An icon of the last fifty years, Stephen Hawking seems to encapsulate genius: not since Albert Einstein has a scientific figure held such a position in popular consciousness. In this enthralling memoir, writer and physicist Leonard Mlodinow tells the story of his friend and their friendship, offering an intimate account of this giant of science. The two met in 2003, when Stephen asked Leonard if he would consider writing a book with him, the follow up to the bestselling A Brief History of Time. As they spent years working on a second book, The Grand Design, they forged a deep connection and Leonard gained a much better understanding of Stephen's daily life and struggles - as well as his compassion and good humour. Together they obsessed over the perfect sentence, debated the physics, and occasionally punted on Cambridge's waterways with champagne and strawberries. In time, Leonard was able to finish Stephen's jokes, chide his sporadic mischief, and learn how the hardships of his illness helped forge that unique perspective on the universe. By weaving together their shared story with a clear-sighted portrayal of Hawking's scientific achievements, Mlodinow creates a beautiful portrait of Stephen Hawking as a brilliant, impish and generous man whose life was not only exceptional but also genuinely inspiring.

Unikatowe na skalę światową dzieła życia Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.""Czy urwę pisanie dziennika i zrośniętych z nim opowiadań w końcu roku 1996? Jeśli los nie wytrąci mi pióra z ręki, to oczywiście mój dziennik, typowa ""work in progress"", będzie miał ciąg dalszy. Ale impreza taka jak Pisma zebrane musi się w pewnej chwili skończyć, aby zachować dostatecznie wyraźnie swój kształt kompozycyjny"" - pisał w styczniu 1997 roku autor Innego świata.Nie miał być to jednak koniec dzieła pisarza. W 2000 roku drukiem ukazał się jeszcze jeden tom Dziennika pisanego nocą z lat 1997-1999, a dwa lata później książka Biała noc miłości, zbierająca zapiski z pierwszych miesięcy 2000 roku, wraz ze streszczeniem odnalezionego nieco później opowiadania Wędrowiec cmentarny. Wszystkie one złożyły się na trzeci i ostatni tom tego wydania.""Rozmawia się w dzienniku z sobą samym, ze światem, z innymi, z Bogiem (od różnic w nacisku zależą rozmaite dzienniki). I tworzy się często rozmówców, jak tworzy się w rozmowach z nimi samego siebie.""Gustaw Herling-Grudziński, Dziennik pisany nocą, 14 listopada 1985Tom uzupełnia kolekcję Dzieł zebranych Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Do tej pory ukazały się:T. 1: Recenzje, szkice, rozprawy literackie. 1935-1946T. 2: Recenzje, szkice, rozprawy literackie. 1947-1956T. 3: Recenzje, szkice, rozprawy literackie. 1957-1998. Felietony i komentarze z Radia Wolna Europa. 1955-1967T. 5: Opowiadania wszystkie, vol. 1T. 6: Opowiadania wszystkie, vol. 2T. 7: Dziennik pisany nocą, vol. 1T. 8: Dziennik pisany nocą, vol. 2T. 10: EsejeT. 11: Rozmowy (w tym Rozmowy w Dragonei i Rozmowy w Neapolu)T. 12: Korespondencja z Jerzym Giedroyciem, vol. 1 (1944-1966)T. 13: Korespondencja z Jerzym Giedroyciem, vol. 2 (1967-1975)

