Od zarania dziejów, kiedy małe grupy społeczne łączyły się w większe wspólnoty, podstawową ich komórką był związek mężczyzny z kobietą, a każda z tych osób miała odmienne zadania - odpowiednio do swoich umiejętności i możliwości fizycznych. Na prehistorycznych rysunkach naskalnych można zobaczyć mężczyzn polujących na żyjące wówczas zwierzęta oraz kobiety zajmujące się pracami domowymi. Odnaleziono także liczne figurki z tych zamierzchłych czasów, przedstawiające kobiety o obfitych kształtach, które miały podkreślać ich macierzyńską rolę - przekazywanie życia. Z biegiem czasu role społeczne właściwe każdej płci umacniały się, co można odczytać z licznych starożytnych dokumentów piśmienniczych oraz malowideł. Trzy najważniejsze kultury, które legły u podstaw cywilizacji europejskiej, tzn. cywilizacje mezopotamskie, starożytny Egipt oraz kultura izraelska, dają dokładny oraz przejrzysty obraz życia rodzinnego i małżeńskiego, a także pozwalają na odczytanie istoty praw właściwych dla każdego tego kręgu kulturowego. I właśnie na ich podstawie, a także zachowanych dokumentów gospodarczych, sądowych można odtworzyć ówczesne życie rodzinne. Autor podkreśla, że od zarania dziejów każde społeczeństwo opierało się właśnie na małżeństwie i rodzinie. Całość dysertacji zamyka indeks nazw osobowych i rzeczowy.
Antoni Mironowicz: Biblioteka monasteru supraskiego do połowy XVI wieku
Maciej Grabski: Petersburski tygodnik "Kraj" wobec rewolucji 1905-1907 na terenie Azerbejdżanu
Mateusz Przybysz: Obraz Białorusinów i Ukraińców w polskich podręcznikacj szkolnych w latach 1945-1989
Ewelina Iwańska: Jaka Rosja? Próba zdefiniowania Rosji na podstawie twórczości Mariusza Wilka
Krakowski dziennik „Czas", ukazujący się od 1848 r., w znaczący sposób kreował opinię wyższych warstw społeczeństwa polskiego w Galicji. Na łamach czasopisma - określanego jako konserwatywne - bardzo często podejmowano tematykę bułgarską. Zainteresowanie kwestiami bułgarskimi wzrosło po wybuchu I wojny światowej, a od początku 1915 r. zagadnienia te stale gościły na łamach gazety. Wiadomości podawano regularnie i w sposób profesjonalny - świadczyły o tym publikacje, w których dementowano wcześniej zamieszczone nieprawdziwe lub niesprawdzone informacje. I właśnie ten materiał źródłowy stał się podstawą tej niezwykle ciekawej dwuczęściowej monografii. Autorzy konfrontują go z m.in. opublikowanymi archiwaliami, pracami o charakterze pamiętnikarskim oraz obszerną literaturą przedmiotu. W części pierwszej prezentują historię krakowskiego czasopisma i zakres zainteresowania publicystów tematyką bułgarską w okresie bezpośrednio poprzedzającym przystąpienie Bułgarii do I wojny światowej, omawiają wysiłki dyplomatyczne wielkich mocarstw na rzecz pozyskania Bułgarii do współpracy w latach 1914-1915, a także opisują działania wojenne w Serbii (1915) oraz w Rumunii (1916). W części drugiej przedstawiają zagadnienia poświęcone zmaganiom armii bułgarskiej obejmujące działania na froncie salonickim (1916), wojnę pozycyjną w Macedonii (1917), a także schyłkowy okres konfliktu zakończony wycofaniem się Bułgarii z I wojny światowej. Zaprezentowany w pracy obraz działań bułgarskich sił zbrojnych ukazują na tle najważniejszych wydarzeń na innych frontach - zachodnim, wschodnim, włoskim i tureckim, dzięki czemu podkreślają ich ścisły związek z wydarzeniami rozgrywającymi się na Półwyspie Bałkańskim. Autorzy, dokonując dogłębnej i krytycznej analizy materiałów prasowych, dochodzą do wniosku, że przedstawiony na łamach gazety obraz rzeczywistości jest zgodny z ustaleniami historyków zarówno w warstwie faktograficznej, jak i w sferze komentarzy i ocen.
W każdej części monografii znalazły się indeksy osób i nazw geograficznych oraz spisy wszystkich występujących w pracy nazw miejscowości, które uległy zmianie w okresie międzywojennym i po zakończeniu II wojny światowej. Wartość monografii podnoszą także unikalne fotografie oraz mapy, dzięki którym można śledzić przebieg opisywanych wydarzeń.
Tom "Święte miejsca w literaturze" stanowi rozległy przegląd problematyki sacrum pojmowanego jako atrybut związany z konkretnym miejscem, przypisywany mu przez zbiorowość lub jednostkę, w wymiarze zbiorowym lub jednostkowym, czasem - lecz przecież nie zawsze - o charakterze religijnym. Udział specjalistów zajmujących się głównie literaturą i kulturą różnych epok sprawił, że pojęcie sacrum ukazuje się w poszczególnych artykułach w różnorodnej postaci, dotyczy tak epok dawniejszych, jak i współczesności, kreacji literackich i zachowanych na kartach pamiętników osobistych wspomnień, miejsc związanych z kultem religijnym i różnych postaci "świeckiego sacrum".
Z recenzji prof. dr. hab. Jacka Lyszczyny
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
