"Świt nie przychodzi dwa razy, by nas obudzić." Ostatni Prorok to kontrowersyjna opowieść o prawdziwej, historycznej transformacji, jaka dokonała się w świecie arabskim, zaskakująco mało znanej współczesnym ludziom Zachodu. Deepak Chopra – autor kilkunastu bestsellerów – przedstawia pasjonującą opowieść o tym, jak w VII w. naszej ery wśród pustynnych piasków, plemiennych walk i gwaru zatłoczonych ulic Mekki rodzi się religia, która w szybkim czasie przemienia oblicze całego arabskiego świata. O Mahomecie wiadomo więcej niż o którymkolwiek z wcześniejszych założycieli wielkich religii monoteistycznych. W naszym kręgu kulturowym postrzeganie wszystkiego, co wiąże się z islamem, jest jednak często zniekształcone przez lęk i stereotypy. Chopra rekonstruuje życie Mahometa widziane oczami jego bliskich, przyjaciół i ludzi w jego otoczeniu. Nie daje nam lekcji historii, lecz pozwala przenieść się w czasie, odczuć atmosferę tych wydarzeń i samodzielnie przemyśleć moralne dylematy towarzyszące życiu Proroka.

Fascynująca historia niewiarygodnego awansu Marty Skowrońskiej, córki chłopa pańszczyźnianego z Inflant, która została pierwszą sprawującą realną władzę carycą Rosji. Towarzyszyła Piotrowi Wielkiemu w niezliczonych kampaniach wojennych i urodziła mu tuzin dzieci, godząc się z przedwczesną śmiercią większości z nich. Walczyła o Piotra, kochała go i oszukiwała – caryca Katarzyna była kobietą o niezwykłej sile. Doskonały portret psychologiczny prostej, ale bardzo inteligentnej, gotowej na wszystko i sprytnej kobiety, która różnymi trikami przez ponad dwadzieścia lat trzymała u swego boku najpotężniejszego władcę Rosji, tylko pozornie pozostając w cieniu.

Zima 1942 roku. W małym polskim sierocińcu w Taszkiencie księdza budzi gwałtowne pukanie do drzwi. Za kilka godzin ojciec Franciszek ma wyruszyć z grupą stu sześćdziesięciorga sierot do polskiego obozu utworzonego w Indiach przez maharadżę z Nawanagar. Tam będą miały zapewniony spokój do końca wojny. Za drzwiami czeka mały chłopiec, którego ksiądz w końcu decyduje się zabrać ze sobą mimo ogromnego ryzyka związanego z przemyceniem dziecka przez granicę Związku Sowieckiego. Tak zaczyna się wieloletnia tułaczka ojca Franciszka i polskich dzieci po świecie. Historia oparta jest na faktach. Powieść powstała dzięki notatkom i wspomnieniom głównego bohatera ojca Franciszka Pluty, który w 1939 roku został aresztowany przez Sowietów i osadzony w łagrze. W 1941 roku po tzw. amnestii dla Polaków wstąpił do armii Władysława Andersa. Na przełomie 1941 i 1942 roku otrzymał polecenie otoczenia opieką duchową dzieci zgromadzonych w polskim sierocińcu, następnie towarzyszył im w podróży do Indii, a tam w Balachadi pełnił funkcję komendanta osiedla polskich dzieci. Zmarł 23 stycznia 1990 roku w Kanadzie.

W wieku kilkunastu lat uciekł z domu i zaczął stawiać pierwsze samodzielne kroki - na ścieżkach zła. Poruszał się na nich coraz szybciej i pewniej, przekraczając wkrótce granice mrocznego świata przestępczości zorganizowanej. Stał się człowiekiem o wielu twarzach. Był złodziejem, przemytnikiem, oszustem, sutenerem. W końcu piekło, które sam stworzył, zaczęło się o niego upominać. Bywają sytuacje, gdy nie ma już drogi powrotnej. Na pewno? BANDYTA w więziennej celi po raz pierwszy w życiu postanowił stoczyć dobrą walkę w obronie więzi łączącej go z córką. W czasie tych zmagań wkroczył na drogę odmienną od tych, którymi podążał dotychczas. Dokąd go zaprowadzi? BANDYTA to powieść autobiograficzna. Dedykuję ją wszystkim, którzy nie zgadzają się na osądzanie drugiego człowieka bez poznania tajemnic, które w sobie kryje. GABRIEL GLINKA Najzimniejszy s...syn jakiego ścigałem Podinspektor w stanie spoczynku IRENEUSZ GALANCIAK Centralne Biuro Śledcze Komendy Głównej Policji Wstrząsające, bo prawdziwe. Naprawdę polecam! ARTUR DZIURMAN