Autorka biografii Wyspiańskiego powraca z nową opowieścią! Wesele w wersji herstory! Opowieść o Annie, Jadwidze i Marii MikołajczykównachW chałupie Jacentego Mikołajczyka krytej strzechą, pod gruszą, na przyzbie, wśród ludowych wierzeń o południcach i diabłach na rozstaju, w świecie, w którym najpopularniejszymi lekarstwami były znak krzyża i wódka, dorastały trzy panny Mikołajczykówny uwiecznione w Weselu Wyspiańskiego. Anna została żoną malarza i polityka Włodzimierza Tetmajera, Jadwiga Panna Młoda z Wesela wyszła za Lucjana Rydla, a Maria była miłością życia zmarłego przedwcześnie malarza Ludwika de Laveaux uwiecznionego przez Wyspiańskiego jako Widmo.Monika Śliwińska w niesamowitej młodopolskiej herstory brawurowo opisuje życie córek bronowickiego chłopa portretowanych przez najwybitniejszych malarzy i literatów przełomu XIX i XX wieku. Z literackim rozmachem ukazuje czytelnikom świat dziewcząt przygotowywanych od najwcześniejszych lat do rezygnacji z niezależności i prawa do decydowania o sobie, ale również przede wszystkim świat kobiet, które w dorosłym życiu, w małżeństwach i zmiennych kolejach losu zachowały duchową niepodległość, mało tego istotnie wpłynęły na życiorysy swoich mężów. Ślady Mikołajczykówien zachowały się w bogatej korespondencji, dokumentach państwowych i kościelnych, pamiętnikach, wspomnieniach, a przede wszystkim w niepublikowanych dotąd dokumentach z prywatnych archiwów potomków Lucjana Rydla i Włodzimierza Tetmajera.Monika Śliwińska wprowadza nas w losy bronowickich rodzin i kreśli portrety biograficzne trzech sióstr o wiele bardziej złożone, niż to wynika z zachowanej legendy.

Unikatowy wgląd w umysł jednego z najwybitniejszych twórców fantastyki, który pozwala lepiej zrozumieć twórczość autora Władcy Pierścieni Książka zabiera czytelnika w podróż przez całą pierwszą połowę XX wieku, od I wojny światowej do późniejszych dziesięcioleci, ukazując obraz wielkiego pisarza daleki od utrwalonych o nim stereotypów jako autorze, który uciekając od współczesności, schronił się w świecie swojej wyobraźni, czy przedstawiających Tolkiena jako znużonego światem, odizolowanego w uniwersyteckim świecie naukowca. J.R.R. Tolkien, twórca bajecznego Śródziemia, przedstawionego w arcydziełach Hobbit, Władca Pierścieni i Silmarillion, był jednym z najwytrwalszych korespondentów w XX wieku. Pisał do swoich wydawców, rodziny, przyjaciół (m.in. do C.S. Lewisa, W.H. Audena i Naomi Mitchison) oraz do miłośników swych książek. Listy przedstawiają fascynujący portret Tolkiena jako gawędziarza, uczonego, katolika, ojca i uważnego obserwatora otaczającego go świata. Rzucają także wiele światła na jego geniusz twórczy oraz wielki plan stworzenia całego nowego świata - Śródziemia.

