W tej ciepłej opowieści, Hubert nie jest ani szlachetnym estetą ani dziwacznym samotnikiem, lecz po prostu mężczyzną, który lubi przyglądać się pięknu - James Smart, ""The Guardian"" Hubert to introwertyczny mężczyzna w średnim wieku, któremu trudno jest zadomowić się w rodzinnej Brukseli. Jego ograniczone kontakty towarzyskie są nieporadne i bolesne. Światłem w jego życiu jest cotygodniowa wizyta w Muzeum Sztuki, gdzie zanurza się w piękno kobiecej sylwetki. Gijsemans za pomocą powtarzających się kadrów odsłania monotonny rytm życia Huberta. W tym debiucie autor ujawnia swoje wielkie wyczucie złożoności ludzkich zachowań, które ukazuje z drobiazgową starannością. Hubert został wcześniej przetłumaczony na język niemiecki, francuski i angielski, a także był przedmiotem wystawy w Królewskim Muzeum Sztuk Pięknych w Brukseli. (Bas Schuddeboom, Lambiek)Komiks w czeskiej wersji językowej.
Cały wszechświat ubóstwia Małego Księcia, który wszystko "widzi sercem", ale nikt nie zwraca uwagi na jego kuzynkę, grubą księżniczkę Petronię. W przeciwieństwie do tego słodkiego chłopca o blond włosach jest ona markotna i pozbawiona sentymentów, W ogóle nie pasuje do stereotypu księżniczki: nienawidzi różowych falbanek, a za to uwielbia matematykę. Mały Książę posiada oczywiście całkiem spore ciało niebieskie, podczas gdy Petronia musi mieszkać na najmniejszej i najnudniejszej planecie w całym wszechświecie. Wspierana przez wielofunkcyjnego robaka Mirco usiłuje nadać swej smutnej egzystencji nieco kolorów, podróżuje przez kosmos korzystając z tuneli czasoprzestrzennych i wciąż podejmuje próby, by spotkać się z Davidem Bowie - najczęściej bez najmniejszego powodzenia. Absurdalne i zabawne przygody Petronii cytują motywy znane z "Małego Księcia", baśni, fantastyki naukowej i klasycznych dzieł literatury jak "Faust". W warstwie graficznej także pełno tu nawiązań: czasami rysunki
wyglądają jak gazetka reklamowa. a innym razem jak gra planszowa lub jak wycinanka dla dzieci.
Kosmiczny komiks Greve zręcznie parodiuje różne klasyki science fiction, takie jak "Autostopem przez galaktykę", "Star Trek", "Obcy" oraz koncepcję światów równoległych we wszechświecie. Greve udaje się za pomocą kilku kresek przedstawić emocjonalny świat swojej tytułowej bohaterki.
Holger Moose, Goethe Institut
Katharina Greve urodziła się w 1972 roku w Hamburgu, studiowała architekturę i mieszka w Berlinie, wiodąc życie twórczyni komiksów, artystki i byłej architektki. Rysuje między innymi dla Titanica, taz, Zitty i w razie potrzeby przepowiada w komiksie ustąpienie papieża.
Gruba księżniczka Petronia ukazywała się od 2015 roku jako seria w czasopiśmie Das Magazin i jest piątym albumem komiksowym Kathariny Greve.
Autorka otrzymała liczne nagrody za swoje prace, na przykład w 2010 roku nagrodę komiksu niezależnego ICOM za "wybitną grafikę", w 2013 roku nagrodę Sondermanna dla młodych talentów sztuki komiksowej, w 2016 roku nagrodę artystyczną "Der freche Mario" i w 2017 roku Niemiecką Nagrodę Komiksową.
Komiks internetowy Kathariny Greve "Wieżowiec" (avant-verlag, 2017) został uhonorowany w 2016 roku Nagrodą Maksa i Moryca w kategorii "Najlepszy niemieckojęzyczny pasek komiksowy", a także w 2018 roku Nagrodą Rudolpha Dirka za literaturę graficzną
Jedenaście poetyckich spojrzeń na zwykłe, codzienne życie we współczesnej Japonii, z dala od gejsz, robotów, otaku, automatów z majtkami i innych stereotypowych wyobrażeń na temat Kraju Wschodzącego Słońca.
