Książka opowiada o chuście z Manoppello, którą autor, artysta-fotografik, nazywa najbardziej intrygującą fotografią świata. Chusta z Manoppello jest jednym z trzech niezwykłych wizerunków, które są acheiropoietos, co w starożytnej grece znaczy: nie-ludzką-ręką-uczynione, do których należą Całun turyński oraz wizerunek Matki Bożej z Guadalupe.Autor specjalizuje się w badaniu tych wizerunków, przede wszystkim z uwzględnieniem praw stosowanych w fotografii. Dzieli się także z czytelnikami swoimi przemyśleniami na tematy religijne, które wywołują spotkania z tak niezwykłymi przedmiotami. Zmartwychwstanie Chrystusa, Boże Miłosierdzie, ograniczenia ludzkiego rozumu, siła wiary to tematy, które są podejmowane przez Autora.
Autor ukazuje wartość obrazu objawionego s. Faustynie oraz analizuje zawarty w nim przekaz. Nowatorskim podejściem do tematu jest postrzeganie doświadczeń mistycznych zakonnicy w kategoriach wizualnych, a poznanie zawartych w nim znaczeń staje się czytelne przez odczytanie ich z perspektywy biblijnej i żydowskiej. Przybliżając czytelnikowi przekaz polskiej mistyczki, autor uwzględnia zatem nie tylko wizualny charakter objawień, lecz również fakt, że znaczenia objawionych jej pojęć nawiązują do liturgii żydowskiej. Stosując powyższą optykę, autor umożliwia poznanie istoty objawień zgodnie ze sposobem przekazanym s. Faustynie przez Pana Jezusa, który polega na oddziaływaniu obrazu i słowa.Jeden z istotnych postulatów pracy dotyczy skorygowania błędnych form kultu Miłosierdzia Bożego, rozwijanych w niektórych jego tradycjach w opozycji do słów podyktowanych zakonnicy przez Pana Jezusa. Z lektury pracy wynika, że przyczyną błędów w rozwoju niektórych form tego kultu jest arbitralne odcinanie się od jego źródeł oraz przyjmowanie przez dysponentów kultu partykularnych celów nieobec-nych ani w objawieniu biblijnym, ani w objawieniach mistyczki. Najważniejszym przesłaniem książki jest jednak przybliżenie przekazu zawartego w objawionym obrazie, który za o. Michalenko, wicepostulatorem w procesie kanonizacyjnym s. Faustyny, autor określa jako obraz Miłosierdzia Wcielonego. Autor ujawnia też nieznane walory jego funkcji ocalającej oraz cel objawienia obrazu przez Pana Jezusa, którym jest przygotowanie ludzkości na paruzję.
Autor, który jest artystą-fotografikiem, specjalizuje się w badaniu wizerunków nazywanych acheiropoietos, czyli nie-ludzką-ręką-uczynionych. Należą do nich Całun turyński, Chusta z Manoppello i wizerunek Matki Bożej z Guadalupe. Analizuje je pod względem technicznym jako specjalista fotografik. Dzieli się także z czytelnikami przemyśleniami na tematy religijne, które wywołują spotkania z tak niezwykłymi przedmiotami. Zmartwychwstanie Chrystusa, Boże Miłosierdzie, ograniczenia ludzkiego rozumu, siła wiary to tematy, które są podejmowane przez autora.Całun turyński to lniane płótno zawierające obraz dwustronnego (od przodu i od tyłu) odwzorowania postaci ludzkiej, przechowywany jest w Turynie, w katedrze pw. św. Jana Chrzciciela. Według tradycji chrześcijańskiej w płótno to został po śmierci owinięty Jezus Chrystus, a obraz powstały na całunie pojawił się samoistnie. Mimo że Całun turyński jest jednym z najczęściej analizowanych naukowo przedmiotów w historii ludzkości, powstanie i charakter utrwalonego na płótnie obrazu stanowi wciąż dla współczesnej nauki zagadkę. Powstała nawet specjalna interdyscyplinarna zajmująca się badaniem całunu syndologia.
Zakres tematyczny książki dotyczy zagadnień obrazu w objawieniu biblijnym, tradycji Kościoła oraz współczesnej praktyce na płaszczyźnie świętych wizerunków. Podjęte zagadnienia obejmują problematykę formy obrazu w kontekście aspektów komunikacyjnych oraz problematykę przyczyn źródeł kryzysu obrazu w obszarze świątyni. Jest między innymi próbą odpowiedzi na następujące pytania: czy istnieje potrzeba zaktualizowania stanowiska Kościoła w kwestii obrazów, w kontekście współczesności, w kontekście pojawiania się nowych mediów? Co ma dzisiaj do zaproponowania Kościół człowiekowi szukającemu kontaktu z Bogiem za pośrednictwem obrazu w miejscu gdzie dokonuje się liturgia? Czy kwestia obrazu jest sprawą marginalną czy kluczową dla wiary? Czy w obszarze liturgii można oddzielać obraz od kategorii piękna?
"Kto Mnie zobaczył, zobaczył także Ojca" (J 14, 9). Czy te słowa wypowiedziane przez Jezusa oznaczają, że Bóg objawił się nie tylko w Słowie, lecz również w Obrazie? Wskazywałyby na to Całun turyński i Chusta z Manoppello czy powstałe w wyniku objawień przedstawienia Serca Pana Jezusa i Jezusa Miłosiernego. Tajemnica widzialności Boga to próba odpowiedzi na pytanie o konsekwencje, jakie dla wierzących ma paradoks Wcielenia: objawienie niewidzialnego Boga w widzialnej postaci. Autor dowodzi, że we współczesnym świecie, w którym najważniejszy jest przekaz wizualny, obraz powinien odgrywać większą rolę w życiu Kościoła. Szczególne miejsce w książce zajmuje analiza obrazu Jezusa Miłosiernego, zwieńczona ekspertyzą dotyczącą jego kanoniczności. Lektura tej pozycji przyczyni się do pogłębienia i lepszego zrozumienia kultu Miłosierdzia Bożego. Zbigniew Treppa jest profesorem Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie kieruje Zakładem Antropologii Obrazu, a także członkiem zespołu eksperckiego do spraw kompetencji kulturowych Kościoła w Narodowym Centrum Kultury. Od kilkunastu lat zajmuje się analizą obrazu.
The work of Karolina Aszyk and Zbigniew Treppa is an import ant, well documented and scientifically verified contribution to research on acheiropoietos images. The research which uses a specific illumination method is an innovative attempt to prove that the fabric bearing the face of Jesus is byssus. The analysis of photographs taken by the researchers in February 2011 with illumination at a very small angle highlighting the smallest details of folds and creases of the fabric, seems to suggest that the fabric is in fact byssus although there is no certainty, of which the scholars from Gdansk meticulously inform. They also take into consideration the possibility that the fabric used for the image might have been linen, but one thing is undeniable in either case – there is no other rational explanation of the method in which the image originated than a transcendental one.
It is almost certain and clearly indicated by the work reviewed, that some icon artists and painters presenting images of Christ were inspired by the Manoppello Veil, which was kept between 8th and 16th century in Rome as “Veronica” (Vera icon), the most precious Roman relic. The research is continued to establish which concrete images of Christ known from various iconographic traditions were inspired by the image of the Manoppello Veil and which by the Turin Shroud. In both cases, however, we deal with the same face of the Savior reflected on the Shroud and on the Veil and rendered there in a way excluding activity of the human hand.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
