Ludzie coraz rzadziej mówią o swoich smutkach, melancholii, rozczarowaniach, przygnębieniu, traceniu nadziei itp., a coraz częściej stwierdzają, że chorują na depresję i połykają pigułki, które mają zmienić ich sposób doświadczania realiów własnego życia. Czy depresja to zaburzenie biochemicznej równowagi w mózgu związane z ilością takich neuroprzekaźników jak serotonina czy dopamina? Czy leki przeciwdepresyjne są skuteczne w przywracaniu tej równowagi i czy naprawdę leczą depresję ? Fascynująca książka Irvina Kirscha ujawnia kulisy marketingowych działań przemysłu farmaceutycznego, które straszą ludzi epidemią depresji, promują leki przeciwdepresyjne oraz ukrywają przed opinią publiczną wyniki badań, pokazujące ich złudną skuteczność i dotkliwe skutki uboczne. Zdaniem Kirscha i innych poważnych badaczy nie ma wystarczających dowodów naukowych potwierdzających tezę o braku równowagi biochemicznej w mózgu oraz specyficzne działanie leków przeciwdepresyjnych. Antydepresanty mogą przynosić doraźną ulgę, ale w ogromnej mierze jest ona spowodowana efektem placebo, czyli nadzieją na ich uzdrawiające efekty. Książka wskazuje na potrzebę poszukiwania innych form pomocy dla osób przygnębionych, rozczarowanych i tracących nadzieję na lepsze życie.

Publikacja ta to przełomowy i praktyczny poradnik na temat leczenia traumy młodzieży i dorosłych. Łączy różne podejścia do wielu rodzajów następstw traumy. Autorzy koncentrują się na empirycznym wsparciu technik terapeutycznych oraz kluczowej roli relacji między terapeutą a pacjentem. Osobny rozdział poświęcili zastosowaniu środków psychoaktywnych w leczeniu pacjentów dotkniętych traumą i ich ograniczeniom.

Nigdy wcześniej nie spotkałam człowieka tak absolutnie szczerego i prostolinijnego jak Krzysztof. Nie waży słów, nie kalkuluje, nie kluczy. Na każde pytanie odpowiada bez umizgów. Jeśli nie wie, zastanawia się. Mira Suchodolska Moje wspomnienia z pobytu w szpitalu i długiej rehabilitacji są po to, aby dać ludziom do myślenia. Aby przygotować niektórych na miękkie lądowanie w razie życiowego wirażu. Celowo opowiadam o domu rodzinnym, o młodości, szkole, harcerstwie i moim sposobie wychowywania dzieci. To wszystko daje mi siłę. Daje nam siłę. Bez tego moja opowieść byłaby niepełna. Jestem pewien, że gdyby nie bliscy, którzy byli przy mnie w najtrudniejszych chwilach, nie miałbym siły walczyć. Gdyby nie moja wiara, nie widziałbym w tej walce sensu. Wszystko jest po coś. (?) Mój wypadek był po to, żeby dać świadectwo innym. Wierzę, że to ma sens, że w dniu wypadku dostałem ?z góry? nową listę zadań. Do tego przekonania musiałem jednak dojrzeć. Zdałem sobie z tego sprawę dopiero po wypadku. (fragment książki)

"Wrócił z pracy, fajrant, i nagle przestał żyć. Pogotowie, reanimacja, policja, zwłoki odwiezione. Zabrany. Zabrakło czasu na pożegnanie, zabrakło czasu na zrozumienie". To obrazek z życia wzięty. Opis śmierci, która jak złodziej włamuje się do domu dwojga małżonków. Pustoszy, zabiera, rodzi smutek, a życie kobiety zmienia w mgnieniu oka. Ale czy to koniec? Ta książka to ciepły i wrażliwy towarzysz dla owdowiałych kobiet, aby poradziły sobie z bólem po stracie męża i ułożyły życie na nowo. Daje nadzieję, że któregoś dnia słońce znowu wyjrzy zza chmur. I będzie pięknie, choć inaczej. ANGELIKA DAIKER jest doktorem teologii, pracuje jako referent do spraw opieki nad umierającymi i osobami po stracie bliskich. Towarzyszy ludziom w żałobie, oferując im terapię indywidualną i grupową. Kształci również terapeutów, którzy opiekują się osobami w żałobie.  

Cierpienie budzi odwieczne pytanie: "Boże, dlaczego?". Cierpienie jest udziałem "człowieczego losu" wszystkich mieszkańców tej ziemi. To, że cierpią bezbożni, może wydawać się logiczne: powodem jest grzech. Ala dlaczego cierpi sprawiedliwy i święty? Tak! Odpowiedź na to pytanie o cierpienie, którą proponuje Paul E. Billheimer, jest logiczna, spójna, ogarniająca całościowo istotę człowieka, może tchnąć w niego nadzieję, dać poczucie sensu i wzbudzić pragnienie osiągnięcia czegoś wielkiego, co zaplanował, przygotował i udostępnił miłujący Ojciec, Bóg.

