Pod koniec listopada z naszej grupy jeńców wybrano piętnaście osób i wysłano do dużego majątku do pracy. Tu warunki są paskudne. Do zamieszkania mamy ciemne pomieszczenie, które kiedyś było chlewem. Wewnątrz zabudowania, wzdłuż ścian są prycze zbite z żerdzi, z siatką ogrodzeniową. Na nich leżą sienniki i po dwa koce. Pośrodku stoi piecyk żelazny, stoły i ławki z nieheblowanych desek. Obok naszego chlewika-sypialni jest podobne pomieszczenie, gdzie jest parownik i kran z wodą. To wszystko służy nam za umywalnię, łaźnię i pralnię. W szczycie o dwa metry od budynku jest drewniana ubikacja z podstawionym pod otworem sporym blaszanym kotłem, który po napełnieniu wynosimy opróżniać na polu. W odległości około trzech metrów od budynku biegnie ogrodzenie z drutu kolczastego. Codziennie wieczorem starszy wachman zamyka nas na kłódkę w tym chlewie. Rano otwiera ogrodzenie i chlewik i głośnym rykiem – Aufsteken – budzi nas ze snu, a po przeliczeniu rozpoczyna się normalny dzień ciężkiej pracy. Mycie i śniadanie, po śniadaniu zbiórka na dziedzińcu, podział na grupy i w asyście wachmanów wymarsz do pracy.
Sam majątek znajduje się w zachodniej części wioski i składa się z dwóch dużych stodół, obory, dwóch budynków dla służby dworskiej i kilku pomniejszych budynków. Za zabudowaniami jest odgrodzony niewielki park z dobrze utrzymanymi alejkami, które prowadzą do niskiego dworku. Ów dworek niewiele się różni od dworków często spotykanych u nas w Polsce. Właścicielem majątku jest pruski junkier, którego jeszcze nie widziałem. Ma syna w szkole oficerskiej. Ziemi do obrobienia jest sporo, około trzech tysięcy mórg ziemi ornej, blisko dwa tysiące mórg łąk, kawałek lasu z leśniczówką i trochę polnych nieużytków obsadzonych wikliną, którą gdy nadejdzie zima, będziemy wycinać. Nie wspomniałem jeszcze, że przed nami przyjechało dwudziestu dwóch jeńców, przeważnie Ślązaków, którzy są ze sobą bardzo zżyci i stanowią odrębną grupę. Będę już kończył tę rozmowę, ponieważ jutro czeka ciężka praca i trzeba koniecznie zasnąć, a ja nie mogę spać i usypiam nad ranem.
Kilka rozmów z Bogiem
Rozmowa 1
Dzieci moje
glina
najwdzięczniejszy materiał do rzeźbienia
tylko czy rzeźbiarz odpowiedni????
Panie
dałeś mi tę glinę
daj mi teraz mądrość i natchnienie
daj moc i siłę
i dopomóż by powstały z niej dzieła sztuki
dzieła Tobie podobne
i Tobie posłuszne
nie głuche – lecz słyszące Ciebie
w tupocie nóżek jeża
w szumie wiatru
w kroplach deszczu
w trzepocie skrzydeł ptaka
w ciszy
nie ślepe – lecz widzące Ciebie
w malinie i w róży
w płatku śniegu
w tęczy
w tańcu siostry
w liście brata
we mnie i w sobie nareszcie.
To książka na pewno nie dla ortodoksów religijnych, nie dla wyznawców PiS-u czy „religii smoleńskiej”, dla których będzie solidnym policzkiem, ani też dla osób mówiących, że „aborcja jest OK”. Nie dla wojujących feministek ani zacietrzewionych osób ze środowisk LGTB. Nie dla kiboli, nazioli i podobnych oszołomów.
