Dzogczen, inaczej Wielka Doskonałość, to kwintesencja duchowych tradycji Tybetu. Jego synonimem jest Ati joga, która wedle njingmapy, najstarszej szkoły buddyzmu tybetańskiego stanowi najwyższy z dziewięciu pojazdów buddyzmu. Według nauk dzogczen, nasz naturalny stan jest samodoskonały od samego początku. W swej książce Czogjal Namkhai Norbu przybliża nam te nauki, objaśniając, jak dzięki rozumieniu i praktyce możemy ponownie odkryć wiedzę Samodoskonałego Stanu.
Książka zawiera cykl wykładów wygłoszonych przez Dalajlamę w Wielkiej Brytanii dotyczących najbardziej fundamentalnych kwestii przyczyn cierpienia i możliwości tegoż cierpienia pokonania. Dlaczego znajdujemy się w takich a nie innych okolicznościach? Dokąd zmierzamy? Jak powinniśmy żyć? Czy nasze życie ma sens? W książce Sens życia z buddyjskiej perspektywy Jego Świątobliwość Dalajlama omawia te zagadnienia w kontekście podstawowej dla buddyzmu zasady współzależnego powstawania (pratityasamutpada), której symbolicznym wyobrażeniem jest wizerunek Koła życia i śmierci. Dalajlama objaśnia dwanaście ogniw współzależnego powstawania, ukazując jak wskutek niewiedzy istoty skazane są na kołowrót cyklicznej egzystencji. Istnieje jednak możliwość przerwania tego procesu, możliwość przemiany więzienia ego w źródło szczęścia. Dalajlama rozpatruje w tej książce również wiele innych i trudnych problemów, z jakimi spotykamy się w naszym życiu: jak radzić sobie z agresją wewnętrzną i zewnętrzną?, jak pogodzić osobistą odpowiedzialność z doktryną braku jaźni?, jak stawić czoła śmiertelnej chorobie?, jak pomóc umierającemu?, jak pogodzić miłość do rodziny z miłością do wszystkich istot?, jak zintegrować buddyjską praktykę z codziennym życiem?
W Powtarzając słowa Buddy Tulku Urgjen Rinpocze ukazuje ścieżkę do oświecenia, która jest niczym innym jak stopniowym odkrywaniem przebudzonego stanu, zawsze obecnego w nas samych. Z życzliwością i błyskotliwością urzeczywistnionej istoty opisuje w przejrzysty, niepozbawiony humoru sposób zasadnicze punkty duchowej praktyki, nieoddzielonej od codziennego życia. Stan buddy nie znajduje się na zewnątrz. Nie jest czymś co w magiczny sposób spływa na ciebie i przekształca cię w buddę. Podstawą przebudzenia się do oświecenia jest doświadczenie buddy w sobie samym. Właściwości oświeconego buddy nie są jego osobistymi właściwościami, ale natury buddy, która się w pełni zamanifestowała. My wszyscy posiadamy taki sam potencjał, ale jest on ukryty i pozostaje w uśpieniu. Tulku Urgjen Rinpocze
Tybetańska księga umarłych to starożytny, buddyjski tekst, który traktuje o naturze umysłu i jego przejawach doświadczanych jako obiektywie istniejące światy. Szczegółowo opisuje on wizje, które pojawiają się po śmierci, gdy świadomość nie jest już dłużej związana z ciałem. Tybetańska księga umarłych uczy jak rozpoznawać owe wizje, dzięki czemu możliwe jest nawet osiągnięcie stanu oświecenia. Dlatego też tekst Tybetańskiej księgi umarłych czyta się na głos umierającym jako pomoc w rozpoznaniu doświadczanych wówczas wizji i osiągnięciu wyzwolenia. Przekład Tybetańskiej księgi umarłych został dokonany z języka tybetańskiego przez Ireneusza Kanię, wybitnego tłumacza i tybetologa, który jest również autorem Wprowadzenia poprzedzającego jej tekst. Ten klasyczny, buddyjski tekst przynosi nie tylko objaśnienie fundamentalnych fenomenów śmierci i umierania; może on także zainteresować tych wszystkich, którzy poszukują głębszego, duchowego zrozumienia naszej codziennej egzystencji.
