Podstawową zaletą monografii A fe!, przygotowanej pod redakcją Aleksandry Drzał-Sierockiej oraz Małgorzaty Kowalewskiej, jest panoramiczność ujęcia. Mówi się więc o „wstręcie” i „obrzydliwości” jako narzędziach dystynkcji językowych i poznawczych oraz kulturowych przejawach i konsekwencjach tych dystynkcji. Mówi się o rzeczonych kategoriach jako wyznacznikach współczesnych strategii artystycznych, ich związkach ze współczesną obsesją cielesności (czy wręcz: somatyzacją kultury), traktuje jako pojęcia kluczowe dla rozumienia gatunków popkultury (horror, mangi yaoi) oraz poszczególnych dzieł, wreszcie – last but not least – umieszcza je w kontekście praktyk kulinarnych, dyskusji o „inności” oraz „wstrętnej kobiecości”. Nie mam wątpliwości, że prezentowana Czytelnikowi monografia spotka się z zainteresowaniem i zgoła nieobrzydliwym przyjęciem bez poczucia wstrętu.
prof. Mariusz Czubaj
Niniejszy tom to efekt wymiany refleksji, analiz i dociekań teoretycznych autorów, ale również prezentacji interesujących projektów badawczych obejmujących różne obszary związane z edukacją oraz socjologicznym, psychologicznym i filozoficznym kontekstem jej funkcjonowania. [...] Konfrontacja różnych podejść teoretycznych, analiz badawczych, przedstawienie czasem zaskakujących swoją oryginalnością albo ogólnikowością wniosków, to dobra szkoła rozwijania umiejętności dyskutowania, argumentowania, analizy różnych perspektyw naukowo-badawczych. [...] Artykuły w publikacji zostały podzielone ze względu na podejmowaną problematykę na trzy obszary tematyczne: Pedagogika i kultura ? refleksje na pograniczu, Edukacja formalna w okresie zmiany oraz Konteksty edukacji nieformalnej. [...] Sądzę, że różnorodność podjętej problematyki badawczej oraz wielość perspektyw w ich ukazywaniu i interpretowaniu zainspiruje czytelników zainteresowanych różnymi dziedzinami nauki, nie tylko pedagogów (prof. Małgorzata Żytko).
Więcej niż obraz. Przestrzenie wizualne - red. Eugeniusz Wilk, Anna Nacher, Magdalena Zdrodowska, Ewelina Twardoch i Michał GulikNiniejszy tom dopełnia publikację Więcej niż obraz (Gdańsk, 2015), prezentując artykuły skupione wokół szeroko rozumianych przestrzeni wizualnych.Polscy kulturoznawcy, akceptując hasło programowe II Zjazdu Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego: Więcej niż obraz, dali wyraz przekonaniu, że współczesna kultura w coraz większym stopniu poddana jest znaczącemu wpływowi obrazu. Ten nieuchronny proces ujawnia się zarówno w samej rzeczywistości kulturowej, jak i w humanistyce przełomu XX i XXI wieku, która dostrzega głębokie przeobrażenia charakteryzujące dobę nowoczesności. Syndromem tych przemian są naturalnie tzw. zwroty kulturowe, ujawniające całą złożoność napięć i zmian, które dokonały się w ostatnich dziesięcioleciach w naukach o kulturze. Fundamentalna, paradygmatyczna zmiana wywołana zwrotem językowym ujawniła się również pod postacią zwrotu obrazowego, który dla W. J. T. Mitchella jest jak pamiętamy postlingwistycznym i postsemiotycznym ponownym odkryciem obrazu jako złożonej gry pomiędzy wizualnością, zmysłami, instytucjami, dyskursem, ciałem i figuratywnością. []Sfomułowanie więcej niż obraz, w ujęciu autorów artykułów zawartych w tej książce, jest zatem wyrazem przekonania o konieczności przedefiniowania głównych założeń badawczych nad współczesną ikonosferą: winny one nawiązywać do modelu badań transdyscyplinarnych, stając się tym samym ważną częścią dyskursu współczesnego kulturoznawstwa i zarazem punktem odniesienia dla naukowców, dla których obraz nie sytuuje się w centrum ich zainteresowań.prof. Eugeniusz Wilk, Wprowadzenie
