Autor książki przypadkowo trafił do batalionu motocyklowego dywizji SS Das Reich. Przeszedł twardą szkołę życia, nim stał się pełnoprawnym żołnierzem. Nie ukrywał własnych słabości i kłopotów związanych z trudnym charakterem dowódców. Choć dyplomatycznie unikał wypowiadania się na temat sytuacji politycznej III Rzeszy, to od początku okazywał, że służba w SS była dla niego jedynie wypełnieniem obowiązku odbycia służby wojskowej, a nie realizacją jakieś obłąkanej idei. Po prostu służba w SS była łatwiejsza niż w Wehrmachcie. Starał się być realistą i nie pociągało go bezsensowne bohaterstwo. Wojna jednak weryfikowała wszelkie koncepcje życiowe i czasami walcząc o życie, trzeba było dokonywać nadludzkich wysiłków. Nie ukrywał, że wojna w Rosji od początku budziła obawy w nim i jego kolegach. Nie zastanawiali się, czy walczą u słuszną sprawę - nie mieli na to czasu. Po prostu chcieli przeżyć. Chociaż wmawiano im, że walczyli o Wielkie Niemcy, bardziej bali się o własną skórę. To opowieść o chłopcach, którzy chcąc przetrwać na wojnie, musieli stać się mężczyznami. Dzięki niej poznamy wielu oficerów, którzy potem okazali się świetnymi dowódcami, takich jak Klingenberg i Tychsen. To nie byli bohaterowie z naszej bajki, ale znali się na swojej robocie.
Duża buźka, telewidzowie to zbiór wspomnień Danuty Domańskiej z ponad trzydziestu lat spędzonych w telewizji. To krótkie, lecz emocjonalne podróże w czasy dziennikarstwa, które powoli odchodzi w przeszłość wraz z ludźmi o nietuzinkowych osobowościach, którzy tworzyli klimat ówczesnych mediów, głównie telewizji. Wspomnienia Hanny Domańskiej to także wielkie nazwiska lat 60., 70. i 80. oraz kultowe miejsca jak chociażby sopocki Spatif. To również wycieczki w przeszłość osobistą, trochę niedopowiedziane, wzbogacające i tak niezwykle esencjonalne życie zawodowe autorki.
Z poziomu snu prostego człowieka- czyli każdego z nas, interpretacja podnosi się do pułapu alegorycznego. W Psalmie CXXVI naród Izraela porównuje galut (wygnanie) do snu. Jeśli całe nasze życie to galut w oczekiwaniu Olam ha-Ba (Świata Przyszłego), to w istocie jest wędrówką przez pustynię snu w nadziei wielkiego przebudzenia. Michał Samet
„A jeśli język ptaków jest mową Boga? A jeśli Bóg śpiewa w ptasim języku? Jeśli ptaki, drzewa, mchy, porosty, aksolotle i bolimuszki kleparki, nie są wcale stworzeniami bożymi, lecz, jak chciał Spinoza nieskończonymi atrybutami Nieskończonego? A jeśli wszystko jest Jedno, i nie jest ważne jedno pokolenie... Pomysł współwieczności świata i Boga (mundus coæternus) został sprowokowany przez shellenizowanego żydowskiego intelektualistę Filona w Legum allegoriæ; skoro właściwością odwiecznego Boga jest tworzenie, tworzy On odwiecznie. Pogląd ten podjął żydowski „kacerz wyklęty” Majmonides a doprowadził do zaskakująco finezyjnej konkluzji inny heretyk - Spinoza; Bóg przejawia się światem, świat jest przejawem Boga - substancji o nieskończonej liczbie atrybutów, świergotów i chrząknięć. Tym samym okazuje się, że istnieje tylko jedna substancja - i jest nią Bóg, lub/czyli: świat. W każdym razie, Spinoza zanegował Boga, lub jak wolą inni, za jednym zamachem zanegował cały wszechświat."
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
