Interesujesz się życiem swoich ulubionych aktorów, muzyków, artystów, celebrytów, pisarzy? Zapraszamy Cię do zapoznania się z najciekawszą literaturą biograficzną znanych osobistości w naszym sklepie internetowym DoberKsiazki.pl
Nazywam się Maria Skłodowska-Curie.Byłam pierwszą osobą, która zdobyła dwie nagrody Nobla w dwóch różnych kategoriach. Zasłynęłam z moich studiównad promieniowaniem i jego zastosowaniem w medycynie.Zapraszam Cię do odkrycia mojej niesamowitej historii - Polki,która poświęciła swoje życie nauce.
Nazywam się Frida Kahlo. Jestem najbardziej znaną meksykańską artystką.Prowadziłam bardzo intensywne życie, które czasami było naznaczone momentami cierpienia. Naucz się podziwiać moją twórczą duszę, odkrywając, że życie i sztuka są ze sobą niezwykle mocno związane.
Nazywam się Albert Einstein i jestem słynnym na cały świat matematykiem i fizykiem.Przez całe życie pytałem i znajdowałem odpowiedzi.Podążaj za mną w mojej podróży odkryć naukowych, które na zawsze zmieniły sposób, w jaki myślimy o energii, grawitacjii otaczającym nas świecie.
Nazywam sie Stephen Hawking. Jestem uznawany za jednego z najbardziej wpływowych współczesnych naukowców.Przedmiotem moich zainteresowań było pochodzenie wszechświata i istnienie czarnych dziur. Stworzyłem na ichtemat wiele innowacyjnych teorii. Zapraszam Cię w kosmiczną podróż, podczas której dowiesz się, jak niezwykle fascynująca może być nauka.
Nazywam się Coco Chanel. Jako projektantka mody zrewolucjonizowałam kobiecą modę. Moje ubrania i kreacje podbiły serca kobiet na całym świecie.Prześledź historię mojego życia i domu mody, który założyłam.Odkryj, że moda przemija, tylko styl pozostaje taki sam.
Tamara w Ameryce
Tamara, siostra wulkanu to oparta na faktach powieść o życiu malarki Tamary Łempickiej. Jest kontynuacją jej losów ukazanych w powieści „Ja, Tamara”, wydanej w 2020 r. Na parę miesięcy przed wybuchem II wojny światowej sławna paryska malarka wkracza na pokład transatlantyku wywożącego ją do Ameryki. Jednak ojczyzna Jacksona Pollocka nie złoży hołdu artystce, ma już własnych idoli malarstwa abstrakcyjnego. Dla Ameryki styl art déco, który reprezentuje Łempicka, jest przebrzmiały. Rozgoryczona opuszcza Nowy Jork, aby w 1940 r. zamieszkać wraz z mężem w Hollywood. Spragniona rozgłosu, obwieszona biżuterią, staje się „Baronową z pędzlem”, lekceważoną przez wpływową bohemę artystyczną. Poczucie odrzucenia i podróż do zrujnowanej wojną Europy wyzwala w niej depresję. Europa przestała być jej domem, jednak takim domem nie stały się też nigdy Stany Zjednoczone. Ostatecznie decyduje się zamieszkać w Meksyku, u stóp wulkanu Popocatépetl, gdzie przyjacielem jej ostatnich lat staje się młody rzeźbiarz meksykański, występujący w powieści pod imieniem Pablo. Łempicka szczęśliwie zdołała dożyć dni, gdy na parę lat przed śmiercią zostanie ponownie odkryta w Paryżu. Jej wystawa w Galerie Luxembourg w 1973 r. staje się międzynarodową sensacją.