We współczesnym świecie depresja dotyka coraz więcej osób. Długotrwały smutek, poczucie beznadziei czy brak chęci do działania mogą być jej pierwszymi objawami. Poradnik pomoże ci rozwiać wątpliwości, czy twoje złe samopoczucie lub pogorszenie nastroju twoich bliskich jest związane z depresją. Książka przeznaczona jest zarówno dla tych, którzy podejrzewają, że oni sami lub ktoś z ich otoczenia padł ofiarą depresji, jak i dla tych, u których choroba została zdiagnozowana. Poradnik bardzo dokładnie opisuje objawy i przyczyny depresji oraz tłumaczy, dlaczego tak trudno ją rozpoznać i pokonać, choć to możliwe. Pokazuje, jak ważne dla wyzdrowienia są poczucie własnej wartości, otwarte wyrażanie emocji i wsparcie bliskich. Na podstawie testu predyspozycji, licznych ćwiczeń w formie pytań oraz tabel emocji obiektywnie ocenisz swój stan psychiczny. Dzięki konkretnym przykładom i analizom przypadków dowiesz się, czy wyparcie, racjonalizacja, wyolbrzymianie lub czarnowidztwo nie stoją na drodze do twojego wyleczenia. Autorka - doświadczona psychoterapeutka - zwraca również szczególną uwagę na problem depresji, która dotyka najbliższych. Pokazuje, jak mądrze im pomagać, jakich działań unikać i jak skutecznie motywować do leczenia. Specjalne arkusze pomogą rozpoznać alarmujące objawy. Przytoczone w książce relacje osób, których walka z depresją zakończyła się sukcesem, będą dla ciebie dużym wsparciem i przykładem, że pokonanie tej choroby jest możliwe. Przeglądasz książkę o depresji? To oznacza, że czegoś szukasz Depresja już zdążyła cię dotknąć, naznaczyć twoje życie, odebrać ci spokój i poczucie bezpieczeństwa. Boisz się, że na stałe zagościła w twoim życiu i nigdy już się od niej nie uwolnisz? A może odwiedziła cię kiedyś na chwilę, ale ciągle się obawiasz, że zaraz wróci? Nie wiesz, jak się jej pozbyć? Odkryłeś, że skrada się do twojego domu, i chcesz wzmocnić barykady? A może spostrzegłeś, że jest w niej pogrążona jedna z bliskich ci osób, a ty nie masz pojęcia, co zrobić, jak pomóc jej i sobie? Wydaje się, że o depresji powiedziano już niemal wszystko. Napisano na ten temat wiele książek i artykułów, przeprowadzono mnóstwo badań i dokonano licznych ważnych odkryć pozwalających walczyć z tą chorobą. Niestety, mimo coraz większej wiedzy na jej temat wciąż wiele osób tonie w depresji i nie woła o pomoc. Są też tacy, którzy stojąc na brzegu, widzą tonącego i słyszą jego wołanie, ale jest on za daleko, żeby rzucić mu koło ratunkowe. Bezsilność i zagubienie paraliżują. Niezależnie od tego, czy to ciebie dotyka depresja, czy też patrzysz, jak zabiera ci ona najbliższą osobę, pamiętaj, że obie te sytuacje są bardzo trudne i że powinieneś zadbać o siebie. Zastanów się, jak chcesz żyć. Zasada„dbania o siebie"jest warunkiem poradzenia sobie z depresją. Depresja karmi się właśnie tym, że o siebie nie dbasz, nie walczysz o to, co dla ciebie dobre, nie pamiętasz o swoich potrzebach, nie osłaniasz miejsc podatnych na zranienie. Nie chodzi o to, byś dbając o siebie, robił wszystko sam. Troska o siebie polega również na szukaniu pomocy, zgłębianiu problemu, dążeniu do zrozumienia go, przyjmowaniu wsparcia od innych. Niniejsza książka została napisana z myślą o tobie Choć ciebie nie znam, mogę przypuszczać, czego szukasz i czego potrzebujesz, skoro sięgasz po poradnik o depresji. Skąd to wiem? Z własnego doświadczenia. Z depresją bowiem zetknęłam się wielokrotnie, towarzysząc w tej chorobie moim bliskim oraz pomagając wielu moim pacjentom odzyskać zdrowie podczas psychoterapii. Zapewnij sobie komfort podczas lektury poradnika. Nie spiesz się. Zatrzymuj się przy istotnych dla ciebie fragmentach, zawierających ważne dla ciebie treści i odnoszących się do sytuacji, które wydają ci się bliskie, znajome. Zapewne znajdziesz w tej książce wiele kwestii, które znasz i rozumiesz albo dopiero zaczniesz rozumieć, co pozwoli ci na inne spojrzenie - spojrzenie w stronę słońca. Nie jest to praca naukowa-jest to książka na wskroś ludzka, napisana przez człowieka i adresowana do człowieka, l taką relację chcę z tobą nawiązać - pragnę towarzyszyć ci w twoich rozmyślaniach i zmaganiach, w walce o zdrowie i dobre samopoczucie. Zapewne masz wątpliwości: jak poradnik może pomóc pokonać depresję? Zgadzam się z tobą, że samo przeczytanie książki nie uleczy. Poradnik- i jakakolwiek inna książka - nie ma takiej mocy. Źródłem siły niezbędnej do wprowadzenia zmian są twoje własne obserwacje, przemyślenia, wgląd w stan umysłu, uczuć, pochylenie się nad sobą. Poradnik ci w tym pomoże, zwłaszcza jeśli pozwolisz sobie na otwartość i ciekawość, zaryzykujesz wejście na nową drogę. Niniejsza książka odegra swoją rolę wówczas, gdy zdecydujesz się na zrobienie czegoś ważnego dla siebie - jeśli nawiążesz ze sobą kontakt, odnajdziesz łączność ze swoimi myślami, przeżyciami, pragnieniami. Żeby rozstać się z depresją lub pomóc tym, którzy się z nią borykają, trzeba czegoś więcej niż czytanie. Dlatego też w niniejszej publikacji zamieszczono relacje osób, które doświadczyły depresji. Zainspirują cię one do autorefleksji i sprawią, że będziesz w stanie zrobić krok naprzód. Zachęcam cię, abyś sprawdził skuteczność wskazówek i wartość proponowanych ćwiczeń. Znajdziesz tu również medyczne spojrzenie na depresję oraz informacje dotyczące tego zaburzenia, jego przyczyn i mechanizmów powstawania. Wygospodaruj czas na to, aby się spokojnie zastanowić, co się dzieje w twoim wnętrzu, jaka jest twoja kondycja, jakie zmiany zaszły w świecie twoich uczuć, myśli i pragnień. Być może będziesz musiał poszukać pomocy psychoterapeuty lub lekarza psychiatry. Książka pozwoli ci dostrzec, czego potrzebujesz w tej sytuacji, i pomoże ci się przygotować do dalszej drogi. Chcę ci pokazać, że depresja ma różne twarze, ale przede wszystkim uświadomić ci, jak łatwo jest się od niej uzależnić i dlaczego trudno się z nią rozstać. Więź z depresją jest na tyle silna i toksyczna, że eliminuje wszelkie inne relacje, co prowadzi do samotności. Pogrążanie się w depresji sprawia wrażenie podróży, z której nie ma powrotu. Jeśli przeżywasz stany depresyjne lub zastanawiasz się, jak uniknąć depresji, sięgnij po niniejszą książkę. Poradnik ma na celu: uwrażliwienie na to, co się dzieje w tobie i wokół ciebie, na twoje potrzeby, a zwłaszcza na potrzebę troski o samego siebie; ukazanie trudnej walki o wolność, jaką trzeba stoczyć z depresją, żeby móc dalej żyć - a życie z takim zwycięstwem jest warte ogromnego wysiłku; uświadomienie, że dzięki nabyciu nowych umiejętności będziesz w stanie ochronić się przed depresją lub jej nawrotami. Jeśli borykasz się z depresją bliskiej ci osoby, poradnik ma na celu: ukazanie ci, co się z nią dzieje, czego potrzebuje; pokazanie, jak i kiedy możesz jej pomóc i gdzie kończy się twój wpływ; uwrażliwienie cię na twoje potrzeby w tej sytuacji. Pamiętaj, że życie bez depresji jest o wiele przyjemniejsze i prostsze, zwłaszcza gdy uda ci sieje uporządkować, odzyskać siłę, nawiązać dobry kontakt ze sobą. A to jest naprawdę możliwe. Wyobraź sobie, że lubisz siebie, potrafisz cieszyć się tym, co masz, spełniasz swoje marzenia, budujesz satysfakcjonujące związki, trudności cię nie przygniatają, gdyż potrafisz samodzielnie rozwiązywać problemy lub poprosić o pomoc. Pozwalasz sobie na błędy i ich naprawianie, swobodnie rozmawiasz z bliskimi. Czujesz nadzieję, radość, czasami się złościsz, a kiedy jest ci smutno, umiesz się wypłakać komuś na ramieniu lub poprawić sobie humor w inny sposób. Gdy jesteś sam, spędzasz czas w konstruktywny sposób, ale też potrafisz się bawić ze znajomymi. Radzisz sobie ze złymi myślami, nie poddajesz się im, umiesz je wychwycić i zapanować nad nimi. Czujesz się wartościowym człowiekiem. Inni szanują twoje granice, bo umiesz je wyznaczać. Takim życiem warto żyć. Rozpocznij już dziś walkę o to, co dla ciebie dobre.  Depresja Jak pomóc sobie i bliskim Spis treści:   Wstęp 1. Czy to naprawdę ona, czyli co jest depresją, a co nią nie jest? Czy to na pewno depresja? -Styl życia a depresja -Fakty i mity o chorobie Dlaczego trudno ją rozpoznać? 2. Z depresją twarzą w twarz, czyli co powinno cię zaniepokoić? Podstępny złodziej cukru -Depresja własna -Depresja twoich bliskich -Alarmujące objawy - 3. Dlaczego depresja przychodzi? - Negatywne myślenie -Trudne wydarzenia życiowe -Predyspozycje do depresji Depresja towarzyszką innych chorób - 4. Dlaczego depresja nie odchodzi? Jak rozwija się depresja? - Jak ją wzmacniasz? -• Jakie korzyści z niej czerpiesz? Jak twój głos wewnętrzny wspiera depresję? - - 5. Mój bliski ma depresję Jak mądrze wspierać? -• Jak rozmawiać z chorym? -Jak nie zapominać o sobie? - 6. Jak pokonać depresję? Poczucie własnej wartości Radzenie sobie z poczuciem winy Umiejętność wyrażania złości - Troska o siebie Wsparcie bliskich - Pomoc specjalisty i leki przeciw/depresyjne Psychoterapia - 7. Życie bez depresji. Relacje tych, którzy z nią wygrali Droga Grzegorza Historia Agnieszki Opowieść Karoliny Zakończenie Bibliografia

