Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Książka jest pierwszym tak wnikliwym studium pokazującym strategie konstruowania nowej tożsamości na terenach postmigracyjnych [...]. Autorka, będąc mieszkanką Żuław, zaangażowaną w kreowanie nowej tożsamości tego regionu, zachowała obiektywizm niezbędny w pracy naukowej. Przedstawiła lokalne inicjatywy i działania na rzecz budowania tożsamości, ale także ich percepcję przez mieszkańców obu regionów. Publikacja [...] jest znaczącym wkładem w naukowe rozpoznanie zmian społeczno-kulturowych zachodzących na Ziemiach Zachodnich i Północnych po 1990 roku, a zwłaszcza w ostatniej dekadzie. Istotnie wzbogaca wiedzę o specyfice kulturowej, poszukiwaniu i kreowaniu nowej tożsamości na terenach postmigracyjnych na przykładzie Żuław i Powiśla. Może stanowić inspirację do podjęcia podobnych badań w innych regionach o przerwanej ciągłości osadniczej i kulturowej.
[z recenzji dr hab. Anny Kwaśniewskiej, prof. UG]
Przekonanie o wielotrybowości komunikacji oznacza przyjęcie postawy metodologicznej otwartej na fakt, że dokonywany nieustannie przez człowieka proces nadawania znaczeń wykorzystuje różne systemy tryby semiotyczne. Komunikacja nie ogranicza się bowiem do wymiany komunikatów językowych, a zdolności komunikacyjne człowieka należy rozważać jako całość nieredukowalną do zachowania słownego. Takie podejście, określane niekiedy mianem multimodalnego, nie faworyzuje żadnego z systemów semiotycznych, choć może wysuwać jeden z nich na pierwszy plan.Mimo iż określenie multimodalność czasem budzi zastrzeżenia terminologiczne, uznajemy je za najbardziej odpowiadające podejściu metodologicznemu reprezentowanemu w tym tomie. Zbliżone znaczeniowo, a często konkurencyjne terminy: polisemiotyczność, polisensoryczność, multimedialność, wielokanałowość profilują specyficzne ujęcia tego problemu. Oczywiście w wielu sytuacjach dają się zastosować wymiennie względem terminu multimodalność, jednakże z naszego punktu widzenia są wobec niego hiponimiczne, dlatego konsekwentnie będziemy mówić o zjawisku multimodalności ludzkiej komunikacji.
Naomi Klein, internationally acclaimed journalist, activist and bestselling author, shows us how we got to this surreal and dangerous place, how to stop it getting a lot worse, and how, if we keep our heads, we can make things better. No Is Not Enough reveals, among other things, how Trump's election was not a peaceful transition, but a corporate takeover, one using deliberate shock tactics to generate wave after wave of crises and force through radical policies that will destroy people, the environment, the economy and national security.
Surveying the various challenges in the world today, from mass migration and geopolitical tensions to terrorism, the explosion of rightist populism and the emergence of new radical politics - all of which, in their own way, express the impasses of global capitalism - Žižek explores whether there still remains the possibility for genuine change. Today, he proposes, the only true question is, or should be, this: do we endorse the predominant acceptance of capitalism as a fact of human nature, or does today's capitalism contain strong enough antagonisms to prevent its infinite reproduction? Can we, he asks, move beyond the failure of socialism, and beyond the current wave of populist rage, and initiate radical change before the train hits?
Ostatnimi laty Świadków Jehowy zaczęło w Polsce powoli ubywać. Z pewnością zjawisko byłoby znacznie szersze, gdyby nie praktykowany tam skrajny ostracyzm – zerwanie wszelkich kontaktów z tymi, którzy odważyli się opuścić szeregi organizacji (nie wyłączając z tego rodziny i przyjaciół). Niemal wszyscy byli Świadkowie Jehowy odczuli to piętno odrzucenia na sobie. Niektórzy z nich, nie mogąc pogodzić się z narzuconą izolacją, leczą psychiczne rany, a nawet – w skrajnych przypadkach – odbierają sobie z tego powodu życie. Mimo wszystko jednak, wielu dotychczasowych wyznawców decyduje się odejść, uświadamiając sobie, jak bardzo dali się zwieść amerykańskiej Centrali. Niemały wpływ na te ich jakże trudne decyzje miało uświadomienie sobie błędnych i często zmieniających się doktryn (w tym podawanych dat „końca świata”), czy ujawnione ostatnio na dużą skalę skandale pedofilskie.