***
„Kontynuacja powieści Grzegorza Musiała »Ja, Tamara« porywa czytelnika swoim rozmachem, szaleńczą fabułą z wciąż zmieniającym się tłem, w którym do perfekcji doprowadzony jest każdy, najmniejszy nawet detal. I tak jak malarstwo autorki »Portretu Marjorie Ferry« jest wizytówką sztuki art déco, tak ta biograficzna powieść pokazuje, czym może być literatura współczesna. Obie – że odwołam się do cytatu z książki – bez najlepszych materiałów nie mają sensu. Tu zaś zastosowany został tylko »marmur, mahoń, alabaster«. Mamy do czynienia z jedną z najlepszych, o ile nie najlepszą polską książką napisaną w XXI wieku. Jeśli nie osiągnie światowego sukcesu – czego, niestety, nie można wykluczyć, bo rzecz to, jak na rozpanoszone standardy, mocno niepoprawna politycznie – to niech świat żałuje. Panie i Panowie, kapelusze z głów!” – Krzysztof Masłoń.
***
„Niezwykle ciekawa, wręcz fascynująca powieść, którą czyta się jednym tchem” – prof. Jerzy Jarzębski.
***
„Powieść Grzegorza Musiała, znakomita, rewelacyjna, którą trzeba sobie dawkować, by swym bogactwem nie uderzyła do głowy i nie zwaliła z nóg, jest nie tylko powieścią o fenomenie Tamary Łempickiej, o jej pasji życia, ekstazie i udręce. To także portret czasu i sąd nad minionym stuleciem. To także powieść o sztuce w ogóle, mocna, niepokojąca, jedyna w swoim rodzaju (...) jedna z bezsprzecznie najwybitniejszych powieści polskich ostatnich lat” – Krzysztof Ćwikliński, „Twórczość”.
Drukarz, wytwórca tofu, fryzjer bossa yakuzy, wróżbita, kapłan buddyjski, bezdomny. Co ich łączy? Wszyscy mieszkają w dawnym Dolnym Mieście.Tokio, jedna z największych i najbardziej dynamicznych metropolii na świecie ma wiele twarzy. Od samego początku, na przełomie XVI i XVII wieku, miasto podzielone było na dwie części: Shitamachi, czyli Dolne Miasto i Yamanote, czyli Miasto na Wzgórzach. To pierwsze było niewielkie, plebejskie i żywe, zamieszkiwali je rzemieślnicy, kupcy, tragarze, artyści i kurtyzany. To drugie - dostojne, przewidywalne i uporządkowane - było siedzibą arystokracji i duchownych buddyjskich. Choć dziś zatarły się granice między obiema częściami, mieszkańcy dawnego Dolnego Miasta wciąż zachowują pamięć i tradycje sprzed wieków.W Tokio. Opowieściach z Dolnego Miasta Piotr Milewski zaprasza w podróż po Tokio, którego nie opisują przewodniki. Warto podążyć jego śladem, wąskimi alejkami, przez targi rybne, dzielnice czerwonych firanek, warsztaty rzemieślnicze, dawne miejsca egzekucji, świątynie i chramy, w których odbywają się słynne festiwale, i odkryć nieznaną twarz japońskiej stolicy.
Fascynujący portret młodego Frycka Chopina i epoki, w której żył Ola z Erykiem jadą do dziadków na święta. Oprócz przygotowań i prezentów czeka tam na nich gabinet wciągających książek. W tym niezwykłym pomieszczeniu zebrano prawdziwie magiczne tomy. Wystarczy je otworzyć, aby przenieść się w czasie i przestrzeni. W ten sposób dzieciaki poznają losy Frycka Chopina. Towarzyszą mu od pierwszych dni nauki gry na fortepianie. Obserwują jego wzloty i upadki, młodzieńczą miłość oraz wyjazd do Wiednia i sukcesy w Paryżu. Ta niesamowita podróż przez dawne czasy umożliwia dzieciakom zrozumienie, jak żyło się kiedyś i jakie wyzwania towarzyszą spełnianiu marzeń. A każde z nich ma także swoje kłopoty. Ola śni o karierze piosenkarki, a Eryk niedawno nieszczęśliwie się zakochał. W tej opowieści najważniejsze wydarzenia z biografii Fryderyka Chopina w piękny sposób łączą się z życiem współczesnej rodziny. Może nie zawsze jest ona najbardziej zgodna, ale z pewnością pełna miłości, dzięki której stara się przezwyciężyć własne problemy. W końcu są święta, czas bliskości, ciepła i spokoju.
