Opowieść o warszawskiej ulicy roku 1920 – od 20 czerwca do 20 sierpnia. Tydzień po tygodniu, dzień po dniu. Strajki robotnicze, upał, drożyzna, premiery w teatrach i kabaretach, afery kryminalne i tajemnicza fala samobójstw. Letnie ogródki kawiarniane przy których przysiadają umundurowani już ochotnicy. Wreszcie apel Piłsudskiego, wielki zryw mobilizacyjny warszawiaków i uroczysty wymarsz pierwszych oddziałów. Wiece robotnicze i procesje błagalne. Na tym tle historie zwykłych ludzi i znacznych postaci zasłużonych dla miasta. O czym dyskutowano, na jakie tematy się kłócono, gdzie bywano i co czytano? Gdzie wyjeżdżano na wakacje? Jakie lęki wewnętrzne władały wtedy społeczeństwem warszawskim? Książka pokazuje stolicę roku 1920 jako miasto wewnętrznie skłócone, szarpane sprzecznymi namiętnościami, a jednocześnie potrafiące w obliczu niebezpieczeństwa zmobilizować się, zjednoczyć, zawiesić swary.
Quo vadis to najbardziej znana obok Trylogii i Krzyżaków powieść historyczna czołowego polskiego twórcy końca XIX wieku. Publikacja przyniosła Sienkiewiczowi pierwszą w historii Polski literacką Nagrodę Nobla i międzynarodowy rozgłos. Fabuła została osadzona w czasach kwitnącego, coraz bardziej rozszerzającego swoje wpływy imperium rzymskiego i początków chrześcijaństwa. W powieści nie zabrakło wątku miłosnego ani przeszkód piętrzących się przed zakochanymi. Na podstawie tego znakomitego romansu historycznego powstało wiele ekranizacji. W najnowszej wersji, wyreżyserowanej przez Jerzego Kawalerowicza, wystąpiła śmietanka aktorów polskiej sceny filmowej.
Emancypantki należą do najgłośniejszych utworów Bolesława Prusa i są jedną z pierwszych powieści w polskiej literaturze, w której główną rolę odgrywa kobieta wraz z jej problemami. Akcja Emancypantek rozgrywa się w II połowie XIX wieku. Panna Magdalena Brzeska jest altruistką, ale jednocześnie osobą naiwną i zagubioną. Otaczający bohaterkę świat obłudy i zakłamania przytłacza ją i doprowadza do załamania. Nie pomagają mądre rady profesora Dębickiego. Pod koniec powieści Magdalena odrzuca propozycję małżeństwa z arystokratą Stefanem Solskim i wstępuje do klasztoru, uciekając przed problemami.
CZARNA ŚMIERĆ, DŻUMA, WIELKI DANSE MACABRE W CZTERNASTOWIECZNEJ EUROPIE. CZY JEST COŚ BARDZIEJ PRZERAŻAJĄCEGO? CZY MOŻE ZAATAKOWAĆ PONOWNIE?Doskonałe niemal dziennikarskie śledztwo dwójki specjalistów, którzy opierając się na wiarygodnych dowodach opowiadają historię dżumy. Zaspokajają głód wiedzy na temat tej śmiertelnej choroby minionych czasów i jej możliwych następstw w przyszłości. Jakie są jej korzenie? I co najważniejsze czy może znowu zaatakować?Wykorzystują relacje świadków, na podstawie informacji zawartych w księgach parafialnych odtworzyli życie w czasach zarazy i prześledzili losy zamkniętych społeczności skazanych na zagładę. Dzięki temu jak z puzzli stworzyli pamięciowy portret tego mordercy.Nadal pozostaje silny lęk, że może pojawić się nowa globalna zaraza, która zagrozi naszemu życiu. Przykład COVID-19 pokazał, jak wielkie spustoszenie może spowodować.Jesteśmy całkowicie bezbronni wobec nowych wirusów, dopóki nie zostaną one scharakteryzowane i nie pojawią się szczepionki. Czy wiarygodny jest niemal filmowy scenariusz o pojawieniu się wyimaginowanego wirusa zabijającego większość populacji Ziemi? W jaki sposób ci, którzy przetrwają, będą mogli zacząć nowe życie?
