Wiadomość to wybór najlepszych opowiadań Tove Jansson, którego dokonała sama Autorka. Tworzą one portret jednej z najbardziej twórczych artystek XX wieku.Książka (wydana po raz pierwszy w oryginale w 1997 roku) była pożegnaniem Tove z twórczością pisarską, ostatnią wiadomością wysłaną do czytelników.Opowiadanie to forma, której Tove Jansson najchętniej używała, a pisząc dla dorosłych, opanowała ją do perfekcji. Sławę przyniosły jej jednak głównie książki pisane dla dzieci, z kultowymi, tłumaczonymi na wiele języków, wielokrotnie wznawianymi opowieściami o Dolinie Muminków na czele. Tym razem widzimy inną Tove która tworzy przejmującą, doskonale skomponowaną prozę dla dorosłych.Prezentowane w tomie opowiadania, wybrane przez Tove Jansson do jej ostatniej książki, pochodzą ze zbiorów opublikowanych w ciągu dwudziestu lat (znalazły się tu między innymi stanowiące klasykę gatunku Wiewiórka i Dom dla lalek).Pięć utworów (w przekładzie Teresy Chłapowskiej), które znalazły się w Wiadomości, są znane polskiemu czytelnikowi z książki Podróż z małym bagażem. Pozostałe będą pierwszym spotkaniem z Tove Jansson, jakiej nie znamy.We wstępie do książki Philip Teir pisze: Szkoda mi ludzi, którzy znają Tove Jansson tylko jako autorkę Muminków. Oczywiście chronologicznie trolle pojawiły się przed książkami dla dorosłych. Ale jeśli nie czytało się jej powieści i opowiadań, to jakby nie znało się Tove Jansson. Naprawdę. Z drugiej strony jak miło pomyśleć, że ma się jeszcze tyle do odkrycia.Z Tove Jansson się nie wyrasta, wręcz przeciwnie: z czasem dorasta się do jej pisarstwa, o którym wciąż za mało wiemy do książek adresowanych do dojrzałych odbiorców.
Mroczna i nastrojowa powieść Davida Hewsona Domek dla lalek rozgrywa się w tempie zapierającym dech w piersiach. To pędzący w ciemną noc pociąg porwany przez szaleńca, napisał o niej Lindwood Barclay, autor bestsellerowych powieści Bez śladu i Za blisko domuTym razem rzecz dzieje si Amsterdamie, gdzie przed trzema laty w niewyjanionych okolicznociach zagina Anneliese, szesnastoletnia córka amsterdamskiego policjanta Pietera Vosa. Rozpaczliwe poszukiwania prowadzone przez ojca a zarazem detektywa nie day adnych rezultatów. Ostatecznie porzuci on prac w policji i zamieszka na zniszczonej odzi w Jordaanie, barwnej dzielnicy Amsterdamu.Zdruzgotany, regularnie wyprawia si do Rijksmuseum, gdzie godzinami wpatruje si w domek dla lalek w jaki tajemniczy sposób powizany ze spraw zniknicia jego córki.Wanie w Rijksmuseum pewnego dnia spotyka si z Laur Bakker, osobliw policjantk z niewielkiego prowincjonalnego miasta, która powiadamia go o zaginiciu córki wanego amsterdamskiego polityka. Okolicznoci zniknicia nastoletniej Kati Prins bardzo przypominaj spraw Anneliese.U boku intrygujcej, cho zarazem bardzo niezrcznej Laury Bakker Pieter Vos mimowolnie wraca do roli detektywa. Ma nadziej, e cudem znajdzie jakkolwiek wskazówk prowadzc do wyjanienia sprawy córki, o której zaginicie nieustannie si obwinia
Jest rok 1992. Sarajewo podczas oblężenia. Snajperzy sieją śmierć, a pewien wiolonczelista siedzi przy oknie i gra Adagio Albinoniego. Chwilę później na ulicy wybuch pocisku zabija dwadzieścia dwie osoby stojące w kolejce po chleb. Przez kolejne dni wiolonczelista gra oddając hołd zmarłym.W swojej powieści Steven Galloway opisuje historię z punktu widzenia trzech mieszkańców Sarajewa: Kenana, który usiłuje zdobyć wodę dla swoich bliskich, Dragana, który mocno przeżywa rozłąkę z synem i żoną, oraz kontrsnajperki o pseudonimie Strzała.Prawa do wydania ksiązki zakupiło 30 krajów, sprzedano także prawa do ekranizacji.Porywająca opowieść o oblężonym Sarajewie J.M. CoetzeeWspaniała, potężna powieść o ludziach, którzy zachowują lub odzyskują swoje człowieczeństwo w skrajnie trudnej sytuacji Yann Martel, autor Życia Pi.
