Saga „Bez pożegnania” – klasyczna polska saga rodzinna – powraca w nowym wydaniu.
Piąty tom historii Zofii i jej córki Kasi, których losy śledzimy od czasów II wojny światowej, opowiada losy rodziny w latach 60. i 70. „Życie, jakie by nie było, zawsze jest silniejsze od śmierci” – mówi Zofia do córki i to zdanie staje się myślą przewodnią ich dalszych losów. Niespokojny, pełen trudnych momentów dla Polski rok 1968 w sferze osobistej daje się bohaterkom we znaki. Kasia powoli leczy się z traumy. Praca, nowe podróże i zdarzenia przynoszą kolejne uśmiechy losu. W przaśnej peerelowskiej rzeczywistości, w trosce o przyszłość rodziny, Zofia coraz bardziej musi liczyć tylko na siebie, jednak wciąż docenia to, co życie może jeszcze podarować i co w nim najważniejsze. W lata siedemdziesiąte Kasia wchodzi z nadzieją, ale jak to się skończy, dowiemy się z tomu następnego, pod takim właśnie tytułem.
Saga „Bez pożegnania” to napisana ujmującym, ciepłym językiem historia dwóch niezwykłych kobiet, matki i córki, na tle burzliwych dziejów Polski od roku 1939 do czasów współczesnych. Pomimo tragicznych zdarzeń, które były ich udziałem, udało im się zachować radość życia i rodzinne ciepło.
Barbara Rybałtowska jako mała dziewczynka podczas II wojny światowej została wraz z matką wywieziona na Syberię, skąd przez Pakistan, Iran i Ugandę wróciła do Polski. Przeżycia te posłużyły za kanwę sagi, którą zaczęła pisać już w latach 60., zachęcona do tego przez samego Jana Brzechwę. Historia bohaterek sagi ściśle splata się z doświadczeniami Autorki, choć – jak podkreśla – nie jest to jej biografia, lecz opowieść literacka, bazująca również na losach innych Polaków. „To historia, która chwyta za serce i – jak powiedział reżyser »Nocy i dni« Jerzy Antczak – gotowy scenariusz filmowy”. Dziś, wobec toczącej się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą wojny, nabiera nowego znaczenia, szczególnie że została opowiedziana przez świadka historii.
Saga „Bez pożegnania” – klasyczna polska saga rodzinna – powraca w nowym wydaniu.
Akcja kolejnej części Sagi osadzona jest w latach 70. i 80. w realiach PRLu. Kasia oddaje się wychowaniu córeczki, ale tęskni za życiem na scenie. Podczas kolejnych wyjazdów do Paryża poznaje świat rosyjskich kabaretów, jednak szara polska rzeczywistość stawia ją przed kolejnymi wyzwaniami. Paryż nie daje za wygraną, Kasia wraca tam raz po raz, rozdarta między sprawami zawodowymi we Francji, a życiem rodzinnym w kraju. Nadchodzi stan wojenny, trudne lata 80. a potem wielkie nadzieje związane z czerwcem 1989 r. i powraca pytanie: jak to się skończy?
Saga „Bez pożegnania” to napisana ujmującym, ciepłym językiem historia dwóch niezwykłych kobiet, matki i córki, na tle burzliwych dziejów Polski od roku 1939 do czasów współczesnych. Pomimo tragicznych zdarzeń, które były ich udziałem, udało im się zachować radość życia i rodzinne ciepło.
Barbara Rybałtowska jako mała dziewczynka podczas II wojny światowej została wraz z matką wywieziona na Syberię, skąd przez Pakistan, Iran i Ugandę wróciła do Polski. Przeżycia te posłużyły za kanwę sagi, którą zaczęła pisać już w latach 60., zachęcona do tego przez samego Jana Brzechwę. Historia bohaterek sagi ściśle splata się z doświadczeniami Autorki, choć – jak podkreśla – nie jest to jej biografia, lecz opowieść literacka, bazująca również na losach innych Polaków. „To historia, która chwyta za serce i – jak powiedział reżyser „Nocy i dni” Jerzy Antczak – gotowy scenariusz filmowy”. Dziś, wobec toczącej się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą wojny, nabiera nowego znaczenia, szczególnie że została opowiedziana przez świadka historii.
