Hans-Albrecht Herzner, oficer Abwehry od samego początku II wojny światowej zaangażowany w działania dywersyjne II wojny światowej pozostawił po sobie zbiór rozmaitych dokumentów, ściśle związanych z wydarzeniami, w których osobiście brał udział. Wśród nich na pierwszym miejscu wymienić trzeba akcję na stacji w Mostach na Śląsku Cieszyńskim (obecnie Czechy), kiedy to w nocy z 25 na 26 sierpnia 1939 r., stojąc na czele kilkunastoosobowej grupy dywersantów usiłował opanować tunele kolejowe przebiegające pod Przełęczą Jabłonkowską. W czerwcu i lipcu 1941 r. dowodził z kolei złożonym w większości z Ukraińców batalionem "Nachtigall", działającym w awangardzie niemieckich wojsk na Ukrainie. W myśl powojennych relacji Herzner aktywnie działał również w antyhitlerowskim ruchu oporu. Herzner zmarł we wrześniu 1942 r. w wyniku tragicznego wypadku podczas kuracji szpitalnej w Hohenlychen. Jego okoliczności do dziś pozostają wątpliwe; tak samo zresztą potraktowali to zdarzenie współcześni. Rodzina Herznera do pozostawionych przezeń dokumentów dołączyła kolejne, mniej lub bardziej związane z jego życiem i karierą w Wehrmachcie. To "archiwum Hansa-Albrechta Herznera" przeszło następnie w ręce monachijskiego kolekcjonera Gntera Peisa, od którego z kolei odkupił je Ian Sayer. Niestety, jakaś jego część - i to chyba dość istotna, bo dotycząca działań batalionu "Nachtigall" - jeszcze w rękach pierwszego posiadacza uległa rozproszeniu i zagubieniu. Teraz, dzięki życzliwości Iana Sayera pojawiła się możliwość publikacji najważniejszej części pozostałych dokumentów. Wśród nich za najbardziej interesujące uznać należy te dotyczące wspomnianej wyżej, nieudanej akcji w Mostach, stanowiącej bezpośredni antrakt do wybuchu II wojny światowej.
Wojciech Korfanty (1873–1939) to najważniejszy przedstawiciel polskiego ruchu narodowego z Górnego Śląska. Przeciwstawiał się germanizacyjnej polityce władz niemieckich wobec ludności polskiej, walczył o polepszenie sytuacji niższych warstw społecznych. Występował na forum parlamentarnym i na wiecach, był czynny jako dziennikarz i wydawca prasowy, stworzył gazety „Polak” i „Górnoślązak”. W listopadzie 1918 r. został członkiem Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu, kierował jej wydziałem wojskowym w czasie powstania wielkopolskiego. Gdy w traktacie wersalskim zapisano, że los Górnego Śląska ma zostać rozstrzygnięty w plebiscycie, stanął na czele Polskiego Komisariatu Plebiscytowego i kierował jego akcją propagandową. W maju 1921 r. wywołał III powstanie śląskie i został jego dyktatorem, odnosząc sukcesy militarne i polityczne. Wskutek oporu Józefa Piłsudskiego nie objął stanowiska premiera, pozostał jednak wiodącym politykiem w województwie śląskim. Był jednym z twórców i liderów polskiej chadecji, wydawcą i publicystą dziennika „Polonia”. Po zamachu majowym 1926 r. przeciwstawił się sanacji, za co spotkały go szykany, m.in. uwięzienie w Brześciu. W 1938 r. wyemigrował do Czechosłowacji. Powrócił do Polski w kwietniu 1939 r. i został aresztowany. Zmarł tuż po zwolnieniu z więzienia. Na Górnym Śląsku był legendą już za życia. Dziś jego pomnik uświetnia jeden z centralnych placów Katowic.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
