Publikacja zawiera materiały z konferencji poświęconej życiu i twórczości Władysława Strzemińskiego
Publikacja zawiera materiały z konferencji poświęconej życiu i twórczości Władysława Strzemińskiego, zorganizowanej przez Muzeum Sztuki w Łodzi z okazji setnej rocznicy urodzin artysty, która odbyła się w dniach 26 - 27 listopada 1993 roku w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi.
Książka zawiera między innymi teksty: Fizjologia oka A. Turowskiego, Czas i przestrzeń w malarstwie unizmu i współczesnych mu kierunków W. Kemp-Welcha, Jeszcze o danych przyrodzonych i nadprzyrodzonych malarstwa, czyli rzecz o ciele artysty M. Tchorka
Publikacja jest pokłosiem wystawy pod tym samym tytułem, oraz konferencji pod tytułem Jak myśli ciało? Cielesno-ruchowe praktyki doby modenizmu"". Autorzy tekstów zawartych w tomie stawiają pytania o cielesne i ruchowe doświadczenie nowoczesności w kontekście praktyk artystycznych i społecznych.Publikacja jest pokłosiem wystawy pod tym samym tytułem, która odbyła się w Muzeum Sztuki w Łodzi na przełomie 2016 i 2017 roku oraz konferencji pod tytułem Jak myśli ciało? Cielesno-ruchowe praktyki doby modernizmu (3-4 grudnia 2016), współorganizowanej przez prof. Małgorzatę Leyko z Instytutu Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego.Publikację otwiera esej wizualny dokumentujący wystawę (której scenografię opracowała Karolina Fandrejewska) i performanse, które odbyły się w jej ramach, a także przewodnik opisujący artystyczne (czy szerzej: kulturowe), społeczne i polityczne wątki, których dotykała wystawa. Kolejne teksty tomu ukazują globalną (prof. Susan Manning) i lokalną (Hanna Raszewska) trajektorię rozwoju tańca modern, zagadnienia percepcji i recepcji tańca w kontekście praktyk scenicznych Republiki Weimarskiej (dr Kate Elswit), kinestetyczny wymiar relacji nauk przyrodniczych i technologii w początkach XX wieku (prof. Inge Baxmann), cielesne aspekty myślenia, wyznaczające nowe ścieżki rozważań o historii kobiet (prof. Felicia McCarren), społeczne funkcje rytmu w tanecznych praktykach i teoriach modernizmu (dr hab. Wojciech Klimczyk), taniec jako pracę w kontekście politycznym i filozoficznym (prof. Mark Franko), relacje praktyk tańca modern i wczesnych faz ruchów feministycznych (Julia Hoczyk). Tom zamykają teksty dopełniające kluczowe wątki wystawy: tłumaczenie artykułu prof. Nell Andrew, która na przykładzie twórczości Akarovej (belgijskiej tancerki i choreografki) opisuje relacje sztuk wizualnych, tańca, teatru, architektury i muzyki, a także tekst Małgorzaty Jędrzejczyk o relacjach przestrzeni i ruchu ciała w twórczości rzeźbiarskiej i teoretycznej Katarzyny Kobro.Wystawa, konferencja, a także niniejsza książka stawiają pytania o cielesne i ruchowe doświadczenie nowoczesności w kontekście praktyk artystycznych i społecznych. Oddając książkę w Państwa ręce, mam nadzieję na ożywienie dyskusji na temat kinestetycznych uwarunkowań modernistycznego projektu, a także wpisanie praktyk tanecznych i choreograficznych w szerszy horyzont rozważań na temat sztuki nowoczesnej.