Byłem SB-kiem, byłem Świadkiem, Opisałem: Niniejsza książka nie jest dokumentalnym zapisem faktów ani ich interpretacją. To tylko literacka fikcja w formie powie¬ści sensacyjnej. Może nie aż tak ciekawej, pełnej pościgów, wystrzałów i intelektualnych pojedynków asów wywiadu, jednakże pokazującej instytucjonalną rzeczywistość, gene¬rującą określony sposób pojmowania świata i ludzi, którzy nie potrafili się przed nim obronić. Świat służb nie wygląda tak, jak opisują go w telewizji generałowie. Jest o wiele mniej ciekawy i o wiele bardziej okrutny dla swoich mieszkańców. /Piotr Wroński/ Okoliczności zamordowania przez funkcjonariuszy SB ks. Jerzego Popiełuszki, kuchnia pracy operacyjnej, lokale kontaktowe, współpracownicy, relacje ze służbami byłego ZSRR. Wartka i dobrze napisana powieść z kluczem. Oddajemy do rąk czytelników powieść wyjątkową. Nie tylko dlatego, że „Spisek założycielski” jest wartką i dobrze napisaną powieścią z kluczem. I nie tylko dlatego, że opowiada o okolicznościach zamordowania przez funkcjonariuszy SB księdza Jerzego Popiełuszki. Ale dlatego, że po raz pierwszy na rynku wydawniczym, pojawia się powieść napisana przez byłego oficera komunistycznych służb specjalnych, w której autor obarcza odpowiedzialnością za tę zbrodnię najważniejszych przywódców PRL oraz dokonuje ciekawiej, oryginalniej i własnej interpretacji motywów oraz celów jakimi się kierowali wyrażając aprobatę na bestialski mord na kapelanie „Solidarności”. Autor demaskuje cynizm i zbrodniczość tworu państwo-podobnego jakim był PRL oraz dokonuje rozrachunku własnego w nim udziału. Ujawnia kuchnię pracy operacyjnej SB oraz stopień infiltracji SB przez KGB. Obnaża cynizm i bezduszność świata bezpieki. To novum. Bez względu na rodzące się podejrzenia o nieszczerość bądź nawet o cynizm autora, stwierdzić należy, iż niewielu oficerów SB zdecydowało się na podobną ocenę swoich wyborów zawodowych. Na końcu książki znajdziemy zdjęcia różnych obiektów w Warszawie, w których mieściły się mieszkania operacyjne, skrzynki kontaktowe, punkty obserwacji, mieszkania konspiracyjne. Oprócz nich szkic miejsca zatrzymania księdza Jerzego Popiełuszki przez „nieznanych sprawców”, zdjęcia z rekonstrukcji ukrycia zwłok księdza Jerzego Popiełuszki oraz mapkę miejsca pracy i działania bohatera powieści. Powieść „Spisek założycielski” jest jedną z kilku przygotowywanych do druku publikacji autorstwa byłych funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa, zdecydowanych na opisanie prawdziwych dziejów aparatu przemocy, którym poświecili większość swego zawodowego życia. O autorze: Piotr Wroński (prawdziwe nazwisko), ur. 1957 r. Absolwent Polonistyki UW i wieloletni funkcjonariusz aparatu represji państwa komunistycznego. Do SB wstąpił w okresie obowiązywania stanu wojennego. Początkowo służył w Biurze Techniki, po czym został zwerbowany do wywiadu komunistycznego i podjął służbę w osławionym Wydziale XI Departamentu I SB MSW zajmującym się zwalczaniem dywersji ideologicznej. Aktywnie uczestniczył w operacjach mających na celu przejęcie kontroli nad organizacjami podziemia solidarnościowego w kraju i za granicą. Po rozwiązaniu SB, został przyjęty do UOP, pracował m. in. na kierunku rosyjskim. Od 2002 r. w Agencji Wywiadu. Przez 6 lat przebywał na placówce w Londynie. Z agencji odszedł w 2013 r. w stopniu pułkownika. Jest emerytowanym funkcjonariuszem wywiadu.

