Książka Marty Polaczek-Bigaj Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa – Książka –Ruch”, studium wybranych problemów jest kontynuacją poprzedniej monografii Autorki, poświęconej historii RSW od momentu jej powstania do likwidacji. Autorka podjęła w niej trzy wybrane wątki z bogatej i ciągle jeszcze nieopisanej w pełni historii RSW i poddała je szczegółowej analizie. Pierwszym z nich jest historia tygodnika „Polityka”, jego rola w systemie prasowym PRL i źródła sukcesu po likwidacji RSW. Drugi wątek dotyczy działalności działu poligrafii RSW, jego rozwoju i problemów. Trzeci poświęcony został rywalizacji krakowskich dzienników: partyjnej „Gazety Krakowskiej” i nieobciążonego peerelowską przeszłością „Czasu Krakowskiego”, z której zwycięsko wyszła ta pierwsza.
Wielką zaletą tej publikacji, podobnie zresztą jak i poprzedniej poświęconej RSW, jest wykorzystanie w niej, oprócz dokumentów i literatury przedmiotu, także autorskich wywiadów z osobami pracującymi w RSW i udostępnionych przez nie Autorce przechowywanych w prywatnych archiwach materiałów.
Prof. nadzw. dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz
Oddajemy do rąk polskiego czytelnika niewielkie dziełko powstałe w połowie XIX wieku jako efekt wspólnej pracy Polaka, dyplomaty w służbie carskiej Rosji Augusta Kościeszy-Żaby i kurdyjskiego uczonego i duchownego Meli Mahmuda Bajazidiego. Niniejsza praca, stanowiąca zbiór informacji o kurdyjskiej społeczności, języku i kulturze oraz wybór czterdziestu opowieści, ukazała się w języku francuskim w 1860 roku w Sankt-Peresburgu, opatrzona krótkim wstępem niemieckiego filologa Petera Lercha1. Od tego czasu, na wiele lat stała się jednym z kanonów wiedzy na temat Kurdów i ich języka
Lelewel jako pierwszy znacznie rozszerzył pole badań historycznych zarówno pod względem geograficznym, jak i czasowym obejmując nimi między innymi starożytne Indie. Był to wynik dogłębnego przekonania historyka, iż dziejów Polski czy Europy nie należy badać bez znajomości dziejów powszechnych i bez odwoływania się do nich, zaś stosowanie metody porównawczej pozwala wyodrębnić z jednej strony ogólne prawidłowości procesów historycznych i społecznych, z drugiej ich lokalną specyfikę. Podkreślał także znaczenie, jakie dla zrozumienia historii narodu czy kraju ma poznanie dziejów jego kultury: przyczepiane czasem do historii pragmatycznej o kulturze wiadomości, powinny być historii istotą, () trzeba poznać zdolności i działalność ludzką, wyjaśnić wszystkie sprężyny, żeby dzieje jak należy wyłożyć. Dzieje starożytne Indii obrazują w pełni prezentowane przez badacza poglądy zarówno na temat metody, jak i zakresu badań historycznych.
W niniejszej książce zajmuję się zatem przede wszystkim tym, jak należy rozumieć performatywny punkt widzenia na kulturę i samo pojęcie „performatywności”, a następnie wykorzystać je z pożytkiem w badaniach form artystycznych i kulturowych. Dlatego w pierwszej części omawiam pokrótce historię teorii performatywnych oraz przedstawienia. Następnie, odwołując się do definicji przedstawienia, opisuję podstawowe wymiary performatywności istotne dla badań nad formami artystycznymi i kulturowymi. Właściwości te objaśniam dokładnie w części drugiej, żeby na tej podstawie zarysować performatyczną perspektywę oglądu zjawisk i procesów kulturowych. Z tego punktu widzenia w części trzeciej analizuję zjawiska kulturowe, których nie sposób pojmować ani jako akty mowy, ani jako przedstawienia.
