Autor poprzez pełne humoru opowieści przybliża młodemu czytelnikowi wartość sakramentu pojednania. Wspaniała narracja, żywe dialogi oraz zaskakujące, niecodzienne historie - wszystko to sprawia, że z każdej strony książki promieniuje radość, i w połączeniu z głębokim przekazem wiary, stanowi wspaniałą lekturę dla każdego.
W Kościele istnieje piękna tradycja, która mówi, że święty Józef mieszkał na ziemi z Jezusem i Maryją przez trzydzieści lat. Miał trzydzieści lat na adorowanie oblicza naszego Pana i Zbawiciela, trzydzieści lat na kontemplowanie tajemnicy Wcielenia, trzydzieści lat na to, by być prawdziwym ojcem. Józef doświadczył życia, z którym nie może się równać życie jakiegokolwiek człowieka w historii. Żył w wielkiej bliskości z Jezusem i Maryją. I nie tylko; na wiele tajemniczych sposobów był także Ich przewodnikiem.
FRAGMENT WSTĘPU
Przyjść do Maryi tak, jak przyszłoby się do domu lubianej przez nas sąsiadki, usiąść w Jej kuchni oraz poprosić, żeby opowiedziała nam o Miłości i drodze do niej to najprostsza rzecz na świecie! Dla chrześcijanina, wierzącego w obcowanie świętych, relacje są rzeczywistością, która przenika czas i sięga w wieczność. Zmarli są z nami, a my z nimi, zjednoczeni dzięki potężnym więzom Miłości, którą jest sam Pan. Dlatego rozmowa z Maryją powinna być dla nas czymś niezwykle prostym.Catherine de Hueck Doherty (z domu Kołyszkin) urodziła się 15 sierpnia 1896 roku w Rosji, w rodzinie ziemiańskiej. Po wybuchu rewolucji w 1917 roku przedostała się przez Anglię do Kanady. W Anglii podjęła decyzję o wstąpieniu do Kościoła Rzymskokatolickiego (w roku 1919), nie wyrzekając się przy tym swojego prawosławnego dziedzictwa. U szczytu kariery zawodowej i materialnego dobrobytu ogarnęło ją głębokie zwątpienie w sens takiego życia. Wtedy poprzez słowa Ewangelii: Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a potem przyjdź i chodź za Mną usłyszała wezwanie do radykalnej zmiany życia. Za radą biskupa zamieszkała wśród ubogich w Toronto. W 1947 roku przeprowadziła się wraz z mężem do Combermere (Kanada), dając początek rzymskokatolickiemu zgromadzeniu świeckich osób konsekrowanych oraz kapłanów, nazwanemu Madonna House (Dom Matki Bożej). Zmarła 14 grudnia 1985 roku. W 1990 roku wszczęto jej proces beatyfikacyjny.
Ta książka mówi o fascynującym świecie wewnętrznym, który wszyscy nosimy w sobie. Świecie, który łączy nas z tym, co najautentyczniejsze w życiu i co najlepsze w nas samych, a przez to z Bogiem. Prowadzeni za rękę przez Jana od Krzyża odważymy się odbyć tę podróż wewnętrzną do innego świata. Podróż, w której wiara będzie naszą przewodniczką, a miłość siłą, która nas porusza.Podróż mistyczna przebiega w twoim własnym wnętrzu, przez różne miejsca (noce duszy), gdzie uzdrawiane są twoje wewnętrzne rany, twoje spojrzenie staje się czystsze, a twoje serce bardziej wolne. Po raz pierwszy idziesz przez życie jakby wewnętrznie wśród ciągłych dni świątecznych (ŻPM 2, 36), a rzeczy najbardziej codzienne stają się okazją do poznania Boga. Kres podróży będzie doświadczeniem nowej wiosny w wolności.Juan Antonio Marcos (ur. 1968)jest karmelitą bosym, teologiem i literaturoznawcą związanym z Uniwersytetem Papieskim Comillas w Madrycie. Obecnie prowadzi wykłady z historii i teologii duchowości. W obszarze jego zainteresowań naukowych znajdują się język mistyków karmelitańskich oraz duchowość św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża. Jest autorem wielu publikacji, między innymi książek, które ukazały się po polsku: Podróż do pełni. Droga doskonałości św. Teresy od Jezusa oraz Podróż do wolności. Doświadczenie mistyczne ujęte w metafory z życia codziennego według św. Jana od Krzyża.