Prezentowane nagrania proponują medytację fundamentu Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli pod kątem wewnętrznego uzdrowienia z poczucia krzywdy. Odczucie skrzywdzenia, jakie męczy nas nieraz latami, zniekształca nasze sumienia, deformuje oceny moralne, zafałszowuje nasze myśli, słowa i czyny. Żyjąc w głębokim poczuciu krzywdy, łatwo stajemy się podejrzliwi i skłonni widzieć w naszych bliźnich raczej zło niż dobro. Rekolekcyjna atmosfera modlitwy i ciszy zaprasza do przekraczania niszczącego nas i nasze więzi poczucia skrzywdzenia. To, co w czasie osobistej modlitwy traktujemy nieraz jako rozproszenie: na przykład myśli krążące wokół krzywdy i krzywdziciela, bywa tak naprawdę owocem działania Ducha Świętego, który jest duchem prawdy, miłosierdzia, przebaczenia, współczucia i pojednania. Lękowe zepchnięcie krzywdy w lochy nieświadomości nie rozwiązuje przecież problemu. Wręcz odwrotnie, skrywana krzywda oddziałuje na nas destrukcyjnie. Przekraczanie poczucia krzywdy jest jednym z największych darów, jaki możemy ofiarować tym, których naprawdę kochamy.

