Autor portretuje społeczeństwo przeżywające szybkie zmiany cywilizacyjne. Jego bohaterowie podejmują karkołomne próby łączenia hinduskiej tradycji z nowoczesnością. Akcja toczy się we współczesnych Indiach i koncentruje wokół ślubu młodej dziewczyny. Bohaterowie pozostają wierni tradycyjnym zasadom, uznają podział na kasty i aranżowanie małżeństw przez rodziców, a astrologia pomaga im w podejmowaniu decyzji. Jednocześnie są jednak członkami nowoczesnego, zglobalizowanego świata. Główna bohatera, zanim spotka się z narzeczonym, kontaktuje się z nim przez Internet, jej brat zaś pracuje w wytwórni filmowej produkującej bollywoodzkie seriale. Rzeczywistość wypełniają – bardzo istotne w sztuce – gadżety: komputery i telefony komórkowe.
Literatura austriacka jest bodaj najbardziej ceniona przez polski teatr i ma wierną publiczność. Świadczą o tym głośne inscenizacje Krystiana Lupy - Lunatyków, Kalkwerku czy ostatnio Wymazywania oraz realizacji innych reżyserów czołówki "kalaczy gniazda" - Thomas Bernhard, Elfriede Jelinek i Peter Turrini, którego najnowsza komedia Sylwester prowokuje pytaniem, co może dziać się w austriackiej piwnicy.
W niniejszej Antologii publikowane są po raz pierwszy w polskim języku sztuki znanych autorów jak: Werner Schwab, Robert Woelfl, Elisabeth Vera Rathenböck, Franzobel, Silke Hassler, Catherine Aigner. Już ich tytuły: Głodne dziecko, Totalnie szczęśliwi, Sercu pracę, dłoniom miłość, Zamknięty świat, Księżniczka Eisenherz czy Wysoki Schwab: Żywe jest nieżywym i muzyką zdradzają różnorodność tematyki psychologicznej, społeczno-politycznej, której wspólnym mianownikiem jest inteligentna ironia i austriacki "śmiech przez łzy".
"Dlaczego istnieje 'coś', co nie jest ani podmiotem, ani przedmiotem, co jednak nieustannie powraca, wzburza, odpycha, fascynuje? (...) historia i społeczeństwo narzucają nam to. W obrzydzeniu. Czy zatem rytuały, religie, sztuka nie robią nic innego, tylko zaklinają wstręt?
(Julia Kristeva, Potęga obrzydzenia. Esej o wstręcie).
Sztuki autorki, opublikowane w niniejszym tomie, to impresje na temat jej duchowych przeżyć jako przedstawicielki drugiego pokolenia po Holokauście i pierwszego, które może mówić o sobie – Izraelczycy. Pamięć o Zagładzie oraz konflikt postaw między wierzącymi a ateistami – są bliskie również polskiemu czytelnikowi. Duże znaczenie w twórczości Liebrecht mają kobiety, dążące do zrozumienia wpływu fatalnych wydarzeń historycznych na ich życie oraz rodzin, w których dorastały
Lonka jest wszechstronną autorką, której utwory przeznaczone są zarówno dla dorosłych, jak i młodszych czytelników. Jej sztuki zazwyczaj dotyczą relacji między ludźmi a światem natury, która nas otacza – naszego wpływu na nią i odwrotnie. Lonka jest jedną z niewielu dramatopisarzy dwukrotnie uhonorowanych Fińską Nagrodą Lea, przyznawaną za najlepszą sztukę roku (2013 oraz 2018). Sztuki Lonki otrzymały również prestiżową nagrodę Heidelberg Stückemarkt w Niemczech, a także New Baltic Drama Award oraz dwukrotnie nagrodę European Prix Europa.
Tłumaczone przez Martę Orczykowską "Cztery dni bliskości" są utkanym z poetyckich impresji dramatem-poematem. Pierwsza jego część to seria minimalistycznych, medytacyjnych, intymnych obrazów, z których wyłania się sieć uzupełniających się perspektyw: ludzkich i nie-ludzkich.
Wakacyjny kurort wykorzystany jest tu jako miejsce styku radykalnie odmiennych światów, które jednak okazują się o wiele bardziej powiązane ze sobą, niż mogło się wydawać. Z jednej strony są zatem wypoczywający nad wodą turyści, w zapamiętaniu korzystający z dobrodziejstw cywilizacji, z drugiej nadmorski ekosystem: wodne zwierzęta i polujące na nie ptaki. Natura i kultura, starannie od siebie oddzielone.
W drugiej części dzieląca je granica zacznie się rozmywać, a w trzeciej perspektywa ludzka zostaje w całości zastąpiona nie-ludzkim punktem widzenia: ostatnie kilka stron utworu to wizualna i dźwiękowa kompozycja składająca się tylko i wyłącznie z wokalizacji mew.