Próby z kulturoznawstwa krytycznego 2: Odsłony nowoczesnościCzytelnik tej książki otrzyma bogaty oraz zróżnicowany metodologicznie i aksjologicznie kalejdoskop analitycznie pogłębionych i zarazem pobudzających do krytycznej refleksji obserwacji wybranych zjawisk współczesnej kultury. (prof. Józef Tarnowski)Na Odsłony nowoczesności. Próby z kulturoznawstwa krytycznego składa się kilkanaście artykułów, z których wyłania się wielowątkowy obraz naszej kulturowo poharatanej współczesności. [] Tworzą one ważną książkę, która każdemu czytelnikowi daje szansę zobaczenia siebie inaczej, to znaczy w świetle inaczej sproblematyzowanego życia niekoniecznie zawsze codziennego. (prof. Roman Kubicki)
Naszym celem jest eksploracja metodologicznego wymiaru internetu. [] Monografia przełamuje metodologiczne podziały związane z dociekaniami na temat metod online na kilku płaszczyznach. Przy tym wszystkim niezwykle ważne jest to, że w książce udało się uniknąć zupełnie bezkrytycznego i bezrefleksyjnego patrzenia na metodologiczne wykorzystanie sieci, bez dostrzegania wielu wad omawianych metod. Mimo wszystko autorzy artykułów są na nie otwarci widzą ich możliwości, chcą z nich korzystać i je udoskonalać. Zapraszamy czytelników, aby w trakcie lektury obudzili w sobie metodologa, który zastanawiał się będzie nad tym, co można zyskać, a co stracić, wykorzystując internetowe metody. Jeśli nasza publikacja stanie się swoistym podręcznikiem, z jednej strony trzeźwo podchodzącym do prezentowanych kwestii, a z drugiej strony będącym wskazówką potencjału metod online, jej cel zostanie osiągnięty.Z WprowadzeniaPublikację oceniam jako ważną, potrzebną i wartościową. Z pewnością spotka się ona z zainteresowaniem socjologów, kulturoznawców, medioznawców, jak i wszystkich czytelników zainteresowanych metodologią badań internetowych. Na rynku wydawniczym ciągle mamy niewiele publikacji na ten temat, a każda kolejna stanowi ważny asumpt do dyskusji nad wartością badań online i przekonuje, że prowadzenie badań w sieci przy zachowaniu pewnych standardów metodologicznych jest jak najbardziej uprawnione. Wiele tez stawianych przez autorów tej publikacji ma charakter polemiczny, co podnosi jej walor, bowiem przyczynić się może do szerszej debaty nad specyfiką badań internetowych i ich miejscem w metodologicznym krajobrazie. Treści książki z powodzeniem stać się mogą przedmiotem namysłu w dydaktyce uniwersyteckiej, ale także zainteresować badaczy niezwiązanych ze środowiskiem akademickim.prof. Magdalena Szpunar
Niniejsza książka podejmuje bardzo ważny problem naukowy w perspektywie prób diagnozowania i zrozumienia społecznych (re)konstrukcji płci kulturowej w (po)nowoczesnym społeczeństwie. Wpisuje się przy tym także w naukowe debaty odnoszące się zarówno do dynamiki relacji między kobietami a mężczyznami, jak i roli ciała jako źródła tożsamości. (prof. Zbyszko Melosik)Do podstawowych walorów książki Anny Majer zaliczam: podjęcie mało rozpoznanego tematu badawczego; dobry pomysł na badanie, pełną jego realizację wraz z opracowaniem rezultatów i trafnym odniesieniem ich do problematyki socjalizacyjnej; wysoki poziom zaprezentowanych analiz i interpretacji; wieloaspektowość poruszanych problemów i zakres analiz empirycznych; wysoki poziom zaangażowania poznawczego autorki w realizowaną problematykę badawczą, co przejawia się w dociekliwości; bardzo dobrze uporządkowaną strukturę i staranność wywodu, sprawny tryb prowadzenia narracji i zaawansowanie akademickiego języka rozprawy; trafny i szeroki dobór literatury wykorzystywanej do analiz. (prof. Lucyna Kopciewicz)Anna Majer doktor nauk społecznych w zakresie pedagogiki, absolwentka socjologicznych studiów magisterskich na Uniwersytecie Gdańskim. Obecnie pracuje w Zakładzie Socjologii, Filozofii i Etyki Sportu w Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. Interesuje się kondycją człowieka we współczesnej kulturze zdominowanej przez media, problematyką społecznie konstruowanego ciała, kwestią indywidualizmu. Pasjonuje się historią idei i rozwoju nauki, a także historią życia codziennego i odkrywaniem tego, jacy byli ludzie i ich świadomość w innych epokach.