Dla kogo zatem? Dla wszystkich, którzy chcą przewietrzyć umysł, a także zastanowić się, bo z pozoru łatwa, lekka i przyjemna fabuła, ubarwiona jeszcze humoreskami, fraszkami, świetnymi erotykami czy genialną interpretacją mitu o Inannie, w miarę rozkręcania się podejmuje coraz trudniejsze
tematy, zmusza do refleksji, ukazując kolejne warstwy treściowe. A końcowe Nokturny, śmiem twierdzić, nie mają swojego odpowiednika we współczesnej literaturze polskiej…
Mieczysław Stolarczyk
Dzięki przyjaźni z Autorem miałem możliwość patrzeć, jak „Gra” powstaje we wszystkich swoich wymiarach. Jak, dramatycznie dojrzewając w czasie, zmienia się z internetowych erotycznych gierek i pogrywek na poziomie nowicjuszy, przeciwników z zasady, w team, w poważny związek. Życie czy fikcja? Nieistotne…
Wartka historia, baczna obserwacja otaczającego świata, zwłaszcza polityki, posunięta do granic absurdu krytyka obozu władzy wskazująca „prawdziwych sprawców zamachu smoleńskiego” to nieodłączne i najwartościowsze treści „Gry”.
Andrzej Zaremba
Całość, po raz pierwszy, przeczytałam na prośbę Autora, z którym znamy się od wielu lat na tyle dobrze, że miał czelność wykorzystać tę znajomość w treści, osadzając mnie w roli zaprzyjaźnionej lekarki.
Początek nawet mnie wkurzał, banały – pomyślałam, ale szybko przyszło zainteresowanie. Drugi raz przeczytałam z czystej przyjemności, starając się śledzić tropy porozsiewane przez Autora. Dopiero jednak trzecie czytanie, bez pośpiechu, z dogłębnym zrozumieniem liryków, ze wsłuchaniem się w muzykę podawaną niekiedy w odnośnikach, pozwoliło mi uświadomić
sobie głębokie relacje łączące bohaterów, dostrzec też niebywałe piękno i autentyzm tej opowieści.
Teresa, ginekolog i wierna czytelniczka
Skąd taki pomysł na wiersze?
Poniekąd z wyrośnięcia
z sielankowego pejzażu
towarzyszącego całej mojej młodości.
W wierszach da się wyczuć związanie
z urokliwym miejscem,
jakim jest Dolny Śląsk.
A że zbyt blado to na co dzień postrzegamy,
postanowiłam to dowartościować i docenić.
Dobrze posługującym się literacką wersją
wydarzeń dedykuję tę książkę.
To, że jesteśmy częścią natury, jak i reakcji odwrotnej,
nawet bardziej pozytywnej, wymaga od nas faktu
usprawnionej kontemplacji nad biorytmem.
Gdy niszczymy zamiast odbudowywać więzi z przyrodą,
tracimy szansę na odpowiedź pod postacią uzupełnienia pustki co do natury.
To droga nie bez powrotu, okryta tajemnicą.
Naturalne jest modne i coraz częściej powracamy do tego w szumnym związku.
Warto spróbować i się popisać.
On był z Plejad… Ona była Ziemianką… Na tle historii boskiej miłości Kornelii i Kordiana rysuje się ogólne przesłanie do człowieka jako istoty kochającej i kochanej. Książka przedstawia historię bohaterki, która przeżyła śmierć fizyczną w świadomości oraz jej działania w drugim życiu, wyjaśniające sens życia i prawdę o człowieku i naszej cywilizacji. Prezentowane w tle historie naświetlają spojrzenie na codzienne ludzkie sprawy z perspektywy autentycznej radości i otwartego serca. Jednocześnie ukazują drogę do wyzwolenia ducha – do Boga.
To książka o właściwościach uzdrawiających ducha i ciało. Każdy, kto ją czyta, znajduje się w energii miłości płynącej z otwartego serca. Samo wzięcie jej do ręki w trudnej chwili powoduje pozbycie się negatywnych emocji. Czytanie sprawia, że człowiek dostraja się do częstotliwości źródła Boskiego spokoju i potrafi zrozumieć każdą sytuację, która mu się w życiu przydarzy.