Usiedliśmy rozmawiać. Niby to nie był pierwszy raz, niby wcześniej to się już zdarzało. Teraz okazało się, że będziemy rozmawiać inaczej. To znaczy, w jakimś stopniu będziemy rozmawiać, a w jakimś, większym, jedno będzie mówić, a drugie będzie słuchać (czasem zadając pytania, czasem coś wtrącając, czasem nieco prowokowane odpowiadając). Nazywamy się tak samo, przynajmniej częściowo interesuje nas, choć z różnych perspektyw, fenomen życia zakonnego (a najbardziej żeńskiego, klauzurowego, na ziemiach polskich; to w przypadku Borkowskiego, Borkowska w bogatszych i wielowątkowych kontekstach jest mistrzynią). Postanowiliśmy się na spokojnie rozmówić. Owoc tego rozmawiania Czytelnik znajdzie w książce. Pytającego Borkowskiego fascynuje i zastanawia, jak to jest, że się jednak decyduje na życie zakonne, wspólnotowe, mnisze. Oględnych czy uogólniających wyjaśnień jest wiele, trudno wytłumaczyć coś tak osobistego i niewyrażalnego jak fenomen powołania. Dlatego w rozmowie wiele będzie właśnie o tym, jak to się wszystko z tak zwanym wstąpieniem dzieje. My, Borkowscy, tak mamy, że patrzymy na życie zakonne, żeńskie, mówiąc między nami szczerze, chyba jeszcze bardziej niż męskie, z prostą sympatią i naturalnym zrozumieniem, oby (to w odniesieniu do Borkowskiego) bez protekcjonalności, miejmy nadzieję (to co do Borkowskiej) bez nieuzasadnionej idealizacji. Czy nam się uda mówić ze sobą szczerze, ocenią Świadkowie, czyli Czytelnicy. Borkowska znalazła się w niepowtarzalnym miejscu w niezwykłym czasie. Pewnie każdy ma taki czas i takie miejsce, ale w biografii Borkowskiej wyraźnie dostrzegalne jest następstwo i skutki tych spotkań na drodze życia. Nie chodzi tu wyłącznie o spotkania z Ludźmi, jeśli mamy na myśli warstwę realną, doczesną. Chodzi także o spotkania z bohaterami zbiorowej wyobraźni, o spotkania ze słowem, tekstem, relacją, którą buduje. Bardzo to wszystko Borkowskiego będzie ciekawić, dlatego sporo miejsca poświęci dociekaniu, jak to było z tym słowem. Chyba wie, o co pyta, skoro ma do czynienia z Borkowską Wielu Wcieleń, także z Pisarką (Borkowski od lat czyta na zajęciach z kreatywnego pisania „Bajki starej mniszki”, a później prosi, by według wzoru własną napisać. Współczesna napisała, to i kolejni Współcześni mogą próbować). Prosimy wspólnie o wybaczenie, że zaprzątniemy uwagę Czytelnika prywatnymi sprawami, oboje jesteśmy z pierwszego wykształcenia polonistami, trudno czynić zarzut z tego, że o polonistyce tyle będzie. Będzie, bo musimy sobie wszystko wyjaśnić. Borkowska wciąż będzie zmierzać, a Borkowski skutecznie przeszkadzać w tej wędrówce, do tego, by Czytelnikom powiedzieć  to, co ważne.  Borkowski jest tu słabszym ogniwem, łapanym na nieznajomości rzeczy, na zadawaniu nietrafionych pytań, na ujawnianiu wstydliwych przekonań. Trudno. Tak było, niech będzie w formie drukowanej. Rozmawialiśmy długo, z przerwami, co jakiś czas. Umówiliśmy się, jak Borkowska z Borkowskim, że to nie będzie klasyka gatunku, że to nie będzie wywiad-rzeka, który w centrum stawia biografię w chronologicznym jej układzie („Urodziła się pani i co było dalej…?”). Borkowski, który odpowiada za kształt tekstu, zapatrzył się na książeczkę-bibelot „Do ciotusieńki dobrodziejki…”, powieść epistolarną, fikcyjną w treści i w odniesieniu do bohaterów, realną w formie i autorstwie (ilu się nabrało, wie tylko Borkowska, wydawca i nabrani, gdyby się zliczyli). Borkowska chyba jednak chciała, by było za porządkiem od narodzin do dnia dzisiejszego, zgodnie z kalendarzem, logiką, następstwem czasu i faktów. Borkowskiemu udało się przekonać, że może być inaczej, nie musi być za porządkiem (między nami mówiąc, wziął po prostu na przeczekanie).

Poznaj chłopca, który stworzył swój własny język i przyniósł nadzieję milionom.Jedyna książka dla dzieci o powstaniu języka esperanto, która również dorosłym przybliża niezwykłe dzieło Ludwika Zamenhofa. Mara Rockliff wykorzystuje swój wyjątkowy talent do odkrywania zapomnianych historii, aby opowiedzieć o młodym człowieku, który dostrzegł szansę, podczas gdy inni widzieli tylko bariery. Zilustrowana przez Zosię Dzierżawską, książka zachwyca zarówno obrazem, jak i słowem, ożywiając historię esperanto.Ludwik Zamenhof dorastał w otoczeniu jidysz, rosyjskiego, polskiego i niemieckiego. W wieloetnicznym Białymstoku trudno było ludziom się porozumieć. Zrodził się więc w nim pomysł na stworzenie nowego języka, który byłby łatwy w nauce i łączyłby ludzi na całym świecie. Zamenhof napisał książkę w swoim języku i podpisał ją: Doktoro Esperanto ten, który ma nadzieję.