WPROWADZENIE [fragment]:Pośród przygnębiającej wojennej zawieruchy a mimo to uskrzydlona filozoficzną ambicją i zainteresowaniem politycznym Edyta Stein napisała pod koniec I wojny światowej dwie rozprawy na temat fenomenologicznej analizy osoby. Między lutym 1918 a październikiem 1919 roku powstały rozprawy, ukazujące się tutaj w trzecim wydaniu: ""Przyczynowość psychiczna"" oraz ""Jednostka a wspólnota"" z powiązaną {z nimi} częścią końcową, {wydane pod wspólnym tytułem} ""Beitrge zur philosophischen Begrndung derPsychologie und Geisteswissenschaften"" {""Filozofia psychologii i humanistyki"", w skrócie: ""Przyczynki""}, które miały posłużyć jako jej praca habilitacyjna.Wstęp i opracowanie: Beate Beckmann-ZllerTłumaczenie: Piotr Janik SJ, Marcin Baran SJ, Jolanta Gaca
Maryja nie tylko wzywała do odmawiania różańca, ale sama go… odmawiała, co potwierdziły objawienia w Lourdes. W roku 1858 czternastoletnia Bernardetta Soubirous nagle ujrzała w lesie „piękną, niezwykle piękną Panią”. „Pierwsze spotkanie było wspólnym odmówieniem różańca. Matka Najświętsza przesuwała w milczeniu paciorki swojego różańca, głośno wypowiadając jedynie słowa «Chwała Ojcu...». Zakończenie różańca było końcem wizji...”. W jakiej intencji modliła się Maryja? Na pewno jako współcierpiąca, współczująca Matka, a wreszcie jako Współodkupicielka rodzaju ludzkiego, właśnie za cały rodzaj ludzki, który pogubił się na tym łez padole, zgubił drogę do Boga, jedynego źródła życia.
Niechaj niniejsze rozważania tajemnic różańcowych, zainspirowane tekstami wielkiej mistyczki hiszpańskiej św. Teresy od Jezusa, przyczynią się do umiłowania modlitwy różańcowej.
Odmawiajcie codziennie różaniec"". Te słowa Najświętsza Panna powiedziała do trojga dzieci z Fatimy. Gdy Maryja objawiła się im po raz pierwszy, z Jej prawego ramienia zwisał sznur perłowych paciorków zakończony krzyżykiem. W każdym z sześciu objawień Matka Boża wspominała o różańcu i zachęcała do jego odmawiania. Podczas szóstego i ostatniego objawienia ujawniła swe imię. Oznajmiła: ""Jestem Matką Bożą Różańcową"". Rolą matki jest uczyć swoje dzieci. Również Maryja, nawołując do odmawiania tej modlitwy, uczy nas rozważać, medytować niejako Jej sercem tajemnice z życia Jej samej, jak również Jej Syna, Jezusa Chrystusa. Niechaj te rozważania, oparte na tekstach z dzieł mistyka Karmelu św. Jana od Krzyża, sprawią, że będziemy mogli powtórzyć za św. Janem Pawłem II, że jest to nasza ukochana modlitwa.
„Byłabym ogromnie nieszczęśliwa w niebie,
gdybym nie mogła sprawiać na ziemi
małych przyjemności tym, których kocham!