Książka ukazuje najróżniejsze sfery działań włoskiego futurysty, jednego z najważniejszych artystów międzynarodowej awangardy, malarza, rzeźbiarza, scenotechnika, architekta, grafika.Katalog prezentuje Prampoliniego jako prawdziwie wszechstronnego artystę, człowieka teatru, w którego świadomości i działalności w jakiejkolwiek ze sztuk pojawia się w tle cała sztuka.Poszczególne teksty przygotowane do ogłoszenia wyszły spod pióra wytrawnych autorów, poruszających się swobodnie w zakresie wybranej problematyki, niekiedy są to autorzy szeroko znani w świecie, by wymienić tylko bodaj najsławniejszych, jak Gnter Berghaus, Maria Elena Versari, Giovanni Lista czy David Rifkind, który pisze o Prampolinim jako architekcie. [] Wedle mojego zdania nie zabrakło ani jednego naprawdę ważnego problemu wyznaczonego przez tytuł wystawy i katalogu.Z recenzji prof. dr. hab. Lecha SokołaChoć książka ukazuje różne sfery działań artystyczno-architektonicznych Prampoliniego, to autorzy koncentrują się przede wszystkim na zagadnieniach związanych z oddziaływaniem futuryzmu na teatr jego estetykę, (sceno)technikę i kształtowanie przestrzeni. Drugim istotnym znaczeniem recenzowanej książki jest szerokie ukazanie wpływu, jaki na polski teatr wywarł za sprawą Prampoliniego włoski futuryzm. To, co dotychczas wydawało się w naszym teatrze międzywojnia zjawiskiem marginalnym i incydentalnym, zostało ukazane jako silna formacja awangardowa, w zdecydowany sposób kształtująca awangardowe myślenie o technice i przestrzeni scenicznej. Dopełnieniem tomu są dwa publikowane po raz pierwszy w języku polskim teksty Enrico Prampoliniego oraz wspomnienia Jalu Kurka i Jana Brzękowskiego ze spotkań z artystą. Nieocenionym uzupełnieniem książki są bogate materiały ikonograficzne, z których zdecydowana większość jest publikowana [w Polsce] po raz pierwszy.Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Leyko
Angielskojęzyczna wersja przewodnika po stałej ekspozycji muzealnej.Publikacja będąca swego rodzaju elementarzem przewodnikiem po stałej ekspozycji muzealnej. Hasła przedmiotowe, uporządkowane alfabetycznie, opisują zarówno prace znajdujące się w kolekcji Muzeum, jak i pozwalają czytelnikowi osadzić je w kontekście sztuki współczesnej oraz historii samego Muzeum. Ograniczone do minimum informacji biogramy artystów kierują uwagę odbiorcy ku dziełu i jego interpretacji. Ilustrowany zdjęciami tekst, przejrzysta struktura oraz poręczny format publikacji sprawiają, że może ona służyć także jako przewodnik po kolekcji.
Pierwsza wydana w Polsce tego typu publikacja całkowicie poświęcona improwizacji. Jedna z nielicznych skoncentrowanych na zagadnieniach tańca współczesnego.Przyjdźcie, pokażemy Wam, co robimy. O improwizacji tańca to pierwsza wydana w Polsce publikacja całkowicie poświęcona improwizacji i jedna z nielicznych koncentrujących się na zagadnieniach tańca współczesnego. Antologia dwudziestu pięciu tekstów (po raz pierwszy tłumaczonych na język polski lub opracowanych na potrzeby publikacji) jest próbą ukazania tematu w sposób wielowymiarowy, poprzez uwzględnienie kontekstu filozoficznego, kulturowego i społecznego.W książce znajdują się teksty Simone Forti, Nancy Stark Smith, wykorzystane w solowej improwizacji teksty Yvonne Rainer. Steve Paxton i Sally Banes opisują działania Grand Union, którą traktują jako studium przypadku do zbadania zjawiska improwizacji grupowej. Susan Leigh Foster omawia zagadnienie społecznego-kulturowego kontekstu improwizacji tanecznej w Stanach Zjednoczonych. W książce uwzględnione zostały także teksty filozoficzne, które naświetlają fundamentalne aspekty improwizacji, takie jak uprzestrzennienie ciała, rozumianego nie jako narzędzie umysłu, ale jako ciało myślące (Jean-Luc Nancy) czy niepewność wpisaną w etyczną przestrzeń otwartości, w której decyzja pojawia się jako proces, a nie jako zgodność i stałość (Michael Anker). Uznanie intymnego charakteru za jedną z najważniejszych wartość sztuki XXI wieku postuluje Brian Holmes w Manifeście afektywistycznym. Alain Badiou traktuje Taniec jako metaforę myślenia, podkreślając tym samym uwalniający wymiar tego ostatniego. Gilles Deleuze w tekście Co to jest akt twórczy? omawia istotę tworzenia jako zdolności do uosabiania, performowania i transponowania aktów oporu wobec zastanej rzeczywistości. Peggy Phelan w Ontologii performansu odkrywa w ulotności tej sztuki jej zdolność do sprzeciwiania się reprodukcji reprezentacji. Powyższe rozważania uzupełniają teksty polskich autorów, omawiając takie problemy jak: percepcja i odczuwanie improwizacji (Gabriela Karolczak), trud próby i wypróbowywania (Juliusz Grzybowski), fenomenologiczny podmiot (Zofia Maria Cielątkowska).
