Rok 1938. Walter Redlich, żydowski adwokat spod Wrocławia, emigruje do Kenii, uciekając przed hitlerowskimi prześladowcami. Tuż przed wybuchem wojny dociera tam jego żona z pięcioletnią córeczką. Kraj, w którym przyjdzie im spędzić kilka lat, początkowo wydaje się nieprzyjazny i trzeba czasu, aby go poznać i zrozumieć. Nie jest to łatwe zadanie, zwłaszcza dla Jettle, która traktuje pobyt w Afryce jako stan przejściowy i nie zamierza zadawać sobie trudu, żeby się przystosować. Przyzwyczajona do wygodnego życia nie potrafi wyrzec się swoich pragnień i potrzeb. Problemów z zaadaptowaniem się nie ma tylko mała Regina, która w przeciwieństwie do rodziców szybko nasiąka Afryką. Zaprzyjaźnia się z tubylcami, rozumie przyrodę i otaczający ją świat.
Mimo iż Redlichom udało się uciec od wojennego koszmaru, nie potrafią uwolnić się od poczucia winy wobec bliskich, którzy zostali w Niemczech lub w Polsce i nie mają szans na ucieczkę. Poczucie osamotnienia wzmaga tęsknota za ojczyzną, za rodziną, przyjaciółmi i pracą. Wykształceni ludzie (adwokaci, nauczyciele, inżynierowie) zmuszeni są w Afryce pracować na farmach, walcząc z przyrodą i jej kaprysami, z upałem, biedą i poniżeniem.
Nigdzie w Afryce to powieść dramatyczna, pełna rozterek, lęków, ale i marzeń. Głęboko zapada w pamięć.
Stefanie Zweig (1932–2014) – niemiecka pisarka pochodzenia żydowskiego urodzona w Głubczycach. W 1938 roku w obawie przed nazistowskimi represjami wobec Żydów wraz z rodzicami opuściła Wrocław i wyjechała do Afryki. Dzieciństwo spędziła na kenijskiej farmie. Uczęszczała do angielskiej szkoły z internatem. Swoje dzieciństwo w Niemczech Zweig opisała później w książce Irgendwo in Deutschland [Gdzieś w Niemczech]. Jej pierwszą powieścią, której fabuła toczy się w Afryce, była książka Ein Mund voll Erde, która opisuje dziewczęcą miłość do chłopca z plemienia Kikuju. Opublikowała także zabawną i zaskakującą powieść Księżniczka Sissi, czyli świat widziany oczami pewnej niezwykle sprytnej kocicy syjamskiej. Przez trzydzieści lat Zweig była redaktorką w gazecie „FrankfurterNeuePresse”. W wydawnictwie Marginesy ukazała się jej czterotomowa saga: Dom przy alei Rothschildów (2015), Dzieci z alei Rothschildów (2015), Powrót na aleję Rothschildów (2016) i Nowy początek przy alei Rothschildów (2016).
Nigdzie w Afryce została zekranizowana, a film pod tym samym tytułem otrzymał w 2003 Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.
„Z dziećmi powróci nadzieja”, mówi Betsy Sternberg, kiedy we wrześniu 1948 roku wraca do starego mieszkania przy alei Rothschildów. Szkody po bombardowaniach zostają krok po kroku usunięte, drzewo wiśni w ogrodzie wciąż stoi, ptaki ćwierkają. Fritz otwiera nową kancelarię, a Erwin dostaje pracę w Domu Amerykańskim. Odnajduje się nawet ich była gospodyni. Pewnego dnia w drzwiach staje Alice, najmłodsza córka, a wraz z nią jej rodzina. Ostatnie lata spędzili w Południowej Afryce, gdzie oprócz apartheidu odzywały się co jakiś czas antysemickie resentymenty. Mimo wszystko udało im się zdobyć niewielką fortunę.
Wojna nie minęła jednak bez śladu. Dla tych, którzy przeżyli, życie nie będzie już takie samo. Przyszłość, bezpieczeństwo – to słowa bez pokrycia. Niemniej wierzą w nowy początek.
Czwarty, ostatni tom dziejów rodziny Sternbergów.
Stefanie Zweig (1932–2014) – niemiecka pisarka pochodzenia żydowskiego urodzona w Głubczycach. W 1938 roku w obawie przed nazistowskimi represjami wraz z rodzicami opuściła Wrocław i wyjechała do Afryki. Dzieciństwo spędziła na kenijskiej farmie. Część jej rodziny, która pozostała w Niemczech, zginęła w obozach zagłady. Przez trzydzieści lat Zweig była redaktorką w gazecie „Frankfurter Neue Presse”. Jest autorką wielu powieści obyczajowych, z których najsłynniejsza to autobiograficzna Nigdzie w Afryce, która została zekranizowana, a film pod tym samym tytułem otrzymał w 2003 Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.
Trzeci już tom opowiadający o losach żydowskiej rodziny, żyjącej we Frankfurcie w XX wieku (tutaj historia toczy się w latach 1941–1948). Części rodziny Sternbergów udało się wyemigrować z Niemiec – do Holandii, Palestyny i Afryki Południowej. Tych, którzy pozostali, przepędzono niczym bydło ku Wielkiej Hali Targowej: Victorię z dziećmi oraz jej rodziców. Annie, nieślubnej córce Johanna Isidora, udaje się w zamieszaniu wyciągnąć z kolumny córeczkę Victorii, Fanny, i wraz z nią uciec. Co trzyma przy życiu ludzi, którzy stracili wszystko? Czy można powrócić do życia sprzed czasów wielkiego strachu?