Czy można powiedzieć jeszcze coś nowego na temat cierpienia? Andreoli przedstawia wnikliwą analizę tego fenomenu na płaszczyźnie biologicznej, psychologicznej i duchowej, kreśląc przejmujący obraz człowieka jako istoty egzystencjalnie naznaczonej wieczną niepewnością i lękiem. Świadom jest niemożności oddania cierpienia słowami oraz ułomności wszelkiej interpretacji, która zakłamuje jednostkowe doświadczenie, jednak z pokorą i odwagą prowadzi czytelnika przez pełne bólu miejsca, o które ociera się każdy, a niewielu wykazuje dla nich zrozumienie. Ukazuje bezmiar ludzkiego bólu we wszystkich jego przejawach. Mówiąc o cierpieniu wierzących, niewierzących i wątpiących, rodziców i dzieci, mieszczan i nędzarzy, chorych i zdrowych, mistyków i narkomanów, zbrodniarzy, prostytutek i innych osób wiodących zmarginalizowane lub zupełnie standardowe żywoty, odwołuje się zarówno do osobistego doświadczenia „lekarza dusz”, jak i do rozległej tradycji myśli, literatury i sztuki. Jego wizja ludzkiego bytowania na tym świecie mogłaby wydawać się skrajnie pesymistyczna, gdyby nie towarzyszył jej postulat nowego humanizmu, opartego na prawdziwym współodczuwaniu, a nie na chłodnym wolontariacie. Towarzysząc innym w cierpieniu — twierdzi Andreoli — odnajdujemy prawdziwy sens i radość życia, płynącą z dawania tego, kim jesteśmy, a nie tego, co posiadamy.

