Unikatowe na skalę światową dzieła życia Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.""Czy urwę pisanie dziennika i zrośniętych z nim opowiadań w końcu roku 1996? Jeśli los nie wytrąci mi pióra z ręki, to oczywiście mój dziennik, typowa ""work in progress"", będzie miał ciąg dalszy. Ale impreza taka jak Pisma zebrane musi się w pewnej chwili skończyć, aby zachować dostatecznie wyraźnie swój kształt kompozycyjny"" - pisał w styczniu 1997 roku autor Innego świata.Nie miał być to jednak koniec dzieła pisarza. W 2000 roku drukiem ukazał się jeszcze jeden tom Dziennika pisanego nocą z lat 1997-1999, a dwa lata później książka Biała noc miłości, zbierająca zapiski z pierwszych miesięcy 2000 roku, wraz ze streszczeniem odnalezionego nieco później opowiadania Wędrowiec cmentarny. Wszystkie one złożyły się na trzeci i ostatni tom tego wydania.""Rozmawia się w dzienniku z sobą samym, ze światem, z innymi, z Bogiem (od różnic w nacisku zależą rozmaite dzienniki). I tworzy się często rozmówców, jak tworzy się w rozmowach z nimi samego siebie.""Gustaw Herling-Grudziński, Dziennik pisany nocą, 14 listopada 1985Tom uzupełnia kolekcję Dzieł zebranych Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Do tej pory ukazały się:T. 1: Recenzje, szkice, rozprawy literackie. 1935-1946T. 2: Recenzje, szkice, rozprawy literackie. 1947-1956T. 3: Recenzje, szkice, rozprawy literackie. 1957-1998. Felietony i komentarze z Radia Wolna Europa. 1955-1967T. 5: Opowiadania wszystkie, vol. 1T. 6: Opowiadania wszystkie, vol. 2T. 7: Dziennik pisany nocą, vol. 1T. 8: Dziennik pisany nocą, vol. 2T. 10: EsejeT. 11: Rozmowy (w tym Rozmowy w Dragonei i Rozmowy w Neapolu)T. 12: Korespondencja z Jerzym Giedroyciem, vol. 1 (1944-1966)T. 13: Korespondencja z Jerzym Giedroyciem, vol. 2 (1967-1975)

Zmysły, zmysły to zbiór felietonów autorstwa Tadeusza Boya-Żeleńskiego dotyczące tematyki różnych kwestii związanych z seksualnością: antykoncepcją i aborcją, ale także edukacją seksualną, świadomością młodzieży oraz relacjach partnerskich młodych ludzi.Boy, znany ze swoich mistrzowskich felietonów, porusza tematy związane z miłością fizyczną w sposób wolny od zbędnej pruderii, choć elegancki, humorystyczny i lekki, ale mocno uderzający w XX-wieczne realia. Autor krytykuje ściśle konserwatywne i nieugięte stanowisko, wytykając Kościołowi marginalizowanie trudnych sytuacji, niedostrzeganie faktycznych problemów społecznych i nieodpowiadanie na rzeczywiste potrzeby ludzkie. Przeciwny jest wrogiemu stanowisku wobec homoseksualistom i pragnie dostrzec, że młodzież podejmuje życie seksualne coraz wcześniej, przez co potrzebuje fachowych wskazówek, a nie kar i zawstydzania. Głos Tadeusza Boya-Żeleńskiego był na początku XX wieku jednym z najgłośniejszych w kwestii seksualności i praw oraz obyczajów z nią związanych.