W małym sklepiku Violet Turner każdy używany przedmiot ma swoją historię... Podobnie jak kobiety, których życie jest związane z tym sklepem. Violet uwielbia słuchać ich wspomnień związanych z przedmiotami, ale sama i samotna wciąż ucieka przed przeszłością. Dopiero wizja utraty sklepu uświadamia jej, jak ważni są w jej życiu inni ludzie i ich pomoc.
Meike ZiervogelMagdaprzeł. Anna Bańkowska Nikt wcześniej nie opisał w ten sposób zbrodniarki, o której historia mówi Medea III Rzeszy. Poznajcie kobietę, która choć chciała pozostać nietknięta, miała siedmioro dzieci. Poznajcie kobietę rozpuszczoną i zepsutą przez swoją matkę, która jednak uznała, że szkoła jej niczego nie nauczy i ma pracować w fabryce. Poznajcie kobietę, której najstarsza córka napisze, że nie obchodzi jej, co mówi matka. Matka nie zawsze ma rację. Wszystkie trzy kobiety to jedna osoba, Magda Goebbels. Kobieta, która bardziej niż ktokolwiek uosabia nazistowskiej żonę.W tej odważnej powieści biograficznej o Magdzie, żonie Josepha Goebbelsa, ministra propagandy w rządzie Adolfa Hitlera, Meike Ziervogel próbuje wyjaśnić, jaka kobieta jest w stanie zamordować własne dzieci. ,,Przekonujący i chwilami boleśnie surowy opis nazistowskiego kręgu władzy, a także sposobu, w jaki na intymnym, osobistym poziomie przemoc odradza się w kolejnych pokoleniach"".Frederick Taylor,,To prawdziwa literacka perełka, która łączy w sobie fakty i fikcję, przenikając przez ciemną materię chorych relacji matek z córkami na przestrzeni pokoleń. Autorka inteligentnie i z talentem kreśli subtelny portret kobiety, z której historia zrobiła potwora"".Lisa AppignanesiMeike Ziervogel jest założycielką i szefową Peirene Press, nagradzanego wydawnictwa z Wielkiej Brytanii. Wychowywała się północnych Niemczech. Studiowała arabistykę, później pracowała jako dziennikarka dla Agence-France Press i Reutersa. Jej debiut Magda spotkał się z gorącym przyjęciem czytelników i znalazł się w finale Guardian's Not the Booker prize, została także książką roku według ,,Observera"" i ,,Irish Timesa"". Meike mieszka w Londynie z mężem i dwójką dzieci.
David HewsonCmentarz tajemnicPrzeł. Dariusz ŻukowskiAutor serii kryminalnej Dochodzenie w kolejnej misternej odsłonie.Na starodawnym cmentarzu na wyspie San Michele ekshumowano ciało młodej dziewczyny i wyrwano jej z rąk jakiś przedmiot. Tak rozpoczyna się niezwykła historia.Młody naukowiec Daniel Forster znalazł pracę na lato - przyjeżdża do Wenecji, aby skatalogować bibliotekę kolekcjonera sztuki. Gdy pracodawca wysyła go, by od pewnego drobnego złodziejaszka kupił kradzione skrzypce, rozpoczyna się seria oszustw, intryg i morderstw. Daniel zostaje wciągnięty w orbitę wydarzeń związanych z policyjnym dochodzeniem, w którym przeplatają się wątki pięknej kobiety, tajemniczego weneckiego pałacu i zaginionego arcydzieła koncertowego z 1733 roku. Dwie rozdzielone wiekami, lecz przeplatające się historie o namiętności, zdradzie i niebezpieczeństwie przenoszą czytelnika między światem gęstej od intryg Wenecji ery Vivaldiego a brutalną rzeczywistością współczesnych detektywów. Od muzycznego geniuszu po morderczą chciwość - David Hewson nieubłaganie zwiększa napięcie, zmierzając do finałowej, oszałamiającej niespodzianki.Hewson jest obdarzony onieśmielającym talentem, [...] bez żadnego wysiłku mnoży kolejne sensacje.Jeffery DeaverDavid Hewson (ur. 1952) - bestsellerowy brytyjski pisarz znany na całym świecie z doskonale skonstruowanych powieści i znakomitych pomysłów fabularnych. W wieku siedemnastu lat porzucił naukę i zaczął pracę w lokalnej gazecie w północnej Anglii, później współpracował z ,,The Times"" czy ,,The Independent"". Zadebiutował w 1986 roku i od tego czasu opublikował kilkanaście książek. Jest autorem między innymi trzech powieści napisanych na podstawie duńskiego serialu The Killing - znanego w Polsce pod tytułem Dochodzenie.