Publikacja dofinansowana przez Polskie Towarzystwo Ludoznawcze Oddział w Gdańsku.Trudno nie pytać, jaki obecnie jest polski patriotyzm. W czym się przejawia? Jak wygląda na tle innych podobnych uczuć, doznań, postaw czy zachowań? Naszym celem jest podjęcie zbiorowej refleksji nad tym, czym jest patriotyzm w jego polskim wydaniu i czasami w porównaniu do innych. [...] Debata o patriotyzmie toczy się wokół nas w mediach, w sztuce, na ulicach i stadionach. Toczy się w sposób, który nas fascynuje, intryguje, cieszy, ale też smuci i przeraża (każdego co innego). [...] Jesteśmy w czasie wielkich ambiwalencji. Bo obok tej fali patriotycznego uniesienia widzimy równie wielką falę rozczarowania, rozgoryczenia, wręcz niechęci, jeśli nie nienawiści do swoich krajów. Widzimy masy ludzi, którzy porzucają swoje ojczyzny i uciekają przed wojną, przed przemocą, biedą i korupcją. Widzimy ludzi, którzy buntują się przeciwko temu, jak są urządzone ich kraje. Czy ci uciekinierzy, uchodźcy i emigranci nie są patriotami? Czy zdradzają swoją ojczyznę? A może to ojczyzna zdradziła ich? Albo ci, którzy ojczyznę zawłaszczają? Mamy pełną świadomość, że tak stawiane pytania niewiele mają wspólnego z akademicką dyskusją, z ważeniem racji i rekapitulacją badań. Ale to, co chcemy powiedzieć na samym początku, nie ma być refleksją akademicką i naukową. Robimy to celowo, ponieważ nie chcemy uciekać od refleksji w swej istocie obywatelskiej. (Ze Wstępu)Książka Kulturowe analizy patriotyzmu wychodzi z założenia, że patriotyzm wymaga przede wszystkim krytycznej analizy, a nie celebracji jego duchowej wartości czy rytualnego ubolewania nad jego rzekomym kryzysem. Może nie ma czego wychwalać czy czego żałować? Należy z radością przywitać ten tom próbujący w sposób krytyczny przyjrzeć się patriotyzmowi. Teksty zebrane w książce wyraźnie pokazują, że trudno mówić o patriotyzmie w liczbie pojedynczej i przypisywać mu jednoznaczny status moralny. Patriotyzm ma bowiem różne oblicza. Bywa zjawiskiem pożądanym i dobroczynnym, ale miewa również bardziej opresyjną i niebezpieczną naturę. (prof. Krzysztof Jaskułowski)
Od-tworzyć przeszłość... Tak czyni malgaski lud Sakalawa, uczestnicząc w tradycyjnym kulcie czumba, w którym postacie królów wcielają się w osobę ekstatycznego medium. Ale rekwizyty są zupełnie współczesne: kobieta-wybranka ducha rozmawia z nim przez telefon komórkowy i puszcza mu przeboje malgaskiej muzyki popularnej. Czumba to performans, w którym zacierają się granice między historią a teraźniejszością, światem żywych a duchami zmarłych, władcą a poddanymi, kobietą a mężczyzną. Tę dynamicznie odgrywaną przeszłość odtwarza też Karolina Marcinkowska w swoim studium – rzetelnym, szczegółowym, obfitującym w nowe, nieznane w polskiej etnologii materiały, pozyskane przez nią w trakcie kilkukrotnych pobytów badawczych na Wyspie Przodków, Tanindrazana, jak brzmi rodzima nazwa Madagaskaru. W efekcie otrzymujemy wielowymiarowy wgląd w kolejny afrykański kult owładnięcia przez duchy przodków, mniej znany niż spopularyzowane przez naukę francuską i angielską kulty zar czy bori, ale fascynujący ze względu na swoją barwność, dynamikę i heterogeniczność prof. Jerzy S. Wasilewski
Karolina Marcinkowska – doktor antropologii, twórczyni inicjatywy AFRICA REMIX. Prowadzi autorskie prelekcje dotyczące nowych zjawisk społeczno-kulturowych i sztuki współczesnej w Afryce Subsaharyjskiej, warsztaty „Afryka bez maski”, warsztaty komunikacji międzykulturowej i antydyskryminacyjnej dla nauczycieli, młodzieży, policji. Zaangażowana w projekty kuratorskie i badawcze, m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, MEG-Musée d’Ethnographie w Genewie. Realizowała projekty edukacyjne m.in. w Ghanie, Kenii, Brazylii.
