Aktywni rodzice aktywnych dzieci
Dziecko, które po powrocie ze szkoły od razu ląduje na kanapie lub fotelu z nosem w telefonie, to nie jest widok, jaki mama i tata lubią najbardziej. Niestety, jest to widok dość powszechny - w erze Snapchata, TikToka, Instagrama na młodych (i nie tylko!) ludzi czeka wiele cyfrowych pokus dostępnych na jedno kliknięcie. Dobra wiadomość brzmi: tak nie musi być. Możemy zaszczepić w naszych dzieciach pasję odkrywania, sprawić, że będą chciały aktywnie eksplorować otaczający je świat - poprzez sport, sztukę czy inną z setek dostępnych form aktywności.
Jednak bez udziału rodziców to się nie uda. Dzieci uczą się także przez naśladowanie, zatem ojciec zachęcający dziecko do ruchu będzie mało wiarygodny, jeśli sam siedzi na kanapie przed telewizorem. Zróbmy rachunek sumienia: ile razy w ciągu ostatnich dni aktywnie spędzaliśmy czas ze swoimi dziećmi? A przecież wspólne spędzanie czasu to najlepsza metoda zachęcania do wartościowych zachowań.
Jak być dla dziecka wsparciem? Jak pomóc mu odkrywać i rozwijać pasje? Jak wspierać w działaniu i nie zniechęcać? Odpowiedzi na te i inne pytania udziela Jagoda Smoleńska, dziś psycholog sportu, a od najmłodszych lat aktywna zawodniczka. Używając przykładów ze świata sportu, podsuwa zestaw uniwersalnych rozwiązań, które z powodzeniem zastosujemy, niezależnie od tego, jakie zainteresowania dostrzegliśmy u naszych dzieci. Tylko nie zapominajmy o najważniejszym: przykład idzie z góry!
O autorze
Jagoda Smoleńska - trenerka, psycholog sportu i ekspert HR. Członkini Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Zespołu ds. Psychologii Komisji Medycznej Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W 2017 roku nominowano ją na psychologa PKOl. W swojej pracy opiera się na założeniach psychologii pozytywnej. Koncentruje się na poprawie efektywności oraz wzrostu osiągnięć współpracujących z nią sportowców - zawodowców i amatorów. Zwraca uwagę na zachowanie równowagi między sportem (pracą) i życiem prywatnym zawodników. Więcej informacji o autorce: facebook.com/JSPsychologSportu, psychologsportowy.waw.pl, braincrafting.pl.
Człowiek zmienia się wtedy, kiedy pozostawanie niezmienionym staje się zbyt bolesne!
Książka, która od lat pomaga ludziom w wielu krajach zrozumieć trudne konsekwencje pochodzenia z rodziny dotkniętej alkoholizmem oraz walczyć o uzdrowienie swojego życia. Napisana w ciepły, bezpośredni sposób, ale nie uchylająca się od ukazywania prawdy, której zrozumienie i przepracowanie nas wyzwala.
- Współuzależnieni nie dorosłych dzieci alkoholików
- Poznanie swoich autentycznych uczuć
- Uczciwość w stosunku do siebie
- Odwaga pracy nad sobą przez całe życie
"Mówi się, że główny pokój w domu rodziny dotkniętej alkoholizmem zajmowany jest przez hipopotama, którego istnieniu wszyscy stanowczo zaprzeczają. W rodzinie ustalone zostają trzy podstawowe reguły, których przestrzeganie staje się życiową koniecznością: Nic nie mówić! Niczego nie odczuwać! Nikomu nie ufać! Milcząc, zostawia się hipopotama w spokoju, a elementem tego milczenia jest udawanie, że wszystko jest w porządku. Wiadomo, że dzieci w rodzinach alkoholików, mimo fatalnego traktowania, bywają zwykle bardzo lojalne wobec rodziców..."