Ulubieńcy bogów umierają młodo - powtarzał na krótko przed śmiercią Zbyszek Cybulski i ten cytat z Fryderyka Nietzschego stał się idealnym tytułem niniejszej książki. Przedstawia ona bowiem losy ludzi, którzy z różnych powodów nie zrobili karier, do jakich byli predysponowani, i którzy odeszli z tego świata przedwcześnie, często w tragicznych okolicznościach, by dopiero po śmierci stać się ikonami kultury masowej. Większość bohaterów tej książki szybko dotarła na szczyt sławy. Z Cybulskim identyfikowały się tysiące młodych ludzi, Teresę Tuszyńską okrzyknięto ideałem kobiecej urody, a Andrzeja Brychta postrzegano jako następcę Marka Hłaski. Edward Stachura stał się wieszczem dla niemal całego młodego pokolenia, natomiast Anna German była uznawana za największą indywidualność polskiej piosenki. I tylko Ryszard Milczewski-Bruno i Wiesław Dymny uchodzili za outsiderów, ale nawet oni nie mogli narzekać na brak uznania i nagród potwierdzających ich niepospolite talenty.- Zbyszek Cybulski. Czy aby buntownik i czy na pewno bez powodu?- Przypadek Andrzeja Brychta Hłasko 2.0- Anioł polskiej estrady Anna German- Demony i finanse Edwarda Stachury- Aktorka największych nadziei Teresa Tuszyńska- Maski Wiesława Dymnego autokreacja i samozniszczenie- Alina Szapocznikow traktat erotyczno-tanatologiczny- Ryszard Milczewski-Bruno liryk z pegeeru- Inna twarz Haliny Poświatowskiej. Romantyczka w peweksie.Książka weryfikuje mity związane z jej bohaterami, bo w rzeczywistości Zbyszek Cybulski wcale nie był aktorem rozchwytywanym przez reżyserów, Stachura dość dobrze radził sobie pod względem finansowym, a Milczewski-Bruno nie popełnił samobójstwa. Sławomir Koper udostępnia wiele nieznanych informacji na temat życia prywatnego swoich bohaterów.
Seryjna morderczyni. Sadystka. Szalona kobieta. Wampirzyca. Wilkołak. Wszystkie te epitety i określenia przypisywane są Elżbiecie Batory. Słynęła nie tylko z wyrafinowanego okrucieństwa, lecz także z nieprzeciętnej inteligencji i urody. Zwana Panią na Czachticach lub Wampirzycą z Transylwanii, przeszła do historii jako jedna z najokrutniejszych kobiet Europy. Do dzisiaj krążą opowieści o księżnej owładniętej obsesją wiecznej młodości, dla osiągnięcia której kąpała się we krwi młodych dziewic.Czy rzeczywiście jest odpowiedzialna za ponad sześćset zabójstw, które się jej przypisuje? A może krewna króla Polski Stefana Batorego była ofiarą intrygi uknutej przez jej krewnych do spółki z żądnymi władzy Habsburgami? Prawda wydaje się równie intrygująca jak legenda, która ciągnie się za Krwawą Hrabiną.
Iwona Kienzler w swojej najnowszej książce zestawia biografię Władimira Putina i drogę, która zaprowadziła go na szczyty władzy, z barwnie nakreślonymi sylwetkami najbardziej krwawych carów Rosji. Kolejni rosyjscy tyrani próbowali udowodnić światu i swoim rodakom, że terror jest podstawą siły i rękojmią sukcesów. Nie przypadkiem współcześni historycy często porównują Władimira Putina do jego carskich poprzedników, takich jak: Iwan Groźny, Piotr Wielki czy Katarzyna Wielka.Autorka przekonuje, że złudne poczucie potęgi, wyjątkowości, szczególnej misji dziejowej Rosjan i ich ojczystego kraju, nie tylko jest mocno osadzone w rosyjskiej tradycji i jej historiografii, ale wypływa przede wszystkim z zakorzenionego przez wieki stylu sprawowania władzy.