Piekło kobiet to zbiór felietonów Tadeusza Boya-Żeleńskiego, powstałych w 1929 roku. Publicysta wypowiada się na temat kontrowersyjnego i głośnego tematu aborcji i praw reprodukcyjnych, przysługujących kobietom.Boy-Żeleński występuje z pozycji obrońcy praw kobiet i wskazuje na okrucieństwo regulacji prawnych, które zakładają brak możliwości terminacji ciąży i surowe karanie kobiet, które się tego czynu dopuszczą. Zwraca uwagę na sytuacje życiowe, które nie zawsze wiążą się z radością związaną z macierzyńswem oraz możliwościami zapewnienia matce i dziecku godnego życia. Przeciwnikom aborcji zarzuca zainteresowanie życiem tylko dopóty, dopóki odbywa się ono w okresie prenatalnym, późniejsze ignorowanie potrzeb i pozostawienie na pastwę losu. Felietony Boya-Żeleńskiego, głośne i niekiedy ostre, pozostają ważnym głosem w dyskusji o prawo do aborcji przez kolejne lata, aż do czasów nam współczesnych.Dziewice konsystorskie to zbiór felietonów Tadeusza Boya-Żeleńskiego, publikowanych w Kurierze Porannym, a opublikowany jako całość w 1929 roku.Publicysta zajmuje się tym razem kwestią anulowania małżeństwa problemami wynikającymi z niemożliwości zawarcia ślubu innego niż kościelny, z czym wiąże się niemożliwość otrzymania rozwodu. Boy-Żeleński zwraca uwagę na niedostosowanie prawa do realiów, obłudę w postępowaniu wielu księży, a także występuje jako obrońca praw kobiet, które najczęściej cierpią w efekcie zawarcia nieudanych małżeństw. Wyśmiewa również watykańską biurokrację i jej słabości możliwość uzyskania w konsystorzu zaświadczenia o dziewictwie (nawet w wypadku matek) przykładowo po odpowiedniej zapłacie.

W prezentowanej antologii problemy wynikające z potraktowania archiwum jako fenomenu kultury rozpatrywane są na gruncie empirycznego archiwum. Archiwum nie stanowi tu pretekstu do rozważań nad, przykładowo, pamięcią czy zapomnieniem, władzą czy też konstruowaniem przeszłości, jak to jest we współczesnej humanistyce za sprawą „zwrotu archiwalnego”. Nie oznacza to, że te problemy nie są w niniejszym zbiorze podejmowane. Przeciwnie – jednak, podobnie jak inne, którymi zajmują się autorzy poszczególnych artykułów zawartych w pracy, są one rozpatrywane w kontekście kulturowej praktyki gromadzenia, przechowywania i udostępniania archiwaliów. Refleksja prezentowana jest w antologii na gruncie archiwistyki – dyscypliny naukowej zajmującej się badaniem dziedziny archiwalnej. To, co ponadto wiąże zebrane w antologii artykuły, to zwracanie się w postrzeganiu archiwum jako fenomenu kulturowego pośrednio czy też bezpośrednio do antropologii kulturowej jako tej dyscypliny, która ten fenomen pozwoli zrozumieć.

Panajotis Kondylis (1943-1998), wnikliwy obserwator spraw ludzkich, tytan pracy, erudyta, uczony wychodzący poza granice poszczególnych nauk, z dużą konsekwencją unikał mówienia o sobie, twierdząc, że to, co ma do powiedzenia, przedstawia w swoich dziełach i one same muszą się bronić. Wyjątek stanowią trzy obszerne wywiady z lat 1994 i 1998, z inspiracji Kondylisa połączone w jedną publikację książkową wydaną w Grecji w 1998 roku.Niniejsza publikacja jest pierwszym przekładem wspomnianej książki stanowiącej doskonałe źródło opisujące zarówno drogę rozwoju myśli Kondylisa, jego inspiracje i polemiki, sposób argumentacji, logikę wywodu, jak i dzieło, któremu poświęcił się w ostatnich latach życia - ontologię społeczną. Jest to zatem praca adresowana nie tylko do specjalistów chcących zrozumieć intelektualną drogę myśli Kondylisa, dla których będzie to pozycja obowiązkowa, ale również do wszystkich humanistów zainteresowanych tym filozofem. Jesteśmy przekonani, że książka zachęci do sięgnięcia po jego inne publikacje i ułatwi ich zrozumienie.