Widzowie oglądają wyimek czterech dni wspólnej egzystencji gatunków, obserwując podobieństwa i różnice między ich przedstawicielami. Wartość sztuki Lonki polega na tym, że umożliwia tę obserwację z perspektywy, która nie uprzywilejowuje jednego punktu widzenia nad drugim.
Eksperymentalny dramat Lonki, operujący nie tylko specyficznym, obrazowym językiem teatralnym, ale też wizualną formą tekstu, to nie lada wyzwanie dla realizatorów. To jednak wyzwanie, któremu warto i należy sprostać. Wizjonerskie podejście Lonki, obejmujące poezję, sztuki wizualne, performans i misternie skonstruowane teatralne obrazy, to z pewnością jedna z najbardziej interesujących prób stworzenia nowej artystycznej formy podejmującej kwestie ekologiczne.
W setną rocznicę prapremiery Dybuka Trupy Wileńskiej na scenie warszawskiego Teatru Elizeum proponujemy nowe wydanie dwujęzycznego (w wersji polskiej i jidysz) Dybuka Szymona An-skiego, najsłynniejszego dzieła teatru żydowskiego, odpowiednika Dziadów Mickiewicza - oba te utwory porównuje zresztą w swoim wstępie prof. Anna Kuligowska-Korzeniewska.
Książkę wzbogaca przedmowa dyrektorki Teatru Żydowskiego Gołdy Tencer oraz wkładka ilustracyjna, na którą składają się fotografie ze spektakli, afisze, plakaty.
Odnaleziony przed kilkoma tygodniami w Litewskiej Bibliotece Narodowej im Martynasa Mažvydasa plakat z programu teatralnego prapremiery Dybuka Trupy Wileńskiej został opublikowany na froncie okładki otwierającej część w języku jidysz. Przygotowanie książki wspierały archiwa oraz teatry w Polsce i zagranicą, a także Marek Friedman, prezes Fundacji im. Michała Friedmana, wnuk tłumacza Dybuka na język polski.
Współwydawcami książki są: Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich, Centrum Kultury Jidysz oraz Fundacja Shalom.
Niniejszy tom jest pokłosiem ostatniej edycji GND, ale wykracza poza ramy czysto dokumentacyjnego zapisu. Odnajdziemy tu sztukę ubiegłorocznego laureata, czyli Wracaj Przemysława Pilarskiego, zakwalifikowane do finału Metro Afganistan Łukasza Pawłowskiego oraz Wierną watahę duetu PiK, czyli Pawła Wolaka i Katarzyny Dworak, a także obecny w półfinale Język obcy stałej uczestniczki gdyńskiego konkursu Marii Wojtyszko. Stawkę uzupełniają inni półfinaliści - #ciemność Tomasza Kaczorowskiego oraz szczegółowa teoria życia i umierania Michała Zdunika [...] Sześć zamieszczonych w tej antologii sztuk jest zaproszeniem do rozmowy o nowej polskiej dramaturgii. Podsumować ich jednym zdaniem się nie da, bo tak są różne. Łączy je może przeświadczenie, iż rzeczywiście – Polska jest mitem. A może raczej wieloma mitami, które czasem chcą się ze sobą połączyć, a czasem istnieją całkiem osobno. Jednak zawsze warto próbować się do nich zbliżyć, poznać ich tajemnice.
- Jacek Wakar, Polska jest mitem
„Niniejsza dwutomowa antologia (Widoki z okna i Zimne serce) jest pierwszą w Polsce próbą przybliżenia czytelnikowi fascynującego dorobku dramatycznego Volkera Schmidta – austriackiego pisarza, autora esejów i opowiadań, reżysera i aktora, cieszącego się od lat niegasnącym uznaniem czytelników i krytyków. Jego sztuki wystawiane są niemalże pod każdą szerokością geograficzną – od Chile po Bhutan. (…)
W twórczości pisarskiej Schmidta czytelnik odnajdzie te wszystkie tropy współczesności, które poruszają, wzruszają i niepokoją. Marzenia i wyobrażenia, skrywane fobie, poglądy polityczne, niepokoje społeczne, język mediów i ich obrazy powracają w sztukach Schmidta w kolejnych repetycjach i nowych wariacjach.
W centrum teatru Schmidta znajduje się zawsze współczesny człowiek – często zagubiony, szukający swojego miejsca w świecie, konfrontowany z wyzwaniami, którym rzadko jest w stanie sprostać, poddawany opresjom otaczającej go rzeczywistości.”