Pełna, wnikliwa biografia Jeremiego Przybory
Twórca legendarnego Kabaretu Starszych Panów. Niekwestionowany geniusz słowa o wyrafinowanym poczuciu humoru, poeta (choć sam wolał określenie: lirycysta). Mistrz.
Wychował się w nietypowej rodzinie, w latach 30. był guwernerem rosyjskiego hrabiego, w czasie wojny prowadził sklep, a w czasie powstania warszawskiego był głosem Polskiego Radia. Choć jego radiowa kariera rozpoczęła się przez przypadek, całe życie był związany właśnie z nim.
Przedwojenny dżentelmen, przystojny i szarmancki, uroczy i kochliwy. Jego sercem rządziły kobiety, niekwestionowaną królową była Agnieszka Osiecka. Prawdziwą miłość i szczęście znalazł dopiero w trzecim małżeństwie, z Alicją Wirth.
Żuan Don to nakreślony z niespotykanym rozmachem barwny, wielowymiarowy i nieoczywisty portret jednego z najciekawszych artystów powojennej Polski. Historia Jeremiego Przybory, rozpięta na tle trzech epok, to również opowieść o ludziach (Jerzym Wasowskim, Kalinie Jędrusik, Irenie Kwiatkowskiej, Edwardzie Dziewońskim, Magdzie Umer, Grzegorzu Turnale i wielu innych). Opowieść o ponadczasowej konstelacji gwiazd, która fascynuje do dziś.
I ta trwoga, i ta trwoga – trudna rada:
o Przyborze – jak subtelnie opowiadać,
by przekazać jego życia cały
wdzięk?
Książka ta rozwiewa jednak wszelki lęk.
Michał Rusinek
Maria Wilczek-Krupa – teoretyk muzyki w Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie, historyk, publicystka, autorka bardzo dobrze przyjętych i nagradzanych biografii: Kilar. Geniusz o dwóch twarzach oraz Górecki. Geniusz i upór.
Pisze powoli. Zostawia przestrzeń na domysły i nie boi się współczesnego języka. Bohaterów swoich książek nie odlewa z brązu.
Zafascynowana „życiem i jego przejawami”, jak mawiał Żuan Don, wytrwale (przez blisko pięć lat!) i nie licząc czasu, dokumentowała świat Starszego Pana B. Czytała, badała, rozmawiała, podawała w wątpliwość. I ujawniła: prawdziwą historię Jeremiego Przybory, przesyconą miłością, poezją i atmosferą dwudziestowiecznej Warszawy. Wielowymiarową i trudną. Owianą tajemnicami i zawierającą szczegóły, o których nie wiedział on sam.
