Profesor Witold Paweł Alexandrowicz, uznany geolog i pracownik AGH, jest autorem kolejnej już siedemnastej książeczki z cyklu Nauka dla Ciekawych. Tomik ten poświęcony jest lodowcom. Definicji lodowców jest wiele. W niniejszej publikacji przyjęto jedną taką prostą. Lodowiec to masa lodu powstałego w wyniku przemiany śniegu w lód lodowcowy powyżej granicy wiecznego śniegu, mająca zdolność do przemieszczania się (płynięcia). Szybkość tego ruchu jest różna i zależy od wielu czynników. Lodowce na Antarktydzie przemieszczają się w żółwim tempie metr lub dwa metry na rok, w Alpach do 100 m na rok, a w Himalajach do jednego kilometra na rok. Lepsi sprinterzy są na Alasce tam niektóre lodowce w ciągu roku przesuwają się o cztery kilometry. Rekord jednak należy do lodowców na Grenlandii najszybsze płyną około 35 m na dobę, czyli ponad 10 km na rok (gepardy wśród lodowców). Ruch wielkich mas lodu nie jest obojętny dla podłoża, po którym się przemieszczają. W wyniku tego ruchu następuje bardzo intensywna erozja (erozja lodowcowa). Przejawia się ona w ścieraniu i wygładzaniu podłoża (abrazja lodowcowa), wyrywaniu fragmentów skalnego podłoża (detrakcja) i deformowaniu skał podłoża, czyli zazwyczaj luźnych osadów (egzaracja). Dodatkowo istotne znaczenie ma wietrzenie fizyczne polegające głównie na rozbijaniu skał w rezultacie powtarzającego się wielokrotnie zamarzania i rozmarzania wody w szczelinach (tzw. zamróz). W efekcie wraz z płynącym lodem przemieszczane są ogromne ilości materiału skalnego. Wszystko jednak ma swój koniec. Lodowce, schodząc poniżej granicy wiecznego śniegu, zaczynają się topić, a ten proces nazywamy ablacją. W końcu zanikają i deponują pozyskany wcześniej materiał skalny. Te przedstawione procesy (erozji, transportu i depozycji) pozostawiają po sobie ślady w postaci form rzeźby terenu i osadów. Dzięki temu możemy nie tylko obserwować współczesne lodowce, ale rekonstruować te dawne, sprzed tysięcy, milionów, a nawet miliardów lat. Lodowce są różne niektóre wielkie, a inne całkiem małe. Są takie, których grubość liczymy w kilometrach, podczas gdy w innych warstwa lodu ma tylko kilka, kilkanaście metrów. W książeczce czytelnik znajdzie wiele interesujących informacji na ich temat zatem zapraszamy w krainę lodowców.
W książce mamy przystępny i interesujący opis historii Ziemi w rytmie tabeli stratygraficznej z licznymi barwnymi planszami oraz opis odległych prapoczątków naszego Układu Słonecznego i perspektyw jego marnego końca. Dla poznania historii Ziemi znaczenie ma nie tylko umiejscowienie w czasie poszczególnych wydarzeń, ale zrozumienie dystansów czasowych pomiędzy nimi. Autor książki pyta, czy można uczłowieczyć czas geologiczny. I odpowiada, że można, jeśli uda się nam sprowadzić te miliony czy miliardy lat do "ludzkiego" wymiaru, który dobrze znamy, poruszamy się w nim swobodnie. Autor przyjął, że Ziemia nie ma 4,6 miliarda lat, tylko jeden rok (365 dni). Dzięki temu jesteśmy w stanie wyobrazić sobie nawet to niewyobrażalne 4,6 miliarda lat. Szesnasty tomik z serii "Nauka dla Ciekawych".
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