Japoński salaryman decyduje się rzucić wszystko i wyjechać na odległą wyspę, by pracować na farmie solnej. Rock‘n‘rollowiec w nocy gra z zespołem w lokalnych klubach, a w ciągu dnia pracuje jako śmieciarz. Autor mangi nagrodzonej w Angoulême dorabia jako opiekun w domu spokojnej starości, by zachować integralność siebie jako autora. W weekendy ojciec uroczyście zabiera swojego niepełnosprawnego syna na znajdujący się w sąsiedztwie basen...
Jedenaście historii rozgrywających się przede wszystkim w typowej dzielnicy mieszkalnej Suginami, położonej w zachodniej części Tokio, wokół stacji Iogi, które powstały pod kierownictwem artystycznym uznanego artysty komiksowego Václava Šlajcha, na podstawie scenariuszy poety Jeana-Gasparda Páleníčka. Jedenaście różnych form artystycznych stworzonych przez rysowników z Czech, Słowacji, Ukrainy i Rosji w książce, która zdobyła Japan International Manga Award (Tokio, 2021) i Muriel Award za najlepszy scenariusz (Praga, 2022).
Kobiety nazywane „pocieszycielkami” pochodziły z terenów podbitych i okupowanych przez Japończyków w I połowie XX wieku. Chinki, Koreanki, Malezyjki, Filipinki, kobiety z Indonezji i innych terenów Azji Południowej-Wschodniej zostały sprzedane, porwane i zniewolone seksualnie w wojskowych domach publicznych. Do początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku ocalone milczały. W 1991 roku jedna z nich Kim Hak-Sun wystąpiła publicznie w Seulu, wzywając Japończyków do przeprosin i zadośćuczynienia. Od tego momentu każde świadectwo stało się orężem w walce z milczeniem i powszechną pogardą.
Ze wstępu napisanego przez Joannę Ostrowską, autorkę książki Przemilczane: seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej
Trawa” to głośna antywojenna powieść graficzna, przedstawiająca historię życia koreańskiej dziewczyny, Lee Ok-sun, która została zmuszona do świadczenia usług seksualnych w japońskiej armii cesarskiej podczas drugiej wojny światowej – spornego rozdziału w historii Azji XX wieku.
Począwszy od dzieciństwa Ok-seon, „Trawa” pokazuje rozpoczęcie II wojny światowej z perspektywy bezbronnego dziecka, szczegółowo opisując, jak jednostka doświadczyła japońskiej okupacji i pokazując powszechne cierpienie, jakie spowodowała ona dla zwykłych Koreańczyków. Kim Geum-suk podkreśla siłę bohaterki w pokonywaniu wielu form przeciwności. „Trawa” namalowana została czarnym tuszem, przedstawia szczegółowo i pięknie krajobrazy Korei, a do namalowania pełnych mroku wspomnień Ok-seon autorka użyła ciężkiego pędzla.
Wywiady rysowniczki ze starszą już panią Lee Ok-seon stają się integralną częścią komiksu, tworząc serce i strukturę tej powieści graficznej, dając nam całościowy obraz tego, jak cierpienie zmieniło bohaterkę w czasie wojny. „Trawa” to przełomowa powieść graficzna, która ukazuje przerażającą cenę wojny i znaczenie pokoju.