Iwan Majski (1884-1975), Rosjanin żydowskiego pochodzenia, w czasach carskich rewolucjonista i emigrant polityczny, w Związku Sowieckim został dyplomatąi w latach 1932-1943 pełnił funkcję ambasadora w Wielkiej Brytanii. W Londynie znalazł się w samym centrum polityki międzynarodowej, i to w bardzo burzliwych czasach poprzedzających wybuch drugiej wojny światowej oraz pierwszych latach tego krwawego konfliktu. Od 1934 roku Majski prowadził dzienniki, szczegółowo opisując swe działania, rozmowy i wrażenia. Na ich kartach pojawiają się czołowi politycy brytyjscy - z Chamberlainem, Churchillem i Edem na czele - a także plejada znaczących postaci z innych krajów, w tym przedstawicieli Polski. Obserwujemy także kulisy wielu ważnych wydarzeń. Ambasador zapisał się w historii stosunków polsko-sowieckich jako negocjator i sygnatariusz układu z 30 lipca 1941 r., któryw imieniu Rzeczypospolitej podpisał premier i Naczelny Wódz gen. Władysław Sikorski. W swych zapiskach poświęcił sprawom polskim sporo miejsca. Niestety, jego opinie są wyraźnie podszyte niechęcią i uprzedzeniami typowymi dla komunistycznej propagandy. Dowiadujemy się, jak silną presję Stalin i sowiecka dyplomacja wywierali na władze brytyjskie, aby zmusić rząd polski do ustępstw wobec Moskwy, zwłaszcza w sprawie granic. Jak pisał Gabriel Gorodertsky, który dotarł do dzienników Majskiego, opracował je i wydał w Wielkiej Brytanii: Nie wydobyto wcześniej z sowieckich archiwów żadnego innego prywatnego dokumentu o porównywalnym zakresie, wartości i objętości, który by rzucił tak wiele nowego światła na drugą wojnę światową i jej źródła. [Jego zaletami są] bezpośrednii szczery ton, jasność i przenikliwość spostrzeżeń, a także znakomita proza.
Książka jest synoptycznym przeglądem rudych włosów i zjawiska rudości: pod względem naukowym, historycznym, kulturowym i artystycznym.
Przytacza przykłady ze sztuki, literatury i, gdy dotyczy czasów współczesnych, również filmów oraz reklamy. Omawia rude włosy nie tylko jako fenomen fizjologiczny, ale również kulturowy, w przeszłości i w czasach obecnych. Lecz książka ta jest też podróżą przez naukę o rudości, jej historię i pojawienie się dziedzictwa genetycznego, które jest coraz lepiej rozumiane przez współczesną medycynę. Autor pochyla się nad wieloma sprzecznymi podejściami do rudowłosych, mężczyzn i kobiet, dobrych i złych, z zachodu i wschodu.
To jest studium odmienności, i jak zawsze, to co mówimy o „innych” jest daleko mniej interesujące od tego, co mówi się o nas.
Lecz jeśli zamierzamy zapytać co, kto, jak i dlaczego, należy rozpocząć od gdzie i kiedy.
Zbrodnie okrutne, z nagłego porywu lub przypadkowe, sąsiedzkie. Młotkiem, pilnikiem, drutem. Na polskiej wsi, pod lasem, w opłotkach. Takie właśnie przypadki „kolekcjonuje” młoda blogerka, sama będąca mieszkanką małej miejscowości. Dociera do policyjnych akt i prasowych doniesień, zamieszcza na blogu suche dane, opisy zdarzeń, fotografie miejsc, ofiar i oprawców. I wyobraża sobie, że te zbrodnie mogłyby się zdarzyć na jej ulicy. Książka „Kolekcjonerka zbrodni” jest o niej – blogerce, o jej szczególnej kolekcjonerskiej pasji, o kryminalnych historiach Polski B i ich podłożu – alkoholizmie, przemocy domowej, sąsiedzkiej zawiści.
