Interesujesz się życiem swoich ulubionych aktorów, muzyków, artystów, celebrytów, pisarzy? Zapraszamy Cię do zapoznania się z najciekawszą literaturą biograficzną znanych osobistości w naszym sklepie internetowym DoberKsiazki.pl
Nie wiadomo dokładnie kiedy i gdzie urodził się hodża Nasreddin, choć opowieści o nim spotkać można w folklorze wielu krajów Azji, Afryki i Europy. W opowieściach tych hodża Nasreddin pojawia się czasem jako głupiec, czasem jako osobnik obdarzony ponadprzeciętna inteligencją, a czasem jako mistrz wiedzy tajemnej. Derwisze często przywołują w swoim nauczaniu jego niezwykłe przygody, by zilustrować charakterystyczne cechy ludzkiego umysłu. Sufi natomiast, dla których głęboka intuicja jest jedynym prawdziwym przewodnikiem, prowadzącym do wiedzy i wyższego poznania, używają historyjek o Nasreddinie jako ćwiczeń. Historyjek, które od wieków bawią i śmieszą.
Druga książka z serii o hodży Nasreddinie.Humor hodży jest przewrotny, pełen paradoksów, bo i taka jest natura ludzka. Niektóre z jego przypowieści są jak muzyczne evergreeny w interpretacji prawdziwego mistrza - temat jakby znajomy, ale jakie niesamowite wykonanie!Czytajmy hodżę Nasreddina - lektura to nieobowiązkowa ale jakże wyjątkowa
Trudno połapać się w rozlicznych "wcieleniach" Nasreddina, bo jest raz nauczycielem, raz uczniem, raz sędzią raz złodziejem, raz dłużnikiem, raz wierzycielem.
Raz jest młody, raz stary, raz mądry raz głupi, raz przebiegły, to znów naiwny jak dziecko? Jedno jest pewne - ma złote serce, a przypowieści o nim są nieśmiertelne, bo nigdy nie przestają rozśmieszać, zadziwiać i uczyć, c.d.n...
Powieść autobiograficzna znanego reżysera, twórcy m.in. "Arii dla atlety", "Magnata", "Balu na dworcu w Koluszkach", "Przedwiośnia". Opisuje w niej Polskę lat pięćdziesiątych, szalony Londyn lat sześćdziesiątych, współczesną Amerykę oraz podróże do najodleglejszych zakątków świata. Opowiada o swoich fascynacjach: filmie, malarstwie, literaturze, sporcie. Wspomina przyjaciół – aktorów i reżyserów, odsłania kulisy powstawania filmów. Wnikliwy obserwator, dowcipnie puentuje wydarzenia polityczne, przytacza anegdoty o wielkich i maluczkich tego świata. To typowa powieść drogi, barwna historia niezwykłego życia.
Trzeci - ostatni - tom trylogii, której akcja rozgrywa się w środowisku mińskiego półświatka. Tom ten obejmuje okres od wkroczenia wojsk bolszewickich do Mińska aż do wyzwolenia miasta przez oddziały polskie co nastąpiło 9 sierpnia 1919 roku. Jak Autor pisał we wstępie do książki: `Bohater powieści, Aleksander Baran, to postać autentyczna. Pochodził z Wilna i takie miał nazwisko. Został rzeczywiście rozstrzelany latem 1919 roku w Mińsku na Komarówce. Meliny, złodzieje- są przeważnie autentyczni. Przygody w 50% rzeczywiste. Jest tam sporo fantazji, lecz nie ma nic z próżni. Wszystko powstało z czegoś, co przeżyłem w więzieniach lub na wolności.`
Artur Sandauer (1913-1989), krytyk literacki, eseista, tłumacz, z wykształcenia filolog klasyczny. Podczas wojny w rodzinnym Samborze koło Lwowa; po wkroczeniu wojsk niemieckich uwięziony w getcie, skąd uciekł w 1943 roku. Swoje przeżycia z samborskiego getta opisał w zbiorze opowiadań Śmierć liberała (wyd. "Książka" 1946), w której przedstawił także, w sposób groteskowy, portrety ludzi ze środowiska inteligencji żydowskiej, ich losy i postawę w czasach eksterminacji hitlerowskiej. Myśl przewodnia tej książki jest taka, że w tamtych tragicznych czasach zarówno neutralność, jak i próba układania się z okupantem prowadzą do śmierci bądź hańby; jedyna właściwa droga to droga walki. Z podobnych doświadczeń wyrosła jego druga książka prozatorska, Zapiski z martwego miasta (wyd. Czytelnik 1963), która oryginalnie łączy analityczną autobiografię z imaginacyjną parabiografią. Jest to analiza człowieka niejako zawieszonego między polskością i żydowskością, które czasem są całkowitym swoim przeciwieństwem, ale także występują między nimi podobieństwa.