Ten gotycki thriller zaczyna się od wyznania: dobrze zorientowany w teologii człowiek twierdzi, że jest wampirem. Barwnie opisuje, jak zabił księdza i młodego chłopca. Rzecz dzieje się w Barcelonie, w 1936 roku, na początku wojny domowej w Hiszpanii, w czasie gdy masowo ginęli księża i ludzie przyznający się do bliskości z religią, jak palono kościoły, a klasztory rabowali antyklerykalni anarchiści, nie zaś złe nieśmiertelne istoty. Podczas gdy detektyw Gregori Munoz bada morderstwa, siostry kapucynki stają się zakładniczkami w klasztorze, a wraz z nimi biskup Barcelony (rzekomo zamordowany) – a sędzia i lekarz sądowy tworzą własnego potwora. Pomimo licznych przejawów zdolności człowieka do czynienia zła, młoda nowicjuszka daje Munozie siłę, by sądzić, że da się je zwalczyć. Zaskakujące zakończenie ukazuje, że potwory ostatecznie nie muszą być tak złe jak ludzie i że życie jest w stanie pokonać zło. Intrygujący okres historyczny, bogata wielowarstwowa proza. Ta powieści stawia poważne pytania, ale zachowuje szybkie tempo kryminału. Sebastia Alzamora (ur. 1972) – poeta i prozaik. Jest laureatem wielu nagród literackich, w tym prestiżowej Josep Pla Award w 2005 roku. Zbrodnia krwi, jego najnowsza powieść, otrzymała 2011 nagrodę Sant Jordi. Mieszka na Majorce.
Kiedy Edith Piaf poznaje Theo Lamboukasa przyciąga ich siła kontrastów. On wywodzi się ze szczęśliwej, kochającej rodziny greckiego pochodzenia. Ona jest sierotą z ubogich przedmieść Paryża. Theo jest wysoki, przystojny, w pełni sił, zaś drobniutką, osłabioną Edith toczy od lat ciężka choroba wątroby. Wreszcie wiek: on ma dopiero dwadzieścia sześć lat i życie staje przed nim otworem. Ona jest o dwadzieścia lat starsza i doskonale wie, że powoli zbliża się do kresu. Łączy ich natomiast potrzeba bliskości i mimo pozornej pogody, mroczne spojrzenie na życie. Edith sporo przeżyła i straciła wielu bliskich. Theo właśnie wrócił z wojny w Algierii i nie opuszczają go ponure obrazy z pola walki. Kiedy młody mężczyzna pojawia się pewnej nocy w paryskim mieszkaniu pieśniarki, jeszcze nie wie, że spędzi przy bulwarze Lannes resztę swoich dni. Wkrótce wyprowadzi się z rodzinnego domu na prowincji i wbrew woli rodziny, rzuci posadę fryzjera w prestiżowym salonie Elizabeth Arden. Zacznie uczyć się śpiewu i przyjmie sceniczny pseudonim wymyślony przez Edith: Theo Sarapo. Rodzicom Theo będzie trudno pogodzić się z myślą o związku ich syna z dużo starszą kobietą, nawet jeśli jest nią Edith Piaf. Niebawem, ujęci jednak wdziękiem pieśniarki, uświęcą ich związek w cerkwi. Młodsza siostra Theo zamieszka wkrótce z młodą parą. Osiemnastoletnia Christie zacznie dzielić z państwem Sarapo ich artystyczną codzienność: próby, koncerty, wywiady, zagraniczne tournée. Ale nie tylko. Christie stanie się pośredniczką obydwojga, choć w zupełnie różnych okresach. Najpierw połączy ją nić przyjaźni z żoną swojego brata. Edith pomoże jej umiejętnie wkraczać w dorosłość, zaś Christie będzie pocieszać Edith w chwilach słabości. Wsparcie siostry okaże się nieocenione dla Theo, gdy Edith Piaf zacznie odpływać na drugi brzeg. Szpital, śpiączka, dieta, rekonwalescencja i kolejne nawroty choroby. Aż do pewnej październikowej nocy, gdy życie całkowicie straci swój sens.