Ikona polskiej sceny po raz pierwszy o swoim życiu! Po miażdżącej recenzji w "Przekroju" szesnastoletnia zwyciężczyni opolskich Debiutów prawie zakończyła estradową karierę. Wyrzucona z liceum od­nalazła się w studium teatralnym, by już po kilku latach dotrzeć na sam szczyt – jako piosenkarka i jako aktorka. Wróciła do Opola w 1980 roku, aby spektakularnym wykonaniem Wszystko, czego dziś chcę (wraz z Budką Suflera) zapisać się na zawsze w historii polskiej piosenki. Do dziś pozostaje niekwestionowanym symbolem seksu, choć nigdy nie zgodziła się wystąpić nago przed kamerą – nie zadziałał nawet urok Romana Wilhelmiego w Karierze Nikodema Dyzmy. Jeszcze w szarej PRL-owskiej rzeczywistości stała się ikoną mody i symbolem emancypacji. Po wyjeździe na Zachód, gdy Służba Bezpieczeństwa chętnie rozpowszechniała plotki, że gra tam w filmach pornograficznych, artystka z sukcesem obroniła swoje dobre imię. Po powrocie do kraju przypomniała o sobie milionom Polaków rolą Moniki Ross w serialu Klan. Rozmowa Leszka Gnoińskiego z Izabelą Trojanowską to nie tylko intrygujący portret fascynującej kobiety, czułej matki i wspaniałej, oddanej fanom artystki, ale także barwna, pełna zakulisowych anegdot oraz towarzyskich skandali opowieść o polskiej piosence, teatrze, filmie, telewizji i modzie, nie tylko z czasów PRL. Książkę uzupełniają nigdy nie publikowane zdjęcia z prywatnego archiwum.

„Mikołaj Kopernik. Geniusz, który wstrzymał Słońce” to książka, która w bardzo zabawny, lekki sposób opowiada o życiu, dokonaniach i czasach jednego z najwybitniejszych Polaków. Dzięki niej można nie tylko poznać życiorys i dokonania Kopernika, ale także dowiedzieć się, jak się ubierał, co jadł, jak mieszkał, z kim walczył, gdzie podróżował. Mnóstwo pięknych ilustracji pozwoli poczuć klimat tych niezwykłych czasów. Fantastyczna propozycja dla wszytskich młodych ciekawskich.

"Maria Skłodowska-Curie. Zakochana w nauce” to nowa biografia noblistki. Tomasz Pospieszny sportretował uczoną i jej odkrycia w oparciu o najnowsze badania oraz zupełnie zapomniane lub dotychczas nieznane źródła. Publikacja zawiera 100 przepięknych, często unikatowych zdjęć. Część z nich dotychczas nie była publikowana. Autor przeprowadził poszukiwania archiwalne w Warszawie, Krakowie, Katowicach, Wiedniu, Genewie, Sevres, Haarlemie, Londynie, Paryżu, Sztokholmie, Nowym Yorku, Waszyngtonie, Filadelfii, Pasadenie, Marylandzie i Chicago.