,,Aminata. Siła miłości” to niezwykła opowieść o losach Aminaty Diallo, urodzonej w 1745 roku w zachodnioafrykańskiej wiosce Bayo. Jedenastoletnia Aminata, porwana przez brytyjskich handlarzy niewolników, zdołała przetrwać podróż przez Atlantyk i znalazła się w Karolinie Południowej. Niepogodzona z losem, gdy tylko nadarzyła się sposobność, ucieka z niewoli, rozpoczynając tym samym wielką podróż do domu. Historia Aminaty to opowieść o przyjaźni, miłości i pełnej determinacji walce o uwolnienie się spod jarzma niewoli. Lawrence’owi Hillowi udało się stworzyć trzymającą w napięciu i boleśnie prawdziwą opowieść o niezłomnej kobiecie – wstrząsające, zapierające dech w piersiach arcydzieło. Książka nagrodzona Commonwealth Writers’ Prize "Wspaniale skonstruowana, pełna barwnych postaci i fascynujących szczegółów." Nancy Kline, „New York Times Book Review” "To opowieść, której żaden słuchacz i żaden czytelnik nigdy nie zapomni." „Publishers Weekly” "Prawdziwe arcydzieło o brawurowym, imponującym zasięgu geograficznym, historycznym i międzyludzkim." „Globe and Mail” "Imponujące dzieło historyczne Lawrence’a Hilla wciąga bez reszty i zasługuje na to, by dotrzeć do szerokiego, międzynarodowego grona czytelników." Delia Jarrett-Macauley, „Washington Post” "Hill z wdziękiem i współczuciem powierza prawdziwe, a zarazem przerażające doświadczenie wiarygodnej bohaterce – takiej, na jaką zasługuje dobra powieść historyczna." Jennifer Berman, „Bookforum” "Byłam zdziwiona, gdy na okładce odkryłam nazwisko Lawrence’a Hilla… Nie mogłam uwierzyć, że ta książka jest wytworem wyobraźni pisarza z XXI wieku, a nie autobiograficzną historią opowiedzianą przez osiemnastowieczną Afrykankę." Kim Lundstrom, „Real Change” "Inspirująca powieść pełna polotu i urzekającej siły… Lawrence Hill stworzył w tej książce wspaniałe, pełne barw i emocji tło, dzięki któremu opowieść Aminaty jest pełna życia. Szczerze polecam lekturę tej przejmującej powieści." Charles Shea LeMone, „Roanoke Times” "Powieść Hilla zdumiewa swym pięknem i głębokim szacunkiem dla człowieczeństwa. To jedna z tych nielicznych książek, które sprawiają, że czytelnik zatapia się w niej bez pamięci." Eileen Charbonneau, „Historical Novels Review”

Pięć opowiadań Malewskiej wchodzących w skład tego tomu prezentuje kilka postaci znanych z historii świata i Polski. Postaci postawionych w obliczu trudnego wyboru, na rozdrożu życia, często wyszydzanych i opluwanych przez tzw. ,,opinię publiczną"". Pierwsze dwa opowiadania wzajemnie się dopełniają. Tworzą jakby dyptyk prezentujący dwie postawy, dwóch ludzi żyjących w tych samych czasach, ale o odmiennych poglądach i życiorysach. Pierwsze z nich to opowiadanie tytułowe. Typowy dla Malewskiej strumień świadomości przerywany nielicznymi wstawkami dialogowymi. Rzecz o proteście Tomasza More'a przeciw oderwaniu się kościoła Anglii od Rzymu. Proteście zakończonym ścięciem tegoż z wyroku sądu królewskiego. Proteście, przy którym trwał z uporem sir Tomasz, a któremu tak bardzo dziwili się jemu współcześni.