Odwagę, by wyrazić swój gniew, ma tylko ten, kto nie boi się zostać samotnym. Zatrzymywanie gniewu w sobie jest równoznaczne z uchylaniem się od odpowiedzialności za swoje życie. Dlatego objawianie swojego gniewu jest tak trudne. Łatwiej jest przyjąć postawę zawiedzonych życiem, obarczając innych winą za nasz nieudany los. Nie ma nic trudniejszego od wzięcia odpowiedzialności za swoje dobre samopoczucie.
Książka przedstawia działalność Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (TPD) w PRL-u. Dotychczasowe współczesne publikacje koncentrują się przede wszystkim na funcjonwaniu organizacji w okresie stalinowskim, za koniczne uznałam więc przeprowadzenie analizy pracy TPD po 1956 r. Niniejsza książka stanowi skróconą i na nowo zredagowaną wersję mojego doktoratu napisanego w języku niemieckim. Ponieważ dotyczy ona działalności polskiej organizacji, jak i zarysu funkcjonowania opieki nad dzieckiem w Polsce Ludowej, rzeczą oczywistą było dła nie przetłumacznie jej na język polski. Działalność Towarzystwa Przyjaciół Dzieci wzubudziła zainteresowanie nie tylko naukowców z mojego macierzystego Uniwersyteu w Ratyzbonie. Miałam przyjemność przedstwić wyniki swoich badań m.in. na Uniwersytecie w Kolonii, w Instytucie Pamięci Narodowej w Warszawie oraz w Niemieckim Instytucie Historycznym w Warszawie.
Dieses Buch befasst sich mit der Tätigkeit der Gesellschaft der Kinderfreude (Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, kurz TPD). Die bisherigen, gegenwärtigen Publikationen umfassen vor allem das Handeln der Organisation in der stalinistischen Periode, sodass ich die Durchführung einer Analyse der Arbeit der TPD nach dem Jahre 1956 für notwendig hielt. Die vorliegende Veröffentlichung ist eine gekürzte und überarbeitete Doktorarbeit, die in deutscher Sprache verfasst wurde. Da es sich bei der TPD um eine polnische Organisation handelt und diese Analyse gleichsam einen Überblick über das gesamte Fürsorgesystem in der Volksrepublik Polen gibt, war es für mich sehr wichtig die Arbeit auch in der polnischen Sprache zu veröffentlichen. Die Forschung über die Tätigkeiten der Gesellschaft der Kinderfreude erweckte nicht nur bei den Wissenschaftlern meiner Heimatuniversität in Regensburg reges Interesse, sondern ermöglichte es mir die Ergebnisse meiner Untersuchungen u.a. an der Universität zu Köln, am Institut des Nationalen Gedenkens in Warschau und am Deutschen Historischen Institut Warschau vorzustellen.
Książeczka zawiera 48 wierszyków oraz opisów zabaw związanych z tymi rymowankami. Zabawy mają na celu rozwijanie koordynacji ruchowej rąk, przede wszystkim dłoni i palców. Dziecko uczy się trudnej sztuki wykonywania w tym samym czasie dwóch różnych czynności, każdej inną ręką. Czynnościom tym towarzyszy rytmiczny wierszyk wypowiadany jednocześnie przez dorosłego i dziecko, dzięki czemu zabawa jest również ćwiczeniem uwagi i pamięci słuchowej. Wierszyki i zabawy zawarte w książeczce przeznaczone są przede wszystkim dla starszych przedszkolaków oraz dla najmłodszych uczniów. Bez trudu przeprowadzi je nie tylko nauczyciel czy terapeuta, ale także rodzic, babcia lub dziadek.