Katalog prezentujący kolekcję Łódzkiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, zawierającą prace wyróżniających się twórców z całego kraju ze szczególnym uwzględnieniem łódzkiego środowiska artystycznego.Łódzkie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych powołano we wrześniu 2004 roku. Projekt stworzenia kolekcji został zainicjowany w ramach Narodowego Programu Kultury Znaki Czasu, finansowanego z dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz przez prywatnych sponsorów. W skład Komisji Zakupów weszli krytycy i historycy sztuki: Dorota Jarecka, Dorota Monkiewicz, Maria Morzuch, Grzegorz Musiał, Paweł Sosnowski, a w 2007 roku Jarosław Suchan. W 2008 roku Towarzystwo podpisało z Muzeum Sztuki w Łodzi umowę o współpracy, przenosząc jednocześnie do jego gmachu swoją siedzibę.W grudniu 2013 roku Łódzkie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych przekazało Muzeum Sztuki prace zebrane w latach 2004-2013.Zbiory Zachęty obejmują prace wyróżniających się twórców z całego kraju ze szczególnym uwzględnieniem łódzkiego środowiska artystycznego. Obecnie liczą prawie siedemdziesiąt pozycji. Zgromadzone prace reprezentują sztukę progresywną, często odwołującą się do współczesnych problemów, operującą rozmaitymi mediami. Niektóre poruszają temat awangardowego dziedzictwa na przykład video art i dokumentacje akcji artystycznych: Unik Cezarego Bodzianowskiego, Wszystko już było Grupy Azorro, Rzeczy Igora Krenza czy Awangarda bzy maluje Przemysława Kwieka. Wiele prac dotyczy sytuacji jednostki w systemie mechanizmów władzy i kulturowych konstrukcji m.in.: Grupa Sędzia Główny, Elżbieta Jabłońska, Katarzyna Kozyra, Zofia Kulik, Natalia Lach-Lachowicz, Zbigniew Libera, Joanna Rajkowska, Jadwiga Sawicka, Alicja Żebrowska. W kolekcji znalazły się także prace odwołujące się do łódzkiej tradycji artystycznej oraz bezpośrednio do kolekcji Muzeum, m.in.: Śniadanie w muzeum Łodzi Kaliskiej, Światło ze wschodu Artura Chrzanowskiego. Nie zabrakło też realizacji autorstwa łódzkich przedstawicieli sztuki wideo: Agnieszki Chojnackiej, Konrada Kuzyszyna, Anny Orlikowskiej, Wiktora Polaka. W zbiorach znajdują się także prace wielu innych widocznych na polskiej scenie artystycznych osobowości, takich jak: Krzysztof Bednarski, Bogna Burska, Tomasz Ciecierski, Stanisław Drożdż, Grupa Tworzywo, Wojciech Leder, Robert Maciejuk, Magdalena Moskwa, Jacek Niegoda, Robert Kuśmirowski, Dominik Lejman, Karol Radziszewski, Leszek Paul, Józef Robakowski, Jan Simon, Paweł Susid, Grzegorz Sztwiertnia, Ryszard Waśko, Ewa Zarzycka i Alicja Żebrowska.W pierwszej części publikacji znajdziemy teksty opisujące proces kształtowania się kolekcji Łódzkiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Pozostała część katalogu jest prezentacją twórczości poszczególnych artystów.
Publikacja jest zbiorem esejów o kolekcjach i ich twórcach a także tekstów relacjonujących historię dzieł zgromadzonych w Muzeum Pałacu Herbsta.Symbol statusu, inwestycja, pasja czy nałóg czym dla kolekcjonera są jego zbiory? Według Waltera Benjamina kolekcjonowanie jest szczególnym rodzajem doświadczenia - utopijnym, sentymentalnym i bardzo intymnym. Czy w takim razie kolekcjoner może być typem bohatera romantycznego?Sztuka Nie-dawna to zbiór różnorodnych esejów o kolekcjach, ich twórcach i roli w społeczeństwie. Znajdziemy w nim między innymi opowieść o tym, jak zbiory krakowskiego rodu Bartoszewiczów pozostały w Łodzi i refleksję o kolekcjonerskich pasjach łódzkiej burżuazji czy sztukę traktowano jak narzędzie szybkiej nobilitacji, czy jednak inwestowano w nią z bardziej intrygujących powodów? Jest też analiza procesu przekształcania się kolekcji prywatnych w dobro narodowe. Wreszcie teksty relacjonujące zawiłe losy obrazów z łódzkich zbiorów Muzeum Pałacu Herbsta.