Mocna powieść będąca świadectwem prawdziwej historii młodej kobiety która jest niewolnicą seksualną podczas II Wojny Światowej. Words Without Borders
Historia życia Lee, przedstawiona w pełnym współczucia graficznym wspomnieniu, zasługuje na to, by ją przeczytać w równym stopniu ze względu na lekcję historii, jak i przepiękne wizualne opowiadanie. Winnipeg Free Press
„Niebywałe … Kim może na jednej stronie uchwycić zuchwałość szczerbatej dziewczynki, a na następnej pogrążyć nas całkowicie w koszmarze. ‘Nigdy nie zaznałam szczęścia od chwili, gdy wyszłam z łona matki’ mówi Lee. Pod koniec tej niesamowitej opowieści słowa te brzmią bardziej jako niedopowiedzenie niż przesada”. The New York Times
Kolaboracja z nazistami i późniejsze uwięzienie dziadka Wide'a Vercnocke'a nigdy nie były poruszane przez rodzinę. Jego babcia powtarzała, że później - gdy będzie starszy - zrozumie. Teraz nastało już później, a główny bohater „Nas trzech" nadal tego nie pojmuje. Widząc fizyczne podobieństwo między sobą, swoim ojcem a dziadkiem, zastanawia się, czy to biologiczne dziedzictwo nie dotyczy także innych obszarów życia. Czy ponosi winę za polityczną postawę swojego dziadka?
Ferdinand Vercnocke, dziadek Wide Vercnocke, został skazany po II wojnie światowej na dziesięć lat więzienia za działalność literacką opiewającą zasługi okupanta. Po pięciu latach wyszedł na wolność. Dwadzieścia lat później doczekał się uznania.
W roku 2015 ojciec autora - Bout Vercnocke uznał, że czas dojrzał, aby za pomocą rodzinnego archiwum i dzięki nowoczesnym metodom badań historycznych spróbować ustali, jaka jest prawda o tamtych wydarzeniach. To zaintrygowało także jego syna Wide Vercnocke’a, który na swój sposób zapragnął znaleźć odpowiedź na nurtujące go pytania.
Po pięciu intensywnych latach kontaktów pomiędzy synem i ojcem powstała książka „Nas trzech”, w której obaj stają twarzą w twarz z przeszłością, a może każdy z nich twarzą w twarz staje z samym sobą i tym, co ich obu łączy.
W „Nas trzech” Wide Vercnocke oswaja wszystkie te wydarzenia przy użyciu swojego wyjątkowego, rozpoznawalnego głosu: poetyckiego, stylizowanego, przeplatającego elementy autobiograficzne i magiczny realizm.
„Nas trzech” to powieść, która zapada w pamięć.
Nieważne, czy pijesz flat white na mleku kokosowym, czy zamawiasz sushi do domu. Jeśli w twoich piersiach bije ukraińskie serce, w końcu poczujesz ten zew: potrzebę ugotowania prawdziwego barszczu. Właśnie tak stało się z Andrijem, zwykłym chłopakiem, który z godnością przyjął buraczane wyzwanie.
Tę książkę można byłoby nazwać barszczową Odyseją, gdyby tylko Odyseusz podróżował wokół Kijowa, a odpowiedzi na egzystencjalne pytania szukał na bazarowych straganach z kapustą. Czy Andrijowi uda się odkryć tajemnicę prawdziwego barszczu? Sprawdźcie sami. Najważniejsze, że próbował.
Książka została stworzona w czasie wojny z Rosją.
Rusty Brown to wybitna i zakrojona na szeroką skalę powieść graficzna, która bierze pod mikroskop najważniejsze motywy ludzkiego życia i ukazuje nam je w niespotykanej dotąd rozdzielczości.
Autor z empatią ale i drobiazgowością naukowca obnaża niemiarodajność, która charakteryzuje każdy rodzaj ludzkiego doświadczenia - od takiego, które wzbudza dreszcz emocji, aż po całkiem przyziemne epizody. Niczym entomolodzy obserwujemy wszystkie fazy cyklu życia człowieka - od dzieciństwa do późnej starości: dziecko, które budzi się pozbawione supermocy; nastolatka, który dojrzewa pod okiem despotycznego ojca; ojca, który przepracowuje swoje emocjonalne problemy na powierzchni Marsa; oraz kobietę w średnim wieku, która próbuje odnaleźć miłość na planecie Ziemia.