W Jodze snu i praktyce naturalnego światła Czogjal Namkhai Norbu udziela instrukcji rozwijania przejrzystej świadomości podczas snu. Wykracza poza praktyki świadomego śnienia (lucid dreaming) spopularyzowane na Zachodzie, przedstawiając metody kierowania stanem snu, będące częścią większego systemu rozwoju ciągłej świadomości, zwanego dzogczen. W tej tradycji, kultywowanie świadomości snu występuje w szerszym kontekście rozwijania bezpośredniej obecności (tyb. rigpa), prowadzącego do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest wyzwolenie. To poprawione i poszerzone wydanie Jogi snu i praktyki naturalnego światła zawiera dodatkowy materiał pochodzący z osobistych i dogłębnych zapisków, jakie Czogjal Namkhai Norbu prowadził przez wiele lat. Materiał ten rozszerza pierwsze wydanie, kładąc większy nacisk na specjalne ćwiczenia służące do rozwijania świadomości podczas snu. W książce znajduje się również tekst napisany przez Mifama, XIX-wiecznego mistrza dzogczen, który oferuje dodatkowy wgląd w tę wyjątkową formę medytacji.
Buddyjska nauka o wszechcałości omawia doktrynę huayan, chińskiej szkoły buddyzmu, której głębia wglądu pozwala niektórym widzieć w niej kwintesencję całej mahajany, a nawet wszystkich buddyjskich nauk. Książka ta przybliża czytelnikowi całe bogactwo i finezję buddyjskiej myśli o nieskończoności obszaru Buddy.
Tybetańska księga umarłych to starożytny, buddyjski tekst, który traktuje o naturze umysłu i jego przejawach doświadczanych jako obiektywie istniejące światy. Szczegółowo opisuje on wizje, które pojawiają się po śmierci, gdy świadomość nie jest już dłużej związana z ciałem. Tybetańska księga umarłych uczy jak rozpoznawać owe wizje, dzięki czemu możliwe jest nawet osiągnięcie stanu oświecenia. Dlatego też tekst Tybetańskiej księgi umarłych czyta się na głos umierającym jako pomoc w rozpoznaniu doświadczanych wówczas wizji i osiągnięciu wyzwolenia. Przekład Tybetańskiej księgi umarłych został dokonany z języka tybetańskiego przez Ireneusza Kanię, wybitnego tłumacza i tybetologa, który jest również autorem Wprowadzenia poprzedzającego jej tekst. Ten klasyczny, buddyjski tekst przynosi nie tylko objaśnienie fundamentalnych fenomenów śmierci i umierania; może on także zainteresować tych wszystkich, którzy poszukują głębszego, duchowego zrozumienia naszej codziennej egzystencji.
ames Low rozpoczął studiowanie i praktykę buddyzmu tybetańskiego w latach sześćdziesiątych. Otrzymał nauki od największych mistrzów medytacji, takich jak Dudziom Rinpocze, Czatral Rinpocze czy Kalu Rinpocze. W latach siedemdziesiątych spotkał swojego rdzennego nauczyciela, Czime Rigdzina Rinpocze, wraz z którym przetłumaczył wiele tybetańskich tekstów. Czime Rigdzin Rinpocze poprosił go o przekazywanie podstaw nauk dzogczen w sposób odpowiedni dla umysłów ludzi Zachodu, co James robi od 45 lat. Przez ostatnie 30 lat James pracował również jako psychoterapeuta. Terma "Zwierciadło jasnego znaczenia" została napisana przez wielkiego tybetańskiego mistrza Nudana Dordże w połowie XIX wieku. Przedstawia ona w niezwykle zwięzły i klarowny sposób podstawy teoretyczne oraz metody praktyki dzogczen. Dzogczen to system nauk, które uważane są za kwintesencję duchowej tradycji Tybetu, bowiem bezpośrednio prowadzą one do odkrycia pierwotnej, niedualnej natury naszego umysłu. Terma "Zwierciadło jasnego znaczenia" zawiera instrukcje oraz kluczowe wskazówki medytacyjne dla adepta tych nauk. Jako zapis praktyki jej autora, stanowi ona nieocenioną inspirację oraz pomoc dla wszystkich praktykujących dzogczen. "Być tu i teraz" jest komentarzem do tej termy.