Kultura rozpadu. Rozważania na ostrzu noża""Marcin Rychlewski posiadł rzadką umiejętność: sztukę takiego pisania tekstów naukowych, że stanowią one ciekawą lekturę również dla czytelnika nieobeznanego z profesjonalną wiedzą akademicką.Najnowszy zbiór szkiców Rychlewskiego przynosi teksty różnorodne gatunkowo, stylistycznie i tematycznie. Jest to wypowiedź indywidualna, naznaczona subiektywną oceną. Autor tego nie kryje. Przeciwnie, stara się wciąż eksponować własne, autonomiczne sądy. Ów indywidualny rys kontrowersyjny, niekiedy prowokujący wydaje się dzisiejszemu czytelnikowi najbardziej twórczy, najbardziej inspirujący.W jakimś sensie Kultura rozpadu stanowi przykład manifestu naukowego? artystycznego? Przez Rychlewskiego przemawia od czasu do czasu głos zaangażowanego naukowca z epoki zachodniej kontestacji. Profetyczny ton sąsiaduje z eseistyczną swobodą myśli. Warto jednak odnotować istotną różnicę. Wypowiedź Rychlewskiego wolna jest od ideologicznego zacięcia, jakie często w latach 60. i 70. definiowało wypowiedzi akademickich piewców młodzieżowej rewolty.Wiele znajdziemy w książce Rychlewskiego sądów prowokujących do dyskusji (to specyficzna cecha tej publikacji, zmuszającej czytelnika do zajęcia stanowiska wyrażenia własnej opinii). Wskażmy jedynie na dwie kwestie obydwie fundamentalne. Poznański badacz nawołuje do ponownego przemyślenia dziedzictwa Maja 1968 i, szerzej, całej kontrkultury lat 60. bez idealizacji i infantylnej apoteozy idei rewolucji oraz wolności. Często też w Kulturze rozpadu pobrzmiewa wołanie o pogłębioną, powtórną refleksję nad popkulturą i kulturą wysoką ich wzajemnym usytuowaniem oraz możliwymi zależnościami, ale też dziedzictwem domagającym się rewizji"".Prof. Sławomir Buryła
Humanista powinien umieć krytycznie spojrzeć także na to, w czym sam bierze udział. Ta książka jest świadectwem umiejętności oddalania i przybliżania »sporu o gender«, który miał swoje symptomy na długo przed medialnymi wystąpieniami walecznych konserwatystek i konserwatystów oraz skoncentrowanych na celu aktywistek i aktywistów. Najłatwiej byłoby stanąć po jednej, »swojej« stronie, jednak zrozumienie procesów społecznych i medialnego produkowania światów wymaga idącej pod prąd analizy wszystkich faktów i zależności. Zwłaszcza podobieństw strategii i miejsc nieudanych kampanii. Dziś, gdy batalia przeciw gender zdaje się przygasać wobec zasadniczego sporu o demokrację, wnioski płynące z lektury tej kroniki niedawnej przeszłości mogą okazać się bardzo pożyteczne.