Przekonanie o wielotrybowości komunikacji oznacza przyjęcie postawy metodologicznej otwartej na fakt, że dokonywany nieustannie przez człowieka proces nadawania znaczeń wykorzystuje różne systemy tryby semiotyczne. Komunikacja nie ogranicza się bowiem do wymiany komunikatów językowych, a zdolności komunikacyjne człowieka należy rozważać jako całość nieredukowalną do zachowania słownego. Takie podejście, określane niekiedy mianem multimodalnego, nie faworyzuje żadnego z systemów semiotycznych, choć może wysuwać jeden z nich na pierwszy plan.Mimo iż określenie multimodalność czasem budzi zastrzeżenia terminologiczne, uznajemy je za najbardziej odpowiadające podejściu metodologicznemu reprezentowanemu w tym tomie. Zbliżone znaczeniowo, a często konkurencyjne terminy: polisemiotyczność, polisensoryczność, multimedialność, wielokanałowość profilują specyficzne ujęcia tego problemu. Oczywiście w wielu sytuacjach dają się zastosować wymiennie względem terminu multimodalność, jednakże z naszego punktu widzenia są wobec niego hiponimiczne, dlatego konsekwentnie będziemy mówić o zjawisku multimodalności ludzkiej komunikacji.
Kto chce śledzić rozwój języka, winien skupić uwagę na jego słownictwie, ponieważ to w jego obrębie uwidaczniają się najwyraźniej wszelkie modyfikacje i zmiany. Dlatego też wciąż staje się ono przedmiotem zainteresowań kolejnych pokoleń językoznawców. Do ich grona dołączyła za pośrednictwem przygotowanej (…) książki dr Małgorzata Pachowicz. Skupia się ona na odmianie polszczyzny określanej mianem języka młodzieżowego, (…) przynosi wnikliwy opis słownictwa młodzieżowego zaczerpniętego z dawniejszych i nowszych źródeł. W sposobie potraktowania materiału językowego połączyła Autorka podejście diachroniczne z synchronicznym (…). Książka to wartościowe dzieło naukowe. Odznacza się (…) zaletami poznawczymi i poprawnością metodologiczną. Odzwierciedliła się w nim właściwa Autorce jako badaczce rzetelność, wnikliwość, akrybia. (…) może (…) stanowić źródło materiału językowego dla przyszłych badaczy słownictwa młodzieżowego (…).
Z recenzji prof. dr hab. Jadwigi Kowalikowej
Książka powstała na podstawie badań terenowych Anny Cieślewskiej przeprowadzonych w latach 2014-2015 w Dolinie Fergańskiej w Tadżykistanie i Kirgistanie.
W książce autorka zajmuje się społeczną rolą liderek religijnych w kontekście zmieniających się realiów społecznych i politycznych w nowej post-radzieckiej rzeczywistości.
Prezentowana monografia poświęcona relacjom międzykulturowym powstaje w szczególnym momencie dziejowym. Następuje w nim rewizja dotychczasowych teoretycznych modeli wielokulturowości i ich praktycznych zastosowań w polityce państw otwartych dotąd na przyjmowanie i adaptację imigrantów, włączających się aktywnie w międzynarodowe, międzykulturowe projekty integracyjne. Odwrót od optymistycznej, nieuchronnej historycznie – jak się powszechnie sądziło – wersji polityki wielokulturowości, asymilacyjnej i transkulturowej praktyki społecznej, widoczny jest nie tylko w doktrynach i programach zmierzających do władzy nowych, populistycznych, nacjonalistycznie zorientowanych liderów. [… ] Jak kształtować się będzie teoria relacji międzykulturowych w kontekście kryzysu polityki asymilacyjnej, poddana krytyce populistycznych liderów partyjnych, aktywistów ruchów alterglobalistycznych, atakom reprezentantów radykalnych ugrupowań religijnych? Czy jest to tylko przejściowa negatywna reakcja na zbyt indywidualistyczne, liberalne, wolnościowe koncepcje rozwoju otwartych społeczeństw demokratycznych, czy też trwalsza, dłuższa w perspektywie historycznej tendencja do powrotu do polityki ekskluzywizmu religijnego, nacjonalizmu i partykularyzmu kulturowego? W książce nie udzielam odpowiedzi na żadne z tych pytań. Opisuję jedynie, charakteryzuję i analizuję wybrane, moim zdaniem najważniejsze, teoretyczne antynomie, dylematy i wyzwania współczesnych modeli wielokulturowości, a zarazem wskazuję, choć nie wiem, w jakim stopniu wyczerpująco, przyczyny i źródła ich politycznych i praktycznych niepowodzeń.