Tom I zawiera następujące sztuki:
Wśród ryb
Himalaje
Jakub von Koss napisał mi tę sztukę
Widok z okna
Trylogia tekstylna
Trzeba być wdzięczną
Macie szczęście
Jesteśmy szczęśliwe
15 grudnia 2016 w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego odbyła się organizowana przez Agencję Dramatu i Teatru ADiT konferencja „Hanoch Levin w teorii i praktyce teatralnej – klucze interpretacyjne”.
Od czasu premiery wybitnego spektaklu „Krum” w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego w 2005 roku do dzisiaj powstało w Polsce kilkadziesiąt realizacji kilkunastu sztuk izraelskiego autora, który zmarł 17 lat temu.
Ten niezwykły fenomen „życia po życiu” wart jest refleksji badawczej i rozmowy z artystami teatru. Levinowi dedykowane były tegoroczne41. Krakowskie Reminiscencje Teatralne, które odbywały się pod hasłem „Kraina szczęścia”, a towarzyszyła im wystawa plakatów „Levinowskie klimaty”.
Udział w konferencji zapowiedzieli m.in.: Justyna Biernat, dr Barbara Świąder-Puchowska, Anna Schiller, prof. Anna Kuligowska-Korzeniewska, tłumacze i reżyserzy, którzy niejednokrotnie wracali do Levina.
Prowadzące debatę i moderatorki dyskusji: Barbara Świąder-Puchowska i Elżbieta Manthey.
Niniejsza publikacja to zbiór materiałów po tejże konferencji.
Publikacja zawiera teksty autorstwa uznanych polskich dramatopisarzy, tworzących wyłącznie w obecnym stuleciu:
(Nie)ludzkie dzienniki Szymona Bogacza
Wieczny kwiecień Jarosława Jakubowskiego
Caryca Katarzyna Jolanty Janiczak
W brzuchu Wilka Roberta Jarosza
0 Szczepana Orłowskiego
Morrison Śmiercisyn Artura Pałygi
Przylgnięcie Piotra Rowickiego
Zawarte w tej książce sztuki, poza (Nie)ludzkimi dziennikami, miały już swoje premiery teatralne, zaistniały w opinii krytyków i ludzi teatru, ale nie dotarły do czytelników (za wyjątkiem sztuki W brzuchu wilka, opublikowanej wcześniej w "Nowych Sztukach dla Dzieci i Młodzieży"). Wybrane teksty mają w sobie równie silny walor literacki, co (potwierdzony) potencjał teatralny i performatywny
Antologia to jednak przede wszystkim próba uchwycenia nerwu polskiej rzeczywistości dramatopisarskiej anno Domini 2015. Pobrzmiewa w niej wiele zjawisk, nowych bądź powracających, ale w innej od dotychczasowych formule. Starają się je opisać w swoich esejach teatrolodzy i dramatolodzy reprezentujący odmienne szkoły i podejścia badawcze. Są to Wojciech Baluch, Agata Dąbek, Łukasz Drewniak, Jagoda Hernik Spalińska, Joanna Jopek, Andrzej Lis i Kamila Paprocka, którzy przeprowadzili analizy publikowanych sztuk, pokazując je na tle całokształtu twórczości dramatopisarzy. Punktem wyjścia dla eseistów było pytanie „Czy polski teatr wciąż domaga się opowieści?" oraz potrzeba przyjrzenia się strategiom konstruowania narracji w polskim dramacie współczesnym.
Ikony, pseudoherosi i zwykli śmiertelnicy wypełniają lukę wydawniczą, jaką jest brak książkowego wydania najchętniej wystawianych polskich autorów XXI wieku. Tym bardziej że polscy dramatopisarze na nowo nakłuwają społeczną tkankę, inaczej niż robili to ich poprzednicy.
Dwutomowa antologia Dramatów wybranych, po raz pierwszy wydanych w Polsce, zawiera łącznie 22 sztuki, a wśród nich kultowy Korowód oraz nowe przekłady jednego z najwybitniejszych i najbardziej kontrowersyjnych pisarzy przełomu XIX i XX wieku. Nie tylko zgłębiał naturę afektów miłosnych i samobójstw, ale był też wnikliwym obserwatorem natury ludzkiej w szerszym kontekście (artysty, polityka, ofiary, oprawcy) i stawiał ważne diagnozy społeczne, piętnując mieszczańską hipokryzję i uprzedzenia rasowe.
Arthur Schnitzler – austriacki prozaik, dramaturg i lekarz, który żył w Wiedniu w latach 1862–1931, jest uważany za jednego z najważniejszych przedstawicieli wiedeńskiego modernizmu. Prapremiera jego Korowodu w reżyserii Maxa Reinharda w 1921 wywołała skandal obyczajowy: szturmowano teatr, a setki demonstrantów wdarły się na widownię, demolując jego wnętrze. Przyszedł czas, by niewygodny skandalista na nowo wstrząsnął obyczajowością i posadami teatralnych scen!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