Saga „Bez pożegnania” – klasyczna polska saga rodzinna – powraca w nowym wydaniu.
Początek nowej rzeczywistości po 1989 roku w Polsce. W odmienionej, często zaskakującej codzienności, życie Kalczyńskich toczy się dalej. Odchodzą i pojawiają się nowi członkowie rodziny, wracają dawni i przychodzą nowi przyjaciele. Zofia staje u progu sędziwej starości, a Kasia ze zdumieniem przyjmuje nowe życiowe role. Zaskakujące wydarzenia lat 90., początku XXI wieku oraz kolejnych lat coraz częściej zmuszają je do zadawania pytania: „co to za czasy?”.
Saga „Bez pożegnania” to napisana ujmującym, ciepłym językiem historia dwóch niezwykłych kobiet, matki i córki, na tle burzliwych dziejów Polski od roku 1939 do czasów współczesnych. Pomimo tragicznych zdarzeń, które były ich udziałem, udało im się zachować radość życia i rodzinne ciepło.
Barbara Rybałtowska jako mała dziewczynka podczas II wojny światowej została wraz z matką wywieziona na Syberię, skąd przez Pakistan, Iran i Ugandę wróciła do Polski. Przeżycia te posłużyły za kanwę sagi, którą zaczęła pisać już w latach 60., zachęcona do tego przez samego Jana Brzechwę. Historia bohaterek sagi ściśle splata się z doświadczeniami Autorki, choć – jak podkreśla – nie jest to jej biografia, lecz opowieść literacka, bazująca również na losach innych Polaków. „To historia, która chwyta za serce i – jak powiedział reżyser „Nocy i dni” Jerzy Antczak – gotowy scenariusz filmowy”. Dziś, wobec toczącej się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą wojny, nabiera nowego znaczenia, szczególnie że została opowiedziana przez świadka historii.
Saga „Bez pożegnania” – klasyczna polska saga rodzinna – powraca w nowym wydaniu.
Historia Zofii i Kasi, która poruszyła serca czytelników i czytelniczek w całej Polsce znajdzie swój wielki finał!
Losy Zofii i Kasi śledzimy od czasów II wojny światowej, teraz dowiemy się jak potoczyło się życie rodziny Kalczyńskich w latach 2003–2018. Jest to opowieść o miłości i sile ducha, a także o przemijaniu i wdzięczności za to, co przynosi los. O tym, że zarówno w czasach wojny jak i pokoju najważniejsza jest rodzina i bliscy.
Saga „Bez pożegnania” to napisana ujmującym, ciepłym językiem historia dwóch niezwykłych kobiet, matki i córki, na tle burzliwych dziejów Polski od roku 1939 do czasów współczesnych. Pomimo tragicznych zdarzeń, które były ich udziałem, udało im się zachować radość życia i rodzinne ciepło.
Barbara Rybałtowska jako mała dziewczynka podczas II wojny światowej została wraz z matką wywieziona na Syberię, skąd przez Pakistan, Iran i Ugandę wróciła do Polski. Przeżycia te posłużyły za kanwę sagi, którą zaczęła pisać już w latach 60., zachęcona do tego przez samego Jana Brzechwę. Historia bohaterek sagi ściśle splata się z doświadczeniami Autorki, choć – jak podkreśla – nie jest to jej biografia, lecz opowieść literacka, bazująca również na losach innych Polaków. „To historia, która chwyta za serce i – jak powiedział reżyser „Nocy i dni” Jerzy Antczak – gotowy scenariusz filmowy”. Dziś, wobec toczącej się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą wojny, nabiera nowego znaczenia, szczególnie że została opowiedziana przez świadka historii.