Uciekłem z Polski komunistycznej w 1971 roku, mając dwadzieścia trzy lata, podobnie jak tysiące ludzi uciekało w tym czasie z Polski przede mną i po mnie. Dziesięć lat później napisałem ten tekst i zatytułowałem go "Ucieczka", po czym umieściłem go w szufladzie biurka, gdzie przeleżał ponad czterdzieści lat. Kiedy ostatnio odnalazłem go i przeczytałem, wydał mi się interesujący. Dlaczego? Ponieważ sam w dużej części zapomniałem, jak przebiegała moja ucieczka na Zachód. Zdecydowałem się więc go przepisać z kilkoma niewielkimi poprawkami.Wydaje mi się, że niezbędne jest pisanie o tych wydarzeniach po to, żeby pozostał po nich jakiś ślad. Nie tylko nowe pokolenia nie znają tych faktów, ale nawet starsi ludzie, a obecnie moi rówieśnicy, nie mają pojęcia, na czym mogła polegać taka ucieczka. A nawet jeśli ja przeżywałem te wydarzenia z dużą dozą optymizmu, dla wielu kolegów i przyjaciół, którzy mi w tym czasie towarzyszyli, mogła to być bardzo bolesna przeprawa. Bo nie wszystkim się powiodło i nie wszyscy mieli ten przysłowiowy łut szczęścia w momencie, kiedy był on potrzebny.Okres, o którym mowa, dotyczy roku 1971, czyli dwadzieścia lat przed upadkiem reżimu komunistycznego. W tym czasie nikt jeszcze nie wątpił w wyższość systemu komunistycznego, mimo wypadków grudniowych na Wybrzeżu i na Pomorzu Zachodnim, które można było uważać wtedy za przypadkowe lub bardziej jako tymczasowe konsekwencje niewłaściwych decyzji podjętych przez ówczesne władze.Ale moje opowiadanie dalekie jest od rozważań politycznych, ponieważ moim głównym celem było wyjechanie w szeroki świat i poznanie go. Tym bardziej że mieszkałem w Polsce w dość dużym, ale prowincjonalnym mieście i poza kilkoma wizytami w bratnich krajach pozostała część świata była dla mnie całkowicie nieznana i tajemnicza, dla jej odkrycia byłem gotowy podjąć największe ryzyko.
Mów mi Michał. Michał Figurski.Mam licencje na wszystko. Radio? Proszę bardzo. Gdy mam powiedzieć w porze największej słuchalności ogłaszając zabójcze wyniki wyborów: "Drodzy Panstwo! KURWA MAC!" - nie ma problemu. Zorganizować koncert Perfectu w ścisłym centrum, zakorkować Warszawę o ósmej rano w poniedziałek i dogadać się z policja, zeby przed kamerami skuła Grzegorza Markowskiego? Przyjemność po mojej stronie. Poprowadzić program telewizyjny na zywo w trakcie udaru krwotocznego? Do usług.To wszystko ja. Taki już jestem.Tylko ze to pozór. Mam osiemnaście lat, gdy słyszę wyrok: cukrzyca insulinozależna typu 1. Raz waze 63 kilogramy, innym razem 136. Niemal tracę wzrok, a moje ciało się rozpada. Impreza trwa jednak w najlepsze, jutra przecież nie ma! Az w końcu słyszę głos pielegniarki: - Zamknij się wreszcie! Nie jesteś w telewizji!Nie zyje się dwa razy, a tryb nieśmiertelności się skonczył. W każdej chwili może pojawić się napis GAME OVER.To moja historia.
Nowe wydanie wspaniałej opowieści Aleksandra Kamińskiego o twórcy polskiego harcerstwa - Andrzeju Małkowskim.
Tekst został poddany starannej redakcji i uzupełnieniom, a w posłowiu przygotowanym przez najlepszych specjalistów od biografii Małkowskiego – Lesława Dalla i Marka Popiela – Czytelnicy znajdą dodatkowe wyjaśnienia i opis losów edycji tej niezwykłej książki. Zespół redakcyjny włożył także wiele wysiłku w bogate zilustrowanie publikacji i opatrzenie precyzyjnymi podpisami fotografii, w niektórych wypadkach udostępnianych po raz pierwszy.
Książka została opatrzona wstępem hm. Grzegorza Nowika.
Ze wstępu autora:
Był Małkowski „pierwszym skautem polskim”, przodującym współtwórcą naszego harcerstwa. Dziś wciąż jeszcze wydaje się nam idealistą, który wpatruje się w dalekie horyzonty światów idealnych, lecz stopami trzyma się gruntu zmieniających się realiów, wyczulony na odróżnianie tego, co trwałe, od tego, co zmienne.