Myśli nowoczesnego endeka

Usiedliśmy rozmawiać. Niby to nie był pierwszy raz, niby wcześniej to się już zdarzało. Teraz okazało się, że będziemy rozmawiać inaczej. To znaczy, w jakimś stopniu będziemy rozmawiać, a w jakimś, większym, jedno będzie mówić, a drugie będzie słuchać (czasem zadając pytania, czasem coś wtrącając, czasem nieco prowokowane odpowiadając). Nazywamy się tak samo, przynajmniej częściowo interesuje nas, choć z różnych perspektyw, fenomen życia zakonnego (a najbardziej żeńskiego, klauzurowego, na ziemiach polskich; to w przypadku Borkowskiego, Borkowska w bogatszych i wielowątkowych kontekstach jest mistrzynią). Postanowiliśmy się na spokojnie rozmówić. Owoc tego rozmawiania Czytelnik znajdzie w książce. Pytającego Borkowskiego fascynuje i zastanawia, jak to jest, że się jednak decyduje na życie zakonne, wspólnotowe, mnisze. Oględnych czy uogólniających wyjaśnień jest wiele, trudno wytłumaczyć coś tak osobistego i niewyrażalnego jak fenomen powołania. Dlatego w rozmowie wiele będzie właśnie o tym, jak to się wszystko z tak zwanym wstąpieniem dzieje. My, Borkowscy, tak mamy, że patrzymy na życie zakonne, żeńskie, mówiąc między nami szczerze, chyba jeszcze bardziej niż męskie, z prostą sympatią i naturalnym zrozumieniem, oby (to w odniesieniu do Borkowskiego) bez protekcjonalności, miejmy nadzieję (to co do Borkowskiej) bez nieuzasadnionej idealizacji. Czy nam się uda mówić ze sobą szczerze, ocenią Świadkowie, czyli Czytelnicy. Borkowska znalazła się w niepowtarzalnym miejscu w niezwykłym czasie. Pewnie każdy ma taki czas i takie miejsce, ale w biografii Borkowskiej wyraźnie dostrzegalne jest następstwo i skutki tych spotkań na drodze życia. Nie chodzi tu wyłącznie o spotkania z Ludźmi, jeśli mamy na myśli warstwę realną, doczesną. Chodzi także o spotkania z bohaterami zbiorowej wyobraźni, o spotkania ze słowem, tekstem, relacją, którą buduje. Bardzo to wszystko Borkowskiego będzie ciekawić, dlatego sporo miejsca poświęci dociekaniu, jak to było z tym słowem. Chyba wie, o co pyta, skoro ma do czynienia z Borkowską Wielu Wcieleń, także z Pisarką (Borkowski od lat czyta na zajęciach z kreatywnego pisania „Bajki starej mniszki”, a później prosi, by według wzoru własną napisać. Współczesna napisała, to i kolejni Współcześni mogą próbować). Prosimy wspólnie o wybaczenie, że zaprzątniemy uwagę Czytelnika prywatnymi sprawami, oboje jesteśmy z pierwszego wykształcenia polonistami, trudno czynić zarzut z tego, że o polonistyce tyle będzie. Będzie, bo musimy sobie wszystko wyjaśnić. Borkowska wciąż będzie zmierzać, a Borkowski skutecznie przeszkadzać w tej wędrówce, do tego, by Czytelnikom powiedzieć  to, co ważne.  Borkowski jest tu słabszym ogniwem, łapanym na nieznajomości rzeczy, na zadawaniu nietrafionych pytań, na ujawnianiu wstydliwych przekonań. Trudno. Tak było, niech będzie w formie drukowanej. Rozmawialiśmy długo, z przerwami, co jakiś czas. Umówiliśmy się, jak Borkowska z Borkowskim, że to nie będzie klasyka gatunku, że to nie będzie wywiad-rzeka, który w centrum stawia biografię w chronologicznym jej układzie („Urodziła się pani i co było dalej…?”). Borkowski, który odpowiada za kształt tekstu, zapatrzył się na książeczkę-bibelot „Do ciotusieńki dobrodziejki…”, powieść epistolarną, fikcyjną w treści i w odniesieniu do bohaterów, realną w formie i autorstwie (ilu się nabrało, wie tylko Borkowska, wydawca i nabrani, gdyby się zliczyli). Borkowska chyba jednak chciała, by było za porządkiem od narodzin do dnia dzisiejszego, zgodnie z kalendarzem, logiką, następstwem czasu i faktów. Borkowskiemu udało się przekonać, że może być inaczej, nie musi być za porządkiem (między nami mówiąc, wziął po prostu na przeczekanie).