Biografia jednego z najbardziej nowatorskich artystów XX wieku: niezrównanego, niezastąpionego Jima Hensona. Był marzycielem. Jego brodata twarz stała się rozpoznawalna na całym świecie. Któż nie zna Kermita, Berta i Erniego, panny Piggy czy Wielkiego Ptaka. Muppety - choć przyniosły mu sławę - były tylko częścią jego wyjątkowej historii. Korzystając z setek godzin wywiadów z rodziną, przyjaciółmi i bliskimi współpracownikami Hensona, jak również rodzinnych i firmowych archiwów, Brian Jay Jones zgłębia historię Ulicy Sezamkowej i Saturday Night Live oraz niemal dziesięcioletnich starań o wprowadzenie The Muppet Show do telewizji. Jones opowiada też o filmach: Ciemnym krysztale i Labiryncie oraz o pomysłach, które nie wypaliły (jak otwarcie dmuchanego psychodelicznego klubu nocnego). Poznajemy mistrza rzemiosła, który zrewolucjonizował lalkarstwo, błyskotliwego biznesmana, którego umiejętności nadały mu przydomek `nowego Walta Disneya` oraz kreatywnego szefa, którego lojalność przyniosła mu dozgonną wierność współpracowników. Zaglądamy do starannie chronionego prywatnego życia Hensona: religijnego wychowania w duchu chrześcijaństwa naukowego, miłości do szybkich samochodów i dzieł sztuki, a także słabości do kobiet. Tata Muppetów pozwala przyjrzeć się z bliska życiu człowieka legendy, którego geniusz przekraczał granice wieku, języka, geografii i kultur. Pracowałem z Jimem ponad trzydzieści lat. Był jednym z moich najbliższych przyjaciół. A jednak z tej książki dowiedziałem się o nim nowych rzeczy. Brian Jay Jones uchwycił wszystkie zalety, ale także wady, które czyniły Jima czarująco nieidealnym. Uchwycił ducha Jima Hensona. Frank Oz Brian Jay Jones jest nagradzanym biografem i wiceprezesem Międzynarodowej Organizacji Biografów. Jest też przedstawicielem `pokolenia Jima Hensona`: kiedy Ulica Sezamkowa zadebiutowała na ekranie w 1969 roku, miał dwa lata, a dziewięć, gdy w 1976 roku wystartował The Muppet Show. Jones pracował jako analityk ustaw i doradca w amerykańskim senacie, ale w 2008 roku zdecydował się porzucić politykę dla pisarstwa: wtedy ukazała się jego nagradzana biografia Washington Irving. Mieszka z żoną i córką w Damascus w stanie Maryland. Jego ulubionym Muppetem jest Rowlf (dzięki, że pytacie).
Powieść o wybitnym kompozytorze Dymitrze Szostakowiczu i dramatycznym oblężeniu Leningradu w czerwcu 1941 roku, gdy armia niemiecka starała się nalotami bombowymi i głodem skłonić mieszkańców miasta do poddania się. Większość kulturalnej elity miasta została ewakuowana, ale Dymitr Szostakowicz pozostał, by bronić miasta. Muzycy, którzy mają wykonać jego VII Symfonię, głodują, ale przez pięć przeraźliwie zimnych miesięcy uparty dyrygent Eliasberg stara się doprowadzić ich grę do perfekcji. Walka o wirtuozowskie wykonanie symfonii przeradza się w walkę o życie. Poruszająca powieść mieszkającej w Berlinie nowozelandzkiej pisarki, absolwentki Oksfordu, o niezłomności ludzkiego ducha i sile wybitnej muzyki. `Dyrygent` był najlepiej sprzedającą się powieścią w Nowej Zelandii w 2011 roku.
Debiut twórcy serialu Detektyw! Roy Cady radził sobie jak dotąd doskonale. Uzbrojony w metalową pałkę dwumetrowy brodacz, postrach niesolidnych dłużników w Nowym Orleanie, nie jest może zbyt lubiany, ale na pewno skuteczny. Do czasu. Wiadomość o toczącej go śmiertelnej chorobie i zdradziecka pułapka, w jaką wpada podczas zdawać by się mogło rutynowej roboty zmuszają go do zerwania z dotychczasowym życiem i podróży, w której przyjdzie mu się zmierzyć z duchami własnej przeszłości. Rozpoczyna się mordercza zabawa w kotka i myszkę, prowadząca przez najbardziej obskurne zakątki amerykańskiego południa, podejrzane speluny i zapuszczone motele, w których Cady oczekuje na spotkanie z tym, co nieuchronne. Czy uda mu się ocaleć? Czy ochroni dziewczynę, której życie do czasu spotkania z nim było jednym wielkim pasmem rozczarowań? Czy znajdzie w sobie dość sił, by pomimo choroby odkupić swoje dawne grzechy? Wybitny czarny kryminał scenarzysty i producenta jednego z najlepszych seriali ostatnich lat - Detektywa - z niezapomnianymi rolami Woody`ego Harrelsona i Matthew McConnaughy`ego, opowieść o honorze, zdradzie, odpowiedzialności i miłości kwitnącej w zakazanych miejscach. Opowieść o świecie stojącym w obliczu zagłady, która zburzy stary porządek, przynosząc nową, nieznaną bohaterom rzeczywistość. Nic Pizzolatto (ur. 1975) - scenarzysta, producent, powieściopisarza. Jego opowiadania zdobyły nominację do nagrody National Magazine Award, a debiutancki zbiór Beetween Here and Yellow Sea ogłoszono jednym z pięciu najciekawszych literackich debiutów przez `Poets &, Writers Magazine`. Galveston, jego pierwsza powieść, trafiła w 2010 roku na listę finalistów Discover Award oraz nagrody im. Edgara Allana Poe dla najlepszego debiutu, wyróżniono ją także Spur Award oraz nagrodą Akademii Francuskiej dla najlepszego zagranicznego debiutu - Prix de Premier Roman L`Etranger. Prawa do książki kupiły wydawnictwa z szesnastu krajów. Autor jest wykładowcą kilku amerykańskich uniwersytetów.