Aleksander Kamiński (1903–1978), jeden z najwybitniejszych instruktorów i wychowawców w historii ruchu harcerskiego. Twórca metodyki zuchowej, autor niezliczonych książek i tekstów o tematyce harcerskiej, w tym legendarnych Kamieni na szaniec. Pedagog, jeden z przywódców Szarych Szeregów, żołnierz Armii Krajowej, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Elżbieta Dudkowska, absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, mieszkała w Chicago od 1981 do 2018 roku. Po opanowaniu języka angielskiego i ukończeniu w college'u kursu twórczego pisania beletrystyki należała do grupy pisarzy amerykańskich działających w Schaumburgu, przedmieście Chicago. Korzystając z sugestii kolegów pisarzy, wydała na emigracji książkę "Starting Over in a New Country". Ostatnio przetłumaczyła tę książkę na język polski, wprowadziła nieco zmian w tekście i zmieniła tytuł na "Dwie ojczyzny".Polscy małżonkowie Joanna i Michał przybywają do Chicago w 1988 roku i jako imigranci podejmują wiele wyzwań - szukanie pracy, mieszkania, uczenie się języka, zmagania z chorobą i ze studiami. Z biegiem czasu asymilują się z amerykańskim społeczeństwem, ale nie odwracają od polskiego dziedzictwa. Znajdują przyjaciół i ustalają najważniejsze wartości w życiu człowieka, z których jedną z ważniejszych jest miłość, to najwspanialsze uczucie. Powieść jest pochwałą rodziny.Polscy imigranci, którzy przybyli w fali solidarnościowej po 1981 roku, i ci, którzy są tu dłużej, kochają dwie Ojczyzny. Kultywują polskie tradycje narodowe i chrześcijańskie.Książka "Dwie ojczyzny" to skarbiec wiedzy o polskiej historii oraz teraźniejszości w Krakowie i w Ameryce.
Od nienachalnej urody do ciętej riposty"Serwus, jestem nerwus", "przez sport do kalectwa", "nienachalna z urody", "prawdziwej miłości nie zaszkodzi nawet małżeństwo" - mawiała Maria Czubaszek i tak została mistrzynią satyry.Nie kryła faktu, że roboty chwyta się, by przeżyć. Jednak bezsprzecznie lubiła rozśmieszać. Póki sama nie zaczęła występować publicznie, pisała teksty dla Ireny Kwiatkowskiej czy Wojciecha Pokory, wymyślała radiowe cykle i skecze. Z Wojciechem Karolakiem łączyła ją miłość i wspólnie napisane piosenki. Po opublikowaniu rozmów z Arturem Andrusem stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych Polek. I jedną z najbardziej niepokornych. Potrafiła wybrnąć z każdej towarzyskiej opresji, ale gubiła się przy obsłudze elektronicznych sprzętów.Ryszard Abraham, autor bestsellerowego Himilsbacha oraz Maklakiewicza, tym razem opisuje postać tak nietypową, że wielu nie wierzy, by mogła istnieć. Tworzy portret śmiały i prowokujący. Bawi nie tylko anegdotami z życia Marii Czubaszek, ale także odkrywaniem źródeł jej nieśmiertelnych bon motów i zabójczego poczucia humoru.
Sykonium. Nieznane losy lekarzy zwierząt to już 25 książka dr. Włodzimierza A. Gibasiewicza, opowiadająca o losach niewielkiej grupy zawodowej lekarzy weterynarii
w latach drugiej wojny światowej oraz o ich udziale w walkach o przywrócenie Ojczyzny na mapy świata. Tym razem autor pokazuje nieznaną historię „marszu śmierci” we wrześniu 1939, uściśla i uzupełnia losy wielu swoich kolegów, a liczne bohaterskie zachowania
stara się utrwalić ku pamięci nie tylko społeczności weterynaryjnej.
Włodzimierz A. Gibasiewicz, autor, dr n. wet., urodził się w Sulmierzycach, mieszkał w Ostrowie Wielkopolskim. Szkoła średnia to Technikum Weterynaryjne we Wrześni, roczny staż pracy w Ostrzeszowie, studia wyższe na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej dzisiejszego Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu i tam obrona
pracy doktorskiej. Od czterdziestu pięciu lat zajmuje się profilaktyką i leczeniem
dużych i małych zwierząt w Dusznikach (Wielkopolska).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