Chris Ware jest stałym współpracownikiem New Yorkera, dla którego stworzył ponad 20 okładek i w którym publikuje paski komiksowe. Jego prace były wystawiane w MoCa Los Angeles, MCA Chicago. W 2002 r. Ware został pierwszym artystą komiksowym zaproszonym do udziału w biennale w Whitney Museum of American Art. Wraz z Willem Eisnerem, Jackiem Kirbym, Harveyem Kurtzmanem, Robertem Crumbem i Garym Panterem, Ware znalazł się w gronie artystów uhonorowanych na wystawie "Masters of American Comics" w Muzeum Żydowskim w Nowym Jorku od 16 września 2006 r. do 28 stycznia 2007 r.
W 2020 roku Rusty Brown Ware'a został nominowany do nagrody PEN/Jean Stein Book Award.
W 2020 roku nakładem prestiżowego nowojorskiego Rizzoli ukazała się poświęcona twórczości Chrisa Ware’a monografia.
W 2021 roku otrzymał Grand Prix de la ville d'Angoulême za całokształt twórczości.
Od niepamiętnych czasów chciwość ludzi wywoływała konflikty z innymi stworzeniami i z samą naturą. Obecnie Ziemię spowija gęsta mgła, a wioski są oblegane przez dzikie zwierzęta.
Gerda, młoda bohaterka tej opowieści, zostaje osierocona wskutek ataku potwornej bestii. Ma tylko jeden cel: upewnić się, że nikt więcej nie odczuje takiego bólu jak ona. Aby to zrobić, musi stać się wojowniczką, jednak ten status przysługuje tylko mężczyznom. Zdeterminowana, by się wyzwolić, zakrada się potajemnie na test inicjacyjny. Będzie to początek przygody, w której chodzi o znacznie więcej niż tylko chęć zemsty. Gerda nauczy się zmieniać swój punkt widzenia, akceptować zmiany, a dzięki pokojowemu nastawieniu i odrzuceniu wszelkiej przemocy zrewolucjonizuje swoją opowieść i historię swojego ludu.
Komiks o rozpadzie Czechosłowacji. O tym, jak wszystko może pójść nie tak, gdy zaplączemy się w sieci kłamstw, manipulacji i kampanii dezinformacyjnych. O polskiej inwazji i okupacji Czech. O tym, dlaczego nikt nie chce Brna.
O naszych środkowoeuropejskich swarach, słabościach i wadach. I o nadziei tkwiącej w dzieciach, które na to wszystko patrzą inaczej
Komiksowa opowieść biograficzna oparta na autentycznych wydarzeniach,
które przedstawił w swoich zapiskach młody czeski podróżnik i botanik Alberto Vojtěch Frič. Zimą 1908 roku przywozi on z Paragwaju do Europy indianina Czerwiusza, którego plemię dziesiątkuje nieznana choroba.
Ujmująca historia o spotkaniu dwóch ludzi z zupełnie innych światów i kultur...
Historia Czerwiusza zdarzyła się naprawdę. Była tak samo niewiarygodna, zabawna i słodko-gorzka, jak przedstawiła ją Lucie Lomová. Po kilku pojedynczych odcinkach podstarzały już A.V. Frič kontynuował ją dla popularnego czeskiego pisma „Barwny Tydzień” (Pestrý týden) w roku 1943. W owym czasie ten legen- darny podróżnik i hodowca kaktusów zapuścił brodę niczym południowoamerykańscy barbudos i w proteście przeciw niemieckiej okupacji Czechosłowacji nawet nie wychodził z domu. Pisanie było dla niego jedną z niewielu możliwości zarobkowania podczas drugiej wojny światowej. Opowiadane przez niego z humorem, dystansem i życzliwością historyjki o przygodach dzikusa w cywilizowanym świecie ostatecznie rozrosły się w wielką egzystencjalną opowieść – nie tylko o Czerwiuszu, ale też o samym Friču. To opowieść o odważnym łowcy przygód, niezależnym w myśleniu i w – często niezbyt rozważnym – działaniu, o marzycielu i awanturniku, niestrudzonym odkrywcy białych plam i na mapie świata, i ludzkiej myśli, mającym doskonały zmysł obserwacji oraz mnóstwo trafnych pytań: o głosicielu prawdy, której doświadczył na własnej skórze, o obrońcy inności.
