Głupota krąży po świecie od zawsze. Tyle wiedzą wszyscy. Gdzie jednak jej szukać? Autor Encyklopedii głupoty za cel życia postawił sobie wytropienie wszystkich jej przejawów. A puszcza ona do nas oko zewsząd – ukrywa się w bajkach dla dzieci, architekturze miast, ogrodów, bram triumfalnych i królewskich dworów. Można nawet stworzyć topograficzną mapę miejsc, gdzie uwidacznia się mniej lub bardziej przysłowiowa głupota. Encyklopedia van Boxsela okazuje się książką krzepiącą. Jej autor stawia tezę, że głupota jest niezbędna dla naszego rozwoju; że inteligencja, którą niektórzy ponad miarę się szczycą, nie jest bronią wymierzoną przeciw niej, ale jej... pochodną. Głupota to warunek konieczny zaistnienia mądrości, a nie wada, której można się pozbyć. Ostatecznie przecież nikt nie jest wystarczająco inteligentny, żeby zrozumieć swoją głupotę...
Warszawa, rok 1922. Młodziutka Bella Hertz po zaledwie dwóch latach małżeństwa postanawia rozstać się z mężem. Nie chcę spędzić u jego boku reszty życia, chce poznawać niezwykłych ludzi, podróżować i romansować. Na początek Berlin! Ukochany tatuś wyraża zgodę i wysyła Bellę wraz z jej siostrą Elą za granicę - pierwsza będzie studiować historię sztuki, druga zapisze się do pracowni malarskiej. W trakcie poważnej rozmowy z ojcem Bella składa deklarację - dość mężczyzn w jej życiu, już nigdy nie wyjdzie za mąż. Niebawem jednak śle z Berlina telegram, w którym zaprasza ojca do siebie, by poznał jej narzeczonego. Wybrankiem jest kolega ze studiów, Chińczyk imieniem Wu, według Belli ""malutki, żółciutki i wybornie zabawny"". Wszyscy do niej lgną, co drugi mężczyzna się w niej kocha - głośna i głodna życia Bella działa jak magnes. Spotyka na swej drodze sławy przedwojennej awangardy i pomaga wytyczać ""nowe drogi sztuki"". Opowieść toczy się od anegdoty do anegdoty, może nie każda jest prawdziwa, ale od żadnej nie wieje nudą. Nigdy nie wyjdę za mąż powstało wiele lat po wojnie, świat, który wspominała Izabela Czajka Stachowicz, dawno już nie istniał. Może dlatego jej książka przesycona jest taką intensywnością.
Warszawa, 12 kwietnia 2010 roku: w okolicach Dworca Wschodniego Jacek Kos rzuca się pod pociąg. W obliczu katastrofy smoleńskiej śmierć piłkarza z polskiej kadry przechodzi bez echa. Dziewięć dni później do Katowic niczym postać z zaświatów przybywa Józef Heinz i prosi syna, by pomógł mu wyjaśnić powody tego samobójstwa. Kierując się względami osobistymi, Rudolf Heinz postanawia przeprowadzić na urlopie drobne dochodzenie. Zagłębiając się w prywatne śledztwo, profiler stopniowo odkrywa powiązania z niewyjaśnionymi przed laty zabójstwami nastoletnich chłopców. Sprawie nadano wtedy kryptonim ZZZ. Nazwa nawiązywała do listu, który pozostawił wówczas nieuchwytny morderca. Tymczasem ze szpitala psychiatrycznego ucieka Inkwizytor, by wyrównać rachunki z Heinzem i resztą świata.