Czytelnik otrzymuje dwa utwory mniej znanego w Polsce rosyjskiego pisarza z XIX wieku Pawła Annienkowa. Wspomnienie "Gogol w Rzymie" powstało w 1857 roku i jest przenikliwym portretem jednego z najważniejszych dla literatury rosyjskiej twórcy. Annienkow znał Nikołaja Gogola od przełomu lat 1831/1832 a w 1841 roku odwiedził go w Rzymie, gdzie spędził z nim kilka tygodni i był świadkiem pracy pisarza nad bodaj najgłośniejszym jego utworem, "Martwymi duszami". Oryginalność i przenikliwość obserwacji Annienkowa poświadcza ten zapis: „Jeśli słuszne jest określenie tego utworu mianem pomnika, jaki pisarz wystawił sam sobie, to nie mniej słuszne będzie stwierdzenie, że dzieło to okazało się grobem, jaki jeszcze za życia zaczął sobie pisarz kopać. > były celą pokutną, w której Gogol bił się i cierpiał do chwili, aż wynieśli go z niej nieżywego”. "Listy z zagranicy" powstały w latach 1840–1843 i są świadectwem obserwacji i refleksji pisarza z dwuipółletniej podróży. Współczesny Annienkowowi czytelnik otrzymał obraz przemian, jakie zachodziły w tym czasie w krajach Europy Zachodniej, kiedy na gruzach feudalnego porządku powstawały instytucje społeczeństwa kapitalistycznego. Zmiany te w szczególny sposób były widoczne we Francji, gdzie – jak pisze Robert Papieski – „Miejsce bogów zajęli ludzie, miejsce Boga – człowiek”. Annienkow opisuje i komentuje różne fragmenty rzeczywistości – wydarzenia kulturalne, naukowe i polityczne - odwiedzanych krajów: Francji, państw niemieckich, Szwajcarii, Włoch, Belgii i Austrii. Robi to z poczuciem humoru, ironią, umie zainteresować i zaintrygować czytelnika. Obu utworom poświęcony jest esej Roberta Papieskiego (Posłowie), w którym tłumacz przedstawia życie i twórczość Pawła Annienkowa na tle prądów literackich i społecznych Rosji i Europy tego czasu.

Wspaniała lektura dla każdego miłośnika książek Astrid Lindgren oraz wszystkich zafascynowanych jej niezwykłą osobą. Książka dla małych, średnich i dużych, książka zdecydowanie rodzinna! Poznajemy w niej dzieciństwo Astrid Lindgren aż do momentu, gdy ukończyła 13 lat. Towarzyszymy jej w zabawie, nauce i wszelkich figlach. Poznajemy jej rodzinę oraz całe grono otaczających ją osób, z których wiele stało się inspiracją do postaci stworzonych później przez pisarkę. Książka aż kipi od ilustracji Evy Eriksson, którym towarzyszą czarno-białe fotografie z dzieciństwa Astrid. W tekście znajdziemy odnośniki, które odsyłają do pojawiającego się co kilka stron specjalnego żółtego rozdziału, który wyjaśnia, jak poszczególne zdarzenia i osoby z dzieciństwa Astrid wykorzystane zostały później w jej książkach. W żółtych rozdziałach odnajdziemy z kolei kultowe już ilustracje Björna Berga, Ilon Wikland czy Ingrid Vang Nyman. W drugiej części książki znajdziemy mini-przewodnik po Vimmerby, rodzinnym miasteczku Astrid Lindgren, gdzie do dziś zachowała się większość budynków z jej dzieciństwa oraz gdzie stworzono park, w którym zrekonstruowano jej książkowe światy. Dowiemy się też w skrócie, co wydarzyło się dalej, a więc jak potoczyło się dorosłe życie Astrid. Zapoznamy się z pełną bibliografią wydanych w Szwecji książek pisarki z uwzględnieniem polskich tłumaczeń. Jest to pierwsze takie zestawienie drukowane w Polsce – nieocenione źródło informacji dla pasjonatów twórczości Astrid Lindgren.

Ci dojrzalsi sami pamiętają te peerelowskie bloki. Ci młodsi są przerażeni ich szarością i brzydotą, gdy oglądają je na zdjęciach. I były brzydkie, nie da się zaprzeczyć, jednak ich szarość to tylko pozory, bo dla dzieci to był świat kolorowy, pełen przygód, wyzwań, przyjaźni, wartości… Świat, do którego nawet dziś, dorośli już, tęsknią. Kto nie wie dlaczego, niech przeczyta "Mieszkaliśmy w bloku". Kto wie, znajdzie tam i swoje dzieciństwo. Pełna humoru i wzruszająca jednocześnie lektura.