Uhonorowana Literacką Nagrodą Nike, jedna z najgłośniejszych i najszerzej komentowanych powieści ostatnich lat. Co mamy wspólnego z biegunami – prawosławnym odłamem starowierców, ludźmi, którzy zło oswajają ruchem? Ile jest w nas z biegunów? Od dawnych sułtańskich pałaców przez siedemnastowieczne gabinety osobliwości po współczesne hale odlotów – Olga Tokarczuk zabiera czytelników w niezwykłą podróż przez różne miejsca i czasy. Zaprasza do wspólnego oswajania migotliwej, fragmentarycznej rzeczywistości, do porzucania utartych szlaków. Ta powieść nie ma granic – dzieje się na całym świecie. „Tokarczuk udało się w sposób niezwykły, inteligentny i wrażliwy przedstawić otaczający nas świat. Fascynująca powieść!” TV ORF „Bohaterami tej książki są nomadzi i koczownicy, nieprzywiązani do własnych korzeni. Kobiety wożące w torebkach zapasowe szczoteczki do zębów na wypadek nagłej podróży i mężczyźni umiejący spakować cały swój dobytek w 10 minut, zawsze gotowi do drogi. Proza Olgi Tokarczuk przekonuje, iż poczucie ładu wszechświata dostępne jest każdemu, o ile tylko podróżuje”. Marta Cuber, „Polityka” „Oryginalna, pasjonująca i znakomicie napisana”. „Le Figaro”

Czy wiesz, że… Ostatni król Polski Stanisław August Poniatowski utrzymywał intymne związki jednocześnie z wieloma kobietami? Kochał hazard z powodu którego został we Francji aresztowany? Utorował mu drogę do kariery politycznej znany w Europie homoseksualista? Zyskał koronę dzięki woli swej kochanki carycy Rosji, Katarzyny? Dzień jego koronacji był dniem jej imienin? Dzięki ostatniemu spotkaniu byłych kochanków mógł obradować Sejm Wielki i powstała Konstytucja 3 Maja? Jeżeli nie, przeczytaj powieść "Kochanek carycy”. Jej autor Piotr Owcarz w sposób niekonwencjonalny podszedł do wizerunku wielokrotnie już przedstawianego w literaturze monarchy. Przedstawił jego losy wyłącznie pod kątem miłości do Katarzyny.

Karty Godulowej sagi odsłaniają tajemnice niezwykle burzliwego, zarazem fascynującego życia Karola Goduli - wybitnego Ślązaka, który znalazł poczesne miejsce w jakże zawiłej historii Górnego Śląska. Urodził się w Makoszowach, pod koniec XVIII wieku. W małym, drewnianym kościółku w Przyszowicach (dziś w Borowej Wsi) przyjął chrzest. Kształcił się u cystersów w Rudach i czeskiej Opawie, po czym jako młodzieniec przybył do pałacu hrabiego Ballestrema w Pławniowicach, abyz czasem stać się zarządcą jego majątku. Sam jednak - dzięki tytanicznej wręcz pracyi nieprzeciętnemu jak na owe czasy wykształceniu - stał się największym magnatem przemysłowym na Górnym Śląsku, a jego bajecznej fortuny i sławy zazdrościli mu wszyscy. Nie bez powodu zdobył sobie przydomki Króla Cynku czy też Króla Węglai Stali.Wzbudzał szacunek, uznanie, ale też nienawiść i... przerażenie, wszak ludność Rudy Śląskiej, Biskupic, Zabrza, Bytomia czy okolicznych wiosek odczuwała przed nim prawdziwy strach. Uchodził bowiem za dziwaka, ponurego samotnika, a nawet okrutnika... Widywano go, jak kulejąc niczym potępieniec, przemierza pola, łąkii bezdroża. Nieraz też błądził pomiędzy grobami cmentarza w Lyskach, gdzie pochowano jego rodziców, wywodzących się z sąsiednich Gaszowic, nieopodal Rybnika. Zabobonni ludzie zwali go Sługą Czarta, Czarodziejem, Diabłem z Rudy. Uważali,że kramarzy z Nieczystymi Siłami, a przecież niejednokrotnie odwiedzał ks. Józefa Szafranka, powszechnie szanowanego za patriotyczne przekonania proboszcza jednej z bytomskich parafii.Miał wspaniały, pełen przepychu pałac w Szombierkach, piękny dwór w Rudzie Śląskiej, a mieszkał w zwykłej, drewnianej chacie. Był najbogatszym przedsiębiorcąna Śląsku, właścicielem licznych kopalń, hut i cynkowni, ogromnych majątków ziemskich w Szombierkach, Orzegowie, Bobrku i Bujakowie. Posiadał krocie talarów,a jadał... tłuczone kartofle z zsiadłym mlekiem. Jakim więc był człowiekiem? Czy niby tylko bezduszną, doskonałą machiną do mnożenia pieniędzy? Jakie nosił w sobie uczucia? Był potworem wzbudzającym grozę i trwogę, czy też potrafił okazywać ludziom życzliwość i przyjaźń? Czy w jego sercu kiedykolwiek zagościła miłość?