Procedura to opowieść o losach Victora Werkera, biochemika, który dokonał cudu - ożywił martwą materię. Zasłużona sława nie daje mu jednak satysfakcji, nie może również przywrócić spokoju wewnętrznego utraconego po śmierci córki i odejściu żony. Coraz bardziej zagubiony, wplątuje się w sensacyjną intrygę o nieoczekiwanym zakończeniu. Historia Werkera jest jednocześnie przypowieścią, za którą kryją się stawiane od wieków pytania o istotę i konsekwencje aktu tworzenia. Mulisch rozważa ten problem na wielu płaszczyznach, interesuje go zarówno odwieczne marzenie o stwarzaniu życia na podobieństwo Boga, jak i kreacja świata literackiego. Odwołuje się do biblijnej Księgi Rodzaju, mistyki żydowskiej, legendy o praskim Golemie i osiągnięć współczesnej genetyki. Wykazując się niezwykłą znajomością rzeczy, po mistrzowsku splata wszystkie te wątki. Jak napisano w uzasadnieniu przyznanej pisarzowi Libris-Preis, najwyżej cenionej holenderskiej nagrody literackiej, ?Procedura dowodzi, że klasyczna powieść, w której z pozoru nic się nie dzieje, lecz wszystko jest wzajemnie powiązane, potrafi być naprawdę wielką literaturą?. Dzieło wybitne, powieść nad powieściami. Frankfurter Allgemeine Zeitung
Ta proza, oparta na własnych doświadczeniach autora, pokazuje, że granica przekroczenia prawa jest bardzo cienka, a w pewnych okolicznościach człowiek pozostaje bez wyjścia. Narrator adwokat oszczędnym, suchym językiem zdaje relację z wydarzeń - takich jak zbiorowy gwałt, kradzież czy zabójstwo. Czasem dyskretnie je komentuje, a nawet zwierza się, mówiąc na przykład o swoich wyborach etycznych. I wówczas razem z nim pytamy: czy morderca może żyć bez poczucia winy? Jak pogodzić się z tym, że sprawiedliwość bywa bezsilna? Jak to się dzieje, że uwikłanym w zbrodnię towarzyszy uczucie pustki? Ferdinand von Schirach w jednym z wywiadów powiedział, że istnieje wielka różnica między udowodnieniem winy a jej oszacowaniem i domaganiem się stosownej kary, to drugie bowiem pozostaje kwestią wyłącznie moralną. I taką właśnie kwestię stawia przed nami każde z piętnastu opowiadań...
Sandviken, niewielkie miasto w Szwecji, lata 1938-1958. Splecione losy kilkunastu osób, na które wpływa pamięć o nieżyjącej Karin. Sofia, świetnie zapowiadająca się narciarka, odrzuca zaloty nieśmiałego Miltona, by wyjść za mąż za Arvida, co okazuje się największą pomyłką jej życia. Emilia, od dzieciństwa chodząca swoimi drogami, utrzymuje się z pracy własnych rąk, nie rodzi obowiązkowych dzieci i jest w wolnym związku. W niekonwencjonalny sposób żyje również Edwin, płaci jednak za to najwyższą cenę. Irma jest działaczką związkową, komunistką, prawdopodobnie lesbijką. Barbara przyznaje się do bezpłodności spowodowanej nielegalnym usunięciem przedmałżenskiej ciąży. Jörgensdotter kreśli pojedyncze ludzkie historie na tle wielkich wydarzeń, pisze o uwarunkowaniach społecznych, które podcinają skrzydła, pokazuje różne oblicza miłości. W jednym z wywiadów nazwała Córki gór ,,brutalną mieszanką faktów i fikcji"". W trakcie pracy nad książką przeprowadziła kwerendę w archiwum miasta, wykorzystała też opowieści swojej babci.
Nad głową Nastii Kamieńskiej zbierają się czarne chmury. Znajomy mafioso Denisow zwraca się do niej z prośbą o pomoc w znalezieniu mordercy jego przyjaciółki. Nieformalne śledztwo wykazuje, że popełnione w Austrii zabójstwo ma związek z dziwnymi zgonami naukowców w Rosji. Nastia zaczyna podejrzewać, że Denisow prowadzi podwójną grę i próbuje ją wciągnąć w pułapkę. Tymczasem, oskarżona o kontakty ze światem przestępczym, zostaje odsunięta od obowiązków służbowych. Ale to dopiero początek kłopotów. Wkrótce major Kamieńska zaczyna otrzymywać telefony od tajemniczego Arsena, ktoś włamuje się do jej mieszkania i przeszukuje komputer. Nastia nie daje się jednak zastraszyć, podejmuje nierówną walkę z mafią i staje twarzą w twarz z mężczyzną, przez którego kiedyś omal nie zginęła.