W 2017 r. miały miejsce w Polsce pierwsze ogólnopolskie manifestacje byłych Świadków Jehowy, których z roku na rok przybywa. Przerywając swe dotychczasowe milczenie, starali się oni przestrzegać inne osoby przed tym, czego sami doświadczyli w organizacji. Chcieli też pomóc Świadkom Jehowy otworzyć oczy na pewne skrywane fakty i sprowokować ich do samodzielnej oceny. Niniejsza książką również chce się wpisać w te profilaktyczne oraz informacyjne zarazem działania.
ROZDZIAŁ I. „Moc i niemoc” edukacji i wychowania w ponowoczesności. Zarys zagadnienia
(...)
ROZDZIAŁ II. Cywilizacyjne i społeczne konteksty kryzysu edukacyjnego i wychowawczego
(...)
ROZDZIAŁ III. Zapaść wychowawcza szkoły współczesnej
(...)
ROZDZIAŁ IV. Edukacja i wychowanie w postmodernistycznej perspektywie teoretycznej – wybrane stanowiska
(...)
ROZDZIAŁ V. Dylematy i antynomie postpedagogiki i antypedagogiki
ROZDZIAŁ VI. Czy w świecie „płynnej nowoczesności” można budować trwałą i skuteczną teorię wychowania?
(...)
ROZDZIAŁ VII. Potrzeba nauczyciela właściwego. Uwagi i refleksje 119
(...)
ROZDZIAŁ VIII. Idea kształcenia ogólnego w edukacji współczesnej – aktualność zagadnienia
(...)
ROZDZIAŁ IX. „Filozofowanie” z dziećmi zawiązkiem kształcenia ogólnego
(...)
ROZDZIAŁ X. Filozofia podstawą kształcenia ogólnego
(...)
ROZDZIAŁ XI. Chybotliwość wartości i zasad etycznych a wychowanie 192
(...)
ROZDZIAŁ XII. Uniwersytet w świecie ponowoczesnym – zagrożenia, nowe role i wyzwania
ROZDZIAŁ XIII. Uniwersytet w społeczeństwie rynkowym – rozpad tożsamości
(...)
ROZDZIAŁ XIV. Medialny obraz rzeczywistości w kształtowaniu ogólnej orientacji w świecie i sposobu bytowania
(...)
ROZDZIAŁ XV. Społeczeństwo konsumpcyjne. Alienacyjny charakter nowoczesnej konsumpcji oraz jej antropologiczne i pedagogiczne konsekwencje
(...)
ROZDZIAŁ XVI. Człowiek w „ponowoczesności” jako podmiot uprzedmiotowiony. Zmiana duchowości i tożsamości, stylów i jakości życia
(...)
Jaakko Seikkula i Tom Erik Arnkil należą do grupy pionierów, którzy kształtowali nowe, oparte na społeczności podejście do chorób psychicznych, zwłaszcza do początków psychozy u osób dorosłych. Szczególną cechą tego podejścia są dialogi między profesjonalistami a klientami oraz ich rodzinami, zwane otwartymi dialogami.
Autorzy, czerpiąc obficie z prac Michaiła Bachtina, obszernie tłumaczą teoretyczne podstawy komunikacji dialogicznej. Najmocniejszą jednak stroną książki jest opisanie sposobu, w jaki zasady te przetransponowano na praktykę spotkań społeczności. Seikkula i Arnkil, po latach doświadczeń i badań nad skutecznością pracy terapeutycznej, przedstawiają model o udowodnionej przydatności i opisują techniki, dzięki którym model ten działa w praktyce. Przytaczają, na przykład, explicite pytania, jakie warto zadać pacjentowi, proponują, jak reagować na objawy psychotyczne i jaką przyjąć postawę wobec innych profesjonalistów, gdy praca sieci utknie w miejscu. […] Niniejsza książka jest rodzajem przewodnika, który ma ułatwić rozmowę osobom reprezentującym różne punkty widzenia.