Frenk Meeuwsen to holenderski malarz i rysownik, który od dawna interesuje się filozofią Dalekiego Wschodu oraz sztukami walki - posiada czarny pas w karate. W połowie lat 90. mieszkał w dzielnicy świątynnej Kioto, skąd pochodzi wiele japońskich szkiców, które umieścił w swojej pierwszej powieści graficznej "Zen bez mistrza". Książka ta jest kolażem różnych materiałów: dzieciństwa Meeuwsena w Holandii, japońskiej codzienności, historii buddyzmu, instrukcji medytacji czy refleksji nad rysunkiem. Wszystko to autor ukazuje za pomocą prostych, czarno-białych, realistycznych obrazów, w których bardzo umiejętnie wykorzystuje możliwość komiksu: różne rozmiary paneli i perspektywy na wydarzenia, surrealistyczne światy marzeń czy kadry z masywnymi blokami liter, które nękają postacie. Meeuwsen ułożył swój materiał w krótkie rozdziały, jego książka wije się w czasie. Tworzy to atrakcyjną narrację, podobną do formy nauczania buddyzmu zen, zestawiania krótkich, pozornie niespójnych z wypowiedziami mistrzów zen koanów.
Pytanie przewodnie komiksu brzmi: czy - a jeśli tak, to w jaki sposób - Europejczyk może zagłębić się w doktrynę zen?
Meeuwsen zachęca czytelnika do samodzielnej odpowiedzi na to pytanie, ukazując zagadnienie japońskiego zen z różnych perspektyw.
Frenk Meeuwsen to holenderski malarz i rysownik, który od dawna interesuje się filozofią Dalekiego Wschodu oraz sztukami walki - posiada czarny pas w karate. W połowie lat 90. mieszkał w dzielnicy świątynnej Kioto, skąd pochodzi wiele japońskich szkiców, które umieścił w swojej pierwszej powieści graficznej "Zen bez mistrza". Książka ta jest kolażem różnych materiałów: dzieciństwa Meeuwsena w Holandii, japońskiej codzienności, historii buddyzmu, instrukcji medytacji czy refleksji nad rysunkiem. Wszystko to autor ukazuje za pomocą prostych, czarno-białych, realistycznych obrazów, w których bardzo umiejętnie wykorzystuje możliwość komiksu: różne rozmiary paneli i perspektywy na wydarzenia, surrealistyczne światy marzeń czy kadry z masywnymi blokami liter, które nękają postacie. Meeuwsen ułożył swój materiał w krótkie rozdziały, jego książka wije się w czasie. Tworzy to atrakcyjną narrację, podobną do formy nauczania buddyzmu zen, zestawiania krótkich, pozornie niespójnych z wypowiedziami mistrzów zen koanów.
Pytanie przewodnie komiksu brzmi: czy - a jeśli tak, to w jaki sposób - Europejczyk może zagłębić się w doktrynę zen?
Meeuwsen zachęca czytelnika do samodzielnej odpowiedzi na to pytanie, ukazując zagadnienie japońskiego zen z różnych perspektyw.
Komiksowa opowieść biograficzna oparta na autentycznych wydarzeniach,
które przedstawił w swoich zapiskach młody czeski podróżnik i botanik Alberto Vojtěch Frič. Zimą 1908 roku przywozi on z Paragwaju do Europy indianina Czerwiusza, którego plemię dziesiątkuje nieznana choroba.
Ujmująca historia o spotkaniu dwóch ludzi z zupełnie innych światów i kultur...