Książka znakomicie łączy w sobie elementy zarówno psychologii, jak i teologii oraz religii. Znajdziemy w niej badania empiryczne dotyczące religijnych strategii radzenia sobie ze stresem. Autorka skupiła się przede wszystkim na młodzieży i tym, jakie miejsce w ich życiu zajmuje religia. Temat trudny, szczególnie ważny obecnie, w czasach kryzysu wiary. Człowiek stosuje cały szereg strategii radzenia sobie zorientowanych religijnie. Jakie one są? Czy istnieje ich specyfika związana z okresem rozwojowym? Kiedy religijne radzenie sobie ze stresem ma wartość adaptacyjną, a kiedy nie? Czy zależy to od stopnia religijnej dojrzałości człowieka, czy może od rodzaju sytuacji, z którą przychodzi sobie radzić? Na te i im podobne pytania można znaleźć odpowiedź w książce Elżbiety Talik. O specyfice tej ciekawej monografii stanowi, po pierwsze, powiązanie tematyki radzenia sobie z religijnością człowieka. Po drugie, nowatorska eksploracja tych zależności w grupie młodzieży. Po trzecie, znakomity warsztat badawczy i statystyczny zaproponowany przez Autorkę. Książka z całą z pewnością znajdzie wielu odbiorców, porusza bowiem zagadnienia słabo dotąd przebadane, a jednocześnie niezwykle intrygujące. Fragment recenzji prof. dr hab. Piotra Olesia Elżbieta Talik - dr psychologii, adiunkt w Instytucie Psychologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Autorka publikacji naukowych oraz popularnonaukowych z zakresu psychologii stresu i strategii radzenia sobie ze stresem w różnych okresach rozwojowych, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki okresu dorastania. Podejmuje również zagadnienia dotyczące roli religijności w życiu człowieka, a także kwestie metodologiczne związane z konstrukcją oraz kulturową adaptacją testów psychologicznych. Członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Towarzystwa Naukowego Franciszka Salezego.  

Jak odzyskać równowagę emocjonalną i odbudować satysfakcjonujące życie po rozstaniu. Zerwanie lub rozwód przytrafia się wielu parom, a zakończeniu poważnego związku często towarzyszy ogromne cierpienie. Terapeutka Rachel Sussman odsłania tajniki postępowania, które pomaga na nowo zapanować nad własnym życiem. Na podstawie sesji terapeutycznych z kobietami cierpiącymi po zerwaniu lub rozwodzie opracowała prosty, lecz skuteczny program powrotu do normalności, który obejmuje: - zdrowienie: przejście fazy rozpaczy i zbudowanie systemu wsparcia, - zrozumienie: ustalenie i zaakceptowanie prawdziwych przyczyn rozstania, - transformację: stawanie się silną i przekonaną o własnych możliwościach osobą. Autorka, przytaczając prawdziwe historie różnych kobiet, inspiruje i udowadnia, że rozstanie to nie koniec świata i może nawet stać się bodźcem do stworzenia zupełnie nowego, interesującego życia. Rachel A. Sussman jest psychoterapeutką, pisarką i wykładowcą, specjalizuje się w doradztwie dla par. Poprzez własną praktykę, Sussman Counseling, pomaga parom i klientom indywidualnym przezwyciężać problemy w związkach.  

"Leukodystrofia metachromatyczna… Co za barbarzyńska nazwa! Nie do wymówienia. I nie do przyjęcia. Podobnie jak choroba, która się za nią kryje. Nazwa zupełnie niepasująca do mojej księżniczki, która stoi teraz przy drzwiach i klaszcząc w rączki, dopomina się o tort i świeczki. Na ten widok pęka mi serce. To nie do zniesienia. Moja pełna życia córeczka może umrzeć. Nie tak wcześnie. Nie teraz. Jeszcze przez chwilę powstrzymuję łzy - przytulam ją i włączam ulubioną kreskówkę. Zamykam drzwi. Thais uśmiecha się do mnie." Historia zaczyna się na plaży, kiedy Anne-Dauphine zauważa, że jej córeczka lekko powłóczy nóżką, a jej chód jest nieco chwiejny. Po serii badań lekarze stwierdzają, że Thais cierpi na rzadką chorobę genetyczną, leukodystrofię metachromatyczną. Dziewczynce, która właśnie obchodzi swoje drugie urodziny, zostało zaledwie kilka miesięcy życia. Autorka składa swojemu dziecku obietnicę: "Będziesz miała piękne życie. Nie takie, jak inne małe dziewczynki, ale życie, z którego będziesz mogła być dumna. Życie, w którym nigdy nie zabraknie ci miłości". Niniejsza książka - świadectwo matczynej miłości i zaangażowania - opowiada o tym, w jaki sposób rodzice, rodzina, niania i przyjaciele spełnili złożoną Thais obietnicę. Fragment Książki Ślady małych stóp na piasku Leukodystrofia metachromatyczna... Co za barbarzyńska nazwa! Nie do wymówienia. I nie do przyjęcia. Podobnie jak choroba, która się za nią kryje. Nazwa zupełnie niepa-sująca do mojej księżniczki, która stoi teraz przy drzwiach i klaszcząc w rączki, dopomina się o tort i świeczki. Na ten widok pęka mi serce. To nie do zniesienia. Moja pełna życia córeczka nie może umrzeć. Nie tak wcześnie. Nie teraz. Jeszcze przez chwilę powstrzymuję łzy - przytulam ją i włączam ulubioną kreskówkę. Zamykam drzwi. Thais uśmiecha się do mnie. Mama czeka na rnnie w salonie. Pękam. Jest gorzej, niż myśleliśmy. Thais jest bardzo chora. Umrze. Umrze". Moja mama, która nie umie płakać - wybucha płaczem. Nie jestem w stanie powiedzieć jej nic więcej. Po prostu nic nie pamiętam. Zanim wyszliśmy ze szpitala, przewidująca lekarka wsunęła mi do ręki karteczkę /, nazwą choroby: „leu-ko-dys-tro-fia me-ta-chro-ma-tycz-na". Sylabizuję, próbując odnaleźć sens stów. Ukonkretnić rzeczywistość. Dopiero za trzecim razem udaje mi się wpisać bezbłędnie nazwę choroby w wyszukiwarce. Klikam. Ale nie otwieram wyświetlających się linków. Za bardzo się boję poznać kryjącą sit; za nimi grozę. Automatyczne powiadomienie o przychodzącym e-mai-lu. To Łoić. On miał więcej odwagi. Przejrzał strony dotyczące choroby i przysyła mi złagodzone w swej formie streszczenie. Jak bardzo go kocham! Nikt inny, tylko on, pomaga mi teraz zrozumieć, czym jest leukodystrofia metachromatyczna. Koszmar! Zbieżność nieprawidłowych genów, Loica i moich. Oboje jesteśmy zdrowymi nosicielami anomalii genetycznej i przekazaliśmy defektywny gen Thais. Jej komórki nic produkują specyficznego enzymu - arylo-sułfatazy A, odpowiedzialnej za rozkład pewnego rodzaju lipidów, sulfatydów. Niedobór tego enzymu powoduje spichrzanie sulfatydów w komórkach i niszczenie otoczki mielinowej, „osłonki" nerwów, która odpowiada za przepływ impulsów nerwowych. Na początku choroba atakuje organizm w ukryciu. Z chwilą, gdy się ujawnia, stopniowo niszczy cały układ nerwowy. Na początku prowadzi do ubytku funkcji motorycznych, utraty mowy, wzroku... aż do śmierci, która następuje od dwóch do pięciu lat od zachorowania. Obecnie nie ma na nią lekarstwa. Thais jest dotknięta najgroźniejszą, późnoniemowlęcą rormą choroby. Nie ma najmniejszych szans na przeżycie.  