"Ciemność wśród nas" to czternasta część bestsellerowej serii Mari Jungstedt, opowiadającej o wstrząsających i tajemniczych zbrodniach rozgrywających się w malowniczej Gotlandii.
W czasie regat Gotland Runt rozpętuje się burza. Jeden z jachtów najczęściej typowanych do zwycięstwa zostaje zmuszony do powrotu na ląd. Na brzegu członkowie załogi odkrywają ciało mężczyzny. Jest zakneblowany, a ręce ma związane na plecach.
Wkrótce okazuje się, że to Tobias Ström, właściciel popularnej restauracji. Komu tak bardzo się naraził? Komisarz Anders Knutas i współpracująca z nim Karin Jacobsson zmagają się z własnymi problemami w związku, a jednocześnie zostają wciągnięci w kolejną pogoń za mordercą. W ciemność, która jest między nami.
Rewolucja przestrzeni i czasu
Albert Einstein, niezwykły umysł i gwiazda fizyki, ponad sto lat temu na nowo odkrył Wszechświat, a jego teoria względności - jak wykazują pomiary fal grawitacyjnych - wciąż jest aktualna. Co jednak dokładnie odkrył, w jaki sposób potwierdzona została jego teoria i dlaczego bez niej nie działałaby żadna nawigacja?
Książka wyjaśnia genialne idee tego nadzwyczajnego talentu wszech czasów tak łatwo i przystępnie, jak tylko to możliwe!
Toksyczni wśród nas to kontynuacja cieszącego się ogromnym powodzeniem poradnika Toksyczni ludzie i opowiada o tym, jakich typów ludzi powinniśmy unikać w swoim życiu. Często nawet sobie nie uświadamiamy, że znajdują się w naszym otoczeniu i wysysają z nas energię, uniemożliwiając nam osiągnięcie naszych celów, osobiste spełnienie, rozwój czy po prostu zakłócają spokój ducha. Wcześniej poznaliśmy m.in. zazdrośnika, manipulatora, marudę, narcyza, psychopatę i przeciętniaka. Tym razem Stamateas pokazuje kolejne niebezpieczne typy osobowości, takie jak narcyz, człowiek żądny władzy, frustrat, wszechwiedzący, sadysta, masochista, paranoik – i inne. Wszyscy oni zatruwają nam życie i naszym kosztem realizują swoje cele.
Toksyczni znajdują się wśród nas – wszędzie, między naszymi bliskimi, wśród kolegów w pracy, więcej – toksyczny może okazać się nawet współmałżonek. Trudno się przed nimi bronić, nie zawsze bowiem umiemy ich rozpoznać. Kiedy już mamy świadomość, kto nam szkodzi, przestajemy być bezbronni i bezsilni. Bernardo Stamateas wskazuje nam, jak sobie poradzić w takiej sytuacji, cały czas podkreślając to, co najistotniejsze: wszyscy – a zatem my także – mamy potencjał, by osiągnąć sukces, musimy tylko uwierzyć w siebie i nie bać się zmian w naszym życiu.
W Trzeciej Rzeszy niemieckie kobiety odgrywały bierną rolę. Początkowo sprowadzała się ona do dwóch rzeczy: prowadzenia domu i wychowywania dzieci. Jednakże po wybuchu wojny w 1939 roku, z powodu niepowetowanych strat zarówno w zasobach ludzkich, jak materialnych, władze musiały zmienić kurs wobec żeńskiej części młodzieży. Od końca 1943 roku aż do upadku i kapitulacji Trzeciej Rzeszy dziewczęta wcielano do wojska. Uczono je obsługi karabinów, broni maszynowej i przeciwpancernej, konstruowania min pułapek. Była to daremna próba zapobieżenia nieuchronnej klęsce.Zamężnym kobietom przeznaczono wyłącznie rolę żon i matek, o tym, aby pracowały zawodowo, nie mogło być mowy. Kobiety bezdzietne uważano za zdrajczynie, natomiast wielodzietnym matkom przyznawano odznaczenia i nagrody pieniężne. Kobietę niemiecką, która urodziła sześcioro dzieci, czekało wyjątkowe wyróżnienie: herbatka z samym Fhrerem. Młode dziewczyny, w wieku 10-18 lat, zachęcano do wstąpienia do organizacji Jungmdelbund i Bund Deutscher Mdel. Powstały po to, żeby objąć dziewczyny i młode kobiety kontrolą państwa, które dzięki temu mogło zrobić z nimi, co chciało, i odpowiednio nimi manipulować.Teraz, wiele lat później, kobiety odsłaniają mało znane fakty dotyczące lat spędzonych w organizacjach, które oprócz maszerowania i witania się okrzykiem `Heil Hitler`, wielogodzinnych treningów i natrętnej propagandy pełne były mroczniejszych momentów.