David Campbell, Ros Draper
Z przedmowy redaktorów serii wydawnictwa Karnac Books Ltd.
Angielski historyk, podejmując się zadania napisania książki na temat Rzymu w dobie między innymi rewolucji gregoriańskiej, przestudiował ogromną ilość źródeł archiwalnych zgromadzonych w różnych włoskich archiwach, takich jak na przykład Biblioteca Apostolica Vaticana, Archivio Segreto Vaticano czy Archivio Storico Capitolino. W tym celu odbył około stu wizyt na Półwyspie Apenińskim w ciągu dwudziestu lat.
Przede wszystkim książka ta jest pierwszą analityczną publikacją poświęconą dziejom Wiecznego Miasta w okresie poprzedzającym rok 1200. Po drugie, pomimo że na badany okres przypada reforma monarchii papieskiej, która wstrząsnęła ideologicznymi i politycznymi posadami kontynentu, autor nie ulega presji „upolitycznienia” narracji, lecz prezentuje całą społeczno-polityczną i kulturową złożoność funkcjonowania wszystkich warstw społeczeństwa rzymskiego. Nowe podejście umożliwia dokonanie zasadniczej reinterpretacji politycznych dziejów Rzymu w epoce reform papieskich i walki o inwestyturę, stanowiących jeden z największych momentów kryzysowych w historii miasta. Po trzecie wreszcie, Wickham przedstawia w swej pracy cenną analizę funkcjonowania gospodarki postantycznego miasta (o nadal agrarnych podstawach) oraz charakterystykę całej złożoności jego struktur społecznych.
Z przedmowy wydawcy
Choć żyjemy w czasach pełnych innowacyjnych rozwiązań, niepełnosprawni mają znacznie większą szansę popaść w ubóstwo, doświadczyć izolacji, a nawet upokorzenia niż ludzie sprawni. Niezwykle niepokojącą kwestią, podejmowaną w niniejszej książce, jest wysoki poziom bierności zawodowej osób z niepełnosprawnością w Polsce. Zdaniem autorki sytuacja ta wymaga jak najszybszych zmian, żeby w analizowanej grupie aktywność zawodowa stała się cechą dominującą. Aby sprostać nowym wyzwaniom, trzeba uwzględnić potrzeby osób z różnym rodzajem dysfunkcji, różnym stopniem niepełnosprawności oraz w różnym wieku. Wieloletnie doświadczenia w realizacji projektów skierowanych na aktywizację zawodową osób z niepełnosprawnością w Polsce nie przyniosły znaczących efektów. Niezbędne staje się więc pochylenie nad innymi sprawdzonymi już rozwiązaniami, stosowanymi w takich krajach europejskich, jak: Dania, Finlandia, Francja, Szwecja czy Wielka Brytania, które zostały zaprezentowane w tej publikacji.
Praca, która zyskała już miano klasyki, zajmując piąte miejsce na liście najważniejszych książek socjologicznych XX wieku, ułożonej przez członków International Sociological Association. Autorzy, koncentrując się na pojęciach "rzeczywistości" i "wiedzy", w systematyczny sposób analizują rolę wiedzy w społeczeństwie, wysuwając wnioski dla teorii socjologicznej i socjologii w ogóle jako dyscypliny humanistycznej. Uznając, że przedmiotem socjologii jest społeczeństwo jako część ludzkiego świata, stworzonego i zamieszkałego przez ludzi, postulują uprawianie socjologii w stałym dialogu zarówno z historią, jak i filozofią.
Marek Gaszyński - Polski dziennikarz muzyczny i prezenter radiowy. Przyszedł na świat na 2,5 miesiąca przed wybuchem II wojny światowej. Rodowity warszawiak. Absolwent UW (filologia).
Swą przygodę dziennikarską zaczął jako dziewiętnastolatek w Rozgłośni Harcerskiej. Później pracował w Trójce oraz warszawskim Radiu Dla Ciebie, którego był prezesem.