W Polsce żyje 5 195 000 ludzi mających powyżej 65 lat, z czego znaczna część to ludzie samotni, z których milion chciałby to zmienić i nie wie, jak tego dokonać. Dla nich przeznaczony jest ten częściowo sfabularyzowany poradnik. Do znanego autora marynisty, także seniora, którego życiowe meandry zawiodły na zagubione uroczysko i który prowadził tam życie trampa, trafił pewnym zbiegiem okoliczności plik listów ? ofert matrymonialnych ze świata osób możnych. Od tej pory pisarz, dostrzegając niezwykły kontrast z jakim ma do czynienia, poświęcił problemom starszych samotnych osób kilkanaście lat pracy twórczej. Z wieloma bohaterami opisanych w swej książce wydarzeń zaprzyjaźnił się, zbadał przyczyny rozpadu licznych związków małżeńskich, obserwował latami kolejne małżeństwa tych samych osób oraz ich wzrastającą trwałość lub powolne bądź nagłe rozpady. Zdobyte w ten sposób doświadczenia i materiały nie mają sobie równych, a książka, rodząca się z rozwagą, ale też z iskierką satyry, na ich podstawie pomyślana została jako praktyczny poradnik, jak poznać potencjalnego partnera. A więc Mili Seniorzy ? udanej realizacji życiowych planów i przyjemnej zabawy, bo szczęście nasze jest w bliskich nam ludziach, a samotne życie nawet w dostatku, to jedynie oczekiwanie na to, co być może jeszcze się wydarzy.

Praktyczny przewodnik dla osób cierpiących, tych, którzy są smutni, samotni, przygnębieni, zrozpaczeni, nie mają siły albo nawet myślą o samobójstwie, a także dla tych, którzy pragną im pomóc. Autorka, która z własnego doświadczenia zna ciężar depresji, przedstawia w sposób bezpośredni, jasny i prosty wiele ważnych wiadomości na temat mechanizmów powstawania i leczenia tej przypadłości, a także proponuje rozmaite możliwości, sposoby i techniki, które cierpliwie stosowane, pomagają wydostać się z koszmaru. Nie daje recepty na cudowną kurację, ale pokazuje, że jeśli bardzo się chce i bardzo się stara, z depresji można się wydobyć. Książka ta w mniejszym stopniu jest o tym jak... a w większym, dlaczego.... Odkrywanie właściwych pytań, docieranie do Głęboko Ukrytych Powodów może pomóc znaleźć naszą indywidualną drogę radzenia sobie z depresją. Depresja zaś nie jest tu traktowana jako zjawisko, którego należałoby się wstydzić, lecz jako rodzaj życiowego wyzwania, które można wykorzystać do wzbogacenia wiedzy o sobie. Proces wydobywania się z depresji autorka porównuje do górskiej wspinaczki. Ta metafora stała się również podstawą konstrukcji książki. Ponieważ jest ona przeznaczona dla ludzi z depresją, a więc mających trudności w koncentracji uwagi, została napisana tak, by ułatwić im czytanie - ma krótkie, wyraziste, dobrze ustrukturalizowane rozdziały, wiele treści sformułowanych jest w punktach bądź w ten czy inny sposób wyodrębnionych. Podane też zostały adresy ośrodków zajmujących się terapią depresyjną w Polsce. Pozycja adresowana jest w zasadzie do wszystkich - któż, bowiem w swoim życiu nie zaznał, choćby przelotnie, chwili załamania?