Dwa wzory opraw wysyłane losowo.Zawarte tu eseje przybliżają wyjątkową kolekcję Czartoryskich, a także dzieje najstarszego polskiego muzeum.Książka towarzysząca wystawie o tym samym tytule prezentowanej w Muzeum Pałac Herbsta. Wyjątkową kolekcję Czartoryskich, a także dzieje najstarszego polskiego muzeum, w swych esejach przybliżają: Jan Jakub Dreścik, Janusz Wałek, Dorota Dec, Tomasz Kusion i Dorota Gorzelany.Interesujące odniesienia do historii zbiorów Muzeum Książąt Czartoryskich oraz poszczególnych eksponatów czytelnicy odnajdą również w przedrukach m.in. fragmentów katalogu Domu Gotyckiego. Całość wzbogacona została materiałem ilustracyjnym, który stanowi doskonałe preludium do zwiedzania ekspozycji.
Wydanie albumowe pozwalające zapoznać się z najciekawszymi malarskimi dziełami sztuki dawnej znajdującymi się w zbiorach Muzeum Pałacu Herbsta. Publikacja daje także możliwość poznania historii zbioru. Autorzy koncentrują się na wybranych faktach istotnych dla powstania i rozwoju kolekcji. Zaprezentowane zostały tu dzieła XV-XIX - wiecznego malarstwa europejskiego a także twórczość wybitnych polskich artystów tworzących u progu XIX w i na początku XX stulecia.
Obszerne opracowanie historii Galerii Wschodniej, jednej z najdłużej działających w Polsce niezależnych autorskich przestrzeni sztuki.Książka ""Galeria Wschodnia. Dokumenty 1984-2017 / Documents 1984-2017"" stanowi monumentalne opracowanie historii jednej z najdłużej działających w Polsce autorskich przestrzeni sztuki. Galeria Wschodnia to ważny przykład samoorganizacji artystów oraz ośrodek, którego historia jest symptomatyczna dla przemian w ruchu galerii niezależnych. To węzłowe miejsce na mapie polskiej sztuki ujawnia również jak wiele odcieni może mieć pojęcie niezależności.Galeria Wschodnia powstała w 1984 roku z inicjatywy miedzy innymi Jerzego Grzegorskiego i Adama Klimczaka, którzy przejęli mieszkanie przy ulicy Wschodniej 29 od Trupy Arlekina i Pantalona, prowadzonej przez Jarosława Orłowskiego, Piotra Bikonta i Wojciecha Czajkowskiego. Miejsce, gdzie pierwotnie przecinały się różne formy twórczości, a na porządku dziennym były próby teatralne, sesje free jazzowe i działalność polityczna, stało się od połowy lat osiemdziesiątych ważnym punktem dla sztuki niezależnej. Galeria i jej twórcy byli również zaangażowani w ważne inicjatywy artystyczne odbywające się w Łodzi, takie jak kolejne Konstrukcje w Procesie czy Muzeum Artystów. Wiodącymi w ramach jej programu formami artystycznymi były instalacje i performanse, co wyraźnie wskazuje na strategię poszerzenia autonomii artysty. Galerie autorskie w końcu zakładano właśnie po to, aby całą władzę nad warunkami prezentacji sztuki oddać jej twórcom.Główną cześć książki stanowi detaliczne studium autorstwa Tomasza Załuskiego skupione na działalności galerii na szerokim planie sytuacji innych, pokrewnych ośrodków i organizacji. Można w niej również znaleźć zestaw archiwalnych tekstów związanych ze Wschodnią, które napisali: Jerzy Busza, Jolanta Ciesielska, Maciej Cholewiński, Adam Klimczak, Maria Morzuch i Józef Robakowski. Treść uzupełniają materiały związane z jubileuszową wystawą galerii, która odbyła się w Muzeum Sztuki w 2014 roku oraz kalendarium i obszerne archiwum fotograficzne, które daje wyobrażenie o różnorodności form artystycznych, które gościły na Wschodniej.Wydawcą książki jest Galeria Wschodnia / Fundacja In Search Of..., a współwydawcą Muzeum Sztuki w Łodzi. Publikacja została dofinansowana przez Urząd Miasta Łodzi w ramach Programu Wydawniczego.
Mirosław Bałka (ur. 1958 w Warszawie) jest jednym z najważniejszych artystów swojego pokolenia. Katalog Mirosław Bałka: Nerw. Konstrukcja dokumentuje wystawę pod tym samym tytułem - pierwszy tak obszerny, przekrojowy pokaz jego dzieł. Pokazano na niej prace powstałe na przestrzeni ponad trzech dekad, od szkolnych rysunków, poprzez rzeźby z różnych okresów twórczości, po współczesne realizacje stworzone specjalnie do historycznych wnętrz Muzeum Sztuki w Łodzi. Wiele z nich prezentowanych było publiczności po raz pierwszy. Publikacja zawiera teksty Marty Dziewańskiej, Zbigniewa Mikołejki, Allegry Pesenti i Kasi Redzisz. Autorzy analizują prace zebrane na wystawie, wyznaczając dla twórczości Bałki nowe konteksty interpretacyjne. Ich esejom towarzyszy fotograficzna dokumentacja wystawy.