Po zakończeniu wojny Sternbergowie miotają się między nadzieją a zwątpieniem. Czy ktoś z ich bliskich przeżył? Pierwsze wiadomości przychodzą po miesiącach, ale dopiero po latach można nawiązać kontakt z zagranicą. Radość z nielicznych ponownych spotkań jest ogromna. Ale pojawiają się kolejne pytania: dlaczego właśnie im się udało? I czy można jeszcze normalnie żyć po tym wszystkim, co się wydarzyło? Śmiać się?
Autorka z niezwykle ludzkim podejściem i dzięki bardzo plastycznym obrazom pokazuje to, co spotkało poszczególnych członków rodziny Sternbergów, ale składa także hołd niemieckim kobietom, które stały wśród ruin na zgliszczach swojego dotychczasowego życia, a mimo to się nie poddały.
Stefanie Zweig (1932–2014) – niemiecka pisarka pochodzenia żydowskiego urodzona w Głubczycach. W 1938 roku w obawie przed nazistowskimi represjami wraz z rodzicami opuściła Wrocław i wyjechała do Afryki. Dzieciństwo spędziła na kenijskiej farmie. Część jej rodziny, która pozostała w Niemczech, zginęła w obozach zagłady. Przez trzydzieści lat Zweig była redaktorką w gazecie „Frankfurter Neue Presse”. Jest autorką wielu powieści obyczajowych, z których najsłynniejsza to autobiograficzna Nigdzie w Afryce, która została zekranizowana, a film pod tym samym tytułem otrzymał w 2003 Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.
Drugi tom – po bestsellerowym Domu przy alei Rothschildów – niezwykłej sagi rodzinnej, w której idylla zderza się z Historią.
Frankfurt. Narastają nastroje antyżydowskie.
Dla członków rodziny Sternbergów, którzy jeszcze niedawno marzyli o tym, by będąc Żydami, stać się równouprawnionymi obywatelami w niemieckiej ojczyźnie, ta nadzieja zamienia się w koszmar. Okazuje się, że są obywatelami drugiej kategorii i nawet dawni przyjaciele traktują ich inaczej.
Syn Johanna Isidora, Erwin, traci podstawy egzystencji, podobnie jak jego zięć, doktor Friedrich Feuereisen, któremu odebrano prawo wykonywania zawodu adwokata i notariusza. Z błahego powodu jemu oraz jego młodej żonie Viktorii wymówiono mieszkanie. Córka Johanna Isidora, Alice, i jego wnuczka Claudia wskutek szykan zmuszone zostają do opuszczenia gimnazjum. Anna nie ma odwagi pójść do urzędu stanu cywilnego, by dać na zapowiedzi.
Z dużą zręcznością, pasją i subtelnym wyczuciem szczegółów historycznych Stefanie Zweig przedstawia dekadę między rokiem 1926 a 1937. Opisuje losy rodziny, które mogłyby przypaść w udziale jej samej – bez goryczy, za to z głębokim humanizmem, który porusza serce.
Wirtuozerska powieść – pierwszy tom sagi rodzinnej – w której pozorna idylla zderza się z tragiczną historią pierwszych lat XX wieku.
27 stycznia 1900 roku, w dniu czterdziestych pierwszych urodzin cesarza Wilhelma II, Isidora Sternberga i jego rodziny nic nie trapi. Żyją szczęśliwie i nie wiedzą o gromadzących się wokół nich burzowych chmurach. Nie minie jednak wiele lat, gdy na powierzchni harmonijnej sielanki pojawią się pierwsze oznaki zbliżającej się katastrofy… W zamachu ginie Franciszek Ferdynand i wybucha I wojna światowa. Zmienia ona życie Niemców, a w szczególności tych pochodzenia żydowskiego, którzy od nowa porządkują swój świat i rewidują wartości, którymi się dotąd kierowali.
Stefanie Zweig otwiera przed czytelnikiem drzwi do niezwykłego świata. Pozornie bliskiego i dobrze znanego, a jednak odległego – do świata, w którym rozgrywa się niezwykle barwne i ciekawe choć i naznaczone trudnymi wyborami życie bohaterów. Dzięki wyobraźni, dbałości o historyczny szczegół i głębokiemu poczuciu człowieczeństwa ta bestsellerowa autorka przedstawia losy żydowskiej rodziny mieszkającej we Frankfurcie do 1933 roku.
Dom przy alei Rothschildów staje się symbolem czasu, który na nowo określił bieg historii Niemiec.
Stefanie Zweig (1932–2014) – niemiecka pisarka pochodzenia żydowskiego urodzona w Głubczycach. W 1938 roku w obawie przed nazistowskimi represjami wraz z rodzicami opuściła Wrocław. Dzieciństwo spędziła na kenijskiej farmie. Część jej rodziny, która pozostała w Niemczech, zginęła w obozach zagłady. Przez trzydzieści lat Zweig była redaktorką graficzną w gazecie „Frankfurter Neue Presse”. Jest autorką wielu powieści obyczajowych, z których najsłynniejsza to autobiograficzna Nigdzie w Afryce, która została zekranizowana, a film pod tym samym tytułem otrzymał w 2003 Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