Ikona polskiej sceny po raz pierwszy o swoim życiu! Po miażdżącej recenzji w "Przekroju" szesnastoletnia zwyciężczyni opolskich Debiutów prawie zakończyła estradową karierę. Wyrzucona z liceum od­nalazła się w studium teatralnym, by już po kilku latach dotrzeć na sam szczyt – jako piosenkarka i jako aktorka. Wróciła do Opola w 1980 roku, aby spektakularnym wykonaniem Wszystko, czego dziś chcę (wraz z Budką Suflera) zapisać się na zawsze w historii polskiej piosenki. Do dziś pozostaje niekwestionowanym symbolem seksu, choć nigdy nie zgodziła się wystąpić nago przed kamerą – nie zadziałał nawet urok Romana Wilhelmiego w Karierze Nikodema Dyzmy. Jeszcze w szarej PRL-owskiej rzeczywistości stała się ikoną mody i symbolem emancypacji. Po wyjeździe na Zachód, gdy Służba Bezpieczeństwa chętnie rozpowszechniała plotki, że gra tam w filmach pornograficznych, artystka z sukcesem obroniła swoje dobre imię. Po powrocie do kraju przypomniała o sobie milionom Polaków rolą Moniki Ross w serialu Klan. Rozmowa Leszka Gnoińskiego z Izabelą Trojanowską to nie tylko intrygujący portret fascynującej kobiety, czułej matki i wspaniałej, oddanej fanom artystki, ale także barwna, pełna zakulisowych anegdot oraz towarzyskich skandali opowieść o polskiej piosence, teatrze, filmie, telewizji i modzie, nie tylko z czasów PRL. Książkę uzupełniają nigdy nie publikowane zdjęcia z prywatnego archiwum.

250 pytań do Stanisława Michalkiewicza – to wyjątkowa książka. Wyjątkowa, bo współtworzona przez Państwa. Redaktor Stanisław Michalkiewicz posiada niesamowity dar analizowania faktów, przewidywania zdarzeń i opisywania rzeczywistości. Udało nam się zebrać aż 294 pytania, na które redaktor Michalkiewicz odpowiedział. Nie stosowaliśmy cenzury! A więc każdy mógł zapytać o co tylko chciał. I oto efekt naszej pracy. Co Stanisław Michalkiewicz odpowiedział Stanisławowi Tymińskiemu? Jakie powinny być stosunki z żydami? Co z okrągłostołowym ładem? Czy Ponadto Zapytaliście Państwo o: sojuszników Polski, stosunki z Żydami, okrągły stół, o Wojnę Secesyjną, potencjalne reformy, które przeprowadził by Stanisław Michalkiewicz gdyby został premierem, Kresy, historię alternatywną, aferę FOZZ, pedofilię w Kościele, zabójstwo Pawła Adamowicza, Smoleńsk, monarchię, invitro, liberalizm, chrześcijaństwo, wiarę w Boga, ulubione książki, UE, socjalizm, 10 przykazań, spędzanie wakacji i wiele innych kwestii!

"I have read pretty much every rock 'n' roll biography there is worth reading, and you never know what to expect when you pick up a new book. Well, let me tell you Mark Weiss has raised the bar for rock 'n' roll books with The Decade That Rocked. Mark has always been at the top of his field, and the level of detail and quality put into this book is the ultimate testament to his rock n' roll photographic legacy." - Sebastian Bach "Mark is the real deal. He may not play the guitar, but that camera is his guitar. He's a rockstar." - Gene Simmons "Mark's energy, his creativity, his drive, his positive attitude and his enthusiasm that make him one of the legends of rock photography. It's why his work--both old and new--is still so in demand today. Mark Weiss inspires greatness in all he turns his camera lens on. But don't take my word for it. Just look at the pictures in this book." - Dee Snider "His pictures say as much as the music" - Rob Halford "He was one of the guys. He wasn't one of the 18 photographers you'd work with that day." - Alice Cooper "He had that instinct, to recognize our energy and use his technical talent to capture it." - Joe Perry Mark "Weissguy" Weiss set an unmatched standard for rock photography. Starting out as a teenager by sneaking into concerts with a neighbor's 35mm camera, he embarked on a legendary career that took him around the globe and onto some of the most memorable album and magazine covers in rock history- featuring the likes of Van Halen, Ozzy Osbourne, Aerosmith, and Mötley Crüe to Metallica, Guns N' Roses, Bon Jovi, and KISS, and so many more. With 700+ photos, brand new interviews, and stories from Mark himself, Decade that Rocked is a monument to the photography, friendships, and legacy of an artist that helped define one of rock's most iconic eras. This career-spanning collection features: A unique lens on the golden age of rock: Never-before or rarely seen photos of legends like Van Halen, Ozzy Osbourne, Aerosmith, and Mötley Crüe to Metallica, Guns N' Roses, Bon Jovi, and KISS, as well as countless others whose sound and image defined the era. Exclusive interviews: Ozzy Osbourne, Dee Snider, Nikki Sixx, Joe Perry, Rob Halford, and many more recall their memories of this era-defining decade. Untold Stories: Relive Mark's unbelievable journey through rock history, from getting arrested for selling photos outside of Kiss concert to touring with legends like Van Halen, to photographing Bon Jovi's infamous "Slippery When Wet" shoot, shooting backstage at Live Aid with Black Sabbath, and so many more. Definitive Lens: Creem magazine readers ranked Mark Weiss as rock's top photographer of the 80s. His work has appeared on some of the most iconic album and magazine covers of all time. Captured from the unique vantage point of a photographer who lived and breathed the '80s in all its grit and glory, The Decade That Rocked brings to life the no-holds-barred sounds and sights that changed the world of hard rock and metal forever.