Wspomnienia i felietony Magdaleny Zawadzkiej, jednej z najlepszych polskich aktorek, napisane lekko i z humorem. Pod tą lekkością kryje się jednak wiele głębokich przemyśleń.
W wydanej wcześniej w 1999 roku książce Kij w mrowisko wspomnienia obejmowały tylko czas dzieciństwa, dojrzewania i młodości autorki. Tym razem Magdalena Zawadzka opowiada też o swych latach dojrzałych i o dorastaniu do dojrzałości (która przychodzi niepostrzeżenie), o traumatycznym czasie żałoby po śmierci męża Gustawa Holoubka (Świat bez Gustawa), o świecie bez rodziców (Mama autorki zmarła w 2014 roku). Pięknie też rozwija opowieść o Jaśku – swoim dorosłym już dziś synu – opatrując ją wieloma rodzinnymi anegdotami.
Osobną część książki stanowią Podróże, które są wielką pasją aktorki. A świat widziany jej oczami – fascynujący. Część trzecia to Felietony pisane w latach dziewięćdziesiątych (ale jest też współczesna niespodzianka!), jednak wciąż przejmująco aktualne. Jak bardzo nic się w Polsce nie zmienia (a jeśli tak – to na gorsze), świadczy nowy, napisany specjalnie do książki felieton z sierpnia 2014 roku, który dowcipnie i dosadnie pokazuje, co się dzieje z kulturą języka, kulturą polityczną i kulturą osobistą. Cięte diagnozy rzeczywistości zapadają w pamięć i pokazują mało znane oblicze aktorki, która mówi we wstępie: „Taka jestem i już to wprawdzie tytuł mojej książki, ale ja naprawdę taka jestem, a przynajmniej tak mi się wydaje. We wszystkim, co pisałam zarówno we wspomnieniach, jak i w felietonach, które wzajemnie się uzupełniają, starałam się być sobą, być szczera. Inaczej pisanie nie miałoby dla mnie żadnego sensu”.
Tę szczerą, wielobarwną opowieść ilustruje unikatowy materiał zdjęciowy z bogatego archiwum Autorki.
Opowieści o aktorkach, które rozpalały żądze Polaków – Kalinie Jędrusik, Barbarze Brylskiej, Katarzynie Figurze, Grażynie Szapołowskiej i Beacie Tyszkiewicz – ilustrują niezwykle ciekawe zdjęcia i dokumenty świetnie obrazujące epokę. „Ten wybór nie wyczerpuje zagadnienia – tłumaczy we wstępie autor książki Krzysztof Tomasik. – Początkowo wytypowałem dziesięć aktorek, ale szybko okazało się, że temat jest zbyt rozległy, a życiorysy pań zbyt fascynujące, by można je było zmieścić w jednym tomie. Potrzebna była selekcja, zrobiona przeze mnie arbitralnie, bo przecież możliwy byłby inny zestaw. Ten ostateczny jest chyba zrozumiały – Jędrusik, Tyszkiewicz, Brylska, Szapołowska i Figura to naprawdę ważne nazwiska, królowe ekranu przez kilkadziesiąt lat. Każda z nich wykreowała inny typ bohaterki, ale wszystkie stały się obiektami masowej wyobraźni, przede wszystkim odtwórczyniami ról kobiet skoncentrowanych na miłości i seksie.
Przy okazji omawiania ich historii chciałem opowiedzieć o funkcjonowaniu erotyki w PRL-u, zastanowić się nad istniejącym wówczas systemem gwiazd kina, ale też przyjrzeć się przemianie ustrojowej po 1989 roku i temu, jak wpłynęła na życie i karierę moich bohaterek.
(…) Dlaczego PRL? Powodów było wiele, ale zdecydował fakt, że to niesamowicie ciekawa, zamknięta już epoka, która wciąż nie została dobrze zbadana i opisana. Także w aspekcie filmowym, a przecież był to czas, gdy polskie kino miało kilka okresów niebywałego rozkwitu. Dziś też funkcjonuje w przestrzeni publicznej określenie seksbomba, niemniej przestało odnosić się do aktorek, bo kino nie kreuje już symboli seksu. Jeszcze w latach dziewięćdziesiątych mogło się wydawać, że pojawiły się następczynie bohaterek tej książki, ale z dużego ekranu zniknęły dość szybko”.
Ta książka to dla jednych (starszych) czytelników podróż do czasów młodości, do wspomnień… Dla młodszych zaś – niezwkły sposób na zapoznanie się z niezwykle ciekawym zjawiskiem przebijania się seksu na ekrany i dobrze napisaną częścią historii polskiego kina – w niezwykle atrakcyjnej formie.
Ta niezwykła książka to autorski szkic scenariusza filmu Koneser (noszącego w oryginale tytuł Najlepsza oferta), opatrzony komentarzem znakomitego polskiego reżysera Janusza Majewskiego, wzbogacony o znakomite zdjęcia z planu filmowego. To również bogactwo wiedzy o procesach powstawania filmu i o jego reżyserze.