XIX-wieczny Paryż: jedni szukają bogactwa, inni – pozycji w towarzystwie, wszyscy szukają miłości. Charlotte de Foy dziedziczy po dziadku najstarszą paryską agencję matrymonialną „Bławatek”. Za elegancką fasadą biura kryją się nie tylko historie samotnych serc, ale też tajemnica, która może zniszczyć reputację firmy budowaną przez pokolenia. Charlotte postanawia tchnąć nowe życie w rodzinny interes, nie zdając sobie sprawy, że jej nowatorskie metody kojarzenia par wzburzą towarzyskie wody stolicy Francji.
Czy uda się jej ocalić rodzinne dziedzictwo? I co się stanie, gdy odkryje, że największym sekretem „Bławatka” jest historia jej własnej rodziny?
Saga „Bez pożegnania” – klasyczna polska saga rodzinna – powraca w nowym wydaniu.
Pierwszy tom historii Zofii i jej córki Kasi. Młoda matka wraz z małą córeczką zostają wywiezione z Baranowicz na Syberię. Czas próby udaje im się przetrwać dzięki niezwykłemu hartowi ducha matki, przychylnym ludziom, których spotykają na swej drodze, i dzięki sile matczynej miłości, która nawet w takiej gehennie jest w stanie zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa i szczęśliwe dzieciństwo.
Saga „Bez pożegnania” to napisana ujmującym, ciepłym językiem historia dwóch niezwykłych kobiet, matki i córki, na tle burzliwych dziejów Polski od roku 1939 do czasów współczesnych. Pomimo tragicznych zdarzeń, które były ich udziałem, udało im się zachować radość życia i rodzinne ciepło.
Barbara Rybałtowska jako mała dziewczynka podczas II wojny światowej została wraz z matką wywieziona na Syberię, skąd przez Pakistan, Iran i Ugandę wróciła do Polski. Przeżycia te posłużyły za kanwę sagi, którą zaczęła pisać już w latach 60., zachęcona do tego przez samego Jana Brzechwę. Historia bohaterek sagi ściśle splata się z doświadczeniami Autorki, choć – jak podkreśla – nie jest to jej biografia, lecz opowieść literacka, bazująca również na losach innych Polaków. „To historia, która chwyta za serce i – jak powiedział reżyser »Nocy i dni« Jerzy Antczak – gotowy scenariusz filmowy”. Dziś, wobec toczącej się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą wojny, nabiera nowego znaczenia, szczególnie że została opowiedziana przez świadka historii.
Saga „Bez pożegnania” – klasyczna polska saga rodzinna – powraca w nowym wydaniu.
Kontynuacja dziejów Zofii i Kasi. Bohaterki przedostają się wraz z Armią Andersa do Afryki. Historia przedstawiona z perspektywy córki, Kasi, w zajmujący sposób opisuje codzienne życie Polaków w Ugandzie, fascynującą Afrykę i tęsknotę za ojczyzną. Książka, napisana w 1969 roku jako pierwszy tom Sagi, podbiła serca wielu pokoleń Czytelniczek i Czytelników.
Saga „Bez pożegnania” to napisana ujmującym, ciepłym językiem historia dwóch niezwykłych kobiet, matki i córki, na tle burzliwych dziejów Polski od roku 1939 do czasów współczesnych. Pomimo tragicznych zdarzeń, które były ich udziałem, udało im się zachować radość życia i rodzinne ciepło.
Barbara Rybałtowska jako mała dziewczynka podczas II wojny światowej została wraz z matką wywieziona na Syberię, skąd przez Pakistan, Iran i Ugandę wróciła do Polski. Przeżycia te posłużyły za kanwę sagi, którą zaczęła pisać już w latach 60., zachęcona do tego przez samego Jana Brzechwę. Historia bohaterek sagi ściśle splata się z doświadczeniami Autorki, choć – jak podkreśla – nie jest to jej biografia, lecz opowieść literacka, bazująca również na losach innych Polaków. „To historia, która chwyta za serce i – jak powiedział reżyser »Nocy i dni« Jerzy Antczak – gotowy scenariusz filmowy”. Dziś, wobec toczącej się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą wojny, nabiera nowego znaczenia, szczególnie że została opowiedziana przez świadka historii.
