W książce autor pragnie przybliżyć podstawowe idee i myśli Jana Henryka Pestalozziego oraz wskazać możliwości ich praktycznego wdrożenia. Nie uda się nam bowiem ulepszyć edukacji tylko organizacyjną gorliwością i większymi nakładami finansowymi. Sukces edukacyjny nastąpi wówczas, gdy baczyć będziemy na owe ponadczasowe zasady, które zidentyfikował i sformułował dla potomności Pestalozzi.
Swoich czytelników autor upatruje w osobach nie tylko związanych z kształceniem, lecz także politycznie odpowiedzialnych za edukację, jak również w ojcach i matkach, i we wszystkich ludziach, którym leży na sercu dobro dorastającego pokolenia i wywieranie wpływu na kształt szkolnictwa.
Źródłem wsparcia i inspiracji przy powstawaniu niniejszej publikacji była osobowość, która przy całym sukcesie ekonomicznym nie straciła świadomości co do faktu, że także gospodarce i państwu najlepiej służy sytuacja, w której szkoły dbają o kształcenie całego człowieka, stąd też w centrum ich zainteresowań nie jest jego użyteczność, lecz człowieczeństwo. Było to główne dążenie Jana Henryka Pestalozziego.
Artur Brühlmeier
[?] To nie jest książka z historii myśli wychowawczej, z dziejów pedagogiki społecznej czy opiekuńczo-wychowawczej, ale ze współczesnej filozofii wychowania, której założenia adresowane są do wrażliwości, duchowości, sumień i otwartości nauczycieli i pedagogów. [?] czyta się ją z ogromną satysfakcją intelektualną, także dzięki bardzo dobremu tłumaczeniu i świetnej edycji Oficyny Wydawniczej ?Impuls?. [?]
Fragment wprowadzenia
prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Luźne zestawienie oddzielnych rozpraw, z których składa się publikacja napisanych w różnym czasie i dla różnych odbiorców ma tę zaletę, że czytelnik, zajmując się pojedynczym tematem, ma zawsze zamkniętą w sobie całość.
Według Pestalozziego trwałym elementem istoty człowieczeństwa są sprzeczności, które można wytłumaczyć rozdziałem egzystencji ludzkiej na trzy zasadniczo różniące się od siebie warstwy: naturalną, społeczną i moralną. Trzy ostatnie prace zawierają antropologię i teorię wychowania Pestalozziego. Czytelnicy, którzy przedkładają zapoznanie się najpierw z teorią, powinni przeczytać je na początku, w przeciwieństwie do tych, którzy woleliby w pierwszym rzędzie poznać myślenie Pestalozziego od strony praktyki wychowawczej.
Następną koncepcją, która powiązana jest z pedagogiką Pestalozziego i uzupełnia ją nowszymi wynikami dociekań psychologicznych jest metoda rozwiązywania konfliktów Amerykanina Thomasa Gordona. Gordon w toku badań nad autonomią i autentycznością jednostki nie stracił z oczu różnicy pomiędzy samorealizacją a realizacją własnego ,ja" (tzn. egoizmem). Metoda ta pomaga wywołać odpowiednią atmosferę, potrzebną dla rozwoju osobistych predyspozycji w ramach codziennych stosunków międzyludzkich.
Inne przemyślenia, które rozwinięte zostały w wielu artykułach, dotyczą zasady rezonansu wg Pestalozziego, rozróżnienia psychiki i ducha jak również psychologicznych obserwacji Alfreda Adlera.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
