Barłaam i Jozafat byli czczeni jako chrześcijańscy święci. Są bohaterami opowieści hagiograficznej, bardzo popularnej w średniowieczu, inspirowanej rzekomym nawróceniem się Buddy.
Legenda Buddy była znana chrześcijanom wschodniego Iranu i Azji centralnej, gdzie stykali się z buddystami mazdeistami i manichejczykami.
Pierwsza redakcja tekstu pochodzi z VI wieku, napisano go w języku irańskim, potem przełożono na syryjski i arabski. Później były liczne przekłady na język łaciński i języki narodowe. Najstarszy rękopis tych przekładów pochodzi z roku 1021 i znajduje się w Kijowie, inny jest na górze Atos, a jeszcze inny, z roku 1064 - w Oxfordzie.
Opowieść, która dotarła na zachód w XI wieku jest przypisywana świętemu Janowi z Damaszku, była bardzo znana, uważana za historyczną, a imiona Barłaama i Jozafata zostały włączone do rzymskiego Martyrologium.
Damasceńczyk jest uznawany za ostatniego Ojca Kościoła Greckiego i jako ostatni z wielkich teologów Wschodu tego okresu w genialny sposób syntetyzując wczesnochrześcijańską myśli Kościoła Wschodniego, prowadzi ją do apogeum. Z jednej strony Jan z Damaszku może być właściwie nazwany jednym z budowniczych myśli i teologii prawosławnej, z drugiej zaś jego twórczość antycypuje świat łacińskiego średniowiecza.
Ze Wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