Dzisiaj w większości krajów na świecie coraz więcej dzieci rodzi się dzięki technikom rozrodu wspomaganego. Ponad 5 milionów mieszkańców Ziemi już zostało poczętych w laboratoriach. To początek nowej ery. Od czasu pierwszego dziecka z probówki udoskonaliły się techniki zapłodnienia pozaustrojowego, w sukurs przyszły tej metodzie inne rewolucyjne odkrycia. Diagnostyka preimplantacyjna pozwala na analizę prawidłowości wybranych genów i umożliwia selekcję zarodków. Nożyce molekularne, dopracowane kilka lat temu, pomagają dowolnie i tanio zmieniać ludzki genom. Oficjalnie techniki te mają służyć celom terapeutycznym, pozwalają jednak na wybieranie embrionów, a także na zmiany w ich materiale genetycznym. Wybór płci, wzrostu, karnacji, koloru włosów i oczu, poszukiwanie genów inteligencji... „Dzieci na zamówienie” opuściły już sferę science fiction i z hukiem zajęły miejsce w naszej rzeczywistości.Dlaczego więc nie selekcjonować ludzi już na etapie zarodka, by zachowywać tylko „najlepszych”? Już są warunki dla eugeniki high-tech na światową skalę, godnej Nowego wspaniałego świata.
W tej książce, klarownej i dającej do myślenia, Jean-François Bouvet otwiera przed nami drzwi laboratoriów, w których gra idzie o przeobrażenie ludzkości. Pokazuje, że majstrowanie przy genach jest lukratywnym rynkiem, często pozbawionym ram prawnych i bioetycznych, awatarem ultraliberalizmu ekonomicznego.
Autor podaje w wątpliwość oszalały kult postępu i pyta o odpowiedzialność naukowców. Stawia nas przed lustrem: jakiej ludzkości pragniemy? Jean-François Bouvet, nauczyciel akademicki, jest neurobiologiem, popularyzatorem nauki, autorem kilku książek, które odniosły sukces, m.in. Mutants: A quoi ressemblerons-nous demain?(Mutanci: do czego będziemy podobni jutro?, Flammarion, 2014). Współpracuje z pismami „Le Point” i „Sciences Humaines”.
Uwaga! Pełna koncentracja!!!
O tym, jakich szkód może przysporzyć roztrzepanie i brak koncentracji nie trzeba chyba przekonywać - wie o tym każdy, komu zdarzyło się zapomnieć o odrobieniu zadania domowego czy nie przeczytać lektury. Albo jeszcze gorzej - odrobił zadanie źle, bo pracował nieuważnie i cały wysiłek poszedł na marne. Niestety - nasze życie jest pełnie różnych "rozpraszaczy". Smartfon, komputer, telewizor, wiele różnych obowiązków - wszystko to nie sprzyja koncentracji. Nawet dorosłym ciężko przychodzi skupienie się na jakimś problemie czy zagadnieniu. A dzieci - no cóż, dzieciom jest jeszcze trudniej. Bo jak tu się skupić, kiedy na każdym kroku życie podsuwa rozmaite rozpraszające nas atrakcje. A tymczasem koncentracja, dobra pamięć, spostrzegawczość przydadzą się w szkole i pomogą w życiu. Czy możemy te umiejętności wytrenować, tak jak trenuje się mięśnie?
Na szczęście odpowiedź brzmi: oczywiście tak. Możemy, w dodatku łącząc to z zabawą. Autorki Treningu superkoncentracji dla dzieci przygotowały kilkadziesiąt kreatywnych zabaw, które pozwolą wzmocnić pamięć, rozwinąć spostrzegawczość i wyćwiczyć koncentrację. W treningu będzie nas wspierał przyjacielski Móżdżek. Czasem pomoże, czasem trochę poprzeszkadza, a czasem będzie chciał z nami porozmawiać.
Nie ma zatem na co czekać - do dzieła!
O autorze
Paulina Mechło — psycholog, neurokognitywista. Jest laureatką nagrody Teofrasta za książkę Trening intelektu — wyćwicz pamięć, koncentrację i kreatywność w 31 dni. Prowadzi autorskie treningi grupowe oraz indywidualne usprawniające intelekt i funkcje poznawcze dla osób w różnym wieku zarówno w języku polskim jak i angielskim.