Żółty zeszyt to okazja do niecodziennego spotkania z „Małą Teresą". Spotkania chwilami trudnego, bo przenikniętego ogromnym cierpieniem - ale równocześnie pełnego gorącej miłości do Jezusa, którego Teresa kochała do szaleństwa.
Tytułowy zeszyt stanowią zapiski rodzonej siostry św. Teresy, Pauliny Martin. Matka Agnieszka od Jezusa (takie było imię zakonne Pauliny) notowała wypowiedzi swojej siostry w ciągu ostatnich miesięcy życia Świętej, od maja do końca września 1897 roku.
Naśladowcę Chrystusa można porównać do rzeki toczącej wody ewangelicznej nadziei, czyli oczekiwań zakotwiczonych w niebieskim Ojcu. Od Niego spodziewa się tego wszystkiego, co w swym Synu obiecał odnośnie życia doczesnego i wiecznego. Jest przecież Bogiem wiernym, a Jego słowo nigdy nie zwodzi, nie wprowadza w błąd.
Czytanie początkowych rozdziałów Drogi na Górę Karmel jest jak wejście do pokoju, w którym trwa już jakaś dyskusja. Słyszymy słowa, które są dla nas nieznane, takie jak: „noc ciemna”, „początkujący”, „postępujący” i „doskonały”. Nie chcąc jednak przerywać ożywionej wymiany zdań, śledzimy rozmowę najuważniej, jak tylko potrafimy, mając nadzieję, że zostanie powiedziane coś, co rozwieje nasze wątpliwości. Tak się jednak nie dzieje i zdezorientowani opuszczamy pokój.
Ojciec Marc Foley OCD jest nie tylko doświadczonym czytelnikiem pism Jana od Krzyża, ale również wytrawnym przewodnikiem po szlakach, jakie wyznaczył przed wiekami karmelitański doktor Kościoła. Jan żył i pisał w zupełnie innej kulturze religijnej, posiadającej swoje własne sposoby zgłębiania ówczesnych zagadnień duchowych i używającej słownictwa, które należy teraz tłumaczyć przykładami czytelnymi dla pielgrzymów duchowych XXI wieku. Ojciec Marc wykonuje to tłumaczenie w sposób bardzo zręczny, przez co nowi czytelnicy oddający się lekturze tekstu Jana nabiorą pewności siebie.
Głównym celem traktatu jest zachęcenie czytelników do modlitwy wewnętrznej i przygotowanie ich do niej przez ascezę i pokutę. Teresa proponuje przygotowanie do życia mistycznego w dwóch ścisłych etapach. Pierwszy polega na ćwiczeniu się w cnotach; drugi wyraża się przez praktykę modlitwy ustnej i myślnej. Po omówieniu założeń, na których opiera się modlitwa, a następnie wskazaniu na czym polega istota i wzrost życia modlitwy, Teresa omawia skutki kontemplacji dla życia codziennego. Modlitwa, rozumiana jako życie wypływające z kontaktu z Bogiem, a zarazem droga do Niego prowadząca, jest więc głównym przedmiotem.
“Czcigodna Matka Włóczęga” to doskonała książka, przybliżająca postać i dzieło św. Teresy od Jezusa, doktora Kościoła, mistyczki i niedoścignionej mistrzyni modlitwy. Osoby, która jak mało kto w historii Kościoła chrześcijańskiego i historii ludzkości, poznała najgłębsze zakamarki duchowego wnętrza człowieka. W ciąg szybko zmieniających się wydarzeń umiejętnie wplatają się dwa inne, bardzo interesujące wątki. Jeden, z pozoru banalny, dotyczy pojawiającej się co jakiś czas na planie mapy z zamkami z rozległych okolic Kastylli. Doskonale obrazuje on kontekst geograficzny życia i działalności Świętej. Staje się zarazem dopełnieniem drugiego, tj. opowiadań Teresy na temat modlitwy. Bohaterka powieści, matka i fundatorka, a równocześnie włóczęga kastylijskich i andaluzyjskich dróg, zachęcana przez swoje siostry, z którymi podróżuje, do dzielenia się własnym doświadczeniem duchowym, opisuje inną, wewnętrzną drogę, od pierwszej aż do najbardziej tajemnej komnaty, w której mieszka Pan.