Fragment Przedmowy
Das Buch Bestseller gibt Antwort auf die Frage was einen in Otranto lebenden Schriftsteller, einen segelnden Studenten, und ein, aus einem Museum gestohlenes altes Buch - eine Inkunabel - verbindet. Derjunge Segler, im yorliegenden Roman der Narrator, kommt unbewusst in Kontakt mit Erinnerungen des Schriftstellers an die Liebe zu zwei Frauen und seinem Kampf mit sich selbst beim Yerfassen eines neuen Buches.
25 kwietnia 2017 roku minęły trzy lata od śmierci Profesora Wacława Twardzika, wybitnego filologa polonisty i slawisty, językoznawcy, tekstologa i wydawcy najstarszych zabytków piśmiennictwa polskiego, a zarazem jednej z najbarwniejszych postaci Krakowa ostatniego półwiecza. Ponieważ (...) Wacek dał się "pogrążyć w głębiach formaliny dla dobra Katedry Anatomii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego", na skutek czego wciąż nie doczekał się tradycyjnego nagrobka, postanowiłem z pomocą Jego przyjaciół wystawić Mu nagrobek ze słów i zdań.
Podjęcie takiego tematu wydaje się ze wszech miar uzasadnione i pożyteczne,
a forma będąca połączeniem refleksji metodologicznej z odniesieniami
praktycznymi, z bogatym materiałem ilustracyjnym (słownym
i ikonograficznym) – właściwa i atrakcyjna w odbiorze. [… ] Autorka
[… ] jest osobą biegle i w sposób naturalny władającą językiem hiszpańskim,
z uwewnętrznioną, głęboką znajomością jego kontekstu kulturowego.
Jest więc zarówno teoretycznie, jak i praktycznie przygotowana
do tego rodzaju analiz.
Z recenzji dr. hab. Piotra Stawińskiego, prof. UP
Praca jest bez wątpienia wybitna. Autorka nie tylko analizuje poglądy Johna Graya, ale także przedstawia panoramę współczesnego liberalizmu i najważniejszych problemów, z jakimi liberałowie muszą się borykać.
z recenzji prof. dr. hab. Marcina Króla
Reformacja była przełomem w historii Kościoła i tej części chrześcijaństwa, która do czasu zaistnienia tego zjawiska znajdowała się pod papieską obediencją. Rozłam wyznaniowy, który powstał tyleż w wyniku zainicjowanych przez reformację procesów, ileż w wyniku intensywnej ewolucji Kościoła katolickiego nakierowanej na tworzenie odrębnej w stosunku do reformacji tożsamości doktrynalnej, zaowocował nie tylko powstaniem dwubiegunowego systemu wyznaniowego, oscylującego między starym i nowym Kościołem. Powstało wówczas multikonfesyjne chrześcijaństwo zachodnie. Narodził się nie tylko luteranizm, ale też zwinglianizm, kalwinizm, anabaptyzm, spirytualizm, anglikanizm. W obrębie tych
nurtów religijnych, jak i poza nimi, kształtowały się następnie różne orientacje i specyficzne zjawiska wyznaniowe.
Reformacja nie jest związana jednak wyłącznie z dziejami kościelnymi i dotyczy nie tylko historii doktryn wyznaniowych. Odcisnęła się ona silnym piętnem na każdej dziedzinie życia ówczesnego społeczeństwa. Religia i Kościół nie tworzył bowiem w tamtej epoce jednej z jego odseparowanych sfer, specyficznie związanej z duchownym wymiarem egzystencji, lecz dotyczyły całego systemu. Z perspektywy 500 lat od momentu symbolicznego narodzenia się reformacji w 1517 r. widać to ostro i wyraźnie. Każde z wyznań powstałych w wyniku reformacji charakteryzował związek nie tylko ze specyficzną teologią, ale także z indywidualną kulturą konfesyjną, wyrażającą również społeczne i polityczne ideały. Systemy konfesyjne tworzyły też specyficzne organizacje kościelne, połączone ścisłymi związkami zarówno natury ideowo-religijnej, jak i organizacyjnej z systemami politycznego sprawowania władzy. Równocześnie one same były częścią systemu władzy i zarządzania społecznościami. W związku z tym specyfika konfesji nie tylko wywoływała przekształcenia strukturalne Kościołów i znamiennie określała je w odniesieniu do innych władz, ale też generowała inicjatywę tych władz do formowania związków zależności z Kościołem na nowy sposób.