Historia Czerwiusza zdarzyła się naprawdę. Była tak samo niewiarygodna, zabawna i słodko-gorzka, jak przedstawiła ją Lucie Lomová. Po kilku pojedynczych odcinkach podstarzały już A.V. Frič kontynuował ją dla popularnego czeskiego pisma „Barwny Tydzień” (Pestrý týden) w roku 1943. W owym czasie ten legen- darny podróżnik i hodowca kaktusów zapuścił brodę niczym południowoamerykańscy barbudos i w proteście przeciw niemieckiej okupacji Czechosłowacji nawet nie wychodził z domu. Pisanie było dla niego jedną z niewielu możliwości zarobkowania podczas drugiej wojny światowej. Opowiadane przez niego z humorem, dystansem i życzliwością historyjki o przygodach dzikusa w cywilizowanym świecie ostatecznie rozrosły się w wielką egzystencjalną opowieść – nie tylko o Czerwiuszu, ale też o samym Friču. To opowieść o odważnym łowcy przygód, niezależnym w myśleniu i w – często niezbyt rozważnym – działaniu, o marzycielu i awanturniku, niestrudzonym odkrywcy białych plam i na mapie świata, i ludzkiej myśli, mającym doskonały zmysł obserwacji oraz mnóstwo trafnych pytań: o głosicielu prawdy, której doświadczył na własnej skórze, o obrońcy inności.
Historia tajemniczego zła unoszącego się nad dwiema starzejącymi się siostrami. Nastrojem przypomina Black Hole Charlesa Burnsa, w specyficznym czeskim wydaniu. Horror kryminalny o dwóch siostrach, których świat stworzony jest z surrealistycznych wizji Vojtcha Maka, jednego z najbardziej uznanych czeskich autorów komiksów.
Pod wszechobecnym pomarańczowym słońcem, oświetlającym pustynny krajobraz, dwóch rzemieślników – jeden zajmujący się szkłem, drugi gliną, spotyka się codziennie na lunchu i pogawędce. Obaj są lunatykami, ale doświadczają tego zjawiska w diametralnie różny sposób. Garncarz nienawidzi swojego somnambulizmu, uważa to za krępującą część swojego istnienia, tak jakby dzielił ciało z obcym. Gdy tylko to sobie uświadamia, cierpi, ogarnia go poczucie udręki i rozpaczy. Hutnikowi szkła natomiast lunatykowanie tak bardzo nie przeszkadza. Pewnej nocy budzi się zaskoczony. Ogarnięty bezsennością, udaje się do swojego warsztatu i tam dokonuje przerażającego odkrycia, które doprowadzi do końca tej historii.
María Medem (Sewilla, 1994) zaczęła samodzielnie wydawać swoje komiksy po ukończeniu studiów na wydziale sztuk pięknych. Swój pierwszy długi komiks opublikowała w Terry Bleu, małym holenderskim wydawnictwie. Brała udział w antologiach takich jak NOW (Fantagraphics Books) i Cold Cube 004 (Cold Cube Press), a nawet stworzyła oprawę graficzną albumu “Eat, Sleep, Wake” Bombay Bicycle Club. Regularnie współpracuje z takimi magazynami jak Medium, New York Times, Wired czy Anxy. Wzięła udział w wydarzeniu The City in Comics w Madrycie tworząć wielkoformatowy komiks-mural.
Co za zaskakująco urocza książka. Przejmowałem się losem księżniczki z pieńka, podobały mi się wszystkie przygody, których nie dane nam było zobaczyć, a także kibicowałem rodzinie żuczków Neil Gaiman
Dzięki swoim poprzednim książkom (w tym wydanej w języku angielskim „Dear Rikard”) Lene Ask zyskała wiele uwagi, szczególnie dzięki jej osobistym i humorystycznym opisom własnego życia. „Następnym razem wszystko będzie jak trzeba” jest pierwszym komiksem Ask, który nie jest o niej samej. Artystka znakomicie radzi sobie z przejściem do nowego formatu. Opowiada o dziewczynie ze wsi Marte, która przeprowadziła się do Oslo, by studiować i pracować w bibliotece. Kiedy umiera jej ojciec, Marte musi wrócić do domu i spróbować między innymi zrozumieć swoje relacje z głęboko religijną matką. Z uporczywym idealizmem stara się dokonywać właściwych wyborów, ale w trakcie opowieści zyskuje nowe spojrzenie na to, co jest w życiu ważne.
