Pracę nad Regułą dla pustelnicy Aelred rozpoczął ok. 1160 r. Chciał bowiem spełnić prośbę swej siostry, która od dłuższego czasu nalegała, aby napisał regułę dla pustelnic. Opracowując zasady życia zakonnego mistrz z Rievaulx kierował się zarówno własnym doświadczeniem, jak też korzystał z nauk ojców Kościoła. Nie powinien umknąć uwadze wielki wpływ, jaki na treść jego dzieła miały: Reguła św. Benedykta z Nursji, Wyznania św. Augustyna oraz traktaty św. Anzelma z Canterbury. Warto też zaznaczyć, iż Aelredowa Reguła wraz z Regula solitariorum Grimlaica z Metz z X wieku i Ancrene Riwle anonimowego autora z X III wieku, to pierwsze źródła, które dostarczają nam nader cennych informacji na temat życia anachoretek w średniowieczu.
Sześć lat później, dokładnie rok przed swą śmiercią Aelred napisał Modlitwę pastoralną, o której można z całą pewnością powiedzieć, że jest ?jednym z najbardziej pięknych wyrazów średniowiecznej pobożności?. W dziele tym dał wyraz swej wielkiej troski o rozwój duchowy podległych mu braci zakonnych.
(fragment Wstępu tłumaczki)
Cysterski myśliciel, gdy analizuje kwestię natury duszy ludzkiej, ze zrozumieniem mówi o tych, którym trudno pojąć to ważkie zagadnienie. Niemniej, jest przekonany, że w istnienie duszy wątpić nie powinien nawet wyznawca filozofii akademickiej, ponieważ każdy człowiek posiada świadomość tego, że żyje, myśli i odbiera bodźce zewnętrzne. A właśnie ta świadomość świadczy o istnieniu w ciele ludzkim substancji duchowej. Toteż jeśli nawet człowiek nie posiada w swym umyśle obrazu duszy, nie powinien na tej podstawie wyciągać pochopnych wniosków i twierdzić, iż ona nie istnieje. Tym bardziej, że znakomitsze są te rzeczy, które nie mają swych obrazów w umysłach ludzkich; Aelred podaje tu przykłady cnót: mądrości oraz sprawiedliwości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