„Złote myśli” to głębokie i pełne refleksji utwory podzielone na cztery akty. „Krzyk w otchłań” jest rozliczeniem z przeszłością, która odcisnęła się zbyt głębokim piętnem na ludzkiej osobowości. Skutki tego widać w „Kulturze człowieczeństwa”, gdzie autor analizuje i ocenia to, jak radzimy sobie w kontaktach z drugim człowiekiem. Obraz ten nie jawi się zbyt optymistycznie. Wobec czego jedynym ratunkiem dla utrudzonej i poranionej emocjonalnie duszy może być codzienność i to, co nas otacza – zdaje się sugerować autor w „Świecie zewnętrznym”. W ostatnim akcie zatytułowanym „Miłość uczuciem niedoskonałym” poznajemy rozterki miłosne „ja” lirycznego. Czyżby to sam autor odkrywał przed nami zakamarki swego serca…?
W pierwszym świecie atak elfów przerywa długo oczekiwaną koronację. Młodzi i niedoświadczeni bohaterowie powołują do życia rebelię przeciw nadciągającej tyranii. Gabriel postanawia szukać sojuszy nie tylko w swoim świecie, lecz także w ojczyźnie aniołów. Wraz z nowymi wydarzeniami pradawne moce oraz rasy budzą się ze snu zapomnienia. Jedno jest pewne – wielka wojna nie oszczędzi nikogo.
Czy wybraniec zdoła sprostać oczekiwaniom i wyzwaniom postawionym na jego drodze? Im dłużej trwają zmagania, tym bardziej jego serce ginie w ciemności.
Tymczasem wielkiej wojnie będą przypatrywać się sami bogowie...
"Spowiedź z grzechu śmierci" to książka opowiadająca historię młodej kobiety chorej na guza mózgu. Z odrobiną fikcji literackiej śledzimy jej los począwszy od utraty dziecka przez drobne kryzysy wiary w miłość do drugiej osoby i wreszcie upragniony ślub. Jak długo błąd w dokumentacji lekarskiej może zostać niewykryty? Co może zrobić zakochany mężczyzna, który traci swoją kobietę?
Katarzyna Polanowska – absolwentka Politechniki Wrocławskiej, od najmłodszych lat mól książkowy. Po zrealizowaniu największych w jej życiu aspiracji – jako żona i matka – postanawia spełnić swoje pozostałe marzenia i wydać książkę napisaną w wieku trzynastu lat.
Wyjątkowy poradnik dentystyczny dla pacjentów, jak nie stracić swoich zębów i odwiedzać dentystę z przyjemnością — WESOŁE opowiadania oparte na faktach! Dowiedz się, co może zrobić dla Ciebie nowoczesna stomatologia i jak dobrze zainwestować swoje pieniądze!
„Jeśli pasję udaje się połączyć z wykonywanym zawodem, powstaje wirtuozeria, którą w tej książce autorzy podają niczym gaz rozweselający; działa i dostarcza dużo rozrywki”.
Tomasz Schmidt, prowadzący program TVN Ostre cięcie
„[...] wizyta w gabinecie stomatologicznym to nic strasznego. Czuje się więc to, że książkę napisali ludzie wielkiego serca oddanego w swojej profesji innym ludziom. Wielkie podziękowanie i szacunek i od dziś bardziej dbam o zęby!”
Zdzisław Dąbczyński,
przedsiębiorca, założyciel firmy Wimed, autor książki "Inspiracje i drogowskazy. Jak rozsądnie przemierzać drogi i bezdroża życia"
„Uśmiałam się do łez, oczywiście widząc w wielu zabawnych historiach siebie. Wierzę, że dzięki tej książce podniosą się standardy i wiedza lekarzy dentystów oraz świadomość nas, pacjentów. Gorąco polecam! Lektura obowiązkowa”.
Joanna Kostrzewska, Prezes Plazanet – RevitaLash®, Mama Mio® Polska
„Cenny nowy Polak ze starym rosyjskim Sercem – tym sprzed rewolucji październikowej”.
Elżbieta Jaworowicz
„To zaskakujące, jaka przeszłość może kryć się za twórcą przeboju Jej czarne oczy. Ta książka dobrze ją ujmuje. Polecam”.