Za każdym numerem wytatuowanym na przedramieniu, kryje się tajemnica.
Ta wyszła na jaw dopiero 75 lat po Auschwitz.
Czy można być bohaterem i tchórzem zarazem?
Fatalnym mężem i jeszcze gorszym ojcem a jednak zasłużonym patriotą?
Jaka jest najwyższa cena, którą można zapłacić za Polskę?
Stefania Stawowy doświadczyła piekła na własnej skórze. Będąc żoną słynnego partyzanta AK, trafiła za niego do Auschwitz. Zakładniczka i ofiara „męskiej” wojny, sama znalazła się na froncie. Jej wojna to obozowe baraki, place apelowe i kilometry drutów pod napięciem. Głód, selekcja i ciągłe zagrożenie śmiercią. Paniczny strach o dzieci, wyrzuty sumienia i ból.
A jednak przetrwała. Przeszła przez piekło Auschwitz, Ravensbrück, Flossenbürg. Przeżyła „marsz śmierci” do Zwodau. Duża w tym zasługa Jürgena – strażnika-esesmana, który jak ona zostawił w domu dwie małe córeczki. To, co ich połączyło, to jeszcze przyjaźń czy już miłość.
Tego nie napisał żaden scenarzysta, tę historię napisało życie.
Pragnę by świat zrozumiał, że prawdziwymi bohaterami nie zawsze są ci, stawiani na cokołach. My kobiety, zazwyczaj ciche i skromne, wspierające mężczyzn na frontach ich życiowej walki, aktorki drugiego planu, wielokrotnie płaciłyśmy najwyższą cenę za sławę naszych ojców, mężów i synów.
Ewa
Fabuła powieści obejmuje losy Macieja Boryny, jego rodziny i innych mieszkańców wsi Lipce. Akcja rozpoczyna się pod koniec września, a kończy pod koniec lipca i przewija się przez cztery pory roku, a w każdej z części znajdują się opisy charakterystycznych dla tego okresu świąt, zwyczajów i prac gospodarskich. Wiejski bogacz, wdowiec, ojciec dorosłych już dzieci, Maciej Boryna, żeni się wbrew woli rodziny z młodą i posażną Jagną, która jest obiektem westchnień wszystkich okolicznych mężczyzn, a obdarzona bujnym temperamentem erotycznym nie skąpi (jak głosi plotka) swoich łask chętnym młodzieńcom. Małżeństwo Boryny staje się przyczyną konfliktu z synem, Antkiem, który musi opuścić gospodarstwo ojca. Napięcie pomiędzy Maciejem a Antkiem narasta, Jagna bowiem zostaje kochanką młodego Boryny.
Powieść historyczna Bolesława Prusa, której akcja utworu rozgrywa się w Starożytnym Egipcie i opowiada o losach młodego faraona, Ramzesa XIII, próbującego poznać mechanizmy zarządzania państwem oraz podejmującego walkę o niezależność władzy faraona od kasty kapłańskiej.