Wartość wartości to książkowy zapis cyklu spotkań z Mądrymi Osobami, który odbył się w Oliwskim Ratuszu Kultury w październiku 2019 roku. Autorka projektu, dziennikarka, Hanna Kordalska-Rosiek, zaprosiła do wygłoszenia wykładów oraz publicznej rozmowy: Dariusza Dumę – filozofa, konsultanta biznesowego, który doradza zarządzanie przez wartości i w praktyce takim właśnie jest przedsiębiorcą, profesora Wiesława Łukaszewskiego, psychologa społecznego specjalizującego się w problemach osobowości i motywacji, psychologa społecznego – profesora Bogdana Wojciszke, zajmującego się między innymi zagadnieniami psychologii miłości i władzy oraz profesora Tadeusza Gadacza – filozofa, religioznawcę zajmującego się filozofią człowieka i edukacji. Wartość wartości to cztery wykłady i cztery rozmowy o wartościach, czym były kiedyś, czym są dzisiaj, jaka jest ich rola w życiu indywidualnym i zbiorowym, w życiu codziennym i w biznesie, w polityce i w kulturze. Zaproszeni goście w swoich wystąpieniach wytyczyli cztery perspektywy, które – wzajemnie się dopełniając – stworzyły interesującą i ważną wartość dodaną.

Większość wizyt u seksuologa to historia wstydu. A jedna książka to za mało, by je wszystkie opowiedzieć.KONTYNUACJA BESTSELLEROWEJ KSIĄŻKI SEKSUOLOŻKI. SEKRETY GABINETÓW.Z jakimi problemami na terapię do seksuologa zgłaszają się polskie pary?Dlaczego kobiety boją się odmawiać seksu?Czy brak pożądania to choroba?Jak wygląda życie kobiet, które były wykorzystywane seksualnie w dzieciństwie?Co bardziej rujnuje libido? Depresja czy jej leczenie?Jak zaburzenia osobowości wpływają na życie seksualne?Z jakiego powodu małe dziewczynki przyprowadza się na wizytę do seksuologa?Jak naprawdę wygląda chemiczny aspekt bycia kobietą, czyli działanie jej hormonów?Jak często granice Polek zostają przekroczone w łóżku?Dlaczego dzieci się masturbują?Jak ciąża i poród wpływają na naszą seksualność?Dlaczego kobieta czuje się winna, jeśli nie ma ochoty na seks?Dlaczego w polskich związkach przyjemność mężczyzny jest ważniejsza niż satysfakcja kobiety?Czy osoby zarażone wirusem HIV mogą w ogóle uprawiać seks?Marta Szarejko po raz kolejny zabiera nas na spotkanie z seksuolożkami. Wspólnie ze swoimi rozmówczyniami odkrywa przed nami tajemnice gabinetów seksuologicznych oraz obnaża stereotypy, w jakich uwięziona jest nasza kobiecość i seksualność. Szuka odpowiedzi na liczne pytania nie tylko te, które wstydzimy się zadać, lecz także te, o których wolelibyśmy nawet nie myśleć.