Akcja powieści toczy się w średniowiecznej Hiszpanii. Wielki Inkwizytor Torquemada rozpoczyna szkolenie młodego księdza - trening lojalności, absolutnego posłuszeństwa jedynie słusznej ideologii, wyrzeczenia się wszelkich własnych uczuć i własnego zdania. Ciemności kryją ziemię ukazały się już po wydarzeniach Października 1956 roku i pod historycznym kostiumem powszechnie dostrzegano obraz epoki stalinizmu. Andrzejewski wykroczył jednak znacznie poza bieżące sprawy polityczne - stworzył uniwersalną metaforę totalitarnego zniewolenia.
Czyta: Krzysztof Gosztyła
Czas odtwarzania: około 6 godzin
Zawartość: 1 CD w formacie MP3
Najnowszy zbiór opowiadań jednej z najwybitniejszych i najbardziej znanych autorek na świecie. Ich bohaterami jest pięcioro wielkich ludzi pióra: Edgar Allan Poe, Emily Dickinson, Mark Twain, Henry James i Ernest Hemingway. Autorka, łącząc fakty biograficzne z fikcją, przedstawia w przejmujący i niesamowity sposób ich ostatnie dni, a niekiedy chwile życia. Poe jest latarnikiem na maleńkiej wysepce u wybrzeży Chile, a wymuszona samotność drastycznie zmienia jego osobowość. Henry James, opiekując się rannym żołnierzem, odkrywa w swej psychice nowe i zaskakujące cechy. Twaina łączą dwuznaczne i fatalne w skutkach stosunki z nieletnimi dziewczętami. Obsesją Hemingwaya jest samobójstwo, zaś wielka poetka Emily Dickinson zmartwychwstaje jako... wykonany na zamówienie robot. Opowiadania spowite są aurą wyrafinowanej niesamowitości i koszmaru, a ich głównym motywem są rozpad osobowości, rozpacz oraz ludzkie osamotnienie.
Na poły liryczną, na poły groteskową opowieść Andrzeja Mandaliana czytałam z zachwytem i poczuciem, że dotykam jakiejś nowej, kompletnie nie znanej mi dotychczas rzeczywistości. Bo proszę wyobrazić sobie nękaną głodem i terrorem Moskwę czasu II wojny światowej, a w niej wrażliwego nastolatka, któremu przed chwilą tryby Wielkiej Czystki porwały oboje rodziców. Na samotność wieku dojrzewania nakłada się samotność wobec sowieckiej machiny biurokratycznej, na cierpienia pierwszej miłości - nuda politycznej indoktrynacji, na egzystencjalne lęki wieku dojrzewania - uporczywy i daremny wysiłek odnalezienia sensu w świecie tego sensu pozbawionym.