P.C. Almond jest autorem znakomicie przyjętej na Zachodzie biografii diabła. Tym razem prezentuje biografię Boga, czyli historię paradoksu, dramatu transcendentnej, ponad-i bezczasowej istoty, która od początku świata współistnieje w różnych formach z ludźmi – czyli całkowitym jego przeciwieństwem, śmiertelnymi stworzeniami należącymi do upadłego i przejściowego jedynie świata, który On jakoby stworzył. Autor przedstawia Boga w różnych aspektach Jego natury – wewnętrznej oraz zewnętrznej – od najwcześniejszych czasów aż do chwili obecnej, pokazuje, jakiej ewolucji podlegało pojęcie Boga i jakimi środkami posługiwali się ludzie, żeby zbliżyć się do Istoty Najwyższej. W chrześcijaństwie, judaizmie, islamie i innych religiach Bóg postrzegany jest jako ktoś kogo nie można pojąć zwykłym aparatem zmysłów, jednocześnie jednak ów Bóg dąży wszędzie do tego, żeby stać się jednością ze światem i z nami.
Koncepcja bóstwa była według autora czynnikiem spajającym, a jednocześnie twórczym dawnej oraz współczesnej (liczonej od średniowiecza) cywilizacji. Jest to zatem nie tylko biografia Boga, ale i historia ewolucji wiary w Istotę Najwyższą, a także historia negowania samej jej koncepcji. Historia Boga, zdaniem autora, jest jednocześnie, od zarania dziejów świata, historią poszukiwania odpowiedzi na pytanie o zasadniczy sens naszego bytu.
Zupełnie nieznana, przemilczana historia młodych kobiet, które złamały klucz do kodów państw osi, pomogły aliantom wygrać wojnę i zrewolucjonizowały kryptoanalizę.
Wojska lądowe i marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych zwerbowały ponad dziesięć tysięcy kobiet z małych miast i elitarnych uniwersytetów do pracy jako łamaczki kodów podczas II wojny światowej. Podczas gdy ich bracia i ukochani chwycili za broń, one przeniosły się do Waszyngtonu, by nauczyć się łamania szyfrów. Ich wysiłki pozwoliły przyspieszyć zakończenie wojny i ocalić mnóstwo osób, a także otworzyły im drzwi do kariery. Surowa przysięga dyskrecji niemalże wymazała ich wysiłki z historii, jednak teraz, dzięki imponującym badaniom i wywiadom z ocalałymi „dziewczynami od szyfrów“, Liza Mundy przywróciła do życia intrygującą i pełną życia historię o odwadze, służbie i osiągnięciach naukowych.
Niezależnie od tego, z jak różnych pochodziły środowisk, kobiety, które spełniały wymagania postawione przez marynarkę wojenną i armię lądową, miały wiele cech wspólnych. Były inteligentne i pomysłowe, a także dążyły do zdobycia wszechstronnego wykształcenia w czasach, gdy edukacji kobiet ani nie promowano, ani nie nagradzano. Zdobyły biegłość w matematyce lub naukach ścisłych albo językach obcych, a częstokroć we wszystkich tych dziedzinach. Były obowiązkowe i kierowały się patriotyzmem, a poza tym żądzą przygód i zaangażowaniem. Nie oczekiwały też żadnej publicznej nagrody za tajną pracę, której się podjęły. Być może ta ostatnia cecha była najważniejsza.
Intencją autora niniejszej książki nie jest w żadnym wypadku prezentowanie sprośnych i obleśnych opowieści, lecz wręcz przeciwnie, umieszczenie „drobnych” anegdot erotycznych dotyczących spraw zagranicznych w kontekście „wielkiej” historii dyplomacji.
Naszą opowieść rozpoczniemy od czasów Ludwika XIV zwanego też Ludwikiem Wielkim, a zakończymy w czasach rządów także wielkiego generała de Gaulle’a. Może się wydawać dziwne powiązanie tych dwóch jakże różnych ludzi, pierwszego, „obleganego” przez tak wielką liczbę kobiet i drugiego, który przez całe dorosłe życie pozostał wierny swojej wybrance. Zaczniemy zatem od Marii Mancini, a skończymy na żonie generała nazywanej „Ciocią Yvonne”.