Mary L. Trump opisuje z perspektywy bliższej niż ktokolwiek przed nią, jak zrodził się człowiek bez serca, który wygrał wyścig do Białego Domu - CNNMary L. Trump swoje dzieciństwa spędziła w ogromnym domu dziadków w sercu nowojorskiej dzielnicy Queens. Tu dorastał też Donald Trump i jego bracia. Ich dojrzewanie - jak opisuje bratanica prezydenta i utytułowana psycholożka kliniczna - było ciągiem traum, niszczących relacji, oraz tragicznych doświadczeń odrzucenia oraz przemocy, do których dochodziło za zamkniętymi drzwiami rezydencji.Ponure wydarzenia w domu Trumpów Mary opisuje z zaskakującą dawką dowcipu i czarnego humoru. Jednocześnie z bezlitosną szczegółowością analizuje m.in. poturbowaną i bolesną relację Freda Trumpa z jego dwoma najstarszymi synami, Fredem Jr. oraz Donaldem, sposób, w jaki Donald budował pozycję w swoim klanie oraz to, w jak okrutny sposób ten ukochany syn i dziedzic odrzucił ojca, który zachorował na chorobę Alzheimera.Liczni eksperci, armia psychologów oraz dziennikarzy próbowała wyjaśnić niebezpieczne, ale też groteskowe zachowania Donalda Trumpa. To jednak Mary L. Trump ma kompetencję oraz unikalną wiedzę na temat własnej rodzinny, które są kluczem do stworzenia prawdziwie wielowymiarowego i mrocznego portretu najniebezpieczniejszego człowieka na ziemi. Jako jedyna jest też w stanie opowiedzieć niezwykłą, przerażającą rodzinną sagę Trumpów. Nie tylko z powodu unikalnej wiedzy, ale także dlatego, że tylko jej Donald wyznał prawdę o jednej z najpotężniejszych, ale też najbardziej dysfunkcyjnych rodzin na świecie.Ukazało się wiele książek na temat Donalda Trumpa, ale ta jest najważniejsza. - Vanity Fair.Łatwo zrozumieć, dlaczego prezydent Trump nie chciał, żeby ktokolwiek przeczytał tę książkę. Pokazuje ona bowiem, jak fałszywe są mity na jego temat, które sam stworzył i w które uwierzył - Los Angeles Times

Celebrating 50 years of Ted Hughes' classic tale, Laura Carlin's award-winning illustrations are now available in a stylish new paperback edition. "A classic is something utterly strange and original, and yet as deeply familiar and necessary as your own hands. The Iron Man is like no other story in the world and, fifty years after its first publication, we need it as much as ever." -- Philip Pullman Part modern fairy tale, part science-fiction myth, The Iron Man describes the unexpected arrival in England of a mysterious giant "metal man" who wreaks havoc on the countryside by attacking the neighbouring farms and eating all their machinery. A young boy called Hogarth befriends him, and Hogarth and the extraordinary being end up defending and saving the earth when it is attacked by a fearsome "space-bat-angel-dragon" from outer space. Ted Hughes' classic tale, with its message of peace and hope, is known and loved all over the UK and is an exciting collaboration between Walker Books and Faber and Faber. This beautiful, small-format paperback celebrates 50 wonderful years of Ted Hughes' classic tale. WINNER OF THE V&A BEST ILLUSTRATED BOOK OF THE YEAR "A stunning production ... spectacular" The Sunday Times