Zapraszamy na wycieczkę przez wieki, od protoplastów dzisiejszego człowieka, przez prymitywne plemiona, pierwszych chrześcijan, mroki średniowiecza, aż do człowieka odczuwającego zimnowojenne lęki i dużo dalej, w postludzką przyszłość. Nie będzie to tylko podróż w czasie, ale też próba powiązania różnych idei, takich jak: apokaliptyczne proroctwa, ich millenarystyczne następstwa, pozytywistyczne marzenia, tysiącletnie królestwa, niepokojące nadzieje ekstropistów i ?hipoteza Gai?. Przyjrzyjmy się apokaliptycznym snom z kilku różnych stron, sprawdźmy, jak wiele ze współczesnych idei ma swoje źródło właśnie w nich, a zimnowojenna zawierucha połączona z lękami końca świata i technologicznym postępem może nam przynieść całkiem nowe spojrzenie na człowieka. "Książka Piotra Jezierskiego opowiada o niezbywalnym elemencie człowieczeństwa, jakimi są strach i trwoga, nasilające się zwłaszcza wówczas, kiedy nauczyliśmy się myśleć o własnej egzystencji w kategoriach ryzyka. Od tego momentu nic już nie jest pewne, a bać zaczynamy się na co dzień ? zarówno jako przedstawiciele gatunku, jak i jednostki, na które niebezpieczeństwa czyhają zawsze i wszędzie. Nadzieja i strach to dwie strony tej samej monety" - prof. Wojciech Józef Burszta

  Depresja jest zarówno depresją psychiczną, jak i fizyczną. To w istocie przejawy jednego zjawiska na dwóch różnych poziomach osobowości. To samo można powiedzieć o każdym innym rodzaju tak zwanej choroby psychicznej. Przekonanie, że „to wszystko dzieje się w głowie", stanowi wielką iluzję naszych czasów, ignorującą fundamentalny fakt, iż życie we wszystkich swoich najróżniejszych przejawach jest zjawiskiem fizycznym.      Właściwym terminem na określenie zaburzeń osobowości jest sformułowanie: „choroba emocjonalna". Słowo „emocja" kojarzy się z ruchem* i niesie zarówno fizyczne, jak i umysłowe implikacje. Ruch odbywa się na poziomie fizycznym, natomiast postrzeganie to sfera umysłowa. Zaburzenie emocjonalne dotyka obydwu aspektów osobowości. A ponieważ siłą napędową człowieka jest jego duch, więc i on jest zaangażowany w każdy konflikt emocjonalny. Osoba chora na depresję cierpi z powodu depresji duchowej.      Aby uniknąć iluzji, iż „to wszystko dzieje się w głowie", musimy uświadomić sobie, że prawdziwa duchowość ma podstawy fizyczne, czy też biologiczne. Podobnie musimy dokonać rozróżnienia pomiędzy wiarą a przekonaniem. Przekonanie to efekt aktywności umysłowej, natomiast -wiara jest głęboko zakorzeniona w biologicznych procesach cielesnych. Nie zrozumiemy rzeczywistej natury wiary, dopóki nie zbadamy tych procesów u ludzi wierzących i pozbawionych wiary. Człowiek chory na depresję, jak zobaczymy, to ktoś, kto utracił wiarę. Dociekanie, w jaki sposób i dlaczego do tego dochodzi, to główny temat tej książki. W toku analizy dotrzemy do biologicznych podstaw poczucia rzeczywistości i wiary. Nie sposób przecenić znaczenia tych badań, gdyż utrata wiary jest podstawowym problemem współczesnego człowieka.  

Ta książka uważana jest za pozycję wybitną, zarówno w kategoriach literackich, jak i psychologicznych. Słynny pisarz zmagał się przez wiele lat z depresją. Esej Styrona uchodzi za jedną z najważniejszych osobistych relacji ludzi cierpiących na chorobę psychiczną. Opowieść o życiu w mrokach udręczonego umysłu i o sposobach wychodzenia z tego stanu przyczyniła się wydatnie do nagłośnienia choroby, wokół której zawsze panowało kłopotliwe milczenie. Styron po mistrzowsku opisał cierpienia tak ogromne, że niemal zupełnie nie do wyrażenia w jakikolwiek sposób.