Najświeższy tom przygód Filipka, który zauważa u siebie i kumpli coraz więcej zmian w ciele oraz galerię podejrzanych zachowań. Na szczęście to paczka bystrzaków, więc szybko orientują się, że to zwyczajne dojrzewanie. Bywa kłopotliwe, ale w sumie jest zabawnym procesem, czasem nawet megaśmiesznym.Każdy rozdział z dziwnymi przypadkami dotykającymi Filipka Zaskrońca kończy się dowcipnym instruktażem, z wykresami, tabelami oraz komiksowym objaśnieniem, o co chodzi z tym dojrzewaniem.Doskonała lektura dla początkujących nastolatków.
Podręcznik ciążowego survivalu dla przyszłych ojców. Gratulacje, będziesz miał dziecko! To znaczy – ona jest w ciąży, ale w zasadzie ty też. Przez kolejnych kilka miesięcy czeka cię huśtawka hormonów, masaże pleców i bardzo dużo rozmów o porodzie. Będziesz tatą. Ojcostwo jest tuż za rogiem. Jesteś gotowy? Większość książek o ciąży jest dla mam, ale ta jest specjalnie dla ciebie, przyszłego ojca. Z humorem (to najlepszy oręż) przeprowadzimy cię przez dziewięć miesięcy radości, podniecenia, strachu, mnóstwa wielkich słów i powiększającego się brzucha, żebyś wyszedł z tej emocjonalnej jazdy gotowy na wszystko, czym rzuci w ciebie noworodek. Jeśli jeszcze nie wiesz, czym jest laktator, po co komuś dziesięć tysięcy pieluch tetrowych rozłożonych w strategicznych punktach domu, dlaczego warto zrobić plan porodu, mimo że trafi on do kosza zaraz po pierwszych skurczach, a do tego zastanawiasz się, czy TENS to nazwa nowej grupy rockowej – teraz masz czas, żeby nadrobić zaległości. Przez tobą międzynarodowy bestseller i podręcznik ciążowego survivalu. W skrócie: wszystko, co przyszły ojciec musi wiedzieć, a nawet nie miał pojęcia, że powinien zapytać. Mark Woods – angielski pisarz, karierę rozpoczął jako dziennikarz informacyjny. Oprócz Ciąży dla facetów ma na koncie takie książki jak Babies and Toddlers for Men czy Planet Parent. Aktualnie mieszka w Londynie z żoną i trójką dzieci.
Problematyką rodzicielstwa zastępczego interesuję się z trzech powodów.
Po pierwsze, od kilku już lat pracuję jako koordynator rodzinnej piczy zastępczej, dzięki czemu mam możliwość przyglądania się trudom i radościom rodziców zastępczych i dzieci powierzonych ich opiece. Po drugie, pełnię funkcję kuratora społecznego w sądzie rodzinnym, wobec czego perspektywa mojego przyglądania się uległa poszerzeniu także o ten aspekt. Wreszcie po trzecie, sam miałem okazję być rodzicem zastępczym, dlatego też posiadana przeze mnie wiedza na ten temat wywodzi się również z mojego osobistego doświadczenia. Analizując problematykę zastępczego rodzicielstwa zauważyłem, że biorą w nim udział politycy, dziennikarze, badacze tego obszaru, pracownicy ośrodków pomocy społecznej i placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz „zwykli” ludzie. W niewielkim stopniu w ten obszar dyskusji zaangażowani są sami zastępczy rodzice, mimo iż to oni są jej podmiotem.
Książka niniejsza stanowi pokłosie mojej rozprawy doktorskiej. Zdecydowałem się na jej wydanie, by spróbować oddać głos samym zainteresowanym. Jej celem jest poznanie, opisanie i zrozumienie doświadczeń rodziców zastępczych oraz przedstawienie wskazówek umożliwiających usprawnienie rodzinnych form opieki nad dzieckiem osieroconym.
