Interesujesz się życiem swoich ulubionych aktorów, muzyków, artystów, celebrytów, pisarzy? Zapraszamy Cię do zapoznania się z najciekawszą literaturą biograficzną znanych osobistości w naszym sklepie internetowym DoberKsiazki.pl
Najnowszy, zupełnie inny niż poprzednie, bieszczadzki wybór opowiadań z kultowej Siekierezady. Tym razem opowiadaniom towarzyszy ponad dwadzieścia przenikliwych ilustracji wybitnego grafika Ryszarda Kai.
Wyjątkowe literackie i graficzne portrety ciśniańskich bohaterów opowiadań Rafała Dominika zachwycają swoją bolesną groteskowością i dramatyzmem.
Bieszczady – kraina geograficzna rozpościerająca się z południa od cmentarza ciśniańskiego. Następnie ciągnie się przez staw przy muzeum Siekierezady do murów właściwej świątyni na północy. Od zachodu granicą tej ziemi jest pomnik socrealny wielkiego karabinu. Niżej niego usadowione są obiekty drobnych sklepikarzy i agora, czyli parking przed Siekierą, gdzie się mędrcy spotykają. Granicą wschodnią jest most kolejki wąskotorowej na rzece Solince, gdzie zmęczeni całodzienną dyskusją filozofy odpoczywają, a zamiast poduszki pod głową mają zabytkową szynę, co wykuły ją jeszcze huty Franciszka Józefa starego cesarza. Oto i całe Bieszczady, w których ja się mieszczę i komponuję i mieści się świat mój cały.
Podobno nazwa tej pięknej ziemi pochodzi od Biesa i Czada – diabłów dwóch, jak katoda i anoda. Jak ten plus i minus, antagonistów zaciekłych, piekielnych braci, z których jeden z dobra, a drugi ze zła jest ulepiony. Gdy znudził się Biesowi i Czadowi żywot piekielny, to uciekli sobie przez furtkę niedomkniętą gdzieś na wysokości Berehów na powierzchnię ziemi. Długo błądzili w poszukiwaniu celu i żadna kraina ich nie zauroczyła, aż trafili do Cisnej i tutaj na agorze Bafla i Mietka Nożownika zobaczyli, a jak ich jeszcze posłuchali, to zapragnęli zanurzyć się w takim sposobie istnienia i wtedy Bies wcielił się w Bafla, a Czad w Mietka Nożownika. I istne piekło na ziemi się poczęło gdy za Siekierezadą wino litrowe w kartonie spożywali, a kroniki poczynań tych diabelskich pomiotów są moją skromną ręką spisywane.
„Ziele na kraterze” jest w twórczości mistrza reportażu pozycją wyjątkową. Tę upstrzoną wspomnieniami i autobiograficznymi wtrętami powieść napisał Wańkowicz w 1951 roku – już po stracie swojej córki Krystyny, łączniczki w Powstaniu Warszawskim. Pomimo rozległych opisów codzienności w okupowanej Warszawie i prób wysłowienia niewyobrażalnego bólu rodziców po stracie dziecka, „Ziele na kraterze” stanowi przede wszystkim afirmację życia, bliskich więzi rodzinnych, pełną humoru skarbnicę anegdot i zapomnianego już folkloru ziemiańskiego. Czaruje odbiorców już od pierwszych zdań.
Smolarski odkrywa dla czytelnika postać Fajwela- przed II Wojną Światową gangstera, przemtynika broni oraz narkotyków i prawdziwego króla żydowskiego półświatka przedwojennej Warszawy- bohatera niepokornego, potrafiącego zawsze i wszędzie, a w dodatku skutecznie, walczyć o swoje życie i interesy.
Quatorze récits ou l'autobiographie se mele aux souvenirs imaginaires. L'auteur peint aussi bien une soirée de l'ex-roi Farouk que son pere traqué par la Gestapo, les débuts de sa mere, girl dans un music-hall d'Anvers, les personnages équivoques dont le couple est entouré, son adolescence, et enfin quelques tableaux de son propre foyer. Tout cela crée peu a peu un «livret de famille».
