W Kamieniczce Edyta Szałek opisuje historie tzw. ?zwyczajnych? ludzi. Bohaterem zebranych tu opowieści może być każdy: kasjerka, kelnerka, recepcjonista czy biznesmen. Patrzymy na postacie stojące na życiowym rozdrożu ? w chwilach, gdy zmagają się z samotnością, gdy usiłują się przed nią obronić, gdy grzebią wspomnienia albo próbują je wskrzeszać. Bohaterowie Szałek często boją się bliskości innych ludzi, równocześnie jednak lgną do nich i czekają na wyciągnięcie pomocnej dłoni. Te ich rozterki opisane są tutaj niezwykle delikatnie i przenikliwie.
Znajdziemy tu opowieść o kobiecie, która co dzień przychodzi popatrzeć na sypiące się mury starej kamienicy, bo właśnie w nich kryje się jej najpiękniejsze wspomnienie z jej dzieciństwa. Jej zachowanie wzbudzi wkrótce zainteresowanie samotnego starszego mężczyzny. Jest w Kamieniczce samotna matka, która dla dobra syna porzuca pracę w wielkiej korporacji, rezygnuje z życia wielkomiejskiego yuppie i przenosi się do sennego miasteczka, gdzie na skrzyżowaniu ulic, tuż obok starej kamienicy, rozpoczyna pracę w maleńkiej kawiarni.
Edyta Szałek pisze też o trudnej homoseksualnej miłości, o zmaganiach emigrantek, które w nowym kraju pragną rozpocząć życie ?od nowa?, a także o dorosłej córce, która ? odkrywszy poniewczasie jak bardzo matka była jej bliska ? postanawia w niecodzienny sposób złożyć hołd jej pamięci; gest kobiety, szokujący lokalną społeczność, jest bezsilną próbą przeciwstawienia się brzydocie i ostateczności śmierci.
Niewątpliwie Edyta Szałek jest wybitną i wrażliwą obserwatorką. Nie dopatrzymy się jednak w jej prozie przesadnej egzaltacji. Mamy tu raczej do czynienia ze stopniowaniem emocji, w pełnej gamie ich odcieni. Słowa autorki są jak westchnienie: często prozaicznie dosadne, równocześnie jednak poetyckie, a ciepło od nich bijące napawa wiarą w sens istnienia i nadzieją na nieznaną przyszłość.
Kamieniczka jest wyjątkowa. Czyta się ją doskonale, a tematy, które porusza, mogą być bliskie każdemu z nas.
Flora traci ojca. Jego śmierć działa niczym katalizator wyzwalający zmiany w całej wielopokoleniowej rodzinie. Bo los Flory jest nierozerwalnie związany z losami trzech starszych od niej kobiet - babci Stefanii, matki Anny i ciotki Matyldy. Dla Stefanii małżeństwo było udręką, ale opuszczenie domu oznaczałoby dla niej społeczne napiętnowanie. Anna trwała przy mężu alkoholiku z poczucia obowiązku, ze strachu, ze współczucia. Małżeństwo Flory również nie okazało się szczęśliwe, dopiero teraz zaczyna ją pochłaniać, wielka zmysłowa miłość. Wszystkie kobiety wiedzą, że mogłyby żyć inaczej. Jednak by to się udało, muszą zmierzyć się z dręczącą je przeszłością, przestać czuć się ubezwłasnowolnione, zacząć myśleć o sobie, a nie wyłącznie o odrabianiu na piątkę codziennych zadań. Płynąc tropem tytułu powieści, poznajemy atmosferę polowań na wieloryby, która stanowi tło do prawdziwego przesłania. Każdy z nas jest na swój sposób wielorybnikiem i każdy zmaga się z wyzwaniami, które wydają się go przerastać. Gdzie jest taki kraj w którym strome fiordy i chłodne skały łączą się z polską rzeczywistością? Czy mężczyzna, którego pokochała Flora istnieje naprawdę? Czy Anna ułoży sobie życie po śmierci Teodora? A Stefanii uda się zapomnieć o przeszłości? Czy Matylda odejdzie od męża? Czy Lene przełamie fatum wiszące nad kobietami w tej rodzinie? Kim są Ojciec Wyspy i Birmańczyk? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w poetyckich, przesyconych skandynawskim klimatem Łowcach wielorybów - opowieści, która przywodzi na myśl skojarzenia z dobrze znanymi Kronikami portowymi.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