Saga „Bez pożegnania” – klasyczna polska saga rodzinna – powraca w nowym wydaniu.
Dalsze losy Zofii i Kasi – wymarzony powrót do powojennej Polski. Tam jednak matkę i córkę czeka brutalne spotkanie z komunistyczną rzeczywistością. Rodzina osiedla się w Zamościu i wbrew wszelkim trudnościom stara się budować nowe życie. Niesie ono wiele niespodzianek, niekoniecznie przyjemnych…
Saga „Bez pożegnania” to napisana ujmującym, ciepłym językiem historia dwóch niezwykłych kobiet, matki i córki, na tle burzliwych dziejów Polski od roku 1939 do czasów współczesnych. Pomimo tragicznych zdarzeń, które były ich udziałem, udało im się zachować radość życia i rodzinne ciepło.
Barbara Rybałtowska jako mała dziewczynka podczas II wojny światowej została wraz z matką wywieziona na Syberię, skąd przez Pakistan, Iran i Ugandę wróciła do Polski. Przeżycia te posłużyły za kanwę sagi, którą zaczęła pisać już w latach 60., zachęcona do tego przez samego Jana Brzechwę. Historia bohaterek sagi ściśle splata się z doświadczeniami Autorki, choć – jak podkreśla – nie jest to jej biografia, lecz opowieść literacka, bazująca również na losach innych Polaków. „To historia, która chwyta za serce i – jak powiedział reżyser »Nocy i dni« Jerzy Antczak – gotowy scenariusz filmowy”. Dziś, wobec toczącej się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą wojny, nabiera nowego znaczenia, szczególnie że została opowiedziana przez świadka historii.
Saga Bez pożegnania klasyczna polska saga rodzinna powraca w nowym wydaniu.Kontynuacja historii Zofii i jej córki Kasi. Akcja rozgrywa się w Polsce na przełomie lat 50. i 60., w pierwszych latach PRL-u. Opowieść przywołuje klimat epoki wraz z jej absurdami. Kasia odbywa podróż na Daleki Wschód z zespołem Mazowsze, a dramatyczne zdarzenia w życiu osobistym wywracają jej świat do góry nogami...Saga Bez pożegnania to napisana ujmującym, ciepłym językiem historia dwóch niezwykłych kobiet, matki i córki, na tle burzliwych dziejów Polski od roku 1939 do czasów współczesnych. Pomimo tragicznych zdarzeń, które były ich udziałem, udało im się zachować radość życia i rodzinne ciepło.Barbara Rybałtowska jako mała dziewczynka podczas II wojny światowej została wraz z matką wywieziona na Syberię, skąd przez Pakistan, Iran i Ugandę wróciła do Polski. Przeżycia te posłużyły za kanwę sagi, ktorą zaczęła pisać już w latach 60., zachęcona do tego przez samego Jana Brzechwę. Historia bohaterek sagi ściśle splata się z doświadczeniami Autorki, choć jak podkreśla nie jest to jej biografia, lecz opowieść literacka, bazująca również na losach innych Polaków. To historia, która chwyta za serce i jak powiedział reżyser Nocy i dni Jerzy Antczak gotowy scenariusz filmowy. Dziś, wobec toczącej się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą wojny, nabiera nowego znaczenia, szczególnie że została opowiedziana przez świadka historii.
Specjalna jubileuszowa edycja wspomnień reżysera nominowanych do Oscara „Nocy i dni”, przygotowana na 95-lecie urodzin przez samego Autora. Jego życie to historia polskiego filmu, teatru, a także barwna opowieść malowana emocjami. Wrażliwy Czytelnik nie oprze się tej lekturze – to szczera autobiografia oparta na magicznej osnowie kresowej wrażliwości, duchowości, wiary w sny i przeznaczenie, pełna miłości do sztuki, barwnych ludzi i ukochanych zwierząt. Świat wspomnień Jerzego Antczaka urzeka i wciąga, a książkę „czyta się” jednym tchem.