Scenarzyści to goście od wymyślenia historii, pisania dialogów, czasem też od tworzenia storyboardu czy choćby rozpisania na plansze i kadry. Myślicie, że ktoś ich kojarzy? Przecież efekt ich pracy – w odróżnieniu od imponującego portfolio rysownika – wygląda jak wyciąg bankowy. Kto przy zdrowych zmysłach zainteresuje się czymś takim? Jaki wydawca? Albo ktokolwiek, decydujący o tym wszystkim? Scenarzysta to końcówka komiksowego łańcucha pokarmowego. Wiecie jaka jest różnica między wydawcą komiksu, rysownikiem, inkerem, liternikiem, tłumaczem, składaczem a scenarzystą? (...)
W Robaczkach poznacie odpowiedzi na powyższe pytania, jak i uchylimy przed wami kulisy komiksowego światka oraz wady i zalety życia z ojcem - komiksiarzem. Jak wygląda życie z twórcą opowieści obrazkowych? Czy warto tworzyć komiksy? Jak można na nich zarobić i czy trzeba umieć rysować, by uprawiać zawód komiksiarza? I co na to wszystko Misiek, syn Autora?
Jeśli chcecie poznać odpowiedzi na te pytania, musicie poznać Robaczki.
A czy Miśkowi komiks się podobał? Chłopiec w wywiadzie, udzielonym Kubie Jankowskiemu opowiadał o powstawaniu Robaczków:
Misiek: Tak. Na przykład taki, że – o tutaj – było małe kółko, a tu – duże. I podobał mi się odcinek, w którym jechałem samochodzikiem. Komiksy były bardzo śmieszne. Nie podobało mi się, że tatuś musi rysować i rysować, bo zamiast tego mógł się ze mną bawić.
Robaczki to jeden z nielicznych polskich komiksów autobiograficznych skupionych na relacjach ojca z synem. Spora dawka humoru nie przysłania tu dość przykrej refleksji o rzeczywistości.
Dominik Szcześniak - scenarzysta i rysownik, autor scenariuszy m.in. do cyklu Dom Żałoby, albumów Fotostory, Ksionz, Nikifor. Krynica oczami Nikifora. Nakładem Wydawnictwa Komiksowego i Prószyński i S-ka ukazał się Profesor Andrews, adaptacja opowiadania Olgi Tokarczuk dokonana przez Dominika.
„To dziecko przysporzy nam wielu zmartwień” – powiedziała matka Hildegardy tuż po porodzie, a jej słowa okazały się prorocze. Dziewczynka od pierwszych dni była bardzo słaba i chorowita. Zatroskani rodzice chronili ją przed światem i każdego dnia otaczali czułą opieką. Świat jednak cały czas chciał rozmawiać z Hildegardą. Dziewczyna widziała rzeczy, których nikt nie widział. Rozumiała zjawiska, których inni nie rozumieli. Im częściej o tym wspominała, tym bardziej była samotna. Ludzie mówili, że jest szalona. Albo opętana. Pewnego dnia, w trosce o dalsze losy ukochanego dziecka, rodzice postanowili poświęcić Hildegardę Bogu i wysłali ją do klasztoru. Jak się później okazało, ta pozornie niesprawiedliwa decyzja, ocaliła jej życie. "W Jego świetle" to fascynująca powieść o życiu niesamowitej średniowiecznej mniszki, słynącej z głębokiej duchowości, wielkiej odwagi, wewnętrznego poczucia sprawiedliwości oraz nadzwyczajnych umiejętności rozumienia natury. Ta książka przedstawia jej życie od dzieciństwa, aż do ostatnich dni spędzonych w klasztorze. Historia świętej Hildegardy zdumiewa, zaskakuje barwnością i pokazuje potęgę charyzmy tej niezwykłej przeoryszy.
Echa Kandałakszy pisał Przemysław Bystrzycki w latach 1995 – 1997 i nie wydał za życia. Powieść poświęcona jest pamięci ojca, Tadeusza Bystrzyckiego, uprowadzonego nocą 9/10 kwietnia 1940 roku przez NKWD i zamordowanego nocą 12/13 listopada tegoż roku w więzieniu NKWD w Kijowie. Jego los przez niemal 60 lat, do 1999 roku, pozostał nieznany.