prof. Inga Iwasiów
Maciej Duda wykonał pracę iście benedyktyńską. Zgromadził bodaj wszystkie medialne doniesienia z frontu groteskowej, ale i groźnej wojny z "genderem" z lat 2007-2015. Z "genderem", czyli z... równościowym wychowaniem, równościową edukacją i równościowym prawem. Chłodno, niekiedy z ironią, ale zawsze rzetelnie Duda przedstawia teksty i fakty, rzeczywistość i fantazmaty, źródła i zmyślenia. Udokumentowanie ofensywy anty-genderowej niemal dzień po dniu to najlepsze, co można było zrobić w obliczu zderzenia języków i w zalewie nieporozumień. Przeinaczenia, ignorancję, a nierzadko po prostu złą wolę antygenderowców autor przedstawia bez złości, cierpliwie, po nauczycielsku. Oto rozsądek zderza się z fantazjowaniem, rozum z zabobonem, a prawa człowieka ze światopoglądem religijnym. Pogoda ducha, temperament pedagoga i dobroć serca pozwalają autorowi przeprowadzić czytelnika przez to wszystko suchą nogą, bez uszczerbku na umyśle. Praca Dudy to lektura godna najwyższej rekomendacji. Sprawdźcie sami. Przeczytajcie!
Kazimiera Szczuka
Maciej Duda – doktor nauk humanistycznych, wykładowca, badacz, pracownik naukowy Uniwersytetu Szczecińskiego. Autor artykułów naukowych oraz monografii „Polskie Bałkany. Proza postjugosłowiańska w kontekście feministycznym, genderowym i postkolonialnym. Recepcja polska” (2013). Współredaktor trzech tomów raportu „Gender w podręcznikach” (2016). Stypendysta Narodowego Centrum Nauki. Jako trener antydyskryminacyjny współpracuje z instytucjami państwowymi, prywatnymi i pozarządowymi.
Kulturoznawstwo, czyli wprowadzenie do kultury ponowoczesnejAutor podejmuje w książce fundamentalne kwestie dotyczące kultury współczesnej, takie m.in. jak kultura społeczeństwa masowego, kultura społeczeństwa konsumpcyjnego, problemy akulturacji, pojmowanie prawdy w dobie ponowoczesnej, problemy wartościowania w kulturze, problem płci i tożsamości, globalizacja kultury, europejska przestrzeń kulturalna i wiele innych. Problemy te umieszcza w perspektywie postmodernistycznej. [...] Kulturoznawstwo... jest dziełem ważkim, interesującym i głębokim. Autor znany jest ze swej rzeczowości, szerokiej i bogatej znajomości przejawów współczesnej kultury artystycznej (i nie tylko artystycznej), wagi przemyśleń, znakomitego zakotwiczenia własnych rozważań w literaturze. Literatura kulturoznawcza rozwija się bujnie, ciągle jednak brakuje prac o większych ambicjach, a tutaj mamy właśnie do czynienia z taką propozycją: żywą, ciekawie napisaną i frapującą.Prof. Marian Golka
Niewiele problemów we współczesnej nauce wzbudza takie zainteresowanie teoretyczne i empiryczne jak tożsamość. Mimo długiej tradycji badań w tym zakresie, wiele problemów wciąż nie doczekało się rozwiązania. Nauka nie odpowiedziała jeszcze na wiele pytań. Jednym z takich zagadnień jest bez wątpienia tożsamość współczesnych nauczycieli. Przedstawiona w książce problematyka jest ważna społecznie i atrakcyjna poznawczo zarówno w perspektywie teoretycznej, jak i praktycznej. Autorka podjęła się bowiem określenia warunków i czynników wpływających na kształt nauczycielskiej tożsamości, poczucia zakorzenienia w zawodzie, funkcjonowania nauczycieli dzieci niepełnosprawnych we współczesnej Polsce. [...] Książka ta jest niezwykle interesującym studium zawierającym w sobie teoretyczną analizę przeprowadzoną z perspektywy socjologii wiedzy, pedagogiki specjalnej, pedeutologii oraz badań nad systemem oświaty"".