Strumień ognia to medytacja Bożej miłości, zatrzymanie się wśród pędzącego czasu i smakowanie prawdy o Bożym miłosierdziu. Myśl autora wydaje się zataczać kręgi nad prawdą, którą odkryła na nowo święta Teresa od Dzieciątka Jezus: Największym pragnieniem Boga jest dawanie siebie człowiekowi, a Jego największym „cierpieniem” – obojętność na łaski, których tak bardzo chce udzielać. Ksiądz Daigneault, snując swoją refleksję, niestrudzenie wraca do tego pragnienia Bożego, określonego przez niego jako strumień ognia miłości. Stąd możemy mieć wrażenie, że przechodzimy wiele razy przez
te same miejsca, słyszymy te same wnioski.
Ostatecznie wniosek jest jeden: miłosierdzie Boże to dar dostępny dla każdego. Ale choć prawda ta może wydawać się tak elementarna, że niemal banalna, nie jest bynajmniej oczywista, na pewno nie dla wszystkich. Wchodząc w medytację autora, mamy szansę rozważyć wraz z nim i świętą Teresą to, co jest nam ofiarowywane dzień po dniu: miłość Boga czekającą jedynie na nasze otwarte serca.
Celina Martin (1869-1959), córka Zelii i Ludwika Martin, którzy mieli dziewięcioro dzieci, a wśród nich św. Teresę od Dzieciątka Jezus i służebnicę Bożą Leonię. W Karmelu w Lisieux Celina przyjęła imię Genowefa od Najświętszego Sakramentu.
Jej wspomnienia o Rodzicach, kanonizowanych 18 października 2015 roku, stanowią pasjonujące świadectwo, jak miłość Boga przemienia najtrudniejsze doświadczenia w niewzruszony fundament życia rodzinnego, stając się źródłem mądrości i nadziei.
Życie to przeplatanie się blasków dobra i cieni ludzkiej ułomności. Zarówno jedne, jak i drugie mają do odegrania właściwą sobie rolę. Ich kompozycja jest odęrbną i chcarakterystyczna dla poszczególnych ludzi, stąd sposobów świętości jest wiele. O nich właśnie mówi seria krótkich dziewiętnastowiecznych sentencji zatytułowanych Podróż do nieba, będących inspiracją dla tej książki. Mimo upływu lat nie straciły na aktualności, bo nie zmieniają się ani wymogi ponadczasowej Ewangelii, ani rdzeń ludzkiej natury.
Jak wygląda radość świętych? Jakie jest ich poczucie humoru, czy potrafią śmiać się do rozpuku, żartować, robić komuś dowcipy? Dlaczego tak mówi się o tym aspekcie ich człowieczeństwa? Sympatyczne są żarty Włocha, świętego Filipa Neri, humor świętego Tomasza More’a, serdeczność świętej Tereski? Czy wśród świętych hiszpańskich nie ma kogoś uosabiającego specyficzne poczucie humoru mieszkańców tego kraju, andaluzyjski wdzięk? Otóż jest. Ta książka ukazuje taką osobę: to kobieta, rodem z Kastylii, mieszkająca przez jakiś czas również w Andaluzji. Prawdziwa mistyczka: święta Teresa od Jezusa, święta Teresa z Awili, która potrafiła śmiać się z własnego cienia albo uczyć śmiechu dziewczynkę, udzielać katechezy mulnikowi, a nawet żartować z Bogiem na temat tego, jak traktuje On swoich przyjaciół na ziemi.