W książce tej autor przedstawia ścieżkę duchową z punktu widzenia nauk dzogczen. Omawia podstawę, ścieżkę i owoc praktyki dzogczen. Opisuje również, jak sam zdobywał wykształcenie i jak spotkał się ze swoim głównym nauczycielem, który ukazał mu prawdziwe znaczenie "bezpośredniego wprowadzenia do dzogczen".
James Low rozpoczął studiowanie i praktykę buddyzmu tybetańskiego w latach sześćdziesiątych. Otrzymał nauki od największych mistrzów medytacji, takich jak Dudziom Rinpocze, Czatral Rinpocze czy Kalu Rinpocze. W latach siedemdziesiątych spotkał swojego rdzennego nauczyciela, Czime Rigdzina Rinpocze, wraz z którym przetłumaczył wiele tybetańskich tekstów. Czime Rigdzin Rinpocze poprosił go o przekazywanie podstaw nauk dzogczen w sposób odpowiedni dla umysłów ludzi Zachodu, co James robi od 40 lat. Przez ostatnie 25 lat James pracował również jako psychoterapeuta.Iskry wyłaniają się z ognia. Są darem ognia i wskazują doń drogę powrotną. Choć ogień przytomnej obecności płonie w nas jasno, często brany jest za coś tak oczywistego, iż pozostaje niedoceniony. Wejście w taniec z iskrami tej książki zaprasza do bycia otwartą świadomością obecną przytomnością, stanowiącą fundament, czy też podstawę tego, kto czyta, myśli i doświadcza.fragment tekstu
Kiedy zaczyna się samsara i nirwana? Na Zachodzie, ponieważ jesteśmy wykształceni zgodnie z judeochrześcijańskim światopoglądem, uważamy, że na początku ktoś musiał wszystko stworzyć. Jednak nasz prawdziwy stan (dzogczen) jest poza czasem. Kiedy jesteśmy poza czasem, znajdujemy się w stanie iluminacji. Ale nie pozostajemy w nim długo, ponieważ po kilku sekundach albo minutach powstają myśli, przez które stajemy się uwarunkowani. Dlatego też praktykujemy kontemplację, bo będąc w niej, nie podążamy za myślami, kiedy się pojawiają. Taki stan przejrzystości i obecności (rigpa) jest stanem oświecenia.Kiedy zostajemy rozproszeni przez myśli i dualistyczną wizję, znajdujemy się w samsarze. Jest to początkowy moment samsary. Jutro możemy rozpoczynać samsarę wiele razy. Możemy mieć miliony początkowych momentów samsary. Zależy to od nas samych.Mówimy, że ten, kto zawsze pozostaje w stanie rigpy i nigdy nie jest rozproszony, posiada wiedzę i zrozumienie, nazywa się Samantabhadrą. Jest on Adi Buddą, pierwotnym Buddą, który nigdy nie był uwarunkowany przez dualistyczną wizję.""(fragment nauk Czogjala Namhkai Norbu na temat Inwokacji Samantabhadry)Dzogczen Ponlop Rinpocze, urodzony w 1965 w roku w Sikkimie, uznawany jest za jednego z czołowych uczonych i mistrzów medytacji swojego pokolenia w tradycji ningma i kagju buddyzmu tybetańskiego. Cechuje go przenikliwy intelekt, poczucie humoru i przejrzysty styl nauczania. Biegle posługuje się j. angielskim i doskonale zna zachodnią kulturę i technikę. Rinpocze jest także znakomitym kaligrafem, artystą plastykiem i poetą.