W bestsellerowej książce Kill Grill Anthony Bourdain ujawnił, co dzieje się za wahadłowymi drzwiami, które oddzielają gości restauracji od kucharzy, i dzięki temu stał się idolem młodych adeptów sztuki kulinarnej. Tym razem, dojrzalszy o dziesięć lat, autor wystawia złośliwe laurki najbardziej znanym postaciom biznesu restauracyjnego i sięga jeszcze głębiej, zdradzając nie tylko tajemnice innych kucharzy celebrytów, ale i swoje. Naturalna elokwencja, humor i szczerość do bólu spawiają, że książkę O, kuchnia! czyta się jednym tchem i nie można się od niej oderwać ani na moment. Pisarz zaczyna od opisu tajnego zgromadzenia najważniejszych kucharzy świata, przyznaje się do zjedzenia (ze smakiem i bez wyrzutów sumienia) zagrożonego wyginięciem ortolana, następnie ze zdziwieniem odkrywa, że ""bogaci jedzą inaczej niż my"", co nie znaczy, że lepiej. W kolejnych rozdziałach Bourdain udziela rad młodym ludziom pragnącym zostać ""sławnymi szefami kuchni"", odkrywa blaski i cienie ojcostwa, gdy wraz z żoną odwodzi córkę od posiłku w McDonaldzie, i przekonuje, że każdy powinien umieć coś ugotować. Nadto z żalem wyznaje, że najlepsze lata spędził, zarabiając na życie w podrzędnych barach zamiast u wielkich restauratorów. Nie boi się przyznać, że nigdy nie zostałby przyjęty do pracy w najlepszych restauracjach, bo zwyczajnie brak mu umiejętności...I bardzo dobrze! W końcu gdyby gotował lepiej, niż pisze, czytalibyśmy teraz jego menu, a tymczasem możemy rozkoszować się jego kolejną, jeszcze bardziej zjadliwą książką.
Tajemnicza rodzina Kovvalskich od setek lat ścigana jest po świecie przez nieustępliwych wrogów. Gdy Kovvalscy osiedlają się w sennym miasteczku nieopodal Wrocławia, zaczynają dziać się dziwne rzeczy: pościgi, nocne najścia... Jednak dopiero próba porwania jednego z uczniów wprost ze szkoły budzi zdecydowany niepokój mieszkańców. Co ma z tym wszystkim wspólnego zwariowana zakonnica, siejąca postrach swoim przedpotopowym automobilem? Gdy do akcji włącza się Ferdynand - zwany pieszczotliwie i nie bez powodu Szkodnikiem - sprawy nabierają już po prostu zabójczego tempa!
Paul zostaje dyskretnie usunięty ze szkoły i wyjeżdża na naukę do innego kraju, gdy okazuje się, że jest kolorowy Martin, syn białego przemysłowca, zapuszcza się w głąb Soweto, by odwiedzić czarną kobietę, w której się zakochał; życzliwy policjant przestrzega go przed konsekwencjami przekroczenia Immorality Act. Rodzice młodej komunistki wychowują w tajemnicy jej kolorowe dziecko; gdy senior rodu nabiera podejrzeń, proszą Boga, by odebrał dziadkowi pamięć. Sangoma, plemienny uzdrowiciel, składa wizytę białemu doktorowi, by zaradzić kłopotliwym różnicom zdań na temat metod leczenia. Siostry zakonne nie mogą poradzić sobie z plagą myszy atakujących nocą trędowate dzieci; zrozpaczone matki oskarżają zakonnice o kanibalizm.
Ta książka dobitnie pokazuje, w jak wielu obszarach życia w Polsce nie stawia się prostych pytań, by uniknąć trudu poszukiwania skomplikowanych odpowiedzi. Dotyczy to także sytuacji kobiet. Oczywiście można wyśmiewać feministki, do woli zasłaniać się pojęciami: natura, tradycja, wola Boża czy też rozdzierać szaty nad rozpadem polskiej rodziny, wreszcie można też na ten temat wymownie milczeć, zbywać go półsłówkami lub znacząco się uśmiechać. Wszystko to jednak nie przybliża nas do prawdy. Autorka próbuje zrozumieć, dlaczego tak się dzieje. Analizuje fenomeny współczesnych wzorców kobiecości i męskości, wskazuje historyczne uwarunkowania stereotypów, ale też ahistoryczność i bezsens myślenia (zwłaszcza w polityce) kategoriami „odwieczności". Magdalena Środa pisze klarownie, prosto i z pasją. I po to zastanawia nad problemami, by je rozwiązywać, a nie, by je zamiatać pod dywan.