Paulina Wójcik – wokalistka, pedagog. W roku 2016 ukończyła Akademię Muzyczną w Krakowie na Wydziale Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej (specjalności: nauczanie przedmiotów teoretyczno-muzycznych oraz rytmika). Jest także absolwentką Akademii Muzycznej w Katowicach na wydziale wokalno-instrumentalnym, specjalność wokalno-aktorska. Od roku 2010 zbierała cenne doświadczenia, pracując z najmłodszymi adeptami sztuki muzycznej jako nauczycielka rytmiki oraz jako akompaniator w Szkole Wokalnej w Zabierzowie. Obecnie współpracuje z krakowskimi chórami jako solistka, a także pracuje w Szkole Muzycznej I stopnia w Skawinie. Książka powstała w oparciu o dwie obronione prace dyplomowe autorki: Wybrane elementy emisji głosu w aspekcie pracy nauczyciela i Wykorzystanie podręczników Beatrix Podolskiej w umuzykalnianiu dzieci w niepublicznym przedszkolu Kubuś w Krakowie.
Niniejsza książka stanowi zbiór interesujących studiów naświetlających temat rozwoju Krakowa z uwzględnieniem zarówno perspektywy historycznej, jak też wyzwań współczesności. Każdy z tekstów powstał na podstawie ambitnych i bardzo zaawansowanych badań naukowych. Dzięki temu czytelnik otrzymuje sporą dawkę nowej wiedzy na temat Krakowa, a dotyczącej przede wszystkim takich zagadnień jak rozwój gospodarczy i terytorialny miasta oraz kształtowanie się jego społeczeństwa obywatelskiego.
Z recenzji profesora Łukasza Tomasza Sroki
Lektura wspomnień profesora Antoniego Cofalika jest bez wątpienia wzbogacająca, inspirująca, ciekawa. Książka „Ukochałem skrzypce” wskrzesza przeszłość wszechstronnego artysty, staje się frapującą opowieścią autobiograficzną, tworzy kronikę życia muzycznego kilku dekad, przekształca się w raptularz koncertującego wirtuoza, kameralisty, pedagoga skrzypiec, zawiera serie notatek o podróżach, gromadzi anegdoty, przypomina o zgrzebnym życiu w PRL-u. Dalej: uwagę czytelnika przykuwają rysowane kilkoma kreskami portrety psychologiczne muzyków, ludzi kultury, ale też możnych tego świata – wielkich i małych, zasobne w detale szkice o instytucjach muzycznych, przejrzyste i niezwykle wnikliwe wykłady o rozumieniu muzyki, formach muzycznych i dziełach wielkich kompozytorów, refleksje pedagoga o istocie i metodach kształcenia – mistrza praktykujących muzyków należących do kilku generacji. Narracja o sobie samym spaja poszczególne fragmenty, nadając postrzeganiu ludzi i świata rys indywidualny.
Wojciech Ligęza
Do książki dołączona płyta audio CD - Trio Krakowskie.
Kraków – miasto królów i świętych, miasto
artystów, miasto literatury, miasto wielu kultur,
wreszcie miasto składające się z wielu miast
(Kazimierz, Podgórze, Nowa Huta) – od zawsze
inspirował i pobudzał wyobraźnię. Nie zmieniło
się to do dziś, choć wraz z modyfikacjami, które
zaszły w obrębie kultury polskiej, przekształciły
się obszary jego oddziaływania na rodzime imaginarium.