Kierując się sercem, albo nawet pożądaniem, on albo ona, mogą stracić głowę, a powierzona im misja może skończyć się katastrofą. Pomyślmy tylko o skrajnym przypadku, jakim był kawaler d’Éon, który na koniec sam już nie wiedział za bardzo, kim jest: mężczyzną, kobietą, czy może i jednym i drugim? W tym samym czasie zarzucano Vergennes’owi (chociaż był on przecież podawany jako wzór przez swych następców), że odważył się poślubić kobietę, którą bez wahania można nazwać dziwką i że w ten sposób sprzeniewierzył się swemu posłannictwu. Szeptano również, że Talleyrand stracił głowę i pogrążał się w ramionach Madame de Dino. Takie same zarzuty wysuwano później pod adresem Guizota, z powodu jego namiętnych uczuć do Madame de Lieven.
Jeden z nich był Polakiem,
drugi – Amerykaninem;
jeden – katolikiem,
drugi – protestantem;
jeden – przywódcą religijnym,
drugi – politycznym.
Wydawałoby się zatem, że dzieliły ich ogromne różnice. A mimo to wytworzyła się pomiędzy nimi niezwykła duchowa więź, do tego stopnia, że pewnego razu w rozmowie z polskimi gośćmi prezydent Ronald Reagan nazwał papieża Jana Pawła II swoim „najlepszym przyjacielem”.
W książce "Papież i prezydent" amerykański politolog Paul Kengor opisał niezwykłe partnerstwo tych dwóch ludzi, tak bliskie, że jeden z dziennikarzy nie zawahał się określić go mianem „świętego przymierza”. Autor zwrócił uwagę, że mimo wspomnianych oczywistych różnic w ich życiu występowały też znaczące podobieństwa: obaj mniej więcej w tym samym czasie stracili ojców, obaj w jakimś momencie parali się aktorstwem, obaj – w odstępie zaledwie sześciu tygodni – padli ofiarą zamachów i omal nie zginęli od kul. A podczas swojego pierwszego spotkania rok później w Watykanie przyznali zgodnie, że opatrzność ocaliła im życie w jakimś celu i że tym celem jest obalenie ateistycznego komunizmu i wyzwolenie milionów ludzi za żelazną kurtyną spod totalitarnego ucisku.
Poczynając od sześciu żon Iwana Groźnego, przez „pierwsze kremlowskie damy” – m.in. Aleksandrę Kołłontaj, Wiktorię Breżniewową oraz Ninę Chruszczową, aż do Raisy Gorbaczowej – książka przedstawia sylwetki kobiet, towarzyszek życia władców Kremla, które jednak również same uczestniczyły w polityce. Książka opowiada o ich życiu, przede wszystkim erotycznym, związanym ze skandalami, zbrodniami i sprawowaniem władzy, o tym, jaki wpływ wywierały na mężów, o ich kochankach, słabościach, stylu życia. Bigamia, szalona miłość i nienawiść, alkoholizm, homoseksualizm, pedofilia – wszystko to były cechy tych kobiet. Autorką jest młoda francuska historyczka, pracownik naukowy uniwersytetu w Lozannie, specjalizująca się w sprawach Rosji i ZSRR. Autorka wykorzystała nieopublikowane dotychczas materiały.
Jest to popularna, ale bardzo rzetelnie napisana książka z gatunku „historia za zamkniętymi drzwiami” – historia polityczna, a zarazem historia kobiet.
Drugi cykl opowiadań o zwierzętach i Mowglim - chłopcu przygarniętym przez wilczą rodzinę i wychowanym przez niedźwiedzia Baloo, panterę Bagheerę i węża Kaa autorstwa angielskiego noblisty Rudyarda Kiplinga. Pisarz, urodzony w Indiach, zdobył niezbędną wiedzę poprzez obserwacje, badania prowadzone w swojej egzotycznej ojczyźnie oraz dzięki zasłyszanym opowieściom wchodzącym w skład bogatego folkloru Indii.Historie składające się na pierwszą część cyklu Księga dżungli były inspiracją m.in. dla Walta Disneya. Na motywach powieści oparto kilka filmów, m.in. Księga dżungli i Księga dżungli 2, a także aktorski film z 2016 roku w reżyserii Jona Favreau. Na 2018 rok planowana jest kolejna ekranizacja tym razem w dystrybucji Warner Bros w reżyserii Andy'ego Serkisa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