Ostatnie miesiące pokazały wyraźnie, że potrzebny jest zupełnie inny sposób mówienia o Kościele - o jego słabościach, o sprawach, które wymagają wyjaśnienia, o trudnych momentach jego historii. W najnowszej książce ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski wraz z Tomaszem P. Terlikowskim starają się spojrzeć na rzeczywistość Kościoła XXI wieku obciążonego skandalami seksualnymi, finansowymi i moralnymi. Udowadniają, że można o tym wszystkim rozmawiać otwarcie i z szacunkiem - przede wszystkim z szacunkiem dla prawdy. I raz jeszcze przypominają, że tylko dzięki prawdzie i otwartemu dialogowi, będziemy mogli doświadczyć oczyszczenia.

Oddajemy w Państwa ręce drugą część „Kruchego medium” – rozmów o fotografii. Dziesięć wywiadów, mierzonych na tysiące słów, zabiera nas w świat medium, które – pozornie – w sposób mechaniczny stara się utrwalać mniej lub bardziej obiektywną rzeczywistość. Czy tak jest? Czy rzeczywiście obejrzymy kilka zdjęć i przeczytamy kolejne biogramy twórców? Nie. Bo nie ma tu obrazków. Są słowa. Jest opis gestów artystycznych i animacyjnych, zagłębiamy się w proces, którym niewątpliwie jest fotografia i powstałe wokół niej działania. Ocieramy się o sukcesy, doświadczamy porażek, powątpiewania w istotę medium. Wreszcie, pojawia się fundamentalne pytanie: czym jest fotografia i czy jest w stanie zmieniać naszą rzeczywistość? Utrwala, czy zdarza się jej pozwolić zapomnieć? Na te i inne pytania odpowiadają Maciejowi Frąckowiakowi: Tomasz Rakowski, Iwona Kurz, Agnieszka Chlebowska i Robert Ogurkis, Agnieszka Czerwińska, Zbigniew Libera, Maciej Herman, Witold Krassowski, Jerzy Kośnik, Paweł Kula oraz Marek Grygiel. Adrian Wykrota

"Mój blues" to zapis pełnej smakowitych anegdot rozmowy, którą z Andrzejem Matysikiem przeprowadził Jacek Kurek. Obaj pokochali szlachetne dźwięki wywodzące się z Południa USA. W książce rozmawiają o miłości do muzyki, o polskiej (i nie tylko!) scenie bluesowej, rodzinie i Śląsku. Całość okraszona jest licznymi wspomnieniami i ciekawostkami, których Andrzej Matysik jest prawdziwą kopalnią! Jego historia pokazuje, że jeżeli czegoś bardzo chcesz, poświęcisz temu wiele czasu i energii, to mogą zdarzyć się rzeczy niewyobrażalne. Andrzej Matysik ma ogromne zasługi dla promowania bluesa w Polsce. Tym bardziej godne podkreślenia, że zaczynał praktycznie od niczego. Sukces zawdzięcza: pasji, determinacji, konsekwencji, latom pracy, talentowi, a przede wszystkim miłości do bluesa... Niesamowite, że ta świetnie prosperująca firma, którą założył ma w zasadzie od początku rodzinny charakter... Sam zajmuje się podobną pracą organizacyjną (często zresztą z Andrzejem współpracujemy) i proszę mi wierzyć - wiem, ile ona kosztuje i jaka jest ciężka. Irek Dudek Przy zachowaniu wszelkich proporcji Andrzej Matysik jest patriarchą polskiego blues-biznesu. Z inżynierską precyzją i konsekwencją przekształcił swoją fascynację kulturą bluesa w dobrze funkcjonujący biznes. I jest to biznes, bez którego polskie życie muzyczne byłoby uboższe i który żywi pokolenia naszych bluesfanek i fanów strawą prawdziwej żywej muzyki. A przy tym Andrzej sam niezmiennie pozostaje fanem. Jednym z tych prawdziwych, którzy czują bluesa! Jan Chojnacki Andrzej Matysik - Ślązak urodzony w Chorzowie; inżynier górnik, dziennikarz. Od roku 2000 redaktor naczelny uhonorowanego międzynarodowymi nagrodami kwartalnika "Twój Blues"; wieloletni gospodarz autorskiego programu "Siła bluesa" w Radiu Katowice; od roku 2002 autor audycji "Historie bluesem pisane" w Radiu eM. Wraz z rodziną prowadzi agencję koncertową, która zorganizowała setki muzycznych wydarzeń z udziałem sław polskiego i światowego bluesa. Jacek Kurek - Ślązak urodzony w Chorzowie, historyk, eseista, poeta, animator kultury, miłośnik muzyki i malarstwa, pedagog, odpowiedzialny za wydawnictwa w Muzeum w Chorzowie, prowadzi audycję "Noc nie bez końca" w Radiu eM. Autor wydanego nakładem Wydawnictwa eSPe zbioru felietonów Widok z okna.