Niezwykła książka opowiadająca o losach wyprawy Ernesta Shackletona, który na pokładzie statku „Endurance” postanowił przebyć Antarktydę od morza do morza, przechodząc przez biegun. Na jej kartach zobaczymy drobiazgowo przedstawioną załogę i ekwipunek, który jej towarzyszył. Poczujemy chłód bieguna południowego i miażdżącą siłę nieustępliwej lodowej pokrywy. Dowiemy się czym jest prawdziwa odwaga i determinacja. Imponująca podróż Shackletona będzie ostatnią pośród Bohaterskich Wypraw Antarktycznych, które odbywały się w latach 1888–1914. Jego historia jest przykładem niewyobrażalnego niebezpieczeństwa i przygód, ale przede wszystkim wytrwałości. „Wyprawa Shackletona”, przepięknie i z detalami odmalowana przez młodego rysownika, Williama Grilla, została uznana przez „The New York Times” najlepszą ilustrowaną powieścią dla dzieci i młodzieży w 2014 roku.
Existe-t-il vraiment ce passage secret qui mene a la Banque d’Angleterre? Et la T.P.M.T.R., cette ligue de marins garantissant aux morts en mer un enterrement au pays natal? Et ce Saint inconnu, sacristain de la cathédrale de Santiago? Qu’importe…
Du Far West a l’Argentine, de Londres a la foret vierge, Blaise Cendrars nous invite dans ses sept «histoires vraies» a ouvrir les yeux sur les beautés du monde – et sa part de mystere.
Zmartwiona sytuacją finansową rodziny, a jednocześnie motywowana pragnieniem poszerzenia własnych horyzontów, młodziutka Agnes Grey postanawia zostać guwernantką. Przepełnia ją nadzieja i przekonanie, że wystarczy jej pamiętać siebie taką, jaką była w wieku swoich podopiecznych, by zdobyć ich zaufanie i przyjaźń. Jednak dzieci, którymi przyjdzie jej się zajmować okażą się niezwykle rozpieszczone i niesforne, a pracodawcy wymagający, wyniośli i nieprzyjemni. Czy objęcie posady u innej rodziny przyniesie tytułowej bohaterce choć odrobinę szczęścia? A może nawet spotka miłość życia?Agnes Grey to powieść inspirowana prawdziwymi przeżyciami Anne Bront, pokazująca determinację kobiety, by zdobyć wykształcenie i pracę oraz by uzyskać niezależność, a jednocześnie demaskująca prawdę o trudach, samotności i upokorzeniach doświadczanych przez guwernantki przedstawicielki jedynej profesji, której podjąć się mogła szanowana niezamężna kobieta w dziewiętnastowiecznej Anglii.
Quoi de neuf sur la guerre ?
En principe rien, puisqu'elle est finie.
Nous sommes en 1945-1946, dans un atelier de confection pour dames de la rue de Turenne, a Paris. Il y a la M. Albert, le patron, et sa femme, Léa. Leurs enfants, Raphaël et Betty. Léon, le presseur. Les mécaniciens, Maurice, rescapé d'Auschwitz et Charles dont la femme et les enfants ne sont pas revenus. Et les finisseuses, Mme Paulette, Mme Andrée, Jacqueline. Il y a l'histoire de leurs relations et de leur prétention au bonheur.
Dans l'atelier de M. Albert, on ne parle pas vraiment de la guerre. On tourne seulement autour meme si parfois, sans prévenir, elle fait irruption. Alors les rires et les larmes se heurtent sans que l'on sache jamais qui l'emporte. Alors, «ceux qui ont une idée juste de la vie» proposent simplement un café ou un verre de thé avec, au fond, un peu de confiture de fraises.
1981-1982. Trente-cinq ans apres, quoi de neuf sur la guerre ? Rien de neuf sur la guerre. Parce que, comme le disait M. Albert en 1945 : «Les larmes c'est le seul stock qui ne s'épuise jamais.