Lene Ask po raz kolejny pokazuje swoją umiejętność opisywania ludzi z wielką empatią i wiarygodnością. Swobodnie porusza się między wielkimi egzystencjalnymi tematami a małymi codziennymi wydarzeniami. Jej przejrzyste rysunki i efektywne wykorzystanie kolorów napędzają fabułę i wzmacniają charakterystykę bohaterów.
Lene Ask (ur. 1974) jest norweską autorką komiksów i książek dla dzieci. Choć początkowo zajmowała się fotografią, od czasu debiutu jej powieści graficznej „Hitler, Jesus og farfar” w 2006 roku, Ask pracuje intensywnie na polu komiksu, książki i ilustracji. Ukończyła Norweski Instytut Książki dla Dzieci, przez trzy lata studiowała fotografię na Akademii Sztuki w Bergen i była na wymianie studenckiej jako fotografka w FAMU w Pradze. Ponadto studiowała historię sztuki na Uniwersytecie w Bergen oraz sztukę w Rogaland College of Art w Stavanger. Ask pracuje zarówno z dokumentem jak i fikcją i opublikowała ponad 25 książek, jako autorka i/lub ilustratorka, z których kilka zostało przetłumaczonych na inne języki. Opublikowała również szereg artykułów i opowiadań w kilku antologiach. Ask jest cenioną wykładowczynią, a jej prace były wielokrotnie wystawiane. Ask postrzega siebie jako autorkę opowieści wizualnych, zarówno gdy rysuje obrazy, jak i pisze powieści. W swoich powieściach graficznych bada napięcie pomiędzy słowami i obrazami
Powieść graficzna Anji Dahle Overbye „Kanikuła" (Hundedagar) zdobyła nagrodę Norweskiego Komiksu Roku w 2016 roku. To imponujący debiut książkowy, który czerpie inspiracje z północno-zachodniej Norwegii, gdzie wychowała się autorka. Kanikuła, tzw. psie dni, to zjawisko, które ma miejsce pod koniec lata. Według ludowych przekazów, dni te są wyjątkowo gorące, błoto wypływa na powierzchnię wody, jedzenie się psuje, a psy mogą łatwiej popaść w obłęd. To właśnie o tej porze roku poznajemy Anne, która jest w połowie drogi między dzieciństwem a dojrzewaniem. Intensywnie duszna, parna pogoda tego lata wpływa na jej relacje zarówno z przyjaciółmi, jak i z rodziną. Jej najlepsza przyjaciółka Marielle chce spędzać czas z nieco starszą Carrie. Kiedy te dwie nawiązują przyjaźń, Anne zostaje na uboczu. Jest zbyt młoda, by chodzić do klubu młodzieżowego i zbyt niespokojna, by znaleźć sobie inne zajęcie. Czy ona i Marielle zdołają się ponownie zaprzyjaźnić? I co jest gotowa zrobić, by tak się stało?
Opowieść przedstawiona została z wrażliwością poprzez szczegółowe rysunki ołówkiem, ukazujące wnikliwe spojrzenie w ludzką naturę. Sceneria zachodniej Norwegii odgrywa w tej historii główną rolę.
Anja Dahle Overbye (1981) studiowała w KIB, Bergen Art School i uzyskała tytuł licencjatki w dziedzinie ilustracji i komunikacji wizualnej na UCA w Anglii. Obecnie mieszka w Oslo, gdzie pracuje jako autorka komiksów i ilustratorka.