(Od autora)
Konflikt z dzieckiem może być bolesnym przeżyciem dla każdego dorosłego, a kłótnie między rówieśnikami źródłem frustracji opiekunów i nauczycieli. Minimediacje to metoda konstruktywnego rozwiązywania konfliktów, która ma zastosowanie w domu, na placu zabaw, w szkole, a nawet w pracy.Minimediacje to opowieści o tym, jak być częścią rozwiązania konfliktu, a nie jego przyczyną. Książka obejmuje 20 opowiadań, będących wprowadzeniami do ćwiczeń, a także teorię na temat poszczególnych zagadnień. Książka pomaga zrozumieć, na czym polega rozwiązywanie sytuacji konfliktowych z dziećmi w duchu Porozumienia bez przemocy. Jest kierowana zarówno do rodziców chcących wzmocnić swoją relację z dzieckiem, jak i do nauczycieli, którzy w codziennej pracy ze względu na jej specyfikę wykorzystują rozmaite metody wychowawcze.Książka zaprasza do własnej wewnętrznej podróży i do towarzyszenia dziecku we wzrastaniu, do budowania świadomości (u siebie i u dziecka), do pokazywania, że zawsze mamy wybór, że możemy dbać o siebie i jednocześnie brać pod uwagę innych. Dowiecie się z niej, dlaczego nie warto łapać cuchnących skarpetek, o co chodzi z przychylnością i wielu, wielu innych rzeczy.Autorka, Katarzyna Dworaczyk, pokazuje najbardziej aktualne problemy, z którymi się mierzymy, także te związane z pandemią. Mistrzowsko łączy teorię z praktyką daje wiele konkretnych przykładów sytuacji, rozmów, sposobów szukania rozwiązań. Każda porcja, serwowana w przejrzystych rozdziałach, nadaje się do natychmiastowego stosowania bez skutków ubocznych.Świat byłby zdecydowanie lepszym miejscem, gdybyśmy potrafili ze sobą rozmawiać tak, jak bohaterowie tej książki.
Czym dla dzisiejszych Polaków jest rodzina?To, jakich słów używamy do opisywania otaczającego nas świata, jest odbiciem tego, w jaki sposób go postrzegamy. W swojej rozprawie doktorskiej Anna Mazurkiewicz podjęła się zadania tyleż frapującego, co ryzykownego: postanowiła sprawdzić i przeanalizować, jakim językiem posługują się współczesne media w kontekście zagadnień związanych z rodziną. Opierając się na artykułach z czasopism świeckich, takich jak Wysokie Obcasy, Twój Styl i Zadra, oraz tych zaczerpniętych z czasopism katolickich, autorka uważnie przygląda się zawartemu w nich obrazowi tej najmniejszej, a zarazem niezwykle ważnej komórki społecznej. W efekcie powstała fascynująca, pełna celnych obserwacji publikacja, która uświadamia, jak różne znaczenie dla dzisiejszych Polaków ma rodzina i w jaki sposób język może przyczynić się do określania jej wartości.W ostatnich latach zagadnienie dotyczące zdefiniowania znaczenia leksemu rodzina było dosyć często poruszane w mediach, głównie ze względu na postulaty wysuwane przez środowiska LGBT, grupy lewicowe i feministyczne o prawną regulację związków homoseksualnych oraz o prawo par homoseksualnych do adopcji dzieci. Żądano zmiany dotychczas istniejącej definicji rodziny, jednoznacznie wskazującej na odmienność płci małżonków, regulację prawną związku oraz możliwość posiadania potomstwa. Dyskusja na temat praw homoseksualistów do zawierania małżeństw oraz adopcji dzieci w dyskursie medialnym pojawia się regularnie, podobnie jak połączenie 'rodzina homoseksualna' czy zestawienie 'homorodzina'. Nasuwa się zatem pytanie: czy jest możliwa zmiana dotychczas istniejącej eksplikacji rodziny na tę proponowaną przez środowiska homoseksualne? Czy zmiany w rozumieniu definicji leksemu rodzina, zachodzące na przestrzeni wieków, wskazują, iż możliwe jest tak radykalne przedefiniowanie słowa, stanowiącego jedną z najważniejszych wartości dla społeczeństwa polskiego?