Pragniemy, poprzez tę małą książeczkę, zawierającą zbiór niektórych modlitw oraz natchnień świętej Mariam, pomóc Ci w Twojej modlitwie do Ducha Świętego. Uciekaj się do Niego nie tylko podczas dni nowenny przed Zesłaniem Ducha Świętego czy przed wspomnieniem liturgicznym świętej Karmelitanki z Betlejem. Wzywaj Go często, niech Jego obecność napełnia Twoje życie, zarówno w chwilach trudnych, momentach kryzysu, oschłości i walki duchowej, jak też, by wyrazić Bogu swoje uwielbienie, wdzięczność i radość. Możesz korzystać z tej nowenny w tradycyjny sposób, modląc się nią poprzez kolejne dziewięć dni. Możesz także wybierać sobie dowolny jej fragment, w zależności od potrzeb Twego serca. Duch Święty od momentu chrztu świętego jest obecny w świątyni Twego ciała i On sam będzie Cię prowadził, dlatego rozpoczynając nowennę – na nowo lub, być może po raz pierwszy, w sposób bardziej świadomy – powierz Mu całe swoje życie.
Miłosierna postawa Jezusa, zawsze poszukującego tego, „co zginęło”: zagubionych owiec, prostytutek, synów marnotrawnych, ujawniła się w sposób najbardziej wstrząsający na Kalwarii, kiedy umierał między dwoma bandytami. Ta postawa była i niestety wciąż jest zgorszeniem dla wielu „sprawiedliwych”.
Przesłanie, które przekazuje nam Dobry Łotr, pokazuje, jak działa Boże miłosierdzie! Pozwala ono przejść w jednej chwili od najgłębszego upadku do największej świętości. Epizod z Dobrym Łotrem całkowicie odwraca naszą skalę wartości. Mimo naszych grzechów Bóg chce zapełnić naszą pustkę i ubóstwo duchowe swoim miłosierdziem. Brzydzi się naszym samouwielbieniem, oczekuje od nas raczej dziecięcego zawierzenia. Jego miłosierdzie, jak strumień, który występuje z brzegów, chce po brzegi wypełniać naszą nędzę. Bogu podoba się okazywać swoją moc w słabości najmniejszych.
Niniejsza książka pomaga nam czerpać naukę ze zdarzenia na Golgocie. Bóg jest obok nas i chce nasze słabości zamienić w świętość. Nam zostawia wybór, czy zgodzimy się przyjąć miłosierdzie.
Mała Arabka jest dziś bardzo ważną postacią. Reprezentuje odchodzący coraz szybciej do historii świat chrześcijańskich Arabów. W życiu Mariam Baouardy (w zakonie karmelitanek znanej jako Maria od Jezusa Ukrzyżowanego) nie brakowało żadnego ze współczesnych problemów chrześcijan. Była w nim zarówno szczera wiara okresu dzieciństwa, jak i konflikt z rodziną, próby siłowego nawrócenia na islam, a nawet męczeństwo. Jej życie obfitowało też w cuda, niewyjaśnione po ludzku przypadki ocalenia, fenomeny związane z obecnością zarówno Ducha Świętego, jak i Szatana.
Postać Małej Arabki zawstydza tym, że osoba o wielkiej prostocie osiągnęła tak wiele w życiu duchowym – a jednocześnie dodaje otuchy, że skoro ona tak bardzo doświadczyła Boga, to i my możemy Go doświadczyć. Zebrana tu korespondencja Małej Arabki przybliży nas do celu, jakim jest świętość.
Teresa z rozbrajającą szczerością i humorem przedstawia kulturę, zwyczaje i pasje Hiszpanów w wieku XVI. Jest to opowieść o jej przygodach i jej sióstr, a także karmelitów bosych podczas zakładania klasztorów Reformy. Księga ukazuje zarówno ogrom pracy św. Teresy nad stworzeniem odpowiednich warunków do życia charyzmatem karmelitańskim, jak i tęsknotę, by Karmel był przestrzenią ciszy, w której można spotkać miłującego Boga.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