Kadencja Profesor Małgorzaty Gersdorf na stanowisku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego zbiegła się z dwoma ważnymi dla tej instytucji momentami: jubileuszem stulecia – bo Sąd Najwyższy ma historię nieco dłuższą niż niepodległa Polska – oraz czasem największego ataku na tę instytucję i na wolne sądy, zmierzającego do podporządkowania wymiaru sprawiedliwości władzy politycznej. Nie był to jej żywioł, ale bez wahania stanęła na pierwszej linii obrony niezależności Sądu Najwyższego i wszystkich sądów. Ta książka to seria rozmów o tym trudnym czasie, o dylematach, które trzeba było rozstrzygać, także o ludziach i ich postawach wobec podważania utrwalonych już – mogłoby się wydawać – dobrych standardów demokracji i praworządności.

Obywatel PL to Ty Czy nasza demokracja jest zagrożona? Skąd w nas tyle podziałów? W którą stronę zmierza reforma sądownictwa? Kim są najbardziej wykluczone osoby? O coraz mocniejszych pęknięciach w społeczeństwie, próbach manipulacji Polakami i kontrowersjach związanych z praworządnością, prawami mniejszości i aborcją. Adam Bodnar, Rzecznik Praw Obywatelskich, w odważnej rozmowie z Bartoszem Bartosikiem prześwietla kondycję państwa. Zwraca uwagę na trudny dialog lewicy z chrześcijaństwem i nie zapomina o wykluczonych. Pokazuje dynamikę samorządów i bogactwo lokalnych społeczności, które dają Polsce energię do zmian. Obnaża wady transformacji ustrojowej, wskazując na jej ofiary i bohaterów. Zastanawia się nad przyszłością kolejnych pokoleń i wyczula na niebezpieczeństwa związane z obecną epidemią. Wolność jest w Tobie Adam Bodnar – dr hab. nauk prawnych, profesor na Wydziale Prawa Uniwersytetu SWPS w Warszawie. Od lat angażuje się w obronę praw człowieka. W 2015 roku został Rzecznikiem Praw Obywatelskich, wcześniej był wiceprezesem Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Bartosz Bartosik – bohemista z wykształcenia, członek redakcji „Więzi”, sekretarz think tanku Laboratorium "Więzi", członek Zespołu Komitetu Dialogu Społecznego przy Krajowej Izbie Gospodarczej. Związany ze Wspólnotą Sant'Egidio. Kupując tę książkę, wspierasz Kamiliańską Misję Pomocy Społecznej

Najważniejsze to rano wstać i odpieprzyć się od siebie. Powiedział kiedyś Wiktor Osiatyński Dorocie Wodeckiej. Do najistotniejszych pytań powrócili pod koniec życia Profesora, w ostatnich bolesnych i niepewnych miesiącach, naznaczonych chorobą. Ta wyjątkowa rozmowa domyka tom wywiadów, w którym pytania o życie i jego sens, świat i nasze w nim miejsce, w sobie właściwy sposób prof. Osiatyński zadawał gościom autorskiej audycji radiowej „Zrozumieć świat”. Zapraszał do niej wybitne w swojej dziedzinie autorytety i osobowości świata intelektualnego, profesorów, publicystów i pisarzy. Jak mało kto, miał wyjątkowy talent do rozmów, potrafił pytać i słuchać z mądrą wrażliwością i czułą uwagą. Dziś zapis tych niespiesznych spotkań staje się ożywczą lekturą, która krzepi, dodaje otuchy i prowadzi, niczym życiowy drogowskaz, tak bardzo nam potrzebny. W ostatniej rozmowie z Dorotą Wodecką, prof. Osiatyński przyznaje, że jest niechętny do dawania wskazówek jak żyć, by nie cierpieć. Jednak jego rozmowy, m.in. z Jackiem Santorskim, Haliną Bortnowską, Eustachym Rylskim czy Agatą Tuszyńską, mówią wiele o dobrym życiu i o tym, jak je wypełnić. Poleca Radio TOK FM