Dokładnie przed wiekiem, jesienią 1917 roku, miały miejsce dwa wydarzenia o ogromnym znaczeniu dla rozwoju awangardowej myśli w Polsce i w Holandii. W październiku tego roku w holenderskiej Lejdzie światło dziennie ujrzał pierwszy numer pisma De Stijl, swoistej platformy, która w rozwoju tzw. Nowej Sztuki odegrała rolę niebywale ważną. Ledwie miesiąc później, w oddalonym o ponad tysiąc kilometrów Krakowie otwarto I Wystawę Ekspresjonistów Polskich, dziś uznawaną za symboliczny zaczątek awangardy polskiej. Wówczas wydarzenia te nie miały ze sobą zbyt wiele wspólnego, niemniej ów zbieg okoliczności nabiera wyjątkowego znaczenia w obliczu wzajemnych kontaktów oraz wpływów, jakie z czasem narodziły się pomiędzy polskimi i holenderskimi awangardowymi ugrupowaniami i ich przedstawicielami. (Fragment tekstu dr. Michała Wenderskiego)Niniejsza książka jest pierwszą tak szeroko analizującą związki polskiego designu awangardowego i twórczości De Stijl. Znajdują się w niej obszerne eseje prof. Marka Wieczorka, dr. Michała Wenderskiego i dr. Szymona Piotra Kubiaka, dotyczące wpływu grupy De Stijl na design europejski, a zwłaszcza na awangardę i projektowanie w Polsce. Eseje uzupełnione są przedrukami wybranych tekstów źródłowych. Część katalogowa zawiera materiał archiwalny, odzwierciedla kształt wystawy o tym samym tytule, a zarazem jest przeglądem najbardziej istotnych przykładów twórczości holenderskiego i polskiego środowiska.
Książka będąca również dokumentacją wystawy jest efektem długotrwałych badań postrzegających sztukę jako jeden ze środków wyrażania rytmu.Muzeum Rytmu to projekt, w wyniku którego powstała wyjątkowa teoretyczno-abstrakcyjna instytucja. Rytm stał się w niej narzędziem badania fundamentów nowoczesności oraz zmysłowej struktury czasu w doświadczaniu codzienności. Wykraczając poza progi muzeum sztuki, projekt zestawiał sztukę współczesną i nowoczesną z badaniami etnograficznymi, kinem, muzyką i instrumentarium naukowym, aby wprawić w rezonans aparat krytyczny i umożliwić przeprowadzenie ćwiczeń z analizy rytmu.Niniejsza książka oraz dokumentowana przez nią wystawa są efektem długotrwałych badań, które postrzegają sztukę jako jeden ze środków realizowania ideologii rytmu. Na ekspozycji pokazane były przedmioty, filmy i dokumenty związane z historią rozwoju sposobów mierzenia czasu, narzędziami do monitorowania pracy, choreografią i muzyką, które od wieków pozwalają człowiekowi doświadczać coraz bardziej złożonych rytmów.Książka zawiera dokumentację wystawy oraz eseje i teksty, których autorami są: Lawrence Abu Hamdan, Erick Beltrn, Robert Brain, Francisco Camacho Herrera, Natasha Ginwala, Robert Horvitz, Ken Jacobs, Elisabeth Lebovici, Ernst Mach, Angela Melitopoulos, Daniel Muzyczuk, Nana Oforiatta-Ayim, Jean Painlev, Forrestine Paulay, Kathleen Rivera, Simon Schaffer, Georg Simmel, Wadada Leo Smith, Stephen Willats i Jason Young.
