Dziś, w dziewięćdziesiątą rocznicę” to ostatni, niedokończony projekt prozatorski Uwe Johnsona (1934–1984), jednego z największych i najoryginalniejszych pisarzy niemieckich XX wieku. Autor wraca tu do dziejów rodziny Cresspahlów, znanej także polskim czytelnikom z powieści „Domniemania w sprawie Jakuba”. Tym razem Gesine Cresspahl próbuje opisać i zrozumieć życie swojego ojca, Heinricha, także jego decyzję powrotu z emigracji do faszystowskich Niemiec w 1933 roku. Indywidualny los splata się tu z wydarzeniami historycznymi i politycznymi XIX i XX wieku, oddanymi z wyjątkową wnikliwością i nie bez gorzkiej ironii.
W niezrównanym monologu Franza Muraua, który, otrzymawszy telegram z informacją o tragicznej śmierci rodziców i brata, jedzie z Rzymu do Wolfsegg, ogromnej rodzinnej posiadłości, by pochować zmarłych i zdecydować o przyszłym losie majątku, pisarz wygłasza zjadliwą i brawurową pod względem stylistycznym krytykę Austrii i utrzymującej się również po II wojnie światowej katolicko-narodowosocjalistycznej mentalności jej obywateli.Swoim zwyczajem autor szydzi absolutnie ze wszystkiego: w karkołomnych, wielokrotnie złożonych zdaniach pełnych właściwych mu powtórzeń wyśmiewa na przykład bezmyślne działania wszelkich możliwych instytucji państwowych, które niszczą umysł i ducha człowieka, chłoszcze bezduszną służbę zdrowia, kpi z fotografii jako najstraszliwszego, sprzecznego z naturą wynalazku ludzkości, wygłasza niepowtarzalną tyradę na temat segregatorów firmy Leitz, naigrawając się z wszechobecnej biurokracji, drwi z dokonań największych pisarzy obszaru języka niemieckiego.Celem jego ataków jest jednak przede wszystkim głupota.
Jest to historia niezwykle skomplikowanych losów polsko-niemieckiej rodziny, mieszkającej przed II wojną światową w wielokulturowej Łodzi. Po wybuchu wojny część tej rodziny zadeklarowała przynależność do Wielkiej Rzeszy Niemieckiej, druga część zaś, w tym również osoby będące w połowie pochodzenia niemieckiego, nie wyrzekła się polskości. Jest to też widziana oczyma narratorki i czterech innych kobiet opowieść o trudnym dojrzewaniu pozbawionym rodzinnego ciepła, o zaburzonych relacjach międzyludzkich, samotności oraz o usilnych próbach znalezienia i zdefiniowania własnej tożsamości.
Trzy sztuki teatralne Thomasa Bernharda są poświęcone wybitnemu niemieckiemu reżyserowi Clausowi Peymannowi, pełniącemu w latach 1986 – 1999 funkcję dyrektora słynnego Burgtheater, w którym zaprezentował on wiele znakomitych inscenizacji światowych arcydzieł teatralnych, a także wyreżyserował m. in. owiany aurą skandalu Heldenplatz. Bernhard, niezrównany mistrz groteskowego przerysowania, jak zwykle poddaje niesłychanie ostrej krytyce stosunki panujące w Austrii, wyśmiewa i wyszydza instytucje kulturalne. W ironiczny sposób charakteryzuje też siebie, Peymanna oraz dramaturga Burgtheater – Beila.
Od końca wojny w byłej Jugosławii Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża otrzymał informacje o ponad trzydziestu tysiącach zaginionych osób. Do tej pory udało się zidentyfikować jedynie około piętnastu tysięcy.
Jest to kanwa opowieści Anny Kim: młody mieszkaniec Kosowa poszukuje zaginionej żony, wprowadzając bohaterkę, pracowniczkę Biura Poszukiwań, w skomplikowaną sytuację polityczną, która doprowadził do tego traumatycznego zdarzenia. Poznaje ona nie tylko codzienne życie w albańsko-serbskich strefach skonfliktowanego Kosowa, ale także szokującą pracę archeologów, lekarzy sądowych i antropologów.
W publikacji tej zamierzam powiązać teorię terapii Gestalt z praktyką. Terapia Gestalt pozbawiona teoretycznych podstaw staje się bowiem jedynie zbiorem wyrafinowanych technik i tricków, których nieprzemyślane stosowanie może być niebezpieczne.
Ze Wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
