Każdy z nas jest zagrożony acedią i kiedyś będzie musiał się z nią zmierzyć. Warto więc sobie zdać sprawę z tej choroby ducha, aby nie powtarzać stale błędów szukania doraźnej pomocy i oskarżania innych, całego świata i Boga o stan naszego ducha.
Homilie ojca Włodzimierza Zatorskiego na każdy dzień Wielkiego Postu układają się w uporządkowany zbiór rozważań prowadzących do pełnego przeżycia tego okresu.
Intencją autora jest propozycja, aby w oparciu o codzienne rozważania czytań biblijnych, spróbować przemienić swoje życie - stanąć do walki o własne nawrócenie; aby wykorzystać czas, gdyż "Wielki Post jest błogosławionym czasem".
Ojciec Włodzimierz zauważa, iż tak jak z modlitwą, tak i z postem - kwestia skuteczności jest próbą prawdziwego otwarcia serca. Otwarcia zmysłów na głos Boga, a nie na głosy naszych potrzeb, gdyż przeważnie to "nasze oczekiwania stanowią największą przeszkodę na drodze modlitwy i spotkania z Bogiem". Tymczasem ON "przychodzi tak, jak sam chce i zawsze zaskakuje, zawsze jest inaczej, niż sobie to wyobrażamy".
Autor jest świadomy, że w naszych modlitwach i poświęceniach, nie tylko w okresie postu, często spotykamy się z ciszą. "Pan Jezus milczy. Milczy, ale Jego milczenie mówi o wiele więcej, niż jakiekolwiek napominanie, tłumaczenie czy polemika. Daje możliwość
Pismo Święte jest filarem życia duchownego. Kto go nie zna, nie zna też Chrystusa. Tu pojawia się jednak pewien problem, z którym spotyka się wielu ludzi. Bowiem Pisma Świętego nie wystarczy czytać. Należy je rozważać oraz żyć nim. Przed laty oddaliśmy do rąk czytelników zbiór Anny Świderkówny pt. "Aby zrozumieć Pismo Święte". Teraz oddajemy tom, który z pierwszym tworzy jedną całość. Aby Pismo Święte rozważać należy je rozumieć. Jednak zrozumienie go wymaga czegoś więcej niż zdolności intelektualnych. Wymaga głębokiego rozważania zawartych w nim treści. W ten sposób każdy może od wiedzy duchowej przejść do praktyki duchowej, albo też ubogacić swoją pobożność o niezbędną wiedzę biblijną.
Naszemu światu, zmagającemu się z różnorakimi problemami najbardziej potrzeba autentycznych świętych przywódców (w rodzinie, firmie, szkole, parafii, klasztorze). Świętych to znaczy nie tylko moralnie uczciwych i miłosiernych względem innych, ale przede wszystkim takich, którzy osobiście osiągają głębię poznania duchowego. Nie wystarcza sama fachowość. Potrzebna jest, zakorzeniona w sercu tożsamość, która owocuje uczciwością i odpowiedzialnością. Należy więc rozpoznać charyzmat lidera i konsekwentnie przyjąć go jako powołanie i drogę życia duchowego. Od wieków punktem odniesienia dla osobistej pracy nad kształtowaniem właściwej postawy przy aktywnym zaangażowaniu była myśl św. Benedykta.
Zachęcamy czytelników do wspólnej refleksji, która nie zawęża się do technik, metodologii i psychologii zarządzania innymi, ale prowadzi do pozytywnej przemiany własnego wnętrza. Rozpoznanie mechanizmów życia wewnętrznego, duchowych praw, pozwala podejmować właściwe decyzje oraz pomagać innym odnajdywać siebie w tym, co robią.
„Ten, kto wprowadzi do spraw publicznych proste zasady chrześcijaństwa, zmieni oblicze świata” – Benjamin Franklin
Życie religijne i walka duchowa nie polega jedynie na wypełnianiu moralnych zakazów i nakazów. Dobre uczynki i grzechy mają bowiem swoje źródło głęboko w duszy i umyśle człowieka. Ewagriusz z Pontu stworzył koncepcję ośmiu duchów zła, które oddziaływują na człowieka wykorzystując jego naturalne skłonności i popędy. Dziś ta koncepcja znana jest najczęściej jako siedem grzechów głównych. Są one jednak bardzo często rozumiane w sposób moralizatorski i odrywane od właściwego życia duchowego. O. Włodzimierz Zatorski przywraca im właściwe rozumienie aktualizując dla dzisiejszych czytelników starożytną naukę o ośmiu logismoi. Dla pełnego rozumienia tematu książka zawiera także traktat samego Ewagriusza z Pontu „O ośmiu duchach zła”.
Pierwsze słowa, jakie wypowiedział Chrystus do uczniów po zmartwychwstaniu brzmiały: "Pokój wam" (J 20,19). To nie było zwyczajne pozdrowienie, ale dar od Boga. Pokój jest w istocie znakiem obecności Ducha Świętego. Aby osiągnąć więc stan pokoju wewnętrznego należy zacząć prawdziwie żyć w Duchu. Wszelki zaś pokój, który nie jest owocem Ducha, nie jest prawdziwy. Takie też wskazanie pozostawił w Regule św. Benedykt: "Skoro chcesz mieć prawdziwe i wieczne życie (...) szukaj pokoju, idź za nim". Szukanie pokoju według św. Benedykta związane było nie tylko z praktykowaniem cnót i szczególnie miłości ale także z budowaniem wokół siebie ładu, który porządkuje życie. Pokoju nie można jednak mylić ze spokojem. Warto bowiem pamiętać, że prawdziwy pokój nie zależy od warunków zewnętrznych.
Pokorę kojarzy się z postawą pomniejszania siebie, ustępowania we wszystkim innym, z zakompleksieniem. Jeżeli ponadto uważa się, że na tym polega oddanie się Panu Bogu i uznaje się to za ideał, dzięki któremu człowiek staje się doskonały, a przez to lepszy od innych, to powstaje coś karykaturalnego. (...)
Pokora natomiast jest przede wszystkim otwartością na prawdę odnoszącą się do naszego życia i jedynie dzięki niej możemy osiągnąć pełnię życia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