Publikacja porusza problematykę relacji sztuki awangardowej i instytucji państwa ukazując ją w szerokiej perspektywie czasowej od lat międzywojennych po czas transformacji ustrojowej w 1989 roku i szerokiej perspektywie geograficznej - Polska i kontekst krajów sąsiednich: Niemiec, Litwy, Czechosłowacji i Węgier.Zaletą wystawy i publikacji jest samo podniesienie problematyki relacji awangardy i instytucji państwa, ukazanych w szerokiej perspektywie czasowej (od lat międzywojennych po czas transformacji ustrojowej 1989) oraz geograficznej (Polska i kontekst krajów sąsiednich Niemiec, Litwy, Czechosłowacji, Węgier), dla przedstawienia którego pozyskano pochodzących z tamtych krajów autorów (Wiktor Liutkus, Pavlna Morganov, Viktoria Popovics). Jest to problem nadal bardzo słabo zbadany, podlegający wielu stereotypowym sądom, podległy wobec politycznych poglądów i emocji. [] [Publikacja] wnosi wiele nowych ustaleń, punktów widzenia i interpretacji do obrazu relacji sztuki awangardowej i instytucji państwa. Bardzo ważną zaletą jest przełamanie badawczego polonocentryzmu, a także wejście na pola leżące poza zainteresowaniem historii sztuki (np. artyści ludowi, zarobki artystów).Fragment recenzji prof. dr hab. Marii Poprzęckiej
Dogłębne opracowanie tematu zależności między doświadczeniem I wojny światowej a sztuką nowoczesną. Zebrane tu eseje podejmują zagadnienie odniesień do wojny w sztuce i stosunku artystów do wojny w szerszej perspektywie.I wojna światowa, określana już w okresie międzywojennym mianem Wielkiej Wojny to pierwszy konflikt zbrojny, który ogarnął większość terytorium Europy, a jego skutki odczuwalne były daleko poza tym kontynentem. Stała się wydarzeniem przełomowym w historii świata: wyznaczyła koniec belle poque, a jej długofalowym rezultatem były trwałe do dziś widoczne globalne zmiany polityczne, społeczne i kulturowe. Miała ona, jak uważano, stanowić granicę pomiędzy XIX-wiecznym romantyzmem i epoką swoistej niewinności a pozbawionym iluzji i wyalienowanym światem wieku XX. Wielka Wojna ujawniła, jakie mogą być konsekwencje nowoczesności i potwierdziła charakter zachodzących wówczas zmian kulturowych oraz kierunek poszukiwań przedwojennej awangardy.Wystawa prezentowana w Muzeum Sztuki i książka, którą oddajemy w ręce czytelników, pokazują obecną w sztuce nowoczesnej pamięć I wojny światowej. Pamięć, która nie wszędzie miała ten sam charakter. W twórczości wielu artystów wojna odegrała kluczową rolę, zarówno poprzez swą totalność, jak i rozpędzenie machiny nowoczesnościb nie tylko w jej aspektach politycznych, ale i technologicznych, kulturowych oraz społecznych. I wojna światowa zmieniła bowiem wszystko i w sposób najradykalniejszy z możliwych zrywała z dotychczasową historią.Niniejsza publikacja jest pierwszym w Polsce szerokim opracowaniem tematu zależności między doświadczeniem Wielkiej Wojny a sztuką nowoczesną. Zebrane w niej eseje podejmują zagadnienie odniesień do wojny w sztuce i stosunku artystów do wojny w szerszej perspektywie.
Książka interpretuje zmiennokształtność poprzez postać Siergieja Eisensteina podążając za tropami zawartymi w jego tekstach, filmach i rysunkach jak i również szczegółach jego biografii. Znajdziemy tu eseje uznanych badaczy twórczości Eisensteina jak i również bogaty materiał wizualny dokumentujący poświęconą mu wystawę.Potraktowanie Eisensteina jako metody oznacza odwołanie do jego teorii i praktyki przy jednoczesnym usytuowaniu jej w kontekście biografii artysty. Dopiero w ten sposób możliwe było pokazanie, jak dyskurs ten wyłania się z konkretnego doświadczenia i dotyka tematów istotnych także dla sztuki współczesnej.Sam artysta wskazuje takie rozwiązanie, używając w Metodzie skrótu M, który oznacza zamiennie zarówno metodę, jak i mmoires (wspomnienia).Esejom Aleksandry Jach oraz Eleny Vogman i Iana Christiego, badaczy twórczości Eisensteina, które złożyły się na publikację, towarzyszy dokumentacja wystawy Zmiennokształtność: Eisenstein jako metoda, prezentowanej w Muzeum Sztuki w Łodzi.W książce znajdują się także reprodukcje rysunków Eisensteina pochodzących z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi, nowojorskiej galerii Alexander Gray, moskiewskiego Archiwum Literatury i Sztuki oraz kolekcji Rodnianskich.