Jerzy Antczak jest legendą kina i Teatru Telewizji. Za „Noce i dnie” dostał nominację do Oscara, został odznaczony Krzyżami Odrodzenia Polski, Kawalerskim, Oficerskim, jest zdobywcą m.in. Diamentowych Lwów za „Noce i dnie” na 40-lecie Festiwalu Filmowego w Gdyni, gdzie film wygrał w plebiscycie publiczności na Najlepszy Film 40-lecia, a wcielająca się w rolę Barbary Jadwiga Barańska zyskała tytuł Najlepszej Aktorki 40-lecia.
Główna bohaterka serialu Żony Podlasia w prosty i bezpośredni sposób, do jakiego przyzwyczaiła swoich fanów, opowiada o dzieciństwie w Warszawie i buncie wobec oczekiwań arystokratycznej rodziny. Wbrew próbom wychowania jej na damę, bohaterka, która ukochała sobie konie, woli tor wyścigów konnych na Służewcu od życia na salonach. Opowiada o mezaliansie i emigracji do Wielkiej Brytanii. O pracy w stajni wyścigowej, o depresji i o miłości, która ratuje jej życie. O powrocie na Podlasie. O śmierci partnera. O niezwykłym życiu niezwykłej kobiety.
Kto wykonał pierwszy rysunek nowo odkrytej struktury DNA? Czyje ciało jako pierwsze zostało prześwietlone promieniowaniem rentgenowskim? Dla kogo powstały pierwsze rękawiczki chirurgiczne? Wiele spośród z tych dokonań naukowych nie miałoby miejsca, gdyby nie cicha praca żon naukowców.Przyjrzyjmy się dwudziestu pięciu barwnym opisom życia prywatnego nietuzinkowych par, w których to właśnie kobiety żyły w cieniu wielkich mężów. Niektóre brały czynny udział w wiekopomnych odkryciach, inne tylko poświęciły swój czas i nieraz całe życie, żeby ich mężowie mieli co jeść, co włożyć i mogli spokojnie oddawać się rzeczom większej wagi. To istotna książka w czasach, w których cenimy wiedzę, zdarza nam się jednak zaniedbywać relacje.
Wyjątkowe spotkanie z legendarnym aktorem. Wywiad mistrza Lawrence’a Grobela, autora bestsellerowych rozmów z Alem Pacino. W czerwcu 1978 roku Lawrence Grobel odwiedził aktora Marlona Brando w jego samotni na tahitańskiej wyspie Tetiaroa. Wtedy po raz pierwszy od 25 lat żyjący w odosobnieniu Brando, znany z niechęci do prasy, udzielił tak długiego wywiadu. Powstał portret człowieka, aktora, opowiadającego o życiu z rodziną na samotnej wyspie, krucjacie na rzecz Indian, postrzeganiu sztuki, największych filmowych rolach, relacji z Elia Kazanem, Charlie Chaplinem, o wielu innych ważnych aspektach życia.
Al Pacino zawsze uciekał od rozmów z prasą dla Grobela zrobił wyjątek. W ciągu ponad dwudziestu pięciu lat Al Pacino udzielał mu wielokrotnie wywiadów przez lata zawiązała się pomiędzy nimi bliska przyjaźń. Rozmawiali oczywiście o filmach, pracy nad kolejnymi rolami, ale też o dzieciństwie aktora, jego prywatnym życiu i rodzinie. Grobel i Pacino pozostawiają tylko parę tematów tabu, mówią szczerze niemal o wszystkim: nocnych eskapadach do klubów jazzowych garściach valium połykanych na ceremonii rozdania Oscarów o miłości do Nowego Jorku.Ojciec chrzestny, Adwokat diabła te role i wiele innych zapewniły Pacino trwałe miejsce w historii kina. Osiem razy nominowany do Oscara nagrodę otrzymał w końcu za rolę w Zapachu kobiety. Mimo to wciąż woli pracę na deskach teatru od studia filmowego. Chętnie zajmuje się produkcjami niezależnymi. Jego życie pełne jest pasji, a największą jego miłością pozostaje Szekspir.