Autor tekstów piosenek dla wielu polskich wykonawców, m.in. dla Czesława Niemena, Czerwonych Gitar, Jerzego Grunwalda czy Haliny Frąckowiak.
Specjalista z zakresu historii polskiej muzyki rozrywkowej.
Wybrane publikacje książkowe: "Muzyka, którą lubię" (KAW, 1980), "Czas jak rzeka" (Pro´szyn´ski i S-ka, 2004), "Czerwone gitary. Nie spoczniemy..."(Pro´szyn´ski i S-ka, 2005), "Człowiek do wynajęcia. Wyspa" (Wydawnictwo Trio, 2008). "Śmierć Artysty" (Świat Książki, 2013).
Człowiek do wszystkiego. Rozwiązania największych tajemnic świata.
Marek Piotr Gaszyński – polski dziennikarz i prezenter muzyczny, autor tekstów ponad 150 piosenek oraz autor książek o tematyce muzycznej. Znawca historii polskiej muzyki rozrywkowej. Absolwent Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Warszawskiego.
Monografia wieloautorska zawierająca teksty, które zostały wygłoszone podczas V Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej z cyklu "Kultura Komunikacji Językowej".
Termin ""tatuaż"" wywodzi się z języka polinezyjskiego (""tatau"" dosłownie: zostawić ślad - znak, malowidło) i został przywieziony i po raz pierwszy użyty, w relacji z podróży dookoła świata, przez angielskiego podróżnika Jamesa Cooka w 1773 roku. W 1873 roku został wprowadzony do słownika języka francuskiego, jako tatouage. W Biblii Marcina Lutra, z 1534 roku, można znaleźć wyraz stygmat, a w XVII wieku pojawiły się takie określenia, jak grafizm, hieroglif, czy piętno, Późniejsze nazwy były przyjmowane w pewnych środowiskach, np. przestępczych.W zakładach penitencjarnych tatuaż jest nazywany: wzorem, wzorkiem, dziargą, dziarganką, grawerką, haftem, kalką, malowanką, malunkiem, obrazem. Sam proces tatuowania nazywany jest analogicznie: dziarganiem, grawerowaniem, haftowaniem, malowaniem, rysowaniem, kłuciem oraz odkuwaniem. W tym specyficznym środowisku także sposoby tatuowania są różne: skórę nakłuwa się lub nacina, drapie czy też wciera się różne substancje po wcześniejszym odbiciu na ciele wzoru tatuażu.Tatuaż jest jedną z najstarszych form dekorowania własnego ciała, stosunkowo łatwo dostępną. Jest nie tylko kolorowym rysunkiem wykonanym na własnym ciele, lecz znacznie czymś więcej - symbolem, który ma swe korzenie sięgające daleko w przeszłość, w antykultury plemienne i pogańskie. Tatuowanie jest sposobem nadawania własnemu ciału osobistych cech, ""tworzenie z niego prawdziwego domu i świątyni dla mieszkającego w nim ducha"". Znamię, zwłaszcza gdy przyjmuje formę rysunku lub ornamentu na ciele, jest niczym pieczęć, znak lub sygnał, zaś jego najgłębsze znaczenie jest zakorzenione w symbolice blizn, jako ślad ""kłów ducha"". Czym więc jest dla wielu amatorów takiego sposobu znaczenia swojego ciała?
Książka Bożeny Majerek konstruktywnie wpisuje się w obecne [...] dyskusje na temat przemian kultury współczesnej i związanych z nimi rekonstrukcji tożsamości człowieka. [...] To publikacja stojąca na bardzo wysokim poziomie merytorycznym – i to zarówno w kontekście […] założeń teoretycznych i metodologicznych, narracji oraz argumentacji, jak i konkretnych rezultatów analitycznych. [...] Autorka dobrze porusza się w niej po „teoriach” i „rzeczywistościach” [...], a przeprowadzane narracje są mocno osadzone – w wyznaczonej przez tytułowy problem – logice pracy. [...] Bożena Majerek nie konfrontuje wyłaniających się z analiz obrazów teorii, myśli i rzeczywistości, czy wyników dociekań badawczych z jakimkolwiek obrazami „idealnymi” czy „postulowanymi”. [...] Literatura […] jest bardzo reprezentatywna dla badanego problemu; jej bogactwo i dogłębność wykorzystania stanowi bardzo ważną zaletę książki. Autorka wykazuje przy tym dużą wrażliwość na przemiany kultury współczesnej i przemiany tożsamości, potrafiąc je jednocześnie bardzo dobrze „skonceptualizować” oraz poddać wnikliwej analizie. Wykazuje się przy tym ogromną erudycją, a także umiejętnością myślenia w kategoriach interdyscyplinarnych (nauka o edukacji, socjologia kultury, psychologia itd.).