Książka Roku "The Times". Olśniewająca, pełna cierpkiej ironii i oryginalna powieść o ambitnej sierocie, która w dziwnych, niespokojnych czasach przeistacza się w legendarną Madame Tussaud. W roku 1761, w niewielkiej alzackiej wiosce na świat przychodzi dziewczynka o ogromnym sercu. Po śmierci rodziców mała Marie trafia do terminu u chudego jak szczapa, ekscentrycznego rzeźbiarza znanego jako doktor Curtius. Curtuis - geniusz wosku oraz anatomii - zabiera ją ze sobą na gwarne ulice Paryża, w owo "szaleńcze pomieszanie budynków i ludzi", gdzie znajdują kwaterę u apodyktycznej wdowy Picot i jej cichego, bladego syna. Przerabiają opuszczony Małpi Dom w wystawę figur woskowych, która wkrótce staje się prawdziwą sensacją. Marie, o której talencie artystycznym robi się coraz głośniej, wezwana zostaje do pałacu w Wersalu. Tam ulega czarowi księżniczki, spotyka króla i ma okazję zobaczyć władczą Marię Antoninę w połogu. Mała Marie urzeka ciekawością świata, niewinnością i mądrością, ale przede wszystkim niezłomnością. Zakochuje się, naraża życie, by ratować innych, i bierze los we własne ręce. Woskowy interes rozkwita - Gabinet Doktora Curtiusa wystawia figury wybitnych postaci, od Jean-Jacques’a Rousseau po Benjamina Franklina, ale też daje schronienie podejrzanym typom. Tymczasem w Paryżu, poza murami pałacu, zaczyna wrzeć, a rozwścieczony motłoch żąda głów… A tych w gabinecie figur woskowych jest całe mnóstwo. "Mała" to współczesne arcydzieło: błyskotliwa opowieść o niewinnych i łotrach, filozofach oraz więźniach, królach i sługach, o żywych i martwych, ale przede wszystkim o nieulękłym dziewczęciu, które uwieczniło ich wszystkich w dość szczególny sposób. Powieść nominowana do wielu nagród literackich, m.in. Walter Scott Prize for Historical Fiction i Rathbones Folio Prize. W "Małej" Edwarda Careya Madame Tussaud, założycielka słynnego gabinetu figur woskowych, opowiada o dziwnych kolejach swego losu i dziwnych czasach, w jakich przyszło jej żyć, obejmujących między innymi niemal zgubną dla niej Rewolucję Francuską – sezon polowania na głowy. Nie przegapcie tej niezwykłej powieści! Margaret Atwood Zachwycająca, ekcentryczna, zaskakująca. Eleanor Catton Jedna z najbardziej oryginalnych powieści roku. Zabawna, poruszająca, miejscami makabryczna i w osobliwy sposób afirmująca życie. Nadzwyczajne osiągnięcie literackie. Carey, który w młodości pracował w londyńskim gabinecie figur woskowych Madame Tussauds przy Marleybone Road, wspaniale uchwycił ironię i makabreskę tego świata. Powieść jest bogato ilustrowana pięknymi rycinami przedstawiającymi modele anatomiczne. "The Times" Bogata, wciągająca powieść. Żywa, oddziałująca na zmysły i ogromnie poruszająca. "The Guardian" Historia Marie jest fascynująca sama w sobie, ale talent literacki Careya czyni jej życiową ścieżkę czymś absolutnie cudownym. Danielle Trussoni, "New York Times Book Review" Fantazyjna, mroczna, ogromnie poruszająca. Książka do czytania w migoczącym blasku świec…" Nigel Slater Edward Carey urodził się w Wielkiej Brytanii, w Norfolk, podczas kwietniowej burzy. Podobnie jak jego dziadek i ojciec, oficerowie Królewskiej Marynarki Wojennej, uczył się w Pangbourne Nautical College. Tam zainteresował się teatrem i po ukończeniu szkoły dołączył do National Youth Theatre przy Uniwersytecie w Hull. Jest autorem kilkunastu książek, przetłumaczonych na 13 języków, i sztuk teatralnych wystawianych z powodzeniem w kraju oraz za granicą. Wiele swoich książek zilustrował - zawsze rysuje postaci, o których pisze. Najczęściej to teksty stanowią inspirację dla ilustracji, ale bywa też odwrotnie. Mieszkał do tej pory w Anglii, Francji, Rumunii, Niemczech, Irlandii, Danii, Stanach Zjednoczonych i na Litwie. Obecnie żyje w Austin, w Teksasie, gdzie prowadzi warsztaty creative writing na uniwersytecie.