„Zanim opowiem swoją historię – opowiada we wstępie Tornatore – najczęściej noszę ją
w sobie długo, nawet przez całe lata, i dopiero wtedy, kiedy sam siebie przekonam, że jest już dostatecznie solidnie zbudowana i uzyskała dobrą dramaturgię, gotów jestem opowiedzieć ją pierwszemu producentowi, który mnie zapyta, czy mam w głowie jakiś pomysł do zrealizowania.
Przy Najlepszej ofercie sprawa potoczyła się w jeszcze bardziej skomplikowany sposób. Film ma więc prawdziwie niecodzienne początki. W moich notatkach pojawiała się już w połowie lat osiemdziesiątych – w różnych projektach scenariuszowych i innego rodzaju zamysłach – postać dziewczyny bardzo w sobie zamkniętej, która na skutek wielu poważnych problemów psychicznych izolowała się w domu, bała się wychodzić na ulicę i przebywać między ludźmi. Tę postać podsunął mi pewien konkretny, znany z życia przypadek. Pociągał mnie pomysł, żeby taką postać wykorzystać: zajmowałem się nim co prawda sporadycznie, ale chętnie. Szkicowałem sobie osobowość tej dziewczyny, wydarzenia z jej życia, i próbowałem ułożyć z nich jakąś historię, w której ona wzięłaby udział. Chciałem wyobrazić sobie również inne postacie, które mogłyby mieć do czynienia z tą wymyśloną dziewczyną, ale nie umiałem wpaść na takie, które by mnie zadowoliły, a przede wszystkim nie znajdowałem żadnego zakończenia dla tak obmyślanej gmatwaniny. Dziewczyna przez wiele lat była więc nie tylko uwięziona we własnym domu, ale również w szufladzie mojego biurka.
I wreszcie pewnego dnia natknąłem się na inną postać, również zagubioną na tej czyśćcowej górze nagromadzonych notatek i również czekającą na wzięcie udziału w jakiejś odpowiedniej dla niej historii. Była to z kolei postać mężczyzny. Człowieka obracającego się w świecie sztuki i kolekcji antykwarycznych, w tych kręgach, które zawsze mnie pociągały. O takiej postaci też już od dłuższego czasu myślałem. Pamiętam chwilę, gdy zdecydowałem się zrobić z niego eksperta prowadzącego aukcje sztuki i gdy zacząłem przypisywać mu manię noszenia rękawiczek. Ale i w tym wypadku wydarzenia wymyślane w związku z tą postacią wciąż mnie nie zadowalały. Cała historia dość dobrze się rozwijała i nawet się rozpędzała, ale nie miałem dla niej takiego zakończenia, na jakie mógłbym się zgodzić.
Tina, zafascynowana fotografią spokojna nauczycielka, która pracuje w Sort, robi zdjęcie starej szkoły w Torenie tuż przed jej wyburzeniem. Jedno proste kliknięcie i gotowe. Strona po stronie czytelnik odkrywa konsekwencje tego pozornie trywialnego gestu, a przed jego wzrokiem rozciąga się szeroka panorama wspomnień i przekłamań o wydarzeniach, których bohaterami są falangiści i partyzanci, dranie i ludzie przyzwoici, a także ci zwyczajni, żyjący w trudnych, okrutnych czasach. W Pirenejach, w Pallars, regionie potraktowanym przez wojsko generała Franco z niespotykanym bestialstwem, ściera się moralna podłość frankizmu z bohaterstwem i tchórzostwem indywidualnym i grupowym tuż po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej. Na początku XXI wieku fakty jeszcze ciągle dopominają się o wirtuoza, który po tylu latach zdecyduje się poruszyć strunę Historii. Na szczęście jest Jaume Cabré.Jaume Cabré (Barcelona, 1947) jest autorem wielu powieści (w tym bestsellera Wyznaję), zbiorów opowiadań, scenariuszy filmowych i telewizyjnych oraz esejów literackich, a także dramatu. Stale współpracuje z dziennikiem ""Avui"", jest członkiem Institut d'Estudis Catalans (Katalońskiej Akademii Nauk). Jego utwory, wysoko oceniane przez czytelników i krytyków, były wielokrotnie nagradzane i tłumaczone na szereg języków.