Radek Liszewski, zespół Weekend
„(…) mys´l o spotkaniu z dre?czycielem przyprawiała go o ge?sia? skórke?. Podczas przemierzania zasp wydarzyło sie? cos´ niespodziewanego. Chłopiec poczuł uderzenie. Zrobiło sie? ciemno. Duz˙o czasu zaje?ło dziecku us´wiadomienie sobie sytuacji, w której sie? włas´nie znalazło. Temperatura sie?gała trzydziestu szes´ciu stopni poniz˙ej zera, ale jeszcze nie zapadł zmrok. Wokół nikogo i cisza”.
Tomasz Łabanowski, urodzony 28.05.1991 roku w Sejnach, małym miasteczku w północno-wschodniej części Polski. Studiował na Uniwersytecie im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Obronione prace naukowe: „Muzyka filmowa Krzysztofa Komedy”, „Ivan Komarenko – monografia artystyczna”. Uzyskany stopień akademicki: magister. Kulturoznawca o specjalizacjach: zarządzanie kulturą i muzyka w kulturze. muzyk, gitarzysta powiązany z wieloma artystami (współpraca z Ivanem Komarenko od 2012 roku) oraz producent muzyczny. Współzałożyciel zespołu No Logo.
Kto pierwszy, Amerykanie czy Koreańczycy z Północy, odnajdzie „serce ptaka”, tajemniczą technologię sprzed siedemdziesięciu dwóch lat?
Co odkryli niemieccy naukowcy i dlaczego Adolf Hitler nigdy nie posiadł „cudownej broni”?
Jakie tajemnice kryją się jeszcze w podziemiach na Dolnym Śląsku?
Czy teorie spiskowe mówią prawdę na temat obecności nazistowskiej bazy na Antarktydzie?
Na te oraz inne pytania odpowiedzi szukajcie na stronach powieści Krawędź otchłani, debiutanckiej książki Paula Martina z pogranicza gatunków sensacji i political fiction.
Interesująca podbudowa faktograficzna oraz wartka, trzymająca w napięciu akcja powieści rozgrywającej się na kilku planach czasowych w wielu miejscach na świecie i jej zaskakujące zakończenie dostarczą czytelnikowi czegoś więcej niż tylko wakacyjnej lektury.
"Szczypta szczęścia, garść popiołu" to historia trzech postaci opisana w trzech oddzielnych wątkach i opleciona wątkami pobocznymi, tworząc całość w jedną dynamiczną i ciekawą opowieść. Postaci Strażnika, uczestnika eksperymentu, z którego konsekwencjami teraz przychodzi mu walczyć. Postaci Kanclerza, człowieka bardzo inteligentnego oraz równie bezwzględnego, posiadającego wielką władzę, a także ambicje, które przez liczne intrygi próbuje wprowadzić w życie. Postaci wodza jednego z licznych klanów ogrów, szykującego się aktualnie do wojny ze światem ludzi.
Udział w tej przygodzie daje czytelnikowi poczucie przeczytania jednej historii widzianej z trzech różnych perspektyw.
Wszystkie opisane w tej powieści wydarzenia są oparte na faktach, zmieniono tylko niektóre imiona...
Stefan, zanim stał się taksówkarzem, miał inne zajęcia. Szło mu czasem dobrze, czasem źle – jak to w życiu. Od kiedy jednak został właścicielem ogrodu działkowego, jego codzienne życie taksówkarza nabiera innego wymiaru. W tym też czasie poznaje kilku nowych kumpli. W rezultacie z Jerzykiem, Edkiem, Ziutkiem, a także Wieśkiem, Stachem i Kazikiem tworzą zgraną paczkę. To grono, choć nie zawsze w komplecie, spotyka się w różnych okolicznościach, nie stroniąc od imprezowania i małego co nieco. Przy okazji smakują też otaczającą ich przyrodę i omawiają wydarzenia, które im się przytrafiają. I tak wśród przyjemności dla ciała oraz ducha płynie im życie, mijają lata...