Komiks powstał na podstawie rozmów z pięcioma Polkami, które anonimowo podzieliły się z autorkami swoim doświadczeniem aborcji. Nie jest to jednak suche sprawozdanie ani reportaż. W nurt prawdziwych historii, poetyckimi przesunięciami wplatane są fantastyczne postaci, porządek marzeń sennych i symboli. Autorki odważnie wniosły swoje osobiste wrażliwości i wyobraźnie tworząc angażujący, wyrazisty styl opowiadania.
Od bolesnej straty, po ulgę, od poczucia wsparcia i bezpieczeństwa po duszną atmosferę zaszczucia – już tych pięć historii pokazuje jak szerokie jest spektrum okoliczności i emocji, które mogą towarzyszyć aborcji. Wolne od oceny narracje rozwijają się we właściwym sobie rytmie dając bohaterkom czas i przestrzeń do podzielenia się swoimi doświadczeniami w sposób, który jest dla nich wzmacniający i bezpieczny a czytelniczki/czytelników zapraszają do czułego, uważnego słuchania.
O komiksie napisały:
Sylwia Chutnik: Ważna publikacja oddająca głos osobom z doświadczeniem aborcji. Różne historie, różne emocje – bez oceniania i komentowania.
Marta Niedźwiecka, podcast O zmierzchu: Czym jest czarna skrzynka polskiej kobiety? Zapisem jej traum, dramatów i wyborów, precyzyjnie wpisanych w dynamikę przemocy obecnej w społeczeństwie. Czym jest czarna matka? Aspektem kobiecości, który długo był spychany w niebyt i pomijany. To różnicującą część nas, która podaje pełniejszą pierś mocniejszemu dziecku. Ta opowieść nie wprawi was w dobry nastrój. To relacja, która bywa mroczniejsza, niż złe sny i prawdziwsza, niż cokolwiek co widzicie w rzeczywistości.
Sportretowane przez Janka Koze dziewie?c´ postaci, rozedrganych niczym kreska autora, zmaga się z frustrująca? praca?, nuda?, nieudanymi związkami lub koszmarem bezsennos´ci. Chcąc odmienic´ swój los, zanurzają się w senne marzenia i osia?gaja? swoje małe momenty spełnienia, kto´re rozs´wietlają im mroki szarej polskiej codziennos´ci. Ich urzeczywistnienie pozostawia jednak bohatero´w w marazmie i osamotnieniu. Koza, z włas´ciwym sobie naturalistycznym spojrzeniem, zarysowuje obraz problemo´w i pragnien´, grymaso´w i uniesien´ przekroju naszego społeczen´stwa, od dwudziestokilku- do pie?c´dziesie?ciolatko´w. I nie wiadomo tylko czy ich zły sen rozpoczyna sie? gdy układają głowę na poduszce, czy kiedy otwierają oczy po nocnych rojeniach.
Janek Koza, urodzony w 1970 roku. W czerwcu 1987 roku s´niło mu się, z˙e jest takso´wkarzem. Ok. 1994 roku zdał egzamin na prawo jazdy na ciągnik rolniczy. Dzięki cie?z˙kiej pracy rozwinął własna? firmę spedycyjna? działająca? na terenie całej Europy. W drodze do Niemiec, podczas zmiany koła na poboczu, poznał swoja? przyszła? z˙one? Jadwige? (s´lub w 1998 roku). Dwoje dzieci (Anna, ur. 1999 r. i Krystyna, ur. 2000 r.). Cze?ste wyjazdy i nieobecnos´ci w domu doprowadziły do serii problemo´w rodzinnych w 2001 roku, a ostatecznie do rozwodu w 2002 roku. Zmarł samotnie w swoim domu na przedmies´ciach Warszawy w 2019 roku na udar mo´zgu. Niestety, to marzenie się nie spełniło. Po przebudzeniu przez kilka dni bolał go kark.
"Janek Koza patrzy na tych, kto´rych nie chcemy widziec´, z˙ebys´my nie mogli udawac´, z˙e czyms´ się od nich ro´z˙nimy."
Marceli Szpak
"Freud płakał jak analizował."
Olga Wro´bel
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