Bluzka miała zostać wykonana ze szczególnego rodzaju jedwabnej szarmezy. Tkanina była niezrównanie miękka, toteż trzeba było zszyć ją za pomocą czarów i nadziei. Kostium był niewiarygodnie delikatny i dekadencki. Wszystko w nim było luksusowe i zmysłowe – i na tym polegała jego tajemnica. Kopia czy nie, uszycie czegoś takiego było niewyobrażalne. Cudownie niewyobrażalne. ~ * * * ~ Kate wiedziała, jakie zachwyty wzbudzi ten piękny strój, kiedy ubierze go Jackie Kennedy. Pierwsza Dama była ikoną stylu, każda kobieta chciała wyglądać tak jak ona. Kate znała jej ubrania na pamięć. Każda pliska, każdy szew, każda haftka przechodziła przez jej ręce. To ona uszyła legendarny różowy kostium a la Chanel. N.M. Kelby wyrafinowanym literackim ściegiem zszywa ze sobą losy dwóch kobiet – jednej stojącej w świetle reflektorów, drugiej wiecznie ukrytej za kulisami. Ukazuje od podszewki świat tworzącej się amerykańskiej mody, opisując sieć zmagania nowojorskiego butiku Chez Ninon z europejską królową mody – Coco Chanel. Efektem jest powieść niczym kreacja haute couture – olśniewająca, elegancka, ponadczasowa.

Bieszczady epoki gierkowskiej. Nad rozległymi połoninami i lasami w imieniu PZPR sprawują władzę wojskowi. Tajny ośrodek wypoczynkowo-myśliwski w Arłamowie jest ulubionym miejscem pobytu dostojników z „bratnich krajów”. Bieszczady w niniejszej książce to miejsce niezwykłe, miejsce działania duchów i demonów otwierające się na różne czasy i przestrzenie. Obok Edwarda Gierka, Piotra Jaroszewicza, pułkownika Kazimierza Doskoczyńskiego oraz generała Zygmunta Berlinga pojawiają się Eutropiusz, Konstantyn Wielki, Justynian Wielki, Władysław Warneńczyk, Tamerlan, Stalin. Akcja przenosi Czytelnika do Konstantynopola początków chrześcijaństwa, Moskwy czasów „kultu jednostki”, aż po Warszawę lat 70. Podróż przez ponad 1500 lat umożliwia zrozumienie, a raczej odczytanie na nowo, teraźniejszości. Autor Duchów Arłamowa ukazuje, jak pewne odległe zjawiska historyczne znalazły swoją kontynuację w epoce budowy komunizmu. Stalin, tworząc państwo radzieckie, korzystał całymi garściami z doświadczeń i osiągnięć Bizancjum. Leninowski terror odwoływał się do Wielkiej Rewolucji Francuskiej, zaś stalinowski – do rządów Justyniana Wielkiego. Niemal bizantyjską władzą dysponowali także polscy dostojnicy partyjni, łącznie z pułkownikiem Kazimierzem Doskoczyńskim, któremu po bizantyjsku zamarzyło się zmienić nazwę Mucznego na Kazimierzowo. Henryk Nicpoń urodzony w 1956 r. w Stalowej Woli, na stałe mieszka w Rzeszowie. Pisze artykuły i reportaże dla polskich dzienników. Otrzymał m.in. nagrodę im. Władysława Orkana za twórczość literacką: „Lewiatan królowej Bony”, zbiór reportaży „Za wrotami cudów” oraz „Tajemnica Soliny”. Jest również autorem tomiku poetyckiego „Zapach maciejki”.