Nous nous approchâmes de la valise. Elle était ficelée par une grosse corde de paille tressée, nouée en croix. Nous la débarrassâmes de ses liens, et l'ouvrîmes silencieusement. A l'intérieur, des piles de livres s'illuminerent sous notre torche électrique ; les grands écrivains occidentaux nous accueillirent a bras ouverts : a leur tete, se tenait notre vieil ami Balzac, avec cinq ou six romans, suivi de Victor Hugo, Stendhal, Dumas, Flaubert, Baudelaire, Romain Rolland, Rousseau, Tolstoi, Gogol, Dostoievski, et quelques Anglais : Dickens, Kipling, Emily Brontë... Quel éblouissement !
Il referma la valise et, posant une main dessus, comme un chrétien pretant serment, il me déclara :
- Avec ces livres, je vais transformer la Petite Tailleuse. Elle ne sera plus jamais une simple montagnarde.
Un jour de juin 1966, j'écrivis une courte lettre a Jean-Luc Godard adressée aux Cahiers du Cinéma, 5 rue Clément-Marot, Paris 8e. Je lui disais avoir beaucoup aimé son dernier film, Masculin Féminin. Je lui disais encore que j'aimais l'homme qui était derriere, que je l'aimais, lui. J'avais agi sans réaliser la portée de certains mots.
Comment Eunice Kathleen Waymon, la petite fille noire née dans une famille pauvre a Tryon, Caroline du Nord, en 1933, est-elle devenue l'immense Nina Simone, la diva a la voix unique et au toucher de piano inoubliable?
Le destin de Nina Simone ressemble a un roman : c'est ce roman que Gilles Leroy recompose, livrant avec tendresse l'histoire vraie et romancée d'une artiste adulée dans le monde entier – mais si seule dans la vie.
Avec cet émouvant portrait d'une femme blessée, Gilles Leroy nous offre, apres Alabama Song et Zola Jackson, le troisieme volet de sa trilogie américaine.
Wiek XVI, niespokojne czasy wojen z Turcją. Piękna córka króla Zygmunta Starego i Bony, Izabela, pierwsza z rodzeństwa opuszcza rodzinne gniazdo w Krakowie. Poślubia króla Węgier i wyjeżdża do Budy. Jak powiedzie się jej w obcym kraju? Czy pokocha męża? Wielkie tragedie, niebezpieczeństwa i kulisy polityki europejskiej staną przed młodziutka, osamotnioną królową. Czy potrafi walczyć o tron i życie? Czy okaże się nieodrodną córką dumnej Bony, wnuczki królów Neapolu? Izabela to jedna z najciekawszych sylwetek kobiet na tronach renesansowej Europy. Uparta, odważna, a przy tym czuła i delikatna. Jej życie mijało w nieustannym ogniu walk i wojen, w intrygach wielkich dworów Europy i jej własnego otoczenia.
Powieść Katarzyny Marii Bodziachowskiej pt. "Wieniawski - droga do gwiazd" stanowi osobliwy, literacki zapis ostatnich dziesięciu dni życia wielkiego mistrza skrzypiec. Ukazuje jego typowo ludzkie cierpienia, ale i, paradoksalnie, szczęście - możliwość snucia refleksji. Artysta wyrywkowo wspomina całe swoje życie - od dzieciństwa, przez największe, spektakularne sukcesy po porażki i błędy.
Obraz Henryka Wieniawskiego, jaki maluje Katarzyna Bodziachowska, staje się tym pełniejszy, że o polskim wirtuozie mówią także świadkowie jego oryginalnej "podróży do gwiazd" - rodzina i przyjaciele.
Na tle choroby skrzypka zawiązuje się odrębna i jakby dodatkowa płaszczyzna fabularna. Bohaterowie zapoznają się ze sobą, zaprzyjaźniają i dokonują autooceny. W powieści wiele jest więc przemyśleń odnośnie sztuki, geniuszu, miłości, samotności i innych pojęć ściśle związanych z człowiekiem i człowieczeństwem.
