I wojna indochińska, czyli rozpaczliwa próba utrzymania kolonialnego francuskiego stanu posiadania na Dalekim Wschodzie, przeszła do popularnej historii XX wieku głównie za sprawą słynnej ostatniej bitwy pod Dien Bien Phu, która zakończyła się klęską Francji (maj 1954). Ja jednak postanowiłem czytelnikom Infortu przedstawić zagadnienie fascynujących jednostek floty śródlądowej Francuskiego Korpusu Ekspedycyjnego na Dalekim Wschodzie (fr. CEFEO) dinassaut. Nazwa ta to skrót od francuskiego Division Navale dAssaut, czyli w wolnym tłumaczeniu Wodny Zespół Uderzeniowy. Stworzone w celu ochrony strategicznych dróg wodnych w Indochinach, dinassaut szybko przekształciły się w uderzeniowe jednostki szybkiego reagowania, używane intensywnie szczególnie na północy kraju (delta Rzeki Czerwonej) i na południu (delta Mekongu). Dinassaut stanowiły prawdziwy zlepek zarówno pod względem jednostek pływających, jak i samych oddziałów oddelegowanych do służby w popularnej Flocie Brunatnej Wody, jak szybko nazwano śródlądową marynarkę wojenną Francji w Indochinach. Za pomocą improwizacji i zdobywanego w ogniu walki doświadczenia, dinassaut szybko wypracowały taktykę zabójczą dla partyzantów Viet Minh, nie mogących znaleźć odpowiedzi na piorunujące uderzenia mobilnych oddziałów nawodno-desantowycch. Mam nadzieję, że książka zainteresuje czytelnika właśnie podjęciem niszowego tematu tej swoistej błotnej wojny kolonialnej. Spuścizną dinassaut stały się natomiast, znane z popkultury i wielu tomów opisujących ich szlak bojowy, rzeczne formacje armii USA i korpusu Marines, a także flota wojenna Republiki Wietnamu i jej własne jednostki piechoty morskiej. O autorze:Daniel Kowalczuk (ur. w 1976 w Gdyni), od 2005 zamieszkały na stałe w Szkocji. Zajmuje się nieznanymi konfliktami zbrojnymi, ze szczególnym uwzględnieniem XX wieku. Do tej pory ukazało się kilkadziesiąt jego artykułów, zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii. Na stałe współpracuje z Infortem i Guideline Publications, pisząc zarówno w języku polskim, jak i angielskim. Dinassaut to jego piąta książka, a drugi tytuł napisany dla Infort Editions. Przed nią opublikowano (w kolejności chronologicznej): Operations Leopard and Red Bean, Kolwezi 1978: French and Belgian Intervention in Zaire (Helion&Company 2018/Wielka Brytania); Katanga 1960-1963 (Bellona 2024); Secesja Biafry. Wojna domowa w Nigerii 1967-1970 (Infort Editions 2024); Ki-43 Hayabusa/Oscar (Guideline Publications 2025/Wielka Brytania).
Spis treści:Słowo wstępneI. Brzemię białego człowiekaII. NiepodległośćIII. Formacje zbrojne w Nigerii 1863-1959IV. Interwencja w Południowym Kamerunie 1959-1960V. Nigeryjski Kontyngent w Kongu 1960-1964VI. Misja w Tanganice, kwiecień wrzesień 1964VII. Interwencja w Tiv: 1964-1965VIII. Rok zamachów 1966IX. Pogromy, ewakuacja, opór drogi Wschodu do secesjiX. Biafra bilans otwarciaXI. Zbrojenia BiafryXII. Nigeryjska machina wojennaXIII. Kości zostały rzucone 6 lipca 1967XIV. Inwazja Biafry na Środkowy ZachódXV. Parada złoczyńców czy lista bohaterówXVI. Calabar Onitsha I Port Harcourt Onitsha II: sen o wolności się kurczyXVII. Biafra na arenie międzynarodowej działalność Banku Narodowego i pocztyXVIII. Klęska głodu w Biafrze i most powietrznyXIX. Biafra zima 1968/wiosna 1969: walka trwaXX. Karol Gustaw von Rosen krótkotrwały zbawca BiafryXXI. Końcowe miesiące wolności, jesień 1969/styczeń 1970XXII. Krajobraz po bitwieXXIII. Biafra Forsytha, Gwinea Równikowa 1973, Psy WojnyXXIV. Duchy Biafry MASSOBEpilogAneksyWybrana bibliografiaSpis map O książce:Zainteresowanie historią postkolonialnej Afryki rozpoczęło się u mnie od przeczytania książki Psy Wojny Fredericka Forsytha, grubo ponad 20 lat temu. Byłbym bardzo mocno zdziwiony, gdybym wiedział wtedy, że przyjdzie mi oddać w Państwa ręce książkę, która opisywać będzie wydarzenia z udziałem samego Forsytha, w roli jednego z obrońców idei niepodległej Republiki Biafry. Czym była Biafra i co spowodowało jej secesję a co za tym idzie nigeryjską wojnę domową dowiedzą się Państwo z kolejnych rozdziałów.Tragedia ludności zbuntowanego nigeryjskiego regionu wschodniego została dosyć dokładnie opisana w literaturze anglojęzycznej. Niestety, dominuje w większości pozycji wątek pomocy humanitarnej. Most powietrzny międzynarodowych organizacji pomocowych przeznaczony był głównie dla głodujących dzieci i kobiet Biafry. Pomija się prawie zupełnie pozostałe, równie ważne, aspekty konfliktu lat 1967-1970.Czytelnik znajdzie na kartach tego wolumenu zadziwiające analogie dla na przykład zainteresowanych historią Polski. Podobnie jak powstańcy styczniowi, żołnierze Biafry stanęli do nierównej walki o wolność, dysponując niewystarczającą ilością przestarzałej, archaicznej wręcz broni. Na oddziały, liczące kilkuset ludzi, przypadało kilkanaście karabinów z okresu I Wojny Światowej. Reszta szła do walki, uzbrojona w maczety, włócznie czy łuki...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