Więcej niż obraz - red. Eugeniusz Wilk, Anna Nacher, Magdalena Zdrodowska, Ewelina Twardoch i Michał GulikSfomułowanie więcej niż obraz, w ujęciu autorów artykułów zawartych w tej książce, jest wyrazem przekonania o konieczności przedefiniowania głównych założeń badawczych nad współczesną ikonosferą: winny one nawiązywać do modelu badań transdyscyplinarnych, stając się tym samym ważną częścią dyskursu współczesnego kulturoznawstwa i zarazem punktem odniesienia dla naukowców, dla których obraz nie sytuuje się w centrum ich zainteresowań.prof. Eugeniusz Wilk
Unia Europejska a obywatele. Relacje komunikacyjne w internecie a unijna strategia komunikowania sięKsiążka ta jest propozycją podejmującą zagadnienia związane z Unią Europejską oraz jej relacjami z obywatelami poprzez wykorzystanie mechanizmów i narzędzi komunikacji społecznej. Publikacja stanowi przegląd problematyki związanej z instytucjonalnymi aspektami mającymi na celu wzmacnianie tych relacji ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki najnowszych rozwiązań technologicznych, w tym głównie związanych z komunikowaniem poprzez internet. [...] Całość rozważań zamyka refleksja dotycząca efektywności komunikacji społecznej w procesie aktywizacji obywateli Unii Europejskiej w działania na rzecz europejskiej przestrzeni publicznej.dr hab. Aldona Wiktorska-Święcka
„Przestrzeń życia społecznego jest wypełniona codziennymi spotkaniami z drugim człowiekiem. Drugim, Innym człowiekiem, wobec którego pozostajemy w jakiejś relacji. Inny to każdy nie-ja, jak definiuje to pojęcie Elżbieta Dubas, to każdy człowiek, niebędący mną, bez względu na dystans, jaki nas dzieli. […] Rzeczywistość życia codziennego dzielimy z innymi, których możemy doświadczać na wiele różnych sposobów. Najważniejszy jest kontakt osobisty: spotkanie twarzą w twarz. Ten napotkany inny, jak piszą Peter L. Berger i Thomas Luckmann, staje przede mną w namacalnej dostępności, podzielanej przez nas obojga. Dzięki spotkaniu z Innym, drugim, niebędącym mną powstaje doświadczenie jego jestestwa. W spotkaniu doświadcza się drugiego człowieka i jego różnicy, próbując nadać temu znaczenie”.
Ze Wstępu
„Doświadczenia niepełnosprawności to udana próba spojrzenia na Innego. […] Dzięki zręczności kompozycyjnej i przejrzystości strukturalnej mamy oto lekturę o zawartości merytorycznie uzasadnionej, z niebanalnym podziałem treści zachęcającym do namysłu nad poruszanymi wątkami. Wątkami jawiącymi się atrakcyjnie nie tylko na gruncie semantycznym, lecz także dzięki kreśleniu osobliwych ścieżek poznania skoncentrowanych na doświadczeniach spotkań z Innym w przestrzeni życia społecznego. […] Książka ta wnosi wiele ciekawych poznawczo i atrakcyjnych naukowo wątków do tematycznej dyskusji, stanowiąc zarazem rozszerzenie dyskursu o jednostkowym, ale też społecznym nachyleniu w sferze doświadczeń/relacji/spotkań każdego z nas z Innym”.