Daniel Defoe, wybitny twórca nowożytnej powieści realistycznej, nieśmiertelną sławę zdobył opisem dziejów Robinsona Crusoe. Jest to autentyczna historia szkockiego marynarza-rozbitka, który na początku XVIII wieku spędził kilka lat na bezludnej wyspie, walcząc samotnie z naturą i przeciwnościami. Jego determinacja, zaradność, umiejętność dawania sobie rady w zupełnie nieznanych warunkach i niesamowite przygody, zostały opisane żywo i plastycznie, z zachowaniem klimatu epoki. Seria pięknie zilustrowanych książek, bez których nie sposób sobie wyobrazić kanonu literatury dziecięcej i młodzieżowej. Uniwersalne opowieści pełne wydarzeń, które poruszą każde serce, i zapierających dech w piersiach przygód już od pokoleń inspirują czytelników na całym świecie. W serii Klasyka dla młodzieży: Mała księżniczka, Heidi, Małe kobietki, Mały Książę, Wyspa skarbów, W 80 dni dookoła świata, Przypadki Robinsona Kruzoe.

Michelangelo Merisi de Caravaggio, zwany Caravaggiem (1571-1610). Wrażliwy, porywczy, hedonista i awanturnik, zapisze się w dziejach sztuki jako jeden z największych artystów w historii, rzeźbiący swym pędzlem cienie i światło, aby stworzyć niezapomniane dzieła tchnące zdumiewającym realizmem. Cztery stulecia później inny włoski geniusz rysunku, Milo Manara, składa mu hołd w dwutomowym komiksie, króty również przejdzie do historii.

To oni stworzyli literaturę polską w tym kształcie, w jakim istnieje dzisiaj. Józef Mackiewicz i Stanisław Cat-Mackiewicz, Konstanty Ildefons Gałczyński i Czesław Miłosz, Władysław Broniewski i Gustaw Herling-Grudziński, Jan Lechoń i Jerzy Andrzejewski, Melchior Wańkowicz i Adam Ważyk oraz wielu innych. Wojna przeorała ich życiorysy. Jedni zapisać się mieli w dziejach jako niezłomni strażnicy najwyższych wartości, drudzy - jako konformiści. W swoich zmaganiach z historią kładli na szalę to, co mieli najcenniejszego: talent. Zyskali - glorię lub infamię, a bywało: i glorię i infamię. O nich jest ta książka.

Leonid Cypkin (19261982) ? pisarz rosyjski pochodzenia żydowskiego, funkcjonujący poza oficjalnym obiegiem literackim. Powieść „Lato w Baden”, dzieło swego życia, pisał w latach 70. do szuflady, nie mając nadziei na jej publikację w Związku Sowieckim, bowiem w najmniejszym stopniu nie mieściła się w granicach obowiązujących wówczas norm poprawności politycznej. Za punkt wyjścia autor powieści obiera podróż poślubną Fiodora Dostojewskiego i jego żony Anny Grigoriewny. Jest to jednak tylko pretekst do zmierzenia się z historią Rosji, mającą także przemożny wpływ na czasy współczesne.

