Interpretacja historii malarstwa ściennego od starożytnego Egiptu do XX wieku autorstwa jednego z najwybitniejszych historyków sztuki wszechczasów, który wywarł ogromny wpływ na innych specjalistów, a także zgromadził olbrzymią rzeszę czytelników.Ten ponadczasowy esej E. H. Gombricha - jednego z najbardziej wpływowych historyków sztuki ubiegłego stulecia - bada relacje pomiędzy celami, środkami, formą i funkcją w sztuce oraz oferuje stymulującą interpretację historii malarstwa ściennego od starożytnego Egiptu do czasów starożytnych. XX wiek.Biorąc za punkt wyjścia polemikę Leonarda da Vinci przeciwko ówczesnym malarzom ściennym, Gombrich ilustruje podwójny proces, dzięki któremu zmieniające się cele sztuki w kontekście rytualnym, dydaktycznym, narracyjnym lub dekoracyjnym mogą prowadzić do rozwoju nowych środków, które w z kolei, mogą mieć wpływ na cele, dla których wykorzystywane jest malarstwo.E. H. Gombrich (1909-2001) urodził się w Wiedniu i tam też studiował historię sztuki. W 1936 roku wyemigrował do Londynu, gdzie podjął pracę w Instytucie Warburga na stanowisku asystenta w badaniach. W latach 1959-1976 pełnił funkcję dyrektora Instytutu. Był także profesorem Uniwersytetu Londyńskiego, członkiem Akademii Brytyjskiej, autorem bestsellerowych publikacji. Otrzymał tytuł szlachecki, Order Zasługi oraz nagrody: Balzana, Erazma, Goethego i Hegla. Ten wybitny naukowiec, znany ze swoich prac o sztuce renesansu i o psychologii percepcji, miał również dar opowiadania o historii sztuki w sposób przystępny i porywający. Napisał między innymi przełożoną na 23 języki książkę O sztuce (1950). Pierwotnie przeznaczona dla młodszych czytelników, została sprzedana w milionach egzemplarzy. Napisał także Sztukę i złudzenie (1960), Zmysł porządku (1979) i ostatnio wydaną ponownie w Polsce Krótką historię świata.
Krytyk sztuki, historyk, wykładowca i prezenter radiowy James Hall zagłębia się w historię autoportretu. Koncentrując się na takich artystach jak Dürer, Gentileschi, Van Gogh i Kahlo, pisze z wielką świeżością i energią o tej niezmiennie popularnej, ludzkiej i często osobliwej formie sztuki. W naszej epoce publicznych zwierzeń autoportret stał się czołowym gatunkiem sztuki wizualnej, o czym świadczy nieprzebrane bogactwo współczesnych autoportretów. Coraz więcej ludzi przejawia silniejsze niż kiedykolwiek wcześniej zainteresowanie tą formą sztuki. Autoportrety wyszły poza mury kościołów, pałaców, pracowni malarskich, uczelni artystycznych i galerii, opuściły cokoły pomników i ramy obrazów. Dziś autoportrety fotograficzne i filmowe zalewają internet, a wykonane smartfonami selfie są wszechobecne. Panuje przekonanie (a zarazem nadzieja), że autoportret pozwala nam zajrzeć w głąb duszy osoby, którą przedstawia, i w ten sposób pomaga przezwyciężyć poczucie alienacji i anonimowości, doświadczane przez tak wielu członków współczesnych społeczeństw zurbanizowanych. James Hall jest historykiem sztuki, krytykiem, wykładowcą i dziennikarzem. Wcześniej był naczelnym krytykiem sztuki w „Sunday Correspondent” i w „Guardianie”. Obecnie pracuje jako badacz i wykładowca historii i teorii sztuki w Winchester School of Art na Uniwersytecie w Southampton oraz współpracuje z takimi czasopismami, jak „The Art Newspaper”, „Literary Review”, „The Burlington Magazine” i „The Times Literary Supplement”. Do książek jego autorstwa należą The Sinister Side: How Left–Right Symbolism Shaped Western Art (2008), The Self-Portrait: A Cultural History (2014) oraz The Artist’s Studio: A Cultural History (2022). „The Times” uznał tę ostatnią za jedną z najlepszych książek o sztuce roku 2022.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