prof. Sławomir Przybyliński
Książka ta opisuje doniesienia z dwu obszarów teoretycznych i badawczych: psychologii bliskich relacji oraz psychologii wpływu społecznego. Obszary te są jedynie pozornie odrębne, ponieważ kwintesencją bycia w relacji jest wzajemne wpływanie na siebie partnerów. Wywieranie wpływu oznacza bycie zarówno podmiotem tego procesu, jak i obiektem. Skuteczne oddziaływanie jednej strony implikuje uległość drugiej. [...] Śledząc literaturę z interesującego nas zakresu, trudno znaleźć informacje na temat konsekwencji uległości w relacjach intymnych. Nie ma zatem podstaw, aby oceniać, czy uległość wobec ukochanej osoby ma pozytywne, czy negatywne skutki. Aby było to możliwe, trzeba odpowiedzieć na wiele pytań. Naszym zamierzeniem jest chociażby częściowe wypełnienie tej luki"".Z WprowadzeniaProblematyka wpływu społecznego w biskich związkach jest zagadnieniem niezwykle ciekawym zarówno dla badaczy procesów wywierania wpływu na ludzi, jak i tych, których interesują relacje między bliskimi sobie ludźmi. Przystępując do lektury recenzowanej książki, miałem nadzieję na dowiedzenie się nowych, ważnych rzeczy. I nie zawiodłem się. Książka pełna jest opisów zarówno badań z literatury światowej, jak i tych, które wykonane zostały w zespołach badawczych obu Autorek. Książka jest bardzo wartościowa tak z perspektywy czysto poznawczej, jak i aplikacyjnej, powinna być wręcz lekturą obowiązkową terapeutów małżeńskich.
Książka ta jest próbą dekonstrukcji imitacji, jaką jest monolityczna męskość. Autor z socjologicznego punktu widzenia zajął się społeczną konstrukcją męskości, jednak inaczej niż robiono to dotychczas prześwietlił męskość z perspektywy gejów, czyli tych mężczyzn, którzy wskutek różnych zabiegów zostali wykluczeni z głównego nurtu kultury, którzy w wyniku procesów kulturowych: wtórnej socjalizacji, enkulturacji, wychowania zostali unieważnieni jako mężczyźni. Przedstawił również, jak jego zdaniem doszło do tego wymazania gejów z treści wypełniającej pojęcie męskości.Przede wszystkim chciałbym podkreślić nowatorskość pracy Bartłomieja Lisa: badania nad męskością nie są szczególnie rozpowszechnione w Polsce []. Z pewnością nikt jeszcze nie wziął pod naukowe szkiełko męskości nieheteroseksualnej, podczas gdy światowe badania wskazują jednoznacznie, że studiowanie marginesów męskości, czyli tych przestrzeni, gdzie męskość jest kwestionowana czy używając pojęcia Autora przeginana, ma ogromne znaczenie dla zrozumienia mechanizmów społecznego konstruowania męskości (i płci kulturowej w ogóle) oraz ujawnienia różnorodnych technologii dyscyplinarnych związanych z kontrolowaniem płciowej (w tym męskiej) poprawności.prof. Jacek Kochanowski
Media studenckie w Polsce - geneza, ewolucja, współczesnośćPraca podejmuje bardzo ważny z perspektywy socjopedagogicznej problem funkcjonowania mediów studenckich w Polsce. Wpisuje się znakomicie zarówno w debatę na temat społecznej roli mass mediów, jak i dyskusję na temat różnych aspektów upodmiotowienia młodzieży współczesnej (). Jest to publikacja stojąca na bardzo dobrym poziomie merytorycznym i to zarówno w kontekście przyjętych przez Autorkę założeń teoretycznych i metodologicznych, sposobu przeprowadzenia badań, narracji oraz argumentacji, jak i konkretnych rezultatów analitycznych. Jest to oryginalne dzieło, które stanowi niezaprzeczalny wkład Autorki w wybrane przez nią pole problemowe"".