Bohater tej autobiograficznej opowieści jeszcze nie mówi po polsku i ani mu się śni, że zostanie polskim poetą. Prawdę mówiąc, to w ogóle nie wie, kim jest. Obywatelem ZSRR? Rosjaninem? Ormianinem? Żydem? Po prostu synem komunistów, „zajętych wzniecaniem rewolucji już to w Chinach, już to w Armenii, już to w Hiszpanii"? I co łączy go z Polską, nie od razu skojarzoną z dziwnym językiem, jakim posługiwała się matka w rozmowach z siostrą, i z kilkoma sczytanymi książkami z domowej biblioteki, wydrukowanymi w nieznanym mu alfabecie?
Odkrywać to będziemy razem z nim.
Joanna Szczęsna, Gazeta Wyborcza
Patronat medialny: TOK FM
Przyszedłem na świat w roku 1632 w mieście Yorku. Rodzina moja, acz zacna, była cudzoziemskiego pochodzenia. Ojciec, przybysz z Bremy, osiedlił się najpierw w Hull, skąd dorobiwszy się majątku na kupiectwie, przeniósł się do Yorku. Tam ożenił się z moją matką, której rodzice nazwiskiem Robinson pochodzili ze starej znanej familii w całym hrabstwie. Z tego to powodu nazwano mnie Robinsonem, a po ojcu Kreutznaer, lecz przekręcanie jego nazwiska w Anglii sprawiło, że wymawiają teraz i my sami wymawiamy i piszemy się Kruzoe, Moi współtowarzysze nigdy mnie inaczej nie nazywali...(fragment książki)
Nigdy nie podejrzewał siebie o to, że kiedykolwiek napisze książkę. Owszem, skończył polonistykę, ale jedynie do tego ograniczył się jego zapał do literatury. Zaraz po studiach wyjechał z kraju i z roku na rok jego kontakty z ojczyzną rozluźniały się. Za to coraz mocniej i mocniej angażował się w życie zawodowe, które zaraz po trzydziestce przyprawiło go o pierwszy zawał. To lekarz doradził mu półroczny urlop na zaczerpnięcie oddechu. Jak długo można odpoczywać? Tydzień, miesiąc... po dwóch miesiącach zaczęło ożywać coraz więcej wspomnień, scen z przeszłości, niespełnionych uczuć i niezrealizowanych marzeń. Tak powstała Kopalnia piasku - konstrukcja zbudowana z cegiełek powyrywanych z życiorysów autora i jego znajomych. Dodał historie opowiedziane przez bliskich przyjaciół i fabuła gotowa. Jest zatem dzieciństwo w komunistycznej Polsce, upadek znienawidzonego przez wszystkich systemu i zaskoczenie tym, co potem nadeszło. Jest wątek kryminalny, przemyt narkotyków i osobiste tragedie z tym związane. Nie mógł pominąć opowieści swoich homo- i transseksualnych znajomych, z którymi wciąż imprezuje w nocnych klubach kilku stolic Europy. Pewnie dla wielu opisany przez niego świat może wydać się kontrowersyjny i szokujący, ale tak właśnie to sobie wymyślił. Ostra jazda...
Jak zostać sławnym pisarzem
Pierwszy krok w świat literatury, pierwsza książka, pierwszy wydawca, pierwsza recenzja, pierwsza nagroda i pierwsze… egzemplarze niesprzedane, czyli jak zostać pisarzem, zdobyć sławę i pieniądze.
Jakże groźny i bezlitosny jest świat wydawców dla początkujących pisarzy! Zewsząd pułapki i znikąd pomocy: tu recenzent-morderca talentu, tam pseudoczytelnik na targach, z pomiętą karteczką podsuniętą do autografu, i jeszcze ci weterynarze, którzy nie wiedzieć dlaczego uparli się wyróżnić ambitne dzieło debiutanta własną nagrodą… A wszystko zaczęło się od marzenia skromnego grafika, Phila Dechine’a, który zapragnął zostać pisarzem.