Publikacja poświęcona twórczości Marka Chlandy zawiera teksty analizujące poszczególne idee oraz wątki obecne zarówno w jego pracach składających się na wystawę ""Studium posłuszeństwa"" jak i innych realizacjach artysty powstających od lat 70-tych do dziś.Marek Chlanda nigdy nie należał do artystów tworzących jednoznacznie polityczne czy krytyczne prace. Nie angażował się również w polityczne ruchy. Jego zdystansowana i pełna ironii perspektywa wobec otaczającej go rzeczywistości, zarówno społeczno-politycznej jak i tej dotyczącej świata sztuki, nie pozostawała jednak bez wpływu na poszczególne realizacje. Ta osobność nastręcza także problemy z klasyfikacją realizacji Chlandy wedle tradycyjnych gatunków. Rysunki, rzeźby, obiekty prace Marka Chlandy wymykają się tym jednoznacznym kategoriom.Wystawa Marka Chlandy, artysty, którego twórczość na różne sposoby wiąże się z historią Muzeum Sztuki w Łodzi, a także łączy elementy historyczne ze współczesnymi. Podąża za artystą i jego procesami badawczymi. Bada pozostawione przez niego mapy, szkicowniki, zapisy ruchu, ślady gestów. Otwiera się na sensualne i intuicyjne skojarzenia. Poszukuje śladów strategii choreograficznych w obrębie odmiennych rodzin prac. Odwołuje się do narzędzi montażu w miejsce myślenia o kompozycji przestrzeni i chronologii.Na niniejszą publikację, poza wstępem o wystawie autorstwa Anny Saciuk-Gąsowskiej oraz niepublikowanym wywiadem z artystą z 1985 roku, składają się testy Piotra Graczyka, Katarzyny Słobody i Magdaleny Kownackiej, analizujące poszczególne idee oraz wątki obecne zarówno w Studium posłuszeństwa, jak i innych realizacjach Marka Chlandy powstających od lat 70. do dziś.Katarzyna Słoboda w swoim eseju przywołuje pracę Dzień dobry/ Buenos Dias, której premiera miała miejsce w rezydencji Księży Młyn oddziale Muzeum Sztuki w Łodzi 20 kwietnia 1995 roku. Zwraca uwagę na otwarty na przypadek, sensualny charakter prac Chlandy związany z poszukiwaniem twórczych rozwiązań na styku rożnych gatunków sztuki. Sztuki wizualne są dla niego dziedziną pokrewną muzyce, w której wirtuozerię osiąga się poprzez ciągłe powtarzanie, wewnętrzną dyscyplinę i bezustannie wykonywanie ćwiczenia. Celem tych praktyk nie jest jednak wirtuozeria warsztatowa ani doskonałość stylu, lecz wrażliwość na rytmy i tonacje rzeczywistości oraz wzajemne powiązania między abstrakcyjnymi pojęciami kulturowymi, powidokami pamięci.Osią tekstu Piotra Gralczyka Studium posłuszeństwa. Sztuka badawcza jest prywatny charakter twórczości Marka Chlandy oraz figura pracowni artysty jako swoistej kawerny pustej przestrzeni, sztucznego i relatywnie odseparowanego od świata środowiska zewnętrznego. Istnienie kawerny jest według autora warunkiem koniecznym twórczości i badawczego aspektu sztuki.Tekst Magdaleny Kownackiej poświęcony jest z kolei powstającym od początku lat 80. miejscom rysunkowym, realizowanymi przez Chlandę w drodze, często w przypadkowych lokacjach: pustostanach, prywatnych mieszkaniach. Wykorzystywał w nich zastaną strukturę architektoniczną, tworząc wielowarstwowe i wielowymiarowe zespoły prac wpisanych w tę przestrzeń w sposób nierozłączny tak dalece, że dzieła ulegały destrukcji wraz z destrukcją przestrzeni.
Nowe, poszerzone wydanie. Artysta definiuje świadome widzenie, ukazuje jak kształtowało się ludzkie postrzeganie świata na przestrzeni wieków pod wpływem różnorodnych czynników kulturowych i cywilizacyjnych.Co warunkuje sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość? Dlaczego starożytni Grecy ujmowali świat inaczej niż dwudziestowieczni artyści awangardowi? I co to jest realizm? Te kluczowe dla estetyki zagadnienia omawia w swojej Teorii widzenia Władysław Strzemiński. Wydane po raz pierwszy w 1958 i wznowione przez Muzeum Sztuki w Łodzi w br. dzieło to zbiór wykładów z historii sztuki wygłoszonych przez artystę, zanim został zwolniony przez władze PRL z Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych z powodu nieprzestrzegania kanonów socrealizmu.Edycja, która dokładnie po 60. latach od momentu pierwszego upublicznienia (na wspólnej wystawie Kobro i Strzemińskiego w Łodzi) ukazała się pod redakcją naukową prof. Iwony Luby nakładem Muzeum Sztuki w Łodzi, jest pierwszym krytycznym opracowaniem