Między innymi dlatego tom Kraków
zmitologizowany prezentuje prace, w których
autorzy zdecydowali się przyjrzeć sposobom
kształtowania tradycyjnych przedstawień Krakowa
w dziełach literatury i sztuki, a także technik
polemizowania z nimi. Kraków zmitologizowany
jest więc istotnym, polifonicznym głosem
w dyskusji nad geo-bio-poetycznymi aspektamiKraków – miasto królów i świętych, miasto
artystów, miasto literatury, miasto wielu kultur,
wreszcie miasto składające się z wielu miast
(Kazimierz, Podgórze, Nowa Huta) – od zawsze
inspirował i pobudzał wyobraźnię. Nie zmieniło
się to do dziś, choć wraz z modyfikacjami, które
zaszły w obrębie kultury polskiej, przekształciły
się obszary jego oddziaływania na rodzime imaginarium.
Między innymi dlatego tom Kraków
zmitologizowany prezentuje prace, w których
autorzy zdecydowali się przyjrzeć sposobom
kształtowania tradycyjnych przedstawień Krakowa
w dziełach literatury i sztuki, a także technik
polemizowania z nimi. Kraków zmitologizowany
jest więc istotnym, polifonicznym głosem
w dyskusji nad geo-bio-poetycznymi aspektami
Czasopismo "Apollo" było głównym organem działającego w Kairze w latach 1932-1934 i założonego przez Ahmada Zakiego Abu Szadiego Stowarzyszenia Apollo. Dostarczało cennych informacji dotyczących działalności tego ugrupowania poetyckiego, sposobu realizacji wyznaczonych celów, jego charakteru, jak również propagowanych przez nie idei. Pomimo tego, że pismo było efemerydą - ukazywało się bowiem zaledwie dwa lata - to posiada ogromną wartość historyczną i dokumentalną, ponieważ odegrało niezwykle istotną rolę w rozwoju poezji i kultury arabskiej.
W Archiwum Prowincji Franciszkanów-Reformatów w Krakowie zachowało się kilka relacji podróżniczych zakonników z czasów staropolskich. Są one ważnymi źródłami historycznymi. W niniejszym tomie przedstawiamy relację kustosza prowincji małopolskiej reformatów, Symforiana Arakiełowicza (1678-1742), który w 1723 r. udał się na kapitułę generalną Braci Mniejszych Franciszkanów do Rzym. Arakiełowicz pochodził ze znanej rodziny Ormian polskich. Opisywana w diariuszu podróż do Rzymu twała prawie pół roku (od 18 listopada 1722 r. do początku czerwca 1723 r.), a powrotna dwa miesiące (od początku czerwca do początku sierpnia 1723 r.). Ciekawa relacja napisana została w języku łacińskim jako skutek konfrontacji wykształconego zakonnika z poznawaną przestrzenią geograficzną. Autor przedstawił swoje wrażenia o kolejno oglądanych miastach, przede wszystkim o Rzymie. W jego zapiskach znajdujemy też wiele ciekawych wątków odnoszących się do realiów staropolskich podróży i przebiegu kapituły. Publikowany dokument daje nam wyobrażenie o mentalności ówczesnych zakonników. Ważne informacje zawarte w diariuszu nie były dotąd szerzej wykorzystywane, koniecznością staje się więc wprowadzenie ich pełnego tekstu do obiegu naukowego. Publikacja służyć będzie zarówno historykom kultury, jak i historykom literatury.
Maska jest echem tożsamości własnej podmiotu. Ulega wyobcowaniu w rytuale używającym jej po to, by rozdwojona tożsamość podmiotu wtargnęła, wbiła się w naturę jako obcy element, ale przecież w samej naturze tkwiący od początku. Rytuał jest bowiem przestrzenią wyobcowania, dlatego dotyczy zawsze tego, co było, a nigdy tego, co ma się zdarzyć. Powtórzenie nie jest czarodziejstwem i magią, ale ugruntowaniem podstawowego komponentu natury, czyli mimesis, która w rytuale staje się już zasadą (teorią mimesis). Jest to zarazem wiedza o rytuale, który jednocześnie jest wiedzą. Podobnie jak we fragmentach o maskach części dotyczące rytuału mają charakter schizomorficzny: charakteryzuje je wieloperspektywiczne przedstawianie różnych rytuałów, co jest równocześnie dowodem na to, że rytuał, mimo że jest wiedzą, sam nie wytwarza języka, który go ustanawia, ponieważ rytuał nie może sam się wyobcować.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