Ta miłość nie mogła się spełnić. Ona antyrojalistka. On król. Przeznaczenie miało jednak swój plan.Zabawna opowieść o przebojowej Polce, doktor habilitowanej literaturoznawstwa Malwinie Krzysztopolskiej, która nieoczekiwanie na swojej drodze spotyka króla niewielkiego królestwa Warbenii Oskara II. Ona temperamentna naukowczyni z niezmąconą pewnością siebie, które nigdy nie marzyła, by zostać królową. On nobliwy dżentelmen w koronie, podporządkowany etykiecie. O ich życiu zadecydował przypadek.Jak (nie) zostać królową to pierwsza część dylogii królewskiej autorstwa Katarzyny Redmerskiej, znanej z poczytnych powieści takich jak Pora burzy czy Pejzaż we mgle.
Młoda artystka z Krakowa spotyka na swojej drodze ulicznego muzyka o egzotycznej urodzie, który wniesie w jej poplątane życie uczucie i tajemnicę. Banał? Nie tym razem. Już od pierwszej strony czytelnik ma przeczucie, że wydarzy się coś więcej. Jak zwykle w książkach Ewy Cielesz splata się tu wiele wątków, pojawiają się barwne postaci, a los stawia przed bohaterami dylematy. „Los, cyniczny szuler. Tasuje dni, patrząc nam w oczy tak, że przestajemy być sobą. Uzurpuje sobie prawo do naszych myśli, decyzji, uczuć. Stajemy się nieracjonalni, odarci ze zdrowego rozsądku. Wystarczy, że kogoś pokochamy”.
Historia, która rozpoczyna się w Krakowie, przenosi się do Mongolii, rodzinnego kraju Dymitra. Fascynujące wakacje pozostają jednak w sferze marzeń, a życie Jagody obfituje w wydarzenia, o których chciałaby jak najszybciej zapomnieć. Z czym się zmierzy i co czeka ją po powrocie? Czy wśród dzikich i malowniczych stepów Mongolii odkryje prawdę o swoim ukochanym i o sobie? Czy tajemniczy „Dymitr” okaże się bohaterem romantycznym, czy powiedzie Jagodę na pewną zgubę?
Nowe wydanie powieści łączy oba tomy cyklu: „Słońce umiera i tańczy” oraz „Szepty stepowe”.
Młoda nauczycielka przybywa do pewnej wsi. Powoli i niepostrzeżenie wsiąka w drobne sprawy jej mieszkańców, a toczące się tam zdarzenia z każdym dniem zaczynają urastać do wydarzeń jeżących włos na głowie. Podpalenia, zdrady, ksiądz hazardzista, dyrektor szkoły zabijający swoją żonę, przybycie sekty zastraszającej mieszkańców, wsiowy głupek zamieszkujący ruiny zamku, wreszcie postać szamanki mądrej i znajdującej na wszystko odpowiedź, a jednocześnie tajemniczej i niedostępnej – to barwny krajobraz tej powieści. Niewątpliwie wpływ na wagę wydarzeń ma wybujała wyobraźnia nowej mieszkanki, jej ciekawość i nieustanna chęć „zbawienia świata”.
W powieści nie brakuje humorystycznych scen określających społeczną mentalność czy perypetie nauczycielki. W gęstwinie zadziwiających przeżyć przewija się postać szczerej i patrzącej na świat zupełnie innymi oczami nastoletniej córki sołtysa i rodząca się, pełna napięć miłość. Dyskretnie wplata się wątek tajemniczego spadkobiercy zamku, który za wszelką cenę chce odzyskać pozostawione tam dobra i odtworzyć historię rodu ściśle związaną z tym miejscem.