Kilka tygodni po śmierci Manuela Vazqueza Montalbana oddajemy do rąk Czytelników jedną z jego wczesnych powieści, wydaną w roku 1972. To właśnie w tej książce pojawia się po raz pierwszy Pepe Carvalho. Napisana w formie wspomnień ochroniarza prezydenta Kennedy'ego, kreśli niezwykły, fantastyczny obraz życia w Białym Domu, a właściwie w unoszącym się nad nim Pałacu Siedmiu Galaktyk. Czy mogliśmy sobie wyobrazić J.F.K., marzącego o roli prezydenta na wychodźstwie i szukającego natchnienia w pismach hiszpańskich jezuitów? Albo Jacqueline Kennedy, zrywającą kwiaty nad brzegiem sztucznej rzeki, śpiewającą sentymentalne piosenki? Pojawiają się tu autentyczne agencje rządowe, ale i tajemnicze organizacje konspiratorów. Występują postacie znane z pierwszych stron gazet, lecz ich wizerunki są nieco wypaczone, podobnie jak zniekształcone zostały niektóre imiona i nazwiska. Hiszpański ochroniarz dokładnie relacjonuje kulisy zamachu na prezydenta Kennedy'ego, w książce jednak ani razu nie pada nazwisko Oswald. Pojawia się natomiast Pepe Carvalho, który, jak się okaże, miał sporo wspólnego ze śmiercią dyktatora Dominikany, Trujilla, zamordowanego na dwa lata przed tragedią w Dallas. To jedna z najbardziej enigmatycznych, ale i najzabawniejszych fabuł Vazqueza Montalbana, pełna niespodzianek, a także scenek rodem z kabaretu politycznego.

Akcja 'Świata bez końca' - kontynuacji najsłynniejszej książki Kena Folleta 'Filary Ziemi' - zaczyna się 200 lat później, w roku 1327. Spotykamy tu potomków Jacka i Toma, bohaterów tamtej sagi. Na tle barwnej panoramy średniowiecza w okresie wielkich przemian i dziesiątkującej społeczeństwo zarazy toczy się epicka opowieść o walce o władzę, pieniądze i wpływy, o tajemnicach i zbrodniach, o nauce burzącej fundamenty wiary, w której ludzkie emocje – miłość, nienawiść, pragnienie zemsty – odgrywają wiodącą rolę. 'Świat bez końca' to niewątpliwie najbardziej wyczekiwana kontynuacja wcześniejszej powieści, jaka ukazała się w okresie ostatnich lat.

Przejmująca historia niezwykłego romansu jednego z najwybitniejszych artystów wszech czasów Pabla Picassa i jego muzy Evy Gouel. Eva Gouel wybiera się na wystawę w Petit Palais, gdzie prezentowane są dzieła kubistów, którymi zachwyca się całe miasto. Oszałamiają ją nowatorska forma, bogactwo kolorów i zmysłowość tych płócien. Jej uwagę przykuwa jednak przede wszystkim pewien przystojny i dość ekscentryczny Hiszpan; on także zauważa ją w tłumie. Oboje nie mają pojęcia, dokąd zaprowadzi ich to nieoczekiwane spotkanie, ale jedno jest pewne – nie będą umieli o sobie zapomnieć.

Bohaterami powieści są postaci historyczne: Jerzy Borejsza i Józef Różański, a emocje i namiętności obecne na jej kartach dorównują tym obecnym w dziełach Szekspira. Sam materiał dokumentalny biografii obu braci Goldberg zapiera dech rozmachem i objętością emocjonalnych sinusoid. Rzecz rozgrywa się na trzech kontynentach, toczy się bez mała przez cały XX wiek (od 1907 do 1981 roku). To powieść historyczna, obejmująca czas zaborów, II Rzeczpospolitą, aż do PRL, ale przede wszystkim powieść, której narracyjny potencjał jest nie mniejszy niż w powieściach, których bohaterowie są fikcyjni. Drogi życiowe braci Goldberg, z których jednego znamy jako Różańskiego, drugiego jako Borejszę, złożyły się na pasjonującą powieść. Autor widzi w bohaterach coś więcej niż posłuszne narzędzia systemu komunistycznego: jego pierwszorzędnych budowniczych z silnym poczuciem podmiotowości. A w klęsce każdego z nich, przy wszystkich dzielących je różnicach, dostrzega elementy porównywalne z tym, co starożytni nazywali fatum. Dostrzega w Borejszy bohatera tej miary co obywatel Kane, widzi całą dostojewszczyznę postaci Różańskiego.Niesamowici bracia Goldberg to nie jest powieść o komunizmie, ale o ludzkiej naturze, rozpiętej między dobrem a złem, małością a wielkością.