Spis treści:Od AutoraI. Geneza konfliktuII. Siły zbrojne przeciwników w 1940 rokuIII. Plany wojenne stron i rozwinięcie sił zbrojnych w przededniu wojnyIV. Najazd Włoch na Grecję (28 października 13 listopada 1940 r.)V. Kontrofensywa wojsk greckich (14 listopada 28 grudnia 1940 r.)VI. Pauza zimowa (styczeń luty 1941 r.)VII. Wiosna 1941 rokuVIII. Interwencja Niemiec i załamanie się obrony wojsk grecko-brytyjskich na granicy z Bułgarią i w Jugosławii (618 kwietnia 1941 r.)IX. Klęska wojsk sojuszniczych w GrecjiX. Próba podsumowaniaZakończenieAneksyBibliografiaSpis map O książce:Wojna włosko-grecka toczona w latach 1940-1941 jest jednym z mało znanych w Polsce epizodów II wojny światowej. W zasadzie o działaniach lądowych z polskich autorów pisał tylko Tadeusz Rawski w książce Wojna na Bałkanach. Agresja hitlerowska na Jugosławię i Grecję wydanej w Warszawie w 1981 r. i w szeregu artykułów w Wojskowym Przeglądzie Historycznym. Do działań na tym terenie nawiązują także autorzy monografii lotniczych czy prac opisujących wojnę w powietrzu (np. W. Bączkowski, K. Chołoniewski, Samoloty nad Półwyspem Bałkańskim 1940-1941, Warszawa 1990) bądź na morzach. Tymczasem wojna włosko-grecka była jedynym na pierwszym etapie II wojny światowej konfliktem, w który napadnięte państwo skutecznie oparło się napastnikowi. Pierwszą wojną, w której państwo należące do Osi de facto poniosło klęskę. Oczywiście ostatecznie Grecja została pokonana, lecz stało się tak dopiero w wyniku interwencji III Rzeszy, która musiała, na skutek greckiej awantury Mussoliniego, skorygować swe plany odnośnie do Półwyspu Bałkańskiego. W niniejszej pracy autor skupił się właśnie na opisie wojny Grecji z Włochami, choć nie dało się pominąć decydującej dla jej wyniku inwazji wojsk niemieckich, jak i udziału Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego czy armii jugosłowiańskiej. Zasadniczą część pracy stanowią jednak działania na froncie albańskim i walki wojsk greckich z najeźdźcami. Udział zgrupowania W-Force, który w gruncie rzeczy był niewielki, został przedstawiony w dużym skrócie, ponieważ nie było to głównym celem Autora książki... O autorze:Jarosław Dobrzelewski (1971), absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego.Specjalizuje się w historii wojskowości, a szczególnie interesują go konflikty zbrojne w Ameryce Południowej i na Bliskim Wschodzie.
Wojna między Irakiem a Iranem była jednym z najdłuższych konfliktów zbrojnych, który miał miejsce po 1945 roku. Wbrew planom Bagdadu zamiast szybkiego „blitzkriegu” Irak uwikłał się w krwawy, długotrwały konflikt, w którym, jak oceniano, jego adwersarz miał znacznie większe szanse na zwycięstwo. Dla większego i ludniejszego Iranu wojna na wyczerpanie była zdecydowanie mniejszym złem, ponadto zaś zagrożenie spowodowane iracką agresją umożliwiło mułłom skonsolidowanie zdobyczy rewolucji islamskiej. Po zatrzymaniu ofensywy wojsk „reżimu z Bagdadu” armia rewolucyjna przeszła do zdecydowanych działań zaczepnych i wkroczyła na terytorium przeciwnika. Chomeini odrzucił wszelkie propozycje pokojowe i nie ukrywał już, że chodzi mu o islamizację Iraku. Saddam Husajn stanął przed wyborem „być albo nie być”, a Irakijczycy musieli zdecydować, czy chcą być państwem świeckim, czy też islamskim. W walkach toczonych w latach 1982–84 oddziały Husajna zdołały powstrzymać pierwszy impet bojowników Chomeiniego. Przez kolejne trzy lata obie strony toczyły zażartą wojnę na wyczerpanie, przy czym o wiele większe straty stały się udziałem nieustannie atakujących Irańczyków, których przywódcy zdawali się wyznawać XIX-wieczną francuską doktrynę „ataku za wszelką cenę” (...).
Drugi tom Wojny iracko-irańskiej obejmuje okres od jesieni 1984 do lata 1988 roku. W drugiej części Czytelnik znajdzie rozdziały opisujące rozbudowę sił zbrojnych przeciwników, przebieg działań na lądzie, morzu i w powietrzu, wpływ wojny na gospodarkę państw i wywołane przez nią implikacje polityczne. Pracę kończy krótkie podsumowanie konfliktu, zawierające także wnioski dotyczące przebiegu działań wojennych.
(opis wydawcy)
Wojna iracko-irańska była jednym z najdłuższych konfliktów zbrojnych, jakie miały miejsce w XX wieku. Rozpoczęła się jesienią 1980, a zakończyła latem 1988 roku, trwała więc bez mała osiem lat. Pomimo tego jej przebieg jest w zasadzie nieznany czytelnikom w naszym kraju. Oczywiście także w Polsce ukazały się książki na jej temat, przy czym za najbardziej wartościową uznałbym publikację Jerzego Biziewskiego Irak–Iran 1980–1988, dotyczyły one jednak – wyjąwszy cytowaną wyżej pracę – głównie pierwszego okresu konfliktu. Ich autorzy skupiali się na historii obu zwaśnionych krajów, reperkusjach politycznych i gospodarczych wojny, mniej miejsca poświęcając działaniom stricte militarnym. Pisząc niniejsze opracowanie, starałem się nie pominąć żadnego z aspektów tej wojny lecz, podobnie jak w mojej wcześniejszej książce Wojna iracko-irańska 1980–1988, która ukazała się w 2014 roku, szczególną uwagę skupiłem na działaniach na froncie. Nie ukrywam przy tym, że, podobnie jak we wcześniejszej pracy, musiałem przezwyciężać trudności związane nie tylko z brakiem materiałów źródłowych, ale często z brakiem jakichkolwiek materiałów. Zrozumiałem wówczas, dlaczego inni autorzy książek o tej wojnie ograniczyli się głównie do przedstawienia jej aspektów politycznych i gospodarczych. Nawet autorzy z Zachodu, często opisujący poszczególne operacje wojskowe, unikali szczegółów, zadowalając się ogólnikami...
(opis wydawcy)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