Tę historię sprzed sześciu lat zna niemal każdy. Huragan Katrina z potężną siłą uderzył w Nowy Orlean, pozbawił życia blisko dwa tysiące ludzi, pozostałym odebrał dach nad głową i dorobek całego życia. W powieści o nadciągającym huraganie i mającej nastąpić tragedii opowiada kilka osób. Bliski obłędu ksiądz próbujący pomóc tym, którzy nie mają szansy wydostać się z miasta, więźniowie z zakładu karnego przeczuwający nadchodzące niebezpieczeństwo, życiowy rozbitek, który postanawia przemierzyć ogromny dystans, by odnaleźć ukochaną mieszkającą w zagrożonym mieście, stara kobieta, która czeka na katastrofę, twierdząc, że i tak nie ma nic do stracenia...Druzgocąca siła natury jest w Huraganie mrocznym i gwałtownym tłem dla ukazania tego, co w obliczu dramatu dzieje się w naszych sercach i umysłach - bo przecież nie chodzi tylko o mieszkańców Nowego Orleanu.
W barze w Belfaście Gerry Fegan pije kolejnego drinka. Niedawno wyszedł z więzienia po dwunastu latach odsiadki. Wcześniej zabijał dla IRA, a po zawarciu pokoju i ogłoszeniu amnestii jako zasłużony bojownik znalazł się pod opieką swoich wpływowych przyjaciół. Gerry'ego dręczą jednak demony przeszłości, i to dosłownie - ciągle widzi dwanaście zabitych przez siebie ofiar. Gdy dosiada się do niego znajomy polityk, jeden z upiorów układa dłonie w kształt pistoletu. Gerry ma zabić przyjaciela, na którego rozkaz kiedyś zamordował tę osobę. To dopiero początek pośmiertnej wendety, jakiej przyjdzie mu dokonać...Duchy Belfastu to rasowy thriller kryminalny pokazujący Irlandię bez Polaków, za to z bogatą galerią katolików, protestantów i polityków, którzy równie dobrze jak z mediami współpracują z przestępcami. Kraj, w którym zaciekłe konflikty religijne i narodowe dzielą nawet rodziny. Zbrodnia pozostaje jednak zbrodnią i domaga się zemsty...
Pewnego dnia rodzice Antosia z zaskoczeniem stwierdzają, że Ania - przyjaciółka ich syna, jest niewidzialna na zdjęciach. Zaniepokojeni, nie bardzo wiedząc, co począć, wysyłają chłopca do psychologa. Czy ich dociekliwość zaważy na tej przyjaźni? Tymczasem stróż cmentarny Sęp-Kowalski planuje pozbyć się mieszkających na cmentarzu wampirów. Część, którą zajmuje rodzina Trzęsikamieniów, chce przerobić na park. Wampirek i jego najbliżsi znajdą się w prawdziwym niebezpieczeństwie...
Wydawnictwo W.A.B. w 2012 roku obchodzi 20. rocznicę istnienia. Postanowiliśmy uczcić ten jubileusz, wydając antologię tekstów napisanych za naszą inspiracją przez autorów związanych z naszą oficyną.
Motywem przewodnim antologii jest SPOTKANIE Z CZYTELNIKIEM. Chcieliśmy stworzyć książkę przybliżającą tych, dzięki którym obcujemy z literaturą i którzy dostarczają nam radości. Będącą spotkaniem z pisarzami, którzy są cenieni, budzą zainteresowanie i emocje. Z drugiej strony zależało nam na tym, by w tych tekstach mogli przejrzeć się czytelnicy.
Autorzy, którzy odpowiedzieli na zaproszenie do udziału w przedsięwzięciu, wykazali się wielką pomysłowością. Wśród nadesłanych tekstów są m.in. opowiadania kryminalne, science-fiction, proza psychologiczna, utwory satyryczne, wspomnieniowe, nowela historyczna, prelekcja, a nawet jednoaktówka. Powstał zbiór pełen niespodzianek. Z tego rogu obfitości tematycznej i gatunkowej wyłania się obraz relacji między pisarzem a czytelnikiem, o której rzadko jest okazja mówić i pisać. Naszej antologii nie należy mylić z patetyczną księgą okolicznościową - to kolekcja krótkich form zapewniająca rozrywkę i refleksję.