Puentą – zaskakującą i wzruszającą zarazem – jest rozwiązanie wszystkich zawiłości piętrzących się niemal od początku powieści.
Jak dobrze znasz swojego partnera? Czy na pewno wiesz wszystko o jego przeszłości? Czy nie obawiasz się, że pewno dnia wyjdzie z domu i nie wróci? Wszystkie te lęki zmaterializowały się, gdy Mikołaj krytyk i bloger literacki zorientował się, że zniknęła jego żona, razem z ich kilkuletnią córeczką. Jak odnaleźć dwie osoby, które dosłownie rozpłynęły się w powietrzu? Jakie wskazówki z ich pozornie idealnego życia pomogą w rozwiązaniu zagadki? Czy za zniknięciem Doroty i Oli kryje się ktoś trzeci? Uzurpatorka to wspaniały materiał na scenariusz filmowy i wciągający kryminał, który czyta się jednym tchem. To była taka chwila, w której zdajesz sobie sprawę, że być może właśnie teraz jedna z tych strasznych rzeczy, które przytrafiają się przecież tylko innym, przydarza się właśnie tobie. Że nagle stajesz się mimowolnym bohaterem jednego z tych dramatów, które zawsze obserwowałeś na ekranie telewizora, w nagłówkach gazet, na portalach internetowych. I jeszcze nic się ostatecznie nie potwierdziło, jesteś w stanie zawieszenia, jedną nogą już tam, ale drugą wciąż na bezpiecznym, zbudowanym ze złudzeń lądzie. I tak bardzo nie chcesz uczynić tego kroku w przód. Niestety, nie masz już wyjścia. Iwona Wilmowska - Autorka serii powieści kryminalnych "Prywatne śledztwo Agaty Brok", powieści dla dorosłych oraz książek dla dzieci (Pogromcy nudy) i dla młodzieży (trzytomowa seria o Julce). Ma doktorat z psychologii społecznej, zajmuje się badaniami marketingowymi, wychowuje dwie córeczki. W wolnych chwilach pisze, czyta, rysuje i z niesłabnącym entuzjazmem wprowadza w życie swoje kolejne pomysły.
Silne kobiety, wielkie emocje, historyczne tło i codzienność ziemiańskiej rodziny. Skromny dworek w Przylipiu będzie świadkiem życia mieszkańców, ich zwyczajów, porywów serca, nadziei i rozczarowań. Na kilka dni przed wybuchem Powstania Listopadowego w ziemiańskiej rodzinie Stalickich przychodzi na świat Zosia. Dziewczynka od narodzin wplątana w korowód rodzinnych smutków i nadziei przynosi ze sobą wielkie oczekiwania ale i troski. Jej losy, a potem dzieje dalszych pokoleń tej rodziny przewiną się przez kolejne części opowieści, której fragmenty inspirowane są prawdziwymi wydarzeniami. „Sny i przebudzenia” to pierwszy tom serii „Zakryte lustra”.
„Jestem zwykłą osobą, która ma niezwykłą pracę” – mówi o sobie Julia Roberts, jedna z największych i najlepiej opłacanych gwiazd Hollywood. Sama sięga po to, czego chce – czy jest to wymarzona rola, czy kandydat na męża. Uznawana za najpiękniejszą kobietę świata, prostolinijna, naturalna i pewna siebie, „Pretty woman” po swojemu rozgrywa życie i nie daje się wtłoczyć w żaden schemat. Odważnie zabiera głos w ważnych sprawach. Pytania o wiek najczęściej kwituje wzruszeniem ramion i słowami: „to tylko liczba”. Bogato ilustrowana biografia pióra Magdy Patryas, dziennikarki i autorki książki o T.Love „Potrzebuję wczoraj”, to portret wyjątkowej kobiety, która żyje na własnych zasadach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