Niezwykłość w codzienności – o tym jest ta książka.
Joanna Stromska
Tancerka, choreografka i trenerka tańca sportowego.
Właścicielka artystycznego atelier STROMSKA FASHION, gdzie w latach 1994–2013 zaprojektowała i stworzyła ponad 500 unikatowych kreacji.
Z zamiłowania maluje, fotografuje i… gra w golfa.
To niezwykły pamiętnik pisany językiem poezji. Autorka wraca do miejsc, w których spędzała dzieciństwo. Zwierzyniec – magiczne miasto-ogród – jest kanwą do opisu ludzi i przyrody. Jak w obrazach Chełmońskiego – świetnie uchwycona atmosfera i przedstawione detale. Można czytać ten tomik, w duszy odtwarzać swoją opowieść i pogodnie akceptować życie i przemijanie.
Maciej Blada (1990 r.) – tyszanin. Absolwent lingwistyki stosowanej z wiodącym językiem rosyjskim na Uniwersytecie Warszawskim. W 2017 r. zadebiutował powieścią obyczajową „Klub 70”, a także zainicjował akcję medialno-społeczną „Senior na ściance”. Jest założycielem stowarzyszenia „Warto Inaczej” mającego na celu integrację międzypokoleniową. Pasjonuje się tenisem, grą na fortepianie, kinem i kulinariami.
– Mam pewien plan i czuję, że jesteś osobą, która pomoże mi go urzeczywistnić.
– Czy ten sekret ma związek z „Przyjaźnią”? – spytał asekuracyjnie.
– Może… Widzę po twoich słowach i zachowaniu, że nie udajesz, jesteś sobą. Imponuje mi to. Dlatego zrób to, o co cię poproszę, a nie pożałujesz. Zobaczysz. – Oczy kobiety zaświeciły jak gwiazdy.
– W jaką grę chcesz mnie wciągnąć? – Powoli tracił cierpliwość.
– Uczciwą. I wartą świeczki.
"Mit chorób nieuleczalnych i wielki biznes" to pasjonująca lektura, która w stylu właściwym powieściom kryminalny: - odkrywa przed czytelnikiem świat skorumpowanych polityków i urzędników, którzy globalnym korporacjom farmaceutycznym stworzyli korzystne otoczenie prawne, dzięki któremu mogą one działać w sposób typowy dla mafii – tyle że całkiem legalnie. Na mocy tak spreparowanego prawa całe narody, m.in. naród polski, są okradane, bo za pomocą tzw. systemów opieki medycznej pieniądze pochodzące z kieszeni podatników zamiast służyć zdrowiu publicznemu, zasilają kieszenie tych korporacji. Im więcej przewlekle chorych, tym bardziej puchną budżety systemów opieki zdrowotnej, a więc tym większe są zyski korporacyjne. Zapotrzebowanie na nowych klientów (chorych), a więc większe zyski, zaspokajają powiązane kapitałowo korporacje agro-chemiczne i spożywcze. One to za pomocą toksycznego, przemysłowego rolnictwa i toksycznej żywności sprawiają, że choroby przewlekłe rozprzestrzeniają się w sposób epidemiczny; - ukazuje techniki dezinformacji, które powodują, że ten zbrodniczy system dla przeciętnego człowieka pozostaje właściwie niezauważony, tak jak filmowy Matrix. Korporacje korumpują w tym celu prominentnych naukowców, lekarzy, dziennikarzy, a nawet sędziów; - ujawnia nazwy korporacji i nazwiska osób uwikłanych w tę mafijną działalność przez ostatnie sto lat. Książka nie jest jednak powieścią science fiction ani zbiorem teorii spiskowych, ale poważnym dokumentem, opartym wyłącznie na solidnie udokumentowanych faktach i rzetelnych badaniach naukowych. Źródła są skrupulatnie podane, a więc możliwe do weryfikacji. Mimo naukowych korzeni książka jest napisana przystępnym dla każdego językiem. Książka zawiera też rozdział, który umożliwia krok po kroku pokonanie chorób uważanych za nieuleczalne i skuteczną profilaktykę.