Schizofrenik przełomu tysiącleci"" to historia 63 lat życia człowieka nieśmiałego i wrażliwego. Główny bohater książki Frank 31 lat żył w Polsce na Górnym Śląsku i tu w wieku 23 lat został po raz pierwszy skierowany na leczenie w klinice psychiatrycznej. W sumie w Polsce był hospitalizowany sześć razy. Jego problemy były związane przede wszystkim z nieśmiałością, a co za tym idzie, z brakiem umiejętności podrywania kobiet.W wieku 31 lat Frank wyjechał na stałe do Niemiec do Monachium. Tu początkowo wszystko było w porządku, ale w jego życiu zaczęło się pojawiać coraz więcej nałogów. Do papierosów i alkoholu doszedł również, jak się później okazało jego główny problem hazard. W wieku 35 lat Frank zawarł w końcu związek małżeński, a 18 miesięcy później urodziła mu się córka. W Niemczech przebywał kilkanaście razy w klinice psychiatrycznej, lecząc się na schizofrenię oraz z nałogów.12 lipca 2005 roku przypadek sprawił, że udało mu się wyjść z dwóch nałogów, a mianowicie z alkoholizmu i hazardu. Aktualnie Frank żyje nadal na emigracji.

Książka poświęcona w całości arcybiskupowi Gallowi jest próbą przedstawienia sylwetki arcybiskupa w szerokim kontekście jego działalności w posługi duszpasterskiej jako biskupa polowego, a także okresu jego posługi duszpasterskiej jako biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej w II Rzeczpospolitej.Autorzy podzielili swoją prace na trzy części. W pierwszej opisali życie i działalności Stanisława Galla, w drugiej przestawiono w w układzie chronologicznym wybrane dokumenty dotyczące działalności arcybiskupa, a w trzeciej częściej umieszczono materiały związane z ekshumacją szczątków Galla.

„Rok w Monarze” Sylvii Young jest powieścią o wyraźnie biograficznym charakterze. Autorka z perspektywy czasu i życiowego doświadczenia dzieli się z czytelnikami swoją przeszłością, przemyśleniami i spostrzeżeniami dotyczącymi okresu dorastania. Jest to książka o problemach związanych z tym trudnym etapem życia, ale też o braku porozumienia, szufladkowaniu człowieka, łatwości wydawania ocen i opinii, ludzkiej słabości, a także poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Ta bogata problematyka, dodatkowo naznaczona rocznym pobytem w ośrodku leczenia uzależnień MONAR, sprawia, że powieść trafia nie tylko do zagubionych, często osamotnionych nastolatków, ale przede wszystkim ich rodziców, tak samo często bezradnych i nieświadomych tego, jak wygląda świat wewnętrznych przeżyć ich dzieci.

Jedna z najbardziej znanych kobiet na świecie. Badaczka, która zrewolucjonizowała medycynę i nauki ścisłe. Zdobywczyni dwóch Nagród Nobla, która dzięki swoim odkryciom stała się jedną z najbardziej niezwykłych postaci wszech czasów i wzorem do naśladowania dla milionów kobiet. Maria Skłodowska-Curie. Opowieść o jej życiu została ujęta w formę atrakcyjnego komiksu autorstwa polskiej graficzki Anny Błaszczak.

Zasługi Stefana Banacha dla nauki są porównywalne z zasługami Marii Skłodowskiej-Curie czy Mikołaja Kopernika, a jednak nie jest on powszechnie znany. Banach tworzył matematykę, jakiej wcześniej nie znano. Rewolucję, której był jednym z ojców, można porównać do powstania teorii względności Einsteina. Wiemy, co zawdzięczamy teorii Kopernika, jaki wkład w naukę ma Maria Skłodowska-Curie. A kto z nas wie, co zawdzięczamy Banachowi? Sam Stefan Banach zdziwiłby się, gdyby mu powiedziano, że po nie więcej niż pół wieku używa się rezultatów jego teorii do komputerowego modelowania niemal wszystkich skomplikowanych konstrukcji lub systemów przy wznoszeniu budynków, produkcji samochodów czy logistyce. Porzucony jako dziecko, wychowywany przez właścicielkę pralni w Krakowie, która dostrzegła w nim niezwykłe zdolności. Poznajcie ekscentrycznego geniusza, Stefana Banacha, który do dziś jest drugim po Euklidesie najczęściej przywoływanym naukowcem w matematyce powszechnej. Geniusz – gen i już! Stefan Banach to obok Euklidesa najczęściej wymieniane nazwisko w świecie matematyki. Mariusz Urbanek, autor książki "Genialni. Lwowska Szkoła Matematyczna"