Zacząłem czytać z poczucia obowiązku, no i przepadłem z kretesem. Zaniedbałem domowe obowiązki, zrezygnowałem z innych przyjemności, czytając z rosnącym zadowoleniem. Dawno już recenzencka powinność nie sprawiła mi aż takiej satysfakcji. Wypada więc podziękować Autorce za intrygującą i poruszającą opowieść o życiowym biegu Zosi, potem Zofii Ł., biegu targanym tysiącami wiatrów, biegu przez skomplikowaną i niełatwą polską historię. Opowieść, chociaż osobistą i emocjonalną, to pisaną dla nas, dla czytelników. Bez tak częstych dziś skłonności do szukania winnych naszych niepowodzeń, bez „hurrapatriotyzmu” i „ryczypolactwa”. Co więcej, napisaną polszczyzną, jaką dziś rzadko się spotyka. Byłbym wielce rad, gdyby po tę, starannie wydaną książkę, sięgnęło wielu, szczególnie młodych czytelników. Jest w niej bowiem mądrze o tym, co ważne: ojczyźnie, rodzinie, patriotyzmie, o życiu. I, jak mawiał Melchior Wańkowicz, bez „dydaktycznego smrodku” Tadeusz Górny
Si j'étais tout a fait sincere, je dirais que je n'ai pas de sympathie pour M. Renard : il m'humilie ; je sens en lui des perfections qui m'offensent.» (Léon Blum)
«J'admire Jules Renard comme s'il était mort. Je le relis comme un classique... Et vive la littérature française!» (André Gide)
«Je viens d'écrire que vous etes un artiste japonais.
– Merci. J'accepte. C'est exact, et ça vexera les Chinois» (Jules Renard, Journal)
«Ce moribond témoigne de la sorte de catastrophe qui a pesé sur les écrivains de la "fin de siecle" et qui, directement ou indirectement, est a l'origine de la littérature contemporaine» (Jean-Paul Sartre)
The Tutor is a sumptuous debut from Andrea Chapin set against the historical intrigue of Shakespearean England.
'Since meeting you, dear lady, I have put quill to page every day. I write and write and write.'
Headstrong young widow Katherine de L'Isle lives a comfortable but solitary existence in her uncle's Lancashire home of Lufanwal Hall until events conspire to shatter her tranquility. First, the family priest is murdered - for his Catholic sympathies - causing her uncle and protector to flee the country. Abandoned by their father figure, the Lufanwal residents struggle to cope and old rivalries fester beneath the surface. Into this midst of this upheaval, there arrives a new schoolmaster from Stratford by the name of William Shakespeare.
Rude, flirtatious and wickedly witty, Will appalls Katherine. Yet the discovery of a mutual love of poetry draws them together and Katherine finds she can never stay away from him for long. First she is seduced by his words, then by his passion. Beneath her excitement, Katherine knows that Will already has a wife - she becomes his muse but will she ever be his true love?
Alone, vulnerable and entangled, Katherine is plunged heart and soul into a passion she cannot control. Meanwhile scandal and intrigue are growing around her family: murder, witchcraft, adultery and high treason loom on the horizon. Worst of all, the more she learns of charming young Will Shakespeare, the more it seems that he is not who he claims to be...
'The Tutor plunges fearlessly into the uncharted years of history to give us a sumptuous, page-turning account... Katharine De L'Isle, the book's riveting heroine, isn't just young Will Shakespeare's muse, but his teacher in every sense, even as she unwisely loses her head and heart to him. I was completely captivated. Andrea Chapin is a writer to watch.' Paula McLain, New York Times bestselling author of The Paris Wife
Barwne przygody na morzu o lądzie, walka na okrętach i w londyńskich pubach, dramatyczne przeżycia na ORP "Dragon" i tęsknota za "drewnianą Warszawą" z gdyńskimi knajpkami. Co za karuzela uczuć!
Polski marynarz, jak się okazuje, miał o wiele więcej wrogów niż można się było spodziewać. Oprócz "Szwabów" i "ruskich" doszli bowiem: klan oficerski, podoficerowie, Murzyni i marynarze naszych sojuszników, którym nie raz trzeba było wytłumaczyć przy pomocy pięści, że to nie my rozpoczeliśmy tę wojnę...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