Sarah Lund ma poprowadzić trudne śledztwo w sprawie szczątków znalezionych w kopenhaskim porcie, tymczasem nie może się już doczekać awansu i przeniesienia do Działu Operacji, Planowania i Analiz. Chce się zająć domem i zadbać o relację z dorosłym już synem. Ostatecznie do zajęcia się sprawą nakłania ją dawna miłość, Mathias Borch, obecnie pracujący w PET.Szybko się okazuje, że zwłoki w porcie to dopiero początek dramatycznych wydarzeń: znika dziewięcioletnia córka miliardera Roberta Zeuthena, a porywacz podejmuje dziwną grę z Lund, podsuwając jej kolejne tropy i powtarzając, że chce tylko odzyskać należny dług.W Dochodzeniu III - obok Sarah Lund - powraca też Troels Hartmann, którego znamy z części pierwszej jako walczącego o stołek burmistrza Kopenhagi. Teraz jest premierem. Właśnie zbliżają się wybory parlamentarne i Hartmann chce ponownie je wygrać. W kraju, jak na całym świecie, jest kryzys gospodarczy. Hartmann ma romans z przewodniczącą Partii Centrum. Walczy z lewicą. I co chwilę grozi mu jakaś kompromitacja - książka zaczyna się od takiej właśnie sytuacji.I w tym Dochodzeniu Sarah Lund będzie musiała walczyć z fałszywymi tropami, z politykami ukrywającymi prawdę, by nie narazić na szwank swej kariery, z diabolicznym mordercą i z własnymi uczuciami, z którymi sobie nie radzi (powracają obrazy i skojarzenia ze sprawy Nanny Birk Larsen).A w Kopenhadze znów listopad - szary, stalowy, ponury, siny, mokry, przygnębiający, ciemny... Piękne, lodowate z wyglądu biurowce. A w porcie - kontenery, hale, złomowisko, rdzewiejący opuszczony statek... i zwłoki.
W nocy spadł śnieg. Wielki dom stojący na krańcu doliny przypominał żeglujący po białym oceanie pięćsetletni okręt...Dla rodziny Cavendishów Rutherford Park jest czymś więcej niż tylko domem. Jest sposobem życia, naznaczonym surowymi regułami oraz szczodrymi przywilejami, którym rządzą niewypowiedziane pragnienia...Octavia Cavendish, pani domu, żyje jak ptak w złotej klatce. Fortuna z posagu pozwoliła jej mężowi, Williamowi, zaprowadzić w majątku zmiany i unowocześnić go. On jednak także czuje się spętany - przez powinności płynące z tytułu oraz podjęte zobowiązania. Od syna Cavendishów, Harry'ego, oczekuje się, że pójdzie w ślady ojca, ale chłopak żyje marzeniami: chce przeżyć przygodę w przestworzach. Tymczasem na dolnej kondygnacji, w pomieszczeniach dla służby, pokojówka Emily skrywa tajemnicę, która może okryć nazwisko Cavendish hańbą.W Wigilię Bożego Narodzenia 1913 roku Octavia przyłapuje męża w niedwuznacznej sytuacji z jego piękną, daleką kuzynką o reputacji skandalistki. Chwilę później dostrzega Emily, zdążającą w ciemnościach nad rzekę, by tam wyjawić swój sekret światu. Podczas gdy na horyzoncie zbierają się ciemne chmury wojny, w Rutherford Park wychodzą na jaw zdrady i pragnienia...Porównanie z Downton Abbey na skraju I wojny światowej jest oczywiście nieuniknione, ale Ruhterford Park w znacznie bardziej wyczerpujący i realistyczny sposób przedstawia realia.- Margaret MaronRuhterford Park to książka piękna, melancholijna, napisana z wielką dbałością o szczegóły. W elegancki sposób opisuje życie w wielkiej angielskiej rezydencji na skraju nowej ery. Elizabeth Cooke nawiązuje do klasycznych autorów, takich jak Vita Sackville-West i Frances Hodgson Burnett.- Natasha SolomonsElizabeth Cooke mieszka w Dorset w południowej Anglii i jest autorką dwunastu powieści, w tym międzynarodowego bestsellera The Ice Child. Słynie ze swojej umiejętności opowiadania i dbałości o realia. Korzenie rodziny Cooke sięgają terenów, na których mieszkały siostry Brontë i gdzie dziadek Elizabeth pracował kiedyś jako lokaj. Jego życie i same okolice - piękno przyrody, ale też miasta i miasteczka - stały się źródłem inspiracji dla Rutheford Park.