Czy dojrzewanie nigdy się nie kończy? Rudolf Gąbczak, bohater Szalonego życia Rudolfa oraz Świńskim truchtem, usiłuje przetrwać nieustanne niespodzianki (czytaj: katastrofy) towarzyszące temu strasznemu etapowi życia człowieka. Wierny ambicjom artystycznym i gotów do poświęceń na rzecz Sztuki, ku swemu zaskoczeniu robi karierę wokalisty hiphopowego w zespole swojego odwiecznego rywala (i jak się okazuje, najlepszego kumpla) - BB Blachy, od niedawna członka wojowniczej organizacji Młodzież Ziem Przodków. Poza ty m w rodzinie Gąbczaków proza życia: urna z prochami babci zostaje złożona w grobowcu w Mediolanie, ojciec zaczyna karierę jako poseł z ramienia Partii Sejmowego Planktonu, Filip zakłada knajpę, a Rudolf organizację pacyfistyczną, mama zostaje niedzielną anarchistką, a przyjaciółka Elka młodocianą samotną matką... Jakie jeszcze koszmarne prezenty ma w zanadrzu rechoczący złośliwie los? Czy Rudolfowi uda się wreszcie przekroczyć próg prawdziwej dorosłości? Trzecia część przygód szesnastoletniego Rudolfa Gąbczaka pełna jest celnych obserwacji polskiej codzienności, wydarzeń komicznych i groteskowych oraz brawurowego humoru.
„Małżeństwo" to według Wielkiej encyklopedii powszechnej „kulturowo akceptowany związek między osobami przeciwnej płci, w którym utrzymywanie stosunków seksualnych jest aprobowane i z którym jest związane oczekiwanie, że narodzą się w nim dzieci. M. stanowi podstawowy, powszechnie społecznie uznawany sposób formowania rodziny, m. uznano za jądro rodziny". Czytając tę definicję, dochodzimy do oczywistego wniosku, że jest zbyt staroświecka, nie obejmuje wielu sfer, spędzających sen z powiek zarówno tym, którzy chcą wstąpić w związek, jak i tym, którzy w nim pozostają z chęcią czy też z przymusu.
W czasach ogromnych zmian obyczajowych oraz ucieczki od małżeństwa domaga się ono nie tylko nowej, znacznie pełniejszej niż w Wielkiej encyklopedii powszechnej definicji, ale wręcz osobnej pracy. Krystyna Kofta pół żartem, pół serio wypełnia tę lukę. W Małej encyklopedii małżeńskiej autorka przedstawia zagadnienia, których próżno szukać w zwykłych encyklopediach. Na przykład „pożycie małżeńskie":
Mała encyklopedia małżeńska
Już samo słowo „pożycie" brzmi traumatycznie - jak gdyby to było jakieś życie po życiu. Albo też obrazuje to, co zostało po życie, czyli po zżęciu żyta, a wiadomo, że powstaje wtedy rżysko, niemiłosiernie kłujące, gdy ktoś się na nim kładzie. I chyba o to chodziło, przecież kobieta jako narzędzie szatana powinna się umartwiać. Lodowata w łóżku żona niekoniecznie zachęcała męża do pożycia, czy też powiedzmy łagodniej, współżycia. Znamy z literatury i z opowieści babek rady, jakie panny młode dostawały przed nocą poślubną: zaciśnij zęby, zamknij oczy, jakoś to przetrwasz!
Jeden z pacjentów znanego psychiatry, biorący udział w kontrowersyjnej terapii ustawień, ginie tuż po niej. Czy powodem morderstwa mogło być pole negatywnych emocji, jakie się podczas niej wytworzyło między uczestnikami? Czy może był to zwyczajny mord na tle rabunkowym? Policja proponuje proste rozwiązania. Jednak intuicja nie zawodzi charyzmatycznego, białowłosego, dociekliwego prokuratora.
Teodor Szacki to nietuzinkowy urzędnik państwowy: jego praca nie kończy się o 17.00, a obowiązki nie ograniczają się do sporządzenia aktu oskarżenia. Ramię w ramię z zaprzyjaźnionym policjantem prowadzi sprawę; z jednej strony bezkompromisowy, trzyma się ściśle kodeksów, z drugiej między literami prawa potrafi dostrzec człowieka i dramat jego losu.