Pisarz w 10 lekcjach to zabawna powieść – „instrukcja” dla wszystkich posiadaczy literatury w szufladzie, przewrotna i autoironiczna, z licznymi aluzjami autora do własnej twórczości i biografii. Gdybyż Woody Allen zechciał ją sfilmować…
-epicka opowieść o wielkiej miłości oparta na historii Tristana i Izoldy
-intrygujący triller o uczuciu, bliskości i śmierci
-dziewiętnastowieczne Niemcy, świat opery i wielkich dzieł muzyki klasycznej
Słynny tenor Ludwig Schmitt od najmłodszych lat posiada niezwykły dar: rozkłada dźwięki na części pierwsze, dociera do ich esencji i przechowuje je w umyśle. Wśród wszystkich gromadzonych dźwięków brakuje jednak tego jedynego, najważniejszego: dźwięku muzyki miłości.
Wyrzucony ze szkoły, zaczyna studia w konserwatorium w Monachium i zostaje najsławniejszym tenorem Niemiec. Odkrywa jednak kolejną, straszną, prawdę o sobie: podczas aktów miłosnych kolejne jego kochanki umierają z niewyjaśnionych przyczyn.
Ludwig rozpaczliwie poszukuje przyczyny swojego przekleństwa, zwraca się do lekarza, do księdza, do wróżki, by w końcu odkryć, że jest "dziedzicem Tristana"...
Narratorka powieści dorasta w cyrku, jej matka jest akrobatką, ojciec klaunem. Rodzice uciekli z Rumunii, uwierzywszy w iluzję bogatym życiu na Zachodzie, i nieustannie marzą o zamożności, wielkim domu. Ich córka ma zostać gwiazdą filmową. Ale rzeczywistość, w jakiej przyszło im żyć, bardzo różni się od tych marzeń. Ciągłe zmiany miejsca, poczucie zagrożenia, wykorzenienie, rozczarowanie i gorycz oraz wyrzuty sumienia wobec pozostawionych w kraju krewnych rodzą melancholię i konflikty w rodzinie. Po latach wspólnych występów rodzice się rozwodzą, a narratorka i jej przyrodnia siostra trafiają do szkoły z internatem. Z dawnego życia pozostała im tylko bajka o dziecku gotującym się w mamałydze, którą dziewczynki opowiadają sobie wciąż na nowo, w coraz okrutniejszych wersjach. Potem narratorka znowu trafia na scenę, jakonastolatka występuje w rewiach i kabaretach. Wreszcie osiedliwszy się na stałe w Szwajcarii, próbuje podjąć naukę w szkole aktorskiej.
Czyta Karolina Gruszka
"Cień Ojca" to jedna z najwybitniejszych książek Jana Dobraczyńskiego, oparta na zapisie ewangelicznym. Ukazuje postać św. Józefa, Opiekuna Najświętszej Rodziny, jako człowieka poddanego próbie posłuszeństwa wobec Boga i Jego zamiarów, mężczyzny, który musi zrozumieć i zaakceptować swą rolę cienia Prawdziwego Ojca wobec Tego, którego zrodzi jego Miriam - wybrana mu przez Najwyższego.
Książka daje świadectwo wartościom, które nigdy nie tracą na znaczeniu: odpowiedzialności za rodzinę, cierpliwości i prawdziwej miłości.
Sfabularyzowane dzieje ostatniej chińskiej cesarzowej Cixi (1835-1908), za młodu znanej jako Orchidea, później jako pani Yehonala, bohaterki wcześniejszej powieści Min - ,,Cesarzowa Orchidea"". Choć współcześni uważają Cixi za despotę, Min sportretowała ją jako pełną wdzięku i uczuć kobietę, głęboko kochającą kraj i męża, ale nieumiejącą odnaleźć się w świecie coraz bardziej podatnym na wpływy obcych kultur. Po śmierci cesarza Xianfenga jego żona Yehonala pełni funkcję regentki u boku małoletniego syna Tongzhiego. Gdy chłopak kończy siedemnaście lat poślubia mongolską piękność imieniem Alute, która zostaje nową cesarzową. Niestety, Tongzhi nie jest w stanie spełnić oczekiwań o silnym i rozsądnym władcy, zdolnym odbudować potęgę Państwa Środka.
