziś aktualnych, politycznych aluzji.
Pełna niezwykłych zwrotów akcji sensacyjno-romantyczna powieść, której akcja toczy się w Warszawie w latach trzydziestych XX wieku. Jej bohaterem jest Jan Winkler, człowiek umiejący żyć pełną piersią, postać o wielu twarzach i rozlicznych życiorysach, ścigany przez niejeden wymiar sprawiedliwości. Po wielu latach nieobecności, wraca jako obywatel USA do Warszawy, gdzie rzuca się w wir interesów. Niezwykle atrakcyjny, budzi namiętność wśród wielu kobiet. Wśród nich jest także prokurator Alicja Horn, nadzwyczaj atrakcyjna, a przy tym nie do pokonania na sali sądowej.
Gdzie? Kiedy? Przysiągłby, że kiedyś musiał ją znać, że te płonące czarne oczy ze wspaniałymi zrośniętymi łukiem czarnymi brwiami i te złociste włosy, i te wprost nieprawdopodobnie wykrojone wargi... Kto?... Kiedy?... Na pewno... Na pewno...
Po odzyskaniu pamięci profesor Wilczur wraca do pracy w swojej klinice. Odzyskuje stanowisko i znów cieszy się szacunkiem, ale nie dla wszystkich jest to szczęśliwy rozwój wydarzeń. Zniechęcony podstępnymi intrygami ucieka z powrotem na wieś tam, gdzie czuje się naprawdę potrzebny.Czy Rafał Wilczur odnajdzie w poleskich Radoliszkach oczekiwany spokój? Czy miłość pięknej młodej kobiety stanie się skutecznym lekiem na jego depresję i pozwoli mu odnaleźć utraconą wiarę w sens życia?Książka jest kontynuacją wydanego wcześniej w serii Znachora.
Jedna z najsłynniejszych powieści polskich, w której wykreowany został jeden z najsłynniejszych bohaterów popkultury.
Nikodema Dyzmę spotykamy w obskurnej spelunie, gdzie próbuje zarobić na chleb, grając na mandolinie. Do Warszawy przybył z Kresów w poszukiwaniu pracy. Wcześniej był urzędnikiem na poczcie, ale w wyniku kryzysu stracił tę pracę, teraz też nie widzie mu się w szukaniu nowego zajęcia. W wyniku przypadkowego zdarzenia w jego ręce trafia zaproszenie na raut dyplomatyczny, który ma się odbyć w Hotelu Europejskim. Dyzma decyduje się tam pójść, mając nadzieję, że wmiesza się w tłum gości i dobrze naje.
Na przyjęciu stara się nikomu nie wadzić, jednak w pewnym momencie jakiś gość uderzeniem w łokieć wytrąca mu z ręki talerz z sałatką, Dyzma reaguje na to bardzo ostro, czym niespodziewanie zdobywa podziw oraz spore pieniądze, jako zadatek przyszłej pracy…
Powieściowy pierwowzór Kariery Nikodema Dyzmy zrodził się z potrzeby... zemsty. Tadeusz Dołęga Mostowicz, jako młody dziennikarz popełnił artykuł, w którym niezwykle krytycznie odniósł się do rządów Józefa Piłsudskiego. Poirytowany marszałek postanowił oduczyć bezczelnego pismaka nieeleganckiego stylu, nasyłając na niego swoich podwładnych. Skatowany autor wpadł wówczas na pomysł napisania powieści będącej satyrą na polityczny salon dwudziestolecia. Głównym bohaterem uczynił bezrobotnego urzędniczynę z prowincji, który w zawrotnym tempie osiąga sukces na szczytach władzy.
Powieść obyczajowa z wyższych sfer przedwojennej Warszawy, a przy tym pasjonujący kryminał. Blichtr wykwintnych salonów, kawiarniane romanse, szpiedzy i detektywi, afera z kradzieżą tajnych dokumentów państwowych, szantaże i podsłuchy.
Wszystko to znajdziemy w powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, jednego z najbardziej poczytnych pisarzy międzywojennej Polski, który sam tak pisał o swojej książce:
Uważam, że pamiętnik p. Hanki Renowickiej w zupełności na druk zasługuje. Wart jest
rozpowszechnienia jako po prostu dokument obyczajowości i psychiki dzisiejszej kobiety
kulturalnej oraz jej środowiska. W czasach gdy pochłaniamy setki tomów przeróżnych biografii, autobiografii i powieści autobiograficznych pisanych przez robotników, chłopów, girlsy, byłych przemytników, polityków itp. – nie widzę powodu, dlaczego mielibyśmy się wyrzec sposobności poznania pamiętnika kobiety należącej do warstw wyższych, do tych „dziesięciu tysięcy”, które w naszym kraju nadają ton i charakter epoce. Sądzę, że dokument ten może być równie interesujący, a uzupełniając literacki pejzaż autentyzmu przyda się przyszłemu historykowi obyczajów pierwszej połowy dwudziestego wieku.
Oddając go w ręce czytelnika pragnę zaznaczyć, że najwyższą zaletą pamiętnika jest
zdumiewająca jego szczerość, szczerość, której nie zdołali osiągnąć nawet tak wielcy
pamiętnikarze jak – toute proportion gardeé – Jan Jakub Rousseau.
Pełna finezji powieść, demaskująca pustkę moralną i intelektualną elit społecznych, była jednocześnie próbą ostrzeżenia przed nadciągającą katastrofą.
Trzy najsłynniejsze powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza – jednego z najpoczytniejszych polskich pisarzy dwudziestolecia międzywojennego – w jednym tomie: „Kariera Nikodema Dyzmy”, „Znachor” i „Profesor Wilczur”. Klasyka. Łączą ze sobą doceniane przez znawców walory literackie z uwielbianą przez szerokie rzesze czytelników popularną stylistyką. Pierwsza to zabawna i pouczająca historia awansu społecznego najsłynniejszego hochsztaplera w dziejach Polski, dwie następne są wzruszającą opowieścią o losach znakomitego chirurga Rafała Wilczura, który na skutek tragicznego splotu przepadków traci pamięć i zaczyna nowe życie jako wiejski uzdrowiciel Antoni Kosiba. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników literatury.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