Szacki odkrywa, że terapia ustawień może być niebezpieczną grą z emocjami, a nawet życiem pacjentów. W tej sprawie nie będzie prostych rozwiązań. Śledztwo okaże się żmudne, a zbrodnia niemal doskonała. Na wyjaśnienie zagadki warto jednak czekać. Szacki wpadnie wreszcie na ślad „upiorów" z przeszłości, które zaplanowały morderstwo. Tytułowe uwikłanie dotyczy wszystkich: ofiary, mordercy, nawet prokuratora. Wszyscy zresztą, zgodnie z teorią wybitnego psychiatry Berta Hellingera, na którą w powieści powołuje się Miłoszewski, jesteśmy uwikłani.
Na motywach powieści zrealizowany został film w reżyserii Jacka Bromskiego, w którym akcja przenosi się do Krakowa, terapia odbywa się na zamku w Przegorzałach, a dociekliwym urzędnikiem jest pani prokurator, Agata Szacka. W filmowym Uwikłaniu zobaczymy plejadę gwiazd polskiego kina.
Rumunia, lata osiemdziesiąte XX wieku. Pewnego ranka siedemdziesięcioletnia Vica Delcă postanawia wybrać się na miasto. Chce złożyć wizytę Ivonie Scarlat. Jeśli ją zastanie, może liczyć na pieniądze. Jeśli nie - poranek będzie stracony... Nim dojdzie do spotkania, Vica poddaje się fali wspomnień, a powieść zaczyna toczyć się szczególnym rytmem, wyznaczonym przez wielogłosową narrację. Rozgrywająca się na dwóch planach czasowych - we wspomnieniach Viki i Ivony, od wybuchu Wielkiej Wojny przez kolejne polityczne zawieruchy, oraz w latach osiemdziesiątych - książka Adameşteanu przedstawia gorzkie losy trzech rumuńskich pokoleń. Jednak świat Straconego poranka opisany został ciepło, a na tę, która nam go przybliża, pisarka wybrała mądrą i dzielną kobietę.
Czy jesteśmy niewolnikami własnych genów, czy też przez zdrowe życie, aktywność fizyczną oraz odpowiednią dietę możemy je zmodyfikować? Czy dzięki epigenetyce wiele chorób będzie w przyszłości uleczalnych? Peter Spork, doktor neurobiologii, kwestie te wyjaśnia ciekawie i przekonująco: ,,Tytuł [...] Drugi kod, ilustruje [...] najważniejszą tezę epigenetyki: pierwszy kod, szereg liter genów, nie rozstrzyga o wszystkim. Istnieje bowiem jeszcze inny biologiczny system informacyjny, któremu każda nasza komórka zawdzięcza wiedzę o tym, skąd pochodzi, co przeżyła i dokąd zmierza"". Okazuje się, że takie bodźce jak wychowanie, miłość, pożywienie, głód, stres, zatrucia, nikotyna, hormony, przeżycia w łonie matki, terapie psychologiczne, niecodzienne obciążenia, trauma, tortury, klimat czy sport mogą zmienić biochemię komórki, nie naruszając kodu genetycznego. Co więcej, komórki gromadzą rozmaite informacje molekularno-biologiczne, które nie znajdują się w genotypie, a jednak podczas podziału komórkowego są wraz z materiałem genetycznym przekazywane do komórek potomnych. A zatem pytanie, jakie cechy odziedziczyliśmy po przodkach, a jakie uzyskaliśmy poprzez wychowanie, kulturę i interakcje w naszym otoczeniu, przestaje już być w tej formie aktualne. Teoria ewolucji musi być w istotnych fragmentach napisana na nowo. Spork relacjonuje ustalenia nauki, z których wynika, że wbrew temu, czego nauczał Darwin, epigenetycznie zgromadzone wpływy z otoczenia są jednak dziedziczne. Epigenetyka to nowa gałąź genetyki i biomedycyny, która już niedługo odmieni nasze życie, ponieważ dzięki niej odkryliśmy, jaką władzę nad naszym genotypem daje nam drugi kod.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