„1720 dni na Syberii” – to drugie, zmienione wydanie wcześniejszej publikacji, która w 2009 roku ukazała się pt. „Gorzki smak mleka, czyli nigdy więcej". Strony książki odsłaniają przed czytelnikiem historię opartą na faktach. Historię, przedstawiającą losy młodziutkiej autorki, której dane było spędzić pięć długich lat w nieludzkich warunkach na Syberii. W słowie wstępnym autorka zdradza miedzy innymi jaka była etiologia powstania tej pozycji. Całość kończy się autorskim epilogiem, tworząc tak jakby klamrę zamykającą pewien fragment życia Danuty Sienkowskiej-Haffke. Na końcowych stronach prozy znajduje się także zarys biograficzny i zdjęcie autorki. A tak w tekście zamieszczonym na drugiej stronie okładki wypowiada się o książce jedna z wnuczek pani Danuty – Magdalena Turowska: Lata 40 XX wieku. Niekończąca się podróż w topornych wagonach. A potem Syberia, na której poddać się znaczy tyle, co umrzeć. Gdzie aby przetrwać, trzeba imać się każdej dostępnej pracy, czy będzie to taśma produkcyjna, czy wyrąb tajgi, czy chodzenie po zasypanych śniegiem chałupach z talią wróżebnych kart w dłoni. „1720 dni na Syberii” to prawdziwa historia nastoletniej dziewczyny, która wraz z matką i czwórką rodzeństwa trafia do Kraju Ałtajskiego. Anna, bo tak jej na imię, ogląda świat z wrażliwością dziecka. Ze szczegółami przedstawia surowość, ale i kulturę odległej krainy. Trudy życia na zesłaniu, ale także, zabawne niekiedy, perypetie swoich bliskich. Maluje portrety szeregu bohaterów drugoplanowych, przywołuje czastuszki śpiewane dla otuchy nad kubkiem kipiatoku. Bez silenia się na nadmierny dystans, ale i bez martyrologii, Anna zabiera nas w podróż, w wyniku której „ta straszna Syberia” staje się jeszcze straszniejsza, a zarazem dziwnie bliska.

Na ogół wstęp do książki pisze ktoś znany, ważny, uczony lub mądry a najlepiej, żeby miał wszystkie te przymioty. Taki autor na ogół podnosi wartość dzieła. Na szczęście wywiadowi z o. Leonem Knabitem, który sam w sobie jest człowiekiem wielkiej wartości, żaden ważny ani szczególnie wybitny człowiek nie musi dodawać prestiżu. Z tego powodu mogę napisać wstęp, choć zawodowo robię rzeczy bardzo odległe od pisania wprowadzeń do mądrych książek.Kiedy tylko zacząłem w miarę świadomie spoglądać na świat, okazało się że jednym z moich bliskich jest dziwna postać w czarnym ubraniu z kapturem, którą nazywano mnichem albo benedyktynem z Tyńca. Dość szybko też zorientowałem się, że jest on dość dziwny, bo ma dwa imiona: moja Babcia, którą wtedy szanowałem najbardziej na świecie, a nawet zdecydowanie chciałem się z nią żenić, mówiła do niego zdrobniale: „Stefanku”, mimo że był najwyższy w rodzinie. Traktowała go też jak syna i kochała chyba na równi ze mną, z czym z trudem się godziłem. Inne osoby, nie z rodziny, częściej mówiły o nim: „ojciec Leon”. Wtedy już rozumiałem, że to brat Mamusi i jest moim Wujkiem. Przez dłuższy czas natomiast nie bardzo wiedziałem, dlaczego, skoro mam swojego Tatusia Zbysia, to brat Mamusi, wujek Stefanek, to także ojciec i do tego Leon.