Do jednych z najważniejszych zadań rodzica należy nauczenie dziecka samodzielności. Dzisiejsi rodzice z troską patrzą na swoje pociechy i chcą, by poradziły sobie w życiu. Z drugiej jednak strony często wyręczają je praktycznie na każdym kroku. Podejmują za nie niemal wszystkie decyzje i rozwiązują ich nawet najbardziej błahe problemy. Czy jednak same dzieci tego potrzebują? Czy rodzice muszą uczestniczyć we wszystkich sprawach swoich pociech? Anna Bykowa, psycholog dziecięcy, doradza, jak sprawić, by nasze dzieci były niezależne, samodzielne i dobrze przygotowane do dorosłego życia. Autorka przypomina, że kiedy uczysz swoje dziecko niezależności, ułatwiasz życie zarówno sobie, jak i dziecku. Jeśli dajesz dziecku możliwość robienia wielu rzeczy samodzielnie, to nie czuje się ono bezradne i niepewne siebie. Poradnik podpowiada również, jak pozbyć się nieustannego lęku o przyszłość i pragnienia kontrolowania wszystkiego w życiu dziecka. Z tej książki dowiesz się m.in.: jak nauczyć dziecko zasypiania w łóżeczku, odkładania zabawek i ubierania się, kiedy warto pomóc dziecku, a kiedy lepiej się powstrzymać, jak wyłączyć tryb „perfekcyjna mama” i włączyć opcję „leniwa mama”, dlaczego nadopiekuńczość może być niebezpieczna i jak jej uniknąć, co zrobić, jeśli dziecko powie: „Nie mogę”, jak sprawić, by dziecko uwierzyło w siebie, czym jest edukacja coachingowa. Ten poradnik to nie jest wezwanie do nieograniczonej wolności! Nie chodzi też o to, by spędzać czas rozmawiając przez telefon, gdy dziecko jest puszczone samopas. Ta książka jest o rozsądnych i odpowiedzialnych rodzicach, którzy chcą, aby ich dzieci były niezależne i aktywne oraz wykorzystywały swoje talenty i uzdolnienia. I nie oznacza to całkowitego poświęcenia siebie lub swojego życia! Anna Bykowa Psycholog dziecięcy i rodzinny, pedagog, nauczyciel arteterapii. Pracowała jako nauczyciel matematyki i przedszkolanka. Mieszka w Jekaterynburgu w Rosji. Ma dwóch synów. Autorka artykułu „Dlaczego jestem leniwą mamą”, opublikowanego kilka lat temu w internecie. Post wywołał wiele kontrowersji i burzliwą dyskusji. Okazuje się, że wiele osób dzisiaj martwi się niezależnością dzieci, problemem infantylizmu młodego pokolenia. Anna Bykowa przedstawia własne spojrzenie na ten problem.
This sensitive, informative guide to puberty for girls tackles everything from body image to mood swings, hormones and first bras. Bright, cartoon-style illustrations and scientific diagrams explain the physical and emotional changes of growing up in a simple and reassuring way, while the contents and index pages make key topics easy to find.
PRZEJMUJĄCE ROZMOWY LEKARZA Z RODZICAMI CHORYCH DZIECI
Nikt nie chce tej książki przeczytać. Nikt nie chce być bohaterem tych opowieści. Nikt nie chce słuchać o tym, jak wygląda życie śmiertelnie chorego dziecka. Nikt nie chce uwierzyć, że decyzja o urodzeniu takiego dziecka wcale nie jest tą najtrudniejszą. I nikt nie chce wyobrażać sobie podejmowania tej, ani kolejnej – kiedy i w jaki sposób pozwolić swemu dziecku odejść.
