"Zadupia" to powieść o wojnie, samotności, rozczarowaniu, gniewie. António Lobo Antunes nie oszczędza czytelnika - jego proza jest intensywna, gęsta od emocji, prowokująca do refleksji. Przenikliwie, brutalnie szczerze rozlicza się z portugalską przeszłością kolonialną. Opowiada o wojnie w Angoli jak nikt inny - bez upiększeń, bez patosu, z perspektywy człowieka wrzuconego w tryby bezdusznej dyktatorskiej machiny. To powieść autobiograficzna, ale jednocześnie reprezentatywna dla całego pokolenia Portugalczyków.Antunes nie tylko rekonstruuje realia afrykańskich frontów, ale również opisuje powrót do ojczyzny żołnierzy, których życie na zawsze naznaczyła wojna. Konflikt, trwający niemal 14 lat, odcisnął piętno na całym społeczeństwie. Około miliona mężczyzn uciekło za granicę, żeby uniknąć wcielenia do armii. Zginęło ponad 8 tysięcy żołnierzy, 1000 białych cywilów i co najmniej 100 tysięcy czarnych, lecz nikt nie policzył rannych i osób okaleczonych psychicznie. Antunes należał do tej grupy, nie potrafił wrócić do codziennego życia. Jego małżeństwo się rozpadło. Dopiero łącząc doświadczenia płynące z wykonywania zawodu lekarza psychiatry z pasją do pisania, odnalazł sposób na rozliczenie się nie tylko z własną przeszłością, ale i z mitami narodu, który przez dekady żył karmiony propagandowymi iluzjami.
„Podręcznik dla inkwizytorów” to przestroga dla wszystkich, którym zamarzyła się władza absolutna, oraz dla tych, którzy, nie zawsze świadomie, umożliwiają im rządzenie. Antunes stworzył misterny kolaż fragmentów wspomnień (a może zeznań przed inkwizytorem?) składających się na portret psychologiczny głównego bohatera, wysokiego rangą dostojnika państwowego. Ten minister, którego rady cenił sam Salazar, człowiek pazerny i bezwzględny, stojący w cieniu tyrana, ale korzystający z każdej sposobności, by mścić się, zabijać, gwałcić, odzierać ludzi z godności i wykorzystywać ich strach, pod koniec życia trafia do domu starców. Nieświadomy tego, że stracił atrybuty władzy, wykrzykuje historię swojego życia. A jego groteskowa postać staje się symbolem dyktatury Salazara, która u schyłku zmieniła się we własną karykaturę. Co prawda reżim upadł, a wszystkie jego tajemnice zostały obnażone, lecz emocje i napięcia rozbudzone w ciągu 40 lat bezwzględnego panowania nie opadły. Wspomnienia minionych zbrodni wciąż wywołują strach, doprowadzając do paranoi nie tylko ofiary, ale także katów. To piętno władzy absolutnej odciśnięte tak mocno, że przetrwa pokolenia.
Uważana za arcydzieło Antonia Lobo Antunesa powieść ""Zadupia"" opowiada historię portugalskiego lekarza nękanego wspomnieniami z wojny, który jak dawni żeglarze, opowie swoją historię każdemu, kto zechce jej posłuchać. Wpisując się w tradycję Williama Faulknera i Gabriela Garcii Marqueza, Lobo Antunes plecie słowa w porywający i ekscentryczny gobelin, nadając swojej prozie wdzięk i brzmienie poezji. Narrator, świeżo powróciwszy do Lizbony po ciężkiej służbie na wojnie w Angoli, wyznaje traumy pamięci bezimiennej kochance. Ich zmierzający ku zbliżeniu wieczór rozwija się jak gorączkowy sen, gdy Lobo Antunes zręcznie przeskakuje od opisów Portugalii po upadku dyktatury do egzotycznego i brutalnego świata życia na pierwszej linii frontu. W wyniku tej poetyckiej, gęstej i nielinearnej narracji powstała powieść obfitująca w sytuacje tragiczne i absurdalne, bezsprzecznie należąca do największych powieści wojennych współczesności. Nie brak też w niej rozliczenia z narodowo-katolicką dyktaturą salazarowskiej Portugalii.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