Dwa i pół tysiąca lat temu w Gaja w Indiach, książę Siddharta Gautama z rodu Siakjów doświadczył Przebudzenia.Doświadczenie Przebudzenia - Bodhi stanowi istotę buddyzmu. Cała jego filozofia i wszystkie techniki medytacyjne mają na celu doprowadzenie praktykującego do tego właśnie doświadczenia. Pierwsze słowa Siddharty po Przebudzeniu brzmiały: ""O jakże wspaniale! Każda istota bez wyjątku jest Buddą"".
W książce Narodziny, życie i śmierć Czogjal Namkhai Norbu, wielki tybetański mistrz dzogczen i wybitny erudyta w zakresie wiedzy o kulturze dawnego Tybetu, przedstawia fundamentalne kwestie ludzkiej egzystencji z perspektywy nauk dzogczen i medycyny tybetańskiej. Książka ta jest także rodzajem poradnika, objaśniającego jak mamy postępować w codziennym życiu, aby stało się ono lepsze, nabrało głębszego, a nawet ostatecznego sensu.W części pierwszej autor wprowadza główne terminy medycyny tybetańskiej definiuje i objaśnia funkcjonowanie i związki pomiędzy trzema humorami i składnikami organicznymi. Część druga, Narodziny, zawiera między innymi opis rozwoju płodu oraz wskazówki dla kobiet w ciąży. Część trzecia, Życie, opisuje jak utrzymać w dobrym zdrowiu trzy aspekty naszej egzystencji (ciało, głos i umysł). Ukazuje, w jaki sposób brak równowagi między humorami prowadzi do chorób. Ostatnia część, Śmierć, dotyczy procesu śmierci oraz zawiera wyjaśnienia i nauki, jak w stanach bardo uzyskać wyzwolenie.Autor pokazuje też, jak ważne jest ciągłe utrzymywanie obecnoości i świadomości, zarówno dla życia w zdrowiu i szczęściu, jak i dla urzeczywistnienia.
Dzogczen, inaczej Wielka Doskonałość, to kwintesencja duchowych tradycji Tybetu. Jego synonimem jest Ati joga, która wedle njingmapy, najstarszej szkoły buddyzmu tybetańskiego stanowi najwyższy z dziewięciu pojazdów buddyzmu. Według nauk dzogczen, nasz naturalny stan jest samodoskonały od samego początku.W swej książce Czogjal Namkhai Norbu przybliża nam te nauki, objaśniając, jak dzięki rozumieniu i praktyce możemy ponownie odkryć wiedzę Samodoskonałego Stanu.Czogjal Namkhai Norbu, jeden z największych żyjących mistrzów dzogczen, urodził się w 1938 roku we wschodnim Tybecie. Tam też odbył pełny trening inkarnowanego lamy.Od najmłodszych lat otrzymywał nauki i inicjacje od mistrzów wywodzących się z różnych szkół buddyzmu tybetańskiego.Namkhai Norbu jest uznanym na świecie autorytetem w dziedzinie historii i kultury Tybetu, autorem wielu publikacji poświęconych tej problematyce.
Tybetańska księga umarłych"" to starożytny, buddyjski tekst, który traktuje o naturze umysłu i jego przejawach doświadczanych jako obiektywie istniejące światy. Szczegółowo opisuje on wizje, które pojawiają się po śmierci, gdy świadomość nie jest już dłużej związana z ciałem. ""Tybetańska księga umarłych"" uczy jak rozpoznawać owe wizje, dzięki czemu możliwe jest nawet osiągnięcie stanu oświecenia. Dlatego też tekst ""Tybetańskiej księgi umarłych"" czyta się na głos umierającym jako pomoc w rozpoznaniu doświadczanych wówczas wizji i osiągnięciu wyzwolenia. Przekład ""Tybetańskiej księgi umarłych"" został dokonany z języka tybetańskiego przez Ireneusza Kanię, wybitnego tłumacza i tybetologa, który jest również autorem ""Wprowadzenia"" poprzedzającego jej tekst. Ten klasyczny, buddyjski tekst przynosi nie tylko objaśnienie fundamentalnych fenomenów śmierci i umierania, może on także zainteresować tych wszystkich, którzy poszukują głębszego, duchowego zrozumienia naszej codziennej egzystencji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