Greta Lovisa Gustafsson urodziła się w 1905 roku w Szwecji. W wieku 13 lat rzuciła szkołę i podjęła pracę jako pomocnica fryzjera. Była także ekspedientką w domu towarowym i dorabiała jako modelka. W końcu wystąpiła w filmie reklamowym, który otworzył jej drzwi do międzynarodowej kariery. Stała się jedną z najsłynniejszych aktorek kina niemego i dźwiękowego. Czterokrotnie nominowano ją do Oscara.W 1941 roku, mając 36 lat, całkowicie wycofała się z filmu i życia publicznego, mimo że najwięksi reżyserzy proponowali jej główne role. Na niemal pół wieku ukryła się w swoim domu, podsycając zainteresowanie prasy. Za życia stała się legendą, kimś nieosiągalnym. Zmarła w 1990 roku w Nowym Jorku.A ja mówiłam, że była całkiem zwyczajną dziewczyną z Söder, że była wspaniała, inna niż wszyscy, tajemnicza, jak ptak z innego wymiaru, zimna i samotna gwiazda, że żyła dla swojej sztuki, że lubiła narty, uwielbiała śledzie i ziemniaki, że Hollywood ani trochę jej nie zmieniło, że była bezgranicznie melancholijna, że była ciepła, zimna, samotna, jak każdy, uwielbiała chodzić do wesołego miasteczka w Gröna Lund, że w jej oczach dało się dostrzec smutek całego świata, cokolwiek mówiłam, było prawdą, wierzyli mi we wszystko.Nikt nie zna Grety Garbo tak dobrze jak Vendela Berg, dziewczyna, którą na tyle zainteresowała się wycofana i chorobliwie wstydliwa gwiazda, że zatrudniła ją jako sekretarkę i towarzyszkę w Hollywood. Vendela chroni Gretę przed ciekawskimi reporterami, pomaga jej wynajmować domy, w których znajdzie spokój, podpisywać kontrakty z wytwórnią filmową i inwestować pieniądze. Mieszkają, pracują i podróżują razem, razem rozmawiają o scenariuszu planowanego filmu o królowej Krystynie.Kilka lat wokół lat trzydziestych, okresu największych sukcesów Grety Garbo. Ale ona, podobnie jak królowa Krystyna, okazała się więźniem własnej sławy. Marzyła o prywatności i chwili wytchnienia.Opisując Gretę Garbo widzianą oczami Vendeli, Ellen Mattson stworzyła sugestywny i porywający portret podwójny dwóch młodych kobiet. Bliżej Garbo, ikony kina, nie był nikt inny.
Zelda – towarzyszka życia wiecznie w niej zakochanego Scotta Fitzgeralda, autora Wielkiego Gatsby’ego – stała się symbolem swoich czasów.
Była kobietą wyzwoloną. Niezwykle atrakcyjną i ambitną. Prawdziwą ikoną swoich czasów – to właśnie lata dwudzieste stworzyły współczesny model gwiazdy towarzystwa, ekranu, sceny. To ona – wciąż na nowo portretowana na łamach jego książek – stała się królową epoki jazzu.
Nancy Milford, zafascynowana historią Zeldy, zebrała dziesiątki listów, wspomnień, notatek swoich bohaterów, by utkać z nich jedyną taką powieść-biografię.
Nancy Milford tworzy niezapomniane obrazy bohaterki:
Zelda – niesforna dziewczynka, zadziorna nastolatka, niepokorna narzeczona Scotta. Zelda – żona błyszcząca na salonach, towarzyszka podróży, matka ich wymarzonej córeczki.
Zelda – niespełniona artystka. Marząca o sławie. Konkurująca w pisaniu z mężem, to znów szukająca zapomnienia podczas wielogodzinnych lekcji tańca.
Zelda zdradzająca. I Zelda zdradzana.
W końcu Zelda po kolejnej próbie samobójczej – malująca kwiaty pacjentka kliniki psychiatrycznej.
I Zelda-wdowa, prosząca odwiedzających ją młodych ludzi, by nigdy nie pili tyle co Scott i by nie marnowali życia.
Jaka była ta kobieta, bez której i z którą F. Scott Fitzgerald nie mógł żyć? – opowiada Nancy Milford w swojej powieści Zelda.
Pełna humoru i ciepła, barwna opowieść o dorastaniu w sielskim, beztroskim i europejskim Lwowie jest preludium do tragicznych wydarzeń wojennych. Dwaj następujący po sobie okupanci - Sowieci i Niemcy okradają kilkuletniego Ludwika z dzieciństwa, a jego rodzinę z dobytku i bliskich. Zmuszają do ucieczki i tułaczki, których kres stanowi Kraków końca wojny. Dla 14-letniego bohatera dopiero wtedy rozpoczyna się walka. W nowym gimnazjum toczy boje o akceptację uczniów i nauczycieli, zmaga się z rodzącymi się uczuciami wobec dziewcząt, podziwem dla starszych kolegów i odrazą wobec konstytuującej się kłamliwej władzy ludowej. Sprawdzianowi z dojrzałości zostaje poddany zanim przystąpi do tytułowej Małej matury, egzaminu kończącego gimnazjum. Tak obrazowo opowiedziana historia mogła wyjść tylko spod ręki wybitnego reżysera, bo książka jest fabularyzowaną autobiografią, opowiadającą losy autora od jego narodzin w przedwojennym Lwowie, do ukończenia gimnazjum w Krakowie w 1947 roku. Emocje budowane amplitudami tragizmu i komizmu przetykane są opisami zapomnianych miejsc, czynności i przedmiotów. Zachwyca wierność odwzorowania najdrobniejszych detali i bogactwo języków przedwojennego wielokulturowego Lwowa. Tak dla dzisiejszych, jak i ówczesnych maturzystów powinna to być lektura obowiązkowa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
