Nie, nie o poświęceniu, nie o szczęściu powinien człowiek myśleć czy mieć je na uwadze w życiu, ale o spełnieniu w nim swojego obowiązku. Moją powinnością była opieka do samego końca nad mamą i obowiązkiem był ślub z Wandą, a teraz dbanie o całą rodzinę. W przeciwnym wypadku nie tylko nie miałbym spokojnego sumienia i nie mógłbym beztrosko żyć, ale musiałbym siebie uważać za człowieka niskiego, upadłego, na którego nie mógłbym bez wyrzutu patrzeć w lustrze każdego dnia. Byłbym tą kurą, która nigdy nie dotknie swoim skrzydłem chmury. I nie byłoby nawet mowy, aby cieszyć się swoimi osiągnięciami, sukcesami, słowem ? nie mógłbym normalnie żyć. Przecież tam na górze wszystko to widzą i wiedzą, nawet jeżeli stamtąd słychać tylko tajemną ciszę. Jest wiele takich chwil w życiu, kiedy prawda zagląda nam w oczy i pyta, co my z nią zrobimy. Nasza młoda natura ciągnie do swobody, często bierze nad nami górę jak wiosna nad zimą, ale później zaczynamy doskonale rozumieć, że najważniejsze w życiu jest spełnienie swojego obowiązku. Nieraz jest to bardzo trudne i żeby go spełnić, trzeba wielu wyrzeczeń, czasem nawet trzeba poświęcić królową.Ryszard Wójtowicz (1953) debiutował w roku 2016 powieścią ""Potrójny układ"".Pisze głównie na podstawie własnych przeżyć i doświadczeń. W jego książkach występuje mnóstwo prawdziwych miejsc i wydarzeń, fikcyjnych imion, autentycznych nastrojów. Te bolesne przeżycia, a także utwory, m.in. Manna, Hessego, Iwaszkiewicza, są inspiracją dla jego przemyśleń i uczuć zawartych w napisanych powieściach.""Potrójny układ"" stał się jego najpopularniejszą książką. Jej bohater egzystujący między rodziną, pracą i kochanką zmuszony jest dokonywać w życiu trudnych wyborów, próbując wszystko ze sobą pogodzić. Pomimo wielu starań wychodzi z tych zmagań okaleczony na zawsze.W kolejnej książce ""Miłość Witolda"" nieśmiały bohater przegrywa z pewnym siebie mężczyzną, ale po klęsce umie się podnieść, ponieważ w końcu zrozumie, że najważniejsze w życiu jest to, żeby kochać, nawet gdy samemu nie jest się kochanym.""Droga do szczęścia"" to powieść o życiu młodych ludzi, którzy wchodząc w dorosłość, wierzą, że mogą w życiu osiągnąć szczęście. Kochają, marzą, przysięgają sobie wierność. Ale życie okazuje się bardziej skomplikowane i umie narzucić im swoje prawa, które dopiero poznają. Wójtowicz porusza w niej takie problemy, jak miłość, wierność, poświęcenie. Bohaterowie zmuszeni są wybierać między marzeniami a obowiązkami. Główny bohater Marian dokonuje życiowego wyboru, który całkowicie odmienia jego życie.Tak jak w każdej powieści Wójtowicza, odnajdziemy tu specyficzną atmosferę, wspaniały opis uczuć, elegancki styl.
Ryszard Wójtowicz (ur. 1953) autor książek o trudnych wyborach, których bohater jest zmuszony dokonywać w życiu zaplątanym między miłością, pracą i rodziną. Nie zawsze udaje mu się pogodzić te trzy rzeczy i mimo olbrzymich starań często wychodzi z nich okaleczony na zawsze. Ukazuje, że życie bywa bardzo skomplikowane i umie narzucać ludziom prawa, które są zmuszeni poznać. Jego książki emanują prawdą i doskonale opisują ludzkie uczucia, pragnienia i żądze.W ""Potrójnym układzie"" Rafał kocha przyszłą żonę, ale na swoim ślubie zostaje przez nią skrzywdzony, ta zadra sprawi, że ciągle będzie dręczyć go poczucie żalu i pragnienie zemsty. Od tej pory życie wciąga go w potrójny układ, egzystujący między kochanką, pracą i rodziną. Ten układ dyktuje mu prawa, których nie zna, prowadzi go w ciemny labirynt, z którego trudno mu się wydostać. Walka z nim jest najcięższą walką w jego życiu. Układ niszczy mu małżeństwo i pracę, degraduje go. Wobec układu jest bezsilny, ale w końcu przychodzi czas opamiętania i niespodziewane ocalenie.""Potrójny układ"" to tajemne aleje miłości uczciwego i zaradnego w pracy mężczyzny, kochającego męża i syna, któremu układ zabiera wszystko. Czyta się jednym tchem, z narastającym podziwem i ciekawością. W tym układzie czuje się, że wszystko jest prawdziwe.""Potrójny układ"" można porównać tylko z Układem Elii Kazana.***Sądziłem, że poszłaś do domu, a ty wciąż w biurze?A, sama nie wiedziałam, czy iść, czy poczekać, aż przyjdziesz, i tak mi zleciał czas.Patrzyłem na nią i na jej twarz. To miło, że na mnie czekała pomyślałem. Była w żółtej, lekkiej, zapinanej z przodu bluzce. Z rozpiętego od góry dekoltu widać było wyłaniający się wydatny, bardzo ładny biust. We włosach miała wpiętą maleńką czerwoną kokardkę. Nosiła ją od pewnego czasu nadawała całej jej postaci radosny wyraz. Zaczęła robić kawę, a ja dyskretnie wodziłem oczami za jej krokami, dziś była w luźnej brązowej spódnicy z falbankami i czarnych lekkich bucikach. Gdy podeszła, aby postawić napełnioną filiżankę, przystanęła przy mnie. Znów poczułem ten jej zniewalający kobiecy zapach, może trochę zmieszany z jej potem była już przecież dziesięć godzin w pracy. Podniosłem na nią wzrok, jakby próbując odgadnąć jej reakcję. Czy ona chce tego samego co ja? Wciąż stała, czekając na to, co się miało wydarzyć. Czułem, jak wzbiera we mnie życie, kusi mnie swoim zapachem i daje znaki z wysoka i z niska, grając na swych instrumentach kobiecych, choć się tego nie słyszy, ale czuje, i tak zachłannie we mnie wiruje. I poczułem, jak przeze mnie przechodzi to wszystko od niej do mnie. I wtedy, wciąż patrząc sobie wzajemnie w oczy, położyłem prawą rękę na jej nodze po przeciwnej stronie kolana. Zacząłem gładzić jej udo. Później posunąłem rękę wyżej i tam już ona została. Gładziłem jej jędrne pośladki, och, jakie one były wypukłe i kształtne. A ona wciąż nie odchodziła.W pewnym momencie Sylwia powiedziała:Poczekaj, Rafał.Podeszła do drzwi i przekręciła w nich klucz.Po czym wróciła szybkim krokiem i
Przedstawiona książka jest udaną próbą scharakteryzowania filozofii i dziejów tego, co autor określa mianem "prawo natury" lub "prawo naturalne", w kontekście całościowego nakreslenia probelmatyki człowieka i kultury.
Z recenzji dra Jerzego Kojkoła, prof. AMW
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