Po śmierci cesarza Xianfenga jego żona Yehonala pełni funkcję regentki u boku małoletniego syna Tongzhiego. Gdy chłopak kończy siedemnaście lat poślubia mongolską piękność imieniem Alute, która zostaje cesarzową. Niestety, Tongzhi nie jest w stanie spełnić oczekiwań o silnym i rozsądnym władcy, zdolnym odbudować potęgę Państwa Środka. Zakazane Miasto jest dla niego więzieniem, szuka więc ucieczki w biednych dzielnicach Pekinu. Obcując z prostytutkami, nabawia się choroby wenerycznej, która w efekcie przynosi mu śmierć. Załamana matka kontynuuje obowiązki regentki. Jej rządy staną się pasmem nieporozumień, zdrad, krwawych konfliktów i klęsk.
W książce Burgessa nie ma prowokacji ani bluźnierstwa, a nawet odstępstwa od chrześcijańskiej ortodoksji, jednakże - jak pisze tłumacz Robert Stiller - "w tych granicach nie znam nic bardziej wyzywającego: gdyż w najzupełniej ortodoksyjnych sytuacjach Burgess ujawnia, prawie bez anachronizmu, szczegółowe i ludzkie implikacje.
Obok "Mechanicznej pomarańczy" chyba najsłynniejsza książka A. Burgessa. Wcześniej na podstawie jego scenariusza Franco Zefirelli nakręcił film i serial "Jesus of Nazareth".
Najnowsza, entuzjastycznie zapowiadana powieść S. Rushdiego. Na dwór mogolskiego cesarza Akbara w Sikri przybywa złotowłosy cudzoziemiec, Mogor dell`Amore. Przywozi list od angielskiej królowej Elżbiety, a także - i przede wszystkim - nieprawdopodobną opowieść, która zaczyna absorbować cesarza i staje się obsesją całego miasta. Czy jest prawdziwa? Czy jej bohaterka, zaginiona księżniczka Qara Köz,istniała naprawdę, i kim jest człowiek nazywający siebie Mogołem Miłości? A jeśli zmyśla, czy zapłaci za swe kłamstwa najwyższą cenę?
Oto świat pozbawiony poczucia wstydu, winy i grzechu, upojony złudną potęgą – demokracja ateńska, gasnące Słońce Hellady. W jego ostatnich promieniach błyszczy piękna hetera Fryne – podziwiana, kochana, wielbiona, w końcu odrzucona i potępiona. Natchnienie artystów: dawnych i współczesnych.
W starożytnej Grecji hetery nie były zwykłymi prostytutkami. Dobrze wykształcone i najczęściej bogate cieszyły się niezależnością i prowadziły swobodny tryb życia. Będąc przyjaciółkami i kochankami wybitnych wodzów, polityków i filozofów, potrafiły wywierać wpływ na ich poczynania. Pozowały rzeźbiarzom i brały udział w intrygach politycznych. Ich popularność wynikała z faktu, że w społeczeństwie greckim żadne inne kobiety nie brały udziału w życiu towarzyskim i publicznym.
Fryne urodziła się w Tespiach, ale mieszkała w Atenach. Była kochanką i modelką słynnego rzeźbiarza Praksytelesa, który uwiecznił ją jako „Afrodytę z Knidos”. Kiedy oskarżono ją o bezbożność, jej obrońca najpierw wygłosił płomienną mowę, a potem zdarł z Fryne szaty, twierdząc, że takiej piękności karać się nie godzi. Sąd przyznał mu rację.
Historię Fryne opisał Witold Jabłoński, autor cyklu o średniowiecznym uczonym i magu, Witelonie, GWIAZDA WENUS, GWIAZDA LUCYFER
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