jednej z najważniejszych prac teoretycznych w historii polskiego modernizmu. Po raz pierwszy uzupełniona została o tekst Widzenie impresjonistów oraz kolorowe reprodukcje. Jak zaznacza autorka wstępu redaktorskiego prof. Iwona Luba, nowe opracowanie służy umiejscowieniu Teorii widzenia w historii sztuki i teorii sztuki XX wieku oraz zaprezentowaniu jej w szerokim kontekście kulturowym i historycznym.W Teorii widzenia Strzemiński podsumował teoretycznie swą działalność artystyczną i refleksję estetyczną. Jego teoria wychodzi z założenia, że nasz obraz świata nieustannie ewoluuje, sposoby, w jaki na niego patrzymy, zmieniają się i narastają, a decydujący wpływ mają na to warunki zewnętrzne: doświadczenie historyczne, podłoże kulturowe i społeczne. W procesie widzenia nie to jest ważne, co mechanicznie chwyta oko, lecz to, co człowiek uświadamia sobie ze swego widzenia twierdzi najważniejszy polski artysta awangardowy. Dzięki analizie bodźców wzrokowych, ich uogólnieniu i sprawdzeniu powstaje bowiem świadomość wzrokowa, rozwój widzenia zaś odbywa się na dwóch płaszczyznach wskutek biologicznej ewolucji oraz zmian w sposobie postrzegania rzeczywistości przez człowieka. I właśnie dlatego w każdej epoce pojawiają się właściwe jej i odmienne od epok poprzednich postrzeganie rzeczywistości i praktyka artystyczna.Teoria widzenia to owoc długoletniej refleksji Strzemińskiego i niezwykłe świadectwo teoretycznej świadomości artysty, który na trwałe wpłynął na rozwój sztuk plastycznych. To dzieło, które uczy patrzeć na zmiany artystycznej percepcji w czasie, wyjaśnia zależności między ewolucją społeczeństwa a zmianami zachodzącymi w sztuce. Jak podkreśla prof. Iwona Luba, Teoria widzenia definiuje świadome widzenie oraz ukazuje jego przemiany pod wpływem różnorodnych czynników kulturowych i cywilizacyjnych, wskazując równocześnie na wzajemność oddziaływania.
Publikacja poświęcona fotografii miasta, ukazującej je jako przestrzeń obcą i groźną a zarazem tajemniczą Miasto nie moje to fotograficzna opowieść o mieście brutalnym, obcym i groźnym, a zarazem niemożliwym i ulotnym, tajemniczym i romantycznym. Tytuł odnosi się do dwóch spojrzeń. Miasto jest nie moje, bo wizja miasta, jego tajemniczość i odrealnienie powodują, że jest ono odległe od tego, co z doświadczenia o nim wiemy oraz co widzimy w reklamach i przewodnikach. Z drugiej zaś strony, miasto jest nie moje, bo część reporterska ukazuje to, czego, na co dzień nie chcemy widzieć, obrazy miejskich przestrzeni niewygodnych, niechcianych, brudnych. Więc miasto czyje? Publikacja prezentuje wizję miasta jako skomplikowanego żywego organizmu mającego szczególną władzę nad jego mieszkańcami. Punktem wyjścia do tych rozważań są fotografie ukazujące kilka polskich miast. Każda z nich opowie własną historię, czasem dramatyczną i przejmującą, to znów smutną i pełną lęków, melancholijną lub nawet nostalgiczną. Publikacja towarzyszyła wystawie poświęconej fotografii miasta "Miasto nie moje", która miała miejsce w Muzeum Sztuki w Łodzi w 2006 roku.
Publikacja poświęcona fotografii miasta, ukazującej je jako przestrzeń obcą i groźną a zarazem tajemniczą Miasto nie moje to fotograficzna opowieść o mieście brutalnym, obcym i groźnym, a zarazem niemożliwym i ulotnym, tajemniczym i romantycznym. Tytuł odnosi się do dwóch spojrzeń. Miasto jest nie moje, bo wizja miasta, jego tajemniczość i odrealnienie powodują, że jest ono odległe od tego, co z doświadczenia o nim wiemy oraz co widzimy w reklamach i przewodnikach. Z drugiej zaś strony, miasto jest nie moje, bo część reporterska ukazuje to, czego, na co dzień nie chcemy widzieć, obrazy miejskich przestrzeni niewygodnych, niechcianych, brudnych. Więc miasto czyje? Publikacja prezentuje wizję miasta jako skomplikowanego żywego organizmu mającego szczególną władzę nad jego mieszkańcami. Punktem wyjścia do tych rozważań są fotografie ukazujące kilka polskich miast. Każda z nich opowie własną historię, czasem dramatyczną i przejmującą, to znów smutną i pełną lęków, melancholijną lub nawet nostalgiczną. Publikacja towarzyszyła wystawie poświęconej fotografii miasta "Miasto nie moje", która miała miejsce w Muzeum Sztuki w Łodzi w 2006 roku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