Jak wygląda życie śmiertelnie chorego dziecka? Co czują rodzice, którzy spełniają ostatnie marzenia swoich pociech? Dlaczego łatwiej jest pozwolić odejść niż patrzeć na życie, które bez maszyn nie ma szans? Ile odwagi trzeba mieć, by podjąć taką decyzję?
To jednak książka nie tylko o życiu między domem a szpitalem, o znieczulicy systemu, ale również o dobrych ludziach, którzy są obok.
To książka o bohaterach.
„Ta książka wstrząsa – nie da się czytać bez łez w oczach historii dotkniętych cierpieniem nad miarę dzieci i ich bohaterskich, postawionych przed dramatycznymi wyborami rodziców.
Ta książka jest bardzo potrzebna, zwłaszcza dziś, gdy pędząca do przodu medycyna (a wraz z nią jej „klienci”) musi na nowo uczyć się odpowiedzi na pytanie: jak nie ulec pokusie „leczenia” śmierci, jak nie szarpać się z odchodzącym, jak poradzić sobie ze świadomością, że przychodzi moment, gdy największym aktem miłości jest nie zatrzymywać za wszelką cenę, a puścić kurczowo trzymaną dłoń kogoś kochanego, pozwolić odejść.
To nie tylko książka o uporczywej terapii, a o całych naszych czasach, w których wciąż musimy wbijać sobie do głowy, że z faktu, iż coś jest możliwe, nie wynika jeszcze, że jest też potrzebne i dobre”.
Szymon Hołownia
Dariusz Kuć – doktor nauk medycznych, lekarz specjalista medycyny rodzinnej. Absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Białymstoku, obecnie asystent w Zakładzie Medycyny Paliatywnej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, absolwent Studiów Podyplomowych Leczenia Bólu Uniwersytetu Jagiellońskiego i Studiów Podyplomowych z Bioetyki i Prawa Medycznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 2009 roku lekarz Białostockiego Hospicjum dla Dzieci. Jest przewodniczącym Komisji do spraw Uporczywej Terapii Uniwersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Laureat nagrody im. dr. Krzysztofa Kanigowskiego. Przez kilkanaście lat dziennikarz radiowy.
Książka Wczesnodziecięca edukacja – pomiędzy instrumentalizacją a towarzyszeniem w rozwoju (wybrane aspekty polskiej rzeczywistości edukacyjnej) jest drugą z kolei publikacją autorki poświęconą problemom edukacji dziecka do lat trzech. Autorka dostrzega to, o czym przekonywał także między innymi Włodzimierz Fijałkowski - dziecko „nie jest «nieme», natomiast «głusi» często bywają dorośli”. W najnowszym opracowaniu dokonuje analizy wybranych aspektów polskiej rzeczywistości oświatowej, wskazuje przejawy nadmiernej instrumentalizacji edukacji i proponuje przyjęcie niedyrektywnego towarzyszenia w rozwoju, ukazując także autentyczną gotowość opiekunów małego dziecka do ustawicznego doskonalenia warsztatu ich pracy. Autorka, sięgając do niezwykłych osiągnięć Pani Profesor Lucyny Telki, koncentruje się przede wszystkim na obszarach edukacji w dialogu z małym dzieckiem, zwraca się w stronę uważnej obserwacji, gotowości do podjęcia interakcji ze strony osoby dorosłej, postuluje potrzebę autentycznej wrażliwości dorosłego na dziecięce potrzeby. Autorka przekonuje, że prawdziwa edukacja „dzieje się” we wzajemnej bliskości motywacyjnej dziecka i dorosłego funkcjonującej w oparciu o motto: „chcę pomóc dziecku osiągnąć to, co dostrzegam lub czuję, że chce osiągnąć dziecko”, gdyż dziecko pragnie się rozwijać, jest zmotywowane, eksploruje i doświadcza nie z tego powodu, że ktoś mu każe, że ktoś na to pozwala, lecz czyni to z własnej potrzeby. Nadrzędnym celem Katarzyny Sadowskiej jest zachęta do refleksji nad (jak określił to W. Fijałkowski) „indywidualnością, osobowością i wartością istoty ludzkiej jako niezależnej jednostki na każdym etapie jej rozwoju”.