Najnowsza książka Wojciecha J. Burszty ma charakter cokolwiek paradoksalny. Jest bowiem jednocześnie rodzajem antropologiczno-kulturoznawczego notatnika zbierającego rozmaite odautorskie impresje, refleksje i dygresje oraz (jakby wbrew tej formie) arcypoważną rozprawą o kryzysie kultury, meandrach zinstytucjonalizowanej i potocznej wiedzy i o uroszczeniach globalnej polityki. [...] Burszta stara się zrozumieć sens tego, co się dzieje w sferze mediów (przejście od alokucji do konwersacji), sposobów uczestnictwa w kulturze, zaniku podziału na kulturę wysoką i niską, atrofii autorytetów i procesu globalizacji"".Ze Wstępu Mirosława PęczakaKsiążka to rozpisany na kolejne odsłony esej o naszych zmaganiach z czasem i tożsamością, dla których pretekstem jest ogląd świata łączący doświadczenia bycia-w-świecie z nieustannie podejmowanymi próbami nadania mu narracyjnej postaci, co pozwala przemienić indywidualny los w formę bycia-w-kulturze. W ten sposób to, co jednostkowe przegląda się w lustrach wszystkich innych opowieści o świecie, pozwalając zrozumieć lepiej własne życie i życie innych. W tym sensie antropologia jest niekończącym się czytaniem kultury poprzez wpisywanie w jej ramy nas samych: rozglądających się wokół siebie, spoglądających wstecz, radujących się i smucących przemijaniem i trwaniem, ale nade wszystko starających się znaleźć sens w rozproszonych opowieściach. Myśl łaknie pretekstów, by przemienić je w kolejny pretekst do poszukiwań własnego miejsca w świecie, które zawsze mości się jednak wśród innych ludzi. Dlatego czytamy, oglądamy i słuchamy innych, tylko bowiem w taki sposób możemy lepiej zrozumieć siebie. Nasze życie jest zmaganiem wewnętrznej monokultury z zewnętrzną wielokulturowością.Autor książki proponuje wędrówkę po tych wszystkich opowieściach, które są dla niego ważne literackich, antropologicznych, kulturoznawczych, filmowych i artystycznych. Ważne dlatego, że osobiste doświadczenia i profesjonalne zainteresowania tworzą niezerwany splot są jedną opowieścią o człowieku, świecie i kulturze jednocześnie.Wojciech Józef Burszta - profesor zwyczajny w SWPS Uniwersytecie Humanistycznospołecznym i Instytucie Slawistyki PAN, antropolog nomada i kulturoznawca krytyczny, eseista, komentator i badacz intencjonalności ludzkiego świata, antynaturalista i miłośnik tajemnic wieloznaczności. Kosmopolita międzyzaborowy: z galicyjskimi korzeniami, wielkopolską akulturacją i mazowiecką nostalgią. Ciągle słucha rocka, ogląda piłkę nożną i czyta prozę współczesną. Promotor młodych, niekomercyjnie myślących badaczek i badaczy, z którymi przygotowuje monografię Antropologia neoliberalizmu.Publikacja dofinansowana z funduszy SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego
• Posthumanizm
• Gender studies
• Nienormatywność
„Tom ten jest osadzony w nurcie interdyscyplinarnych badań przecinających pola socjologii, pedagogiki, antropologii kulturowej i filozofii. Osią spinającą przedstawione analizy są nie tylko kategorie sygnalizowane w tytule monografii, tj. problematyka normy, performatywności, codzienności i ich politycznych kontekstów, ale także osadzenie na epistemologicznym tle rozwijanym we współczesnych studiach społecznych i humanistycznych za sprawą poststrukturalnego przełomu i jego przekroczenia w postaci poszukiwania podmiotu oporu oraz wyłonienia się podejścia konstruktywistycznego w obszarze studiów społecznych, wraz z jego aktualnymi – krytycznymi – rekonfiguracjami”.
prof. Astrid Męczkowska-Christiansen
„Poszczególnym autorskim projektom badawczym, których wyniki są relacjonowane w tej pracy, przyświecało założenie zwyczajności kultury jako całości sposobu życia oraz aktywnej, twórczej zdolności ludzi do konstruowania kulturowych znaczeń i tożsamości. Kultura, w poszczególnych empirycznych odsłonach, oznacza rzeczywisty, ugruntowany, ale i gwałtownie zmieniający się teren praktyk, reprezentacji i zwyczajów badanych grup społecznych i osób oraz form wiedzy, które zakorzeniają się w ich życiu codziennym i uczestniczą w jego kształtowaniu. Poszczególne projekty badawcze odsłoniły znaczeniotwórcze praktyki nadawania sensów i reorganizacji światów społecznych, w których to praktykach uwidocznia się społeczna zmiana”.
prof. Jan Papież
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