Adam Borowiecki
urodzony 1968.09.15, Zawiercie.
Zamieszkały Łazy, województwo śląskie.
Wielokrotny zdobywca nagród literackich,
między innymi NIKE.
Po dłuższej nieobecności w świecie literackim wraca ponownie, aby swymi tekstami sprawiać radość miłośnikom wierszy pisanych prozą. Ciesząc tym samym serca i umysły wyobrażeń swoich czytelników.
Główna idea książki to połączenie energii męskiej i żeńskiej, czyli jin-jang. Jest to publikacja zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn, motywująca do bycia sobą w stu procentach, inspirująca ludzi we wszechświecie do siły, motywacji i odwagi bycia sobą, pokazywania swojego talentu, a nade wszystko dążenia do aktywacji w pełni swojego potencjału, czasem ukrytego, który każdy z nas ma.
Książka jest przepełniona miłością do boskości, ogółu stworzenia. Wskazuje, jak odnaleźć miłość do siebie samego, by móc dzielić się nią z innymi. Największym odkryciem cywilizacyjnym ludzkości jest myśl. Za pomocą myśli, która zawsze się zmaterializuje, stwarzamy obfitość życia.
Książka jest napisana w duchu spokoju. Przykłady w niej zamieszczone pokazują, jak za sprawą intuicji wyjść z uzależnienia, osiągnąć głęboki spokój wewnętrzny i stać się sobą, nikogo nie kopiując. Duży nacisk kładzie na wartości i postępowanie w zgodzie z nimi, takie jak praca z pasją, zdrowie, duchowość. Fundament, na którego kanwie jest napisana, to wiara, że naprawdę można mieć czyste i jednocześnie zdrowe myśli, postępować według wartości i norm sprzyjających człowiekowi. Książka uczy wybaczać, co jest nieodzownym elementem w stawaniu się człowiekiem. Na co szczególnie chcę zwrócić uwagę, to fakt, że pokazuje, jak radzić sobie z porażkami, które uczą. Najbardziej.
Perły rzucone przed damy to zbiór 15 opowiadań. Opisywane zdarzenia są autentyczne, chociaż niektóre sytuacje wydają się absurdalne. Autorka na wstępie dzieli się nabytą wiedzą. Pisze o prawach i obowiązkach opiekunki i jej pracy. Porusza też temat demencji.Czy ta wiedza pomaga jej w praktyce? Czy łatwo wprowadzić ją w życie? Czy jest to w ogóle możliwe? Pomimo trudnej tematyki książka wciąga czytelnika już od pierwszych stron. Momentami jest zabawna. Pokazuje, jak można sobie radzić (lub nie radzić) w przedziwnych sytuacjach. Polecana szczególnie tym, którzy stawiają pierwsze kroki w opiece nad osobami starszymi. Doświadczone opiekunki zapewne odnajdą się w niejednej historii. Większość osób niezwiązana z tematem natomiast szeroko otworzy usta ze zdziwienia, bo przecież to nie mogło się zdarzyć. A jednak!Barbara Bereżańska urodziła się w 1978 roku w Środzie Śląskiej. W 1997 roku świeżo upieczona maturzystka opuszcza Prywatne Liceum Sióstr Niepokalanek w Wałbrzychu i wyjeżdża za granicę. Dostaje się na studia na HTWS Zittau/Grlitz (Hochschule fr Technik, Wirtschaft und Sozialwesen). Po dwóch latach przerywa naukę. Przez ponad 10 lat poznaje smaki życia, przewijając się przez greckie, włoskie i niemieckie restauracje na terenie Niemiec. W końcu próbuje swoich sił jako opiekunka osób starszych. By móc podzielić się tym, co ją spotyka, oraz doświadczeniem i wiedzą, zakłada blog Perły rzucone przed damy. Duże zainteresowanie czytelników jest dla niej ogromną niespodzianką. Postanawia napisać książkę pod takim samym tytułem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