Książka ta wyjaśnia, dlaczego dla nikogo z nas życie nigdy nie jest z góry ustalone, wciąż musimy coś zdobywać. Ani nasze geny, ani środowisko, z którego pochodzimy, nie bronią nam się zmieniać. Pomaga nam w tym różnorodność uczuć. Nie możemy kochać, nie znając cierpienia. Szukamy bezpieczeństwa, bo zaznaliśmy lęku i uczuciowej straty. Bez tej gamy uczuć świat byłby mdły, a życie w nim nie miałoby smaku.

Kevin od maleńkości był bity i głodzony przez biologicznych rodziców. Przeszedł przez piekło, nim wreszcie zareagowała opieka społeczna. Trafił do rodziny zastępczej, ale to nie był koniec jego nieszczęść. Nikt mu nie pokazał, jak z koszmaru dzieciństwa przejść do normalnego i samodzielnego życia. Odrzucony przez tych, którzy powinni byli mu pomóc, zagubiony i coraz bardziej bezradny, znalazł się na skraju przepaści. Los jednak postawił na jego drodze Julię - kobietę, która nie bała się jego słabości i lęków. Jej miłość pozwoliła Kevinowi odwrócić bieg jego życia. Na podstawie tej wstrząsającej, lecz dającej nadzieję historii powstał film pod tym samym tytułem.

"Doświadczyłem podwójnego, bo fizycznego i duchowego, uzdrowienia. Są to dwie drogi, które schodzą się w łasce: uzdrowiony z choroby przez Lekarza i uzdrowiony z grzechu przez Zbawiciela. Byłem przykuty do szpitalnego łóżka, a zostałem z niego uwolniony dzięki sakramentowi chorych i mogłem zostać kapłanem. A niech mnie! Tak rzeczywiście było i trzeba o tym zaświadczyć". Te słowa napisane ręką czterdziestoczteroletniego księdza są spontanicznym wyrazem zachwytu nad życiem, na którym odbił się wyraźny ślad Boga. Benjamin Boisson magister teologii, od 1999 roku kapłan we Wspólnocie Błogosławieństw, jako dwunastoletni chłopiec zapada na poważną chorobę, która uniemożliwia mu normalne funkcjonowanie. Przy wsparciu najbliższych osób i z właściwym sobie poczuciem humoru próbuje poradzić sobie z dotkliwym cierpieniem. W jego los nieoczekiwanie miesza się... sam Bóg. Benjamin Boisson jest magistrem teologii, od 1999 roku jest również kapłanem we francuskiej Wspólnocie Błogosławieństw. Jako dwunastoletni chłopiec zapadł na poważną chorobę. Przez wiele lat prowadził audycję radiową na temat humoru chrześcijańskiego, obecnie organizuje specjalne sesje i rekolekcje weekendowe pod nazwą "Śmiech i modlitwa". Jest również autorem wydanej wcześniej książki "Uśmiech Pana Boga"

Popularne powiedzenie mówi, że jedyne co w naszym życiu jest pewne to śmierć. Mimo to jest ona jednak tematem tabu. Choć współczesna kultura sprawia wrażenie, że oswoiła się ze śmiercią, obserwujemy jej nadmiar w telewizji, muzyce a nawet w ubiorze – śmierć i umieranie są nadal zjawiskami, których do końca nie rozumiemy i o których nie chcemy rozmawiać. Szczególnie bliski kontakt ze śmiercią, np. w rodzinie, rodzi wiele problemów. Nierzadko strach przed samym zjawiskiem śmierci przeradza się w niechęć do osoby umierającej lub będącej w żałobie. Książka, którą oddajemy do rąk czytelnika, opisuje te zjawiska i pozwala lepiej zrozumieć, czym dla człowieka jest śmierć. W szczególności zaś pokazuje, że nie jest to jedynie proces biologiczny, ale złożona sytuacja, w której bierze udział nie tylko osoba umierająca, lecz również całe jej otoczenie. Książka uzupełniona jest o wywiady z osobami umierającymi. Autorka zadała im takie pytania, jakie być może baliby się zadać bliscy osobie umierającej. W tych kilku stuprocentowo realnych sytuacjach, spisanych słowo w słowo, z ludźmi, którzy mogliby być naszymi bliskimi, łatwo odnaleźć analogie do sytuacji z naszego życia. Wydawca zaryzykuje także stwierdzenie, że poznanie treści tej książki pomoże wielu osobom zrozumieć, że najlepszym sposobem, by ulżyć w cierpieniu umierającej osobie, nie jest dyskutowana dziś eutanazja, lecz towarzyszenie. Autorka jest socjologiem, długoletnią wolontariuszką medyczną w Hospicjum im. św. Jana Kantego w Poznaniu a także tercjarką dominikańską we fraterni bł. Piotra Jerzego Frassatiego w Poznaniu. Jest współautorką pytań wywiadu rzeki z o. Bernardem Sawickim OSB i o. Krzysztofem Popławskim OP, który ma się się ukazać nakładem naszego wydawnictwa pt.: "Męskie myślenie. O kościele, kapłaństwie, kryzysie i kobietach".