Analiza złożoności muzyki, jej rozumienia oraz oddziaływania na funkcjonowanie każdego człowieka stała się impulsem do przeprowadzenia badań dotyczących orientacji muzycznych młodzieży kształcącej się w ogólnokształcącej szkole muzycznej II stopnia. Autorka wprowadza termin orientacji muzycznych. Ustalenie definicyjne pojęcia odnosi się do specyficznego typu orientacji życiowej, rozumianej jako odzwierciedlenie siebie oraz obraz własnej kariery zawodowej, w oparciu o zdobytą w toku edukacji wiedzę, poziom percepcji, wrażliwość muzyczną, zainteresowania muzyczne i rzeczywiste i/lub projektowane działania. Wyniki badań pozwoliły na stworzenie pełnego obrazu młodzieży kształconej w systemie zawodowego szkolnictwa muzycznego, wyselekcjonowanej ze względu na uzdolnienia muzyczne.
Doświadczeni polscy terapeuci o praktycznej stronie psychoterapii dzieci i młodzieżyWielu osobom rozpoczynającym praktykę psychoterapeutyczną przeprowadzenie całego procesu leczenia dziecka lub nastolatka od momentu pierwszej wizyty do zakończenia terapii może nastręczać trudności. Nasuwać się mogą wątpliwości:Czy ważne są cele dziecka, czy rodzica? Czy po terapii dziecko ma lepiej spełniać oczekiwania dorosłych, czy też budować swoją autonomię? Jak zaplanować udział rodziców w psychoterapii? Który program terapeutyczny wybrać? Jak budować zaangażowanie w terapię?Niniejszy przewodnik to nieocenione źródło wiedzy dla osób pracujących terapeutycznie z dziećmi i młodzieżą. Autorzy doświadczeni polscy terapeuci ukazują z praktycznego punktu widzenia zasady, metody oraz niuanse pracy z tą grupą wiekową. Dzielą się swoją wiedzą i warsztatem, wyjaśniając, jak interpretować i realizować ustrukturyzowane programy terapii poznawczo-behawioralnej oraz jak uzupełnia się podejście klasycznej terapii poznawczo-behawioralnej z trzecią falą terapii behawioralnych. Uwzględniając wszystkie aspekty procesu terapeutycznego, przedstawiają kolejne etapy pracy z dzieckiem od momentu jego pierwszej wizyty z rodzicami w gabinecie, w tym:stawianie diagnozy,tworzenie planu leczenia,zawieranie kontraktu z pacjentem i jego rodzicami,wybór programu terapeutycznego,opracowanie konceptualizacji przypadku,budowane relacji,wzbudzanie motywacji,omawianie trudności w pracy z pacjentem podczas superwizji.Prezentowane wiadomości zostały zilustrowane przykładami i opisami przypadków leczenia takich zaburzeń, jak: depresja, choroba afektywna-dwubiegunowa, zaburzenia lękowe, PTSD, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, samookaleczenia, zaburzenia odżywiania, ADHD, agresja i zaburzenia zachowania, choroba tikowa, moczenie nocne oraz zanieczyszczanie się.Książka zawiera zestaw przydatnych materiałów do wykorzystania w trakcie terapii zarówno jako podpowiedź dla specjalisty (wzór wywiadu, schemat sesji, wzory kontraktów terapeutycznych, szablony do konceptualizacji), jak i do pracy z dzieckiem i jego rodzicami podczas sesji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
