Gravity and Grace was the first ever publication by the remarkable thinker and activist, Simone Weil. In it Gustave Thibon, the farmer to whom she had entrusted her notebooks before her untimely death, compiled in one remarkable volume a compendium of her writings that have become a source of spiritual guidance and wisdom for countless individuals. On the fiftieth anniversary of the first English edition - by Routledge & Kegan Paul in 1952 - this Routledge Classics edition offers English readers the complete text of this landmark work for the first time ever, by incorporating a specially commissioned translation of the controversial chapter on Israel. Also previously untranslated is Gustave Thibon's postscript of 1990, which reminds us how privileged we are to be able to read a work which offers each reader such 'light for the spirit and nourishment for the soul'. This is a book that no one with a serious interest in the spiritual life can afford to be without.
Simon Weil jest myślicielką która wszelkie formy komplementowania uważała za ucieczkę od prawdy, którą chciała swym rozmówcom przekazać. Zatem wymaga od nas odwagi, powagi i skupienia, by mógł pojawić się w rozmowie ten trzeci – cząstka nie z tego świata. Bo tylko wtedy powstaną warunki do wymiany myśli, a jej uczestnicy będą z pewnością mogli myśleć o sobie jako o przyjaciołach Boga.
Jej książek nie można ot tak po prostu sobie czytać. Simon Weil oczekuje naszego współuczestnictwa. Wszystko, co stworzyła można nazwać listami miłosnymi napisanymi do nieznanych kochanków, od których oczekuje odwzajemnienia, by dobrodziejstwo z góry mogło rozprzestrzeniać się na Ziemi, proporcjonalnie do naszego udziału w krainie prawdy. Jeśli jest autorka, która tak poważnie traktuje swoich czytelników – to czy możemy jej odmówić.
Wenecję ocaloną Simone Weil zaczęła pisać w roku 1940. Nie ukończyła jej, choć wracała do niej parokrotnie, ostatni raz, tuż przed śmiercią, w roku 1943. Tekst w formie brulionowej, z fragmentami prawie gotowymi, wierszem i prozą, poprzedzielanymi partiami o charakterze konspektu, opublikował Gallimard w roku 1955. Wydawca wspomina o licznych brulionach (odnaleziono około pięćdziesięciu wersji wielkiego monologu Jaffiera),nie podaje jednak, na jakich zasadach dokonywano wyboru. Dołącza jedynie do tekstu tragedii luźne zapiski z zeszytów Simone Weil dotyczące Wenecji Ocalonej. Notatki te, wraz z egzemplarzem roboczym tragedii, przesłanoautorce na jej prośbę do Londynu, gdzie zamierzała ukończyć sztukę. Kres tym planom położyła śmierć.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