Fragment recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszko Melosika
Monografia zawiera analizę teoretyczną problemów internacjonalizacji o charakterze poznawczym i utylitarnym, a także prezentację badań przeprowadzonych w polskich i ukraińskich mikro, małych, średnich i dużych przedsiębiorstwach w związku ze sposobami ich internacjonalizacji. Oparcie rozważań na wynikach przeprowadzonych badań oraz zamieszczenie studiów przypadków daje możliwość konfrontacji dróg internacjonalizacji polskich i ukraińskich przedsiębiorstw ze znanymi w świecie modelami. Zasadniczą treścią publikacji jest opis i analiza internacjonalizacji przedsiębiorstw w kontekście jej modeli.
Autorka wychodzi poza konwencjonalny opis, dodając nowe zagadnienia i wątki, podkreślając rosnącą rolę procesu internacjonalizacji w zarządzani u przedsiębiorstwami oraz dla gospodarki. Zasadniczym atutem książki jest wypełnienie luki w zakresie prezentacji sposobów internacjonalizacji polskich i ukraińskich przedsiębiorstw z uwzględnieniem ich wielkości, a także przeanalizowanie problemu od strony biznesu, instytucji naukowych i samorządowych.
Opracowanie stanowi nowatorskie ujęcie problemu społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw (CSR). Podjęto w nim próbę kompleksowego spojrzenia na działalność organizacji społecznych, a w szczególności współpracę korporacji i organizacji pozarządowych służącą realizacji działań społecznie odpowiedzialnych w okresie międzywojennym, po II wojnie światowej iw XXI w. Celem książki jest analiza zjawiska społecznej odpowiedzialności organizacji, a w szczególności wskazanie motywów podejmowania przez korporacje działań filantropijnych. Osobną kwestią jest znaczenie i zakres ujawniania informacji dotyczących współpracy przedsiębiorstw i organizacji pozarządowych. Badano raporty CSR, raporty zintegrowane, a także sprawozdania organizacji pozarządowych. Zastosowano analizę literatury, kwerendy, analizę treści i przypadków oraz analizę statystyczną. W ramach badań historycznych przyjęto metodę indukcyjną, opierając się na danych źródłowych pozyskanych w Archiwum Państwowym w Łodzi.
Opracowanie może być wykorzystywane przez badaczy zainteresowanych szeroko rozumianą tematyką społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw.
Książka jest konsekwencją stwierdzenia, że przestrzeń miejska to społeczny produkt i jako taka jest zawsze ideologiczna. Pytania, jakie są w niej postawione, i wynikłe z nich rozważania odnoszą się do sposobów funkcjonowania oraz konsekwencji tej ideologiczności. Ideologia, jako główne pojęcie poddane reinterpretacji w tekście, widziana jest z perspektywy jej tworzenia w społecznych praktykach, związanych z życiem codziennym, infrastrukturą w mieście czy materialnością. Książka jest próbą praktycznego zastosowania „zwrotu przestrzennego” w naukach społecznych, co oznacza, że opiera się na zestawieniu i równoczesności, podstawionych w zamian tradycyjnie linearnej argumentacji. W nawiązaniu głównie do Lefebvre’a, Bourdieu i Boltanskiego wypracowuje koncepcje przestrzennej ideologii czy przemocy, wskazując zarazem możliwości opartej na przestrzenności krytyki społecznej w sytuacji, gdy „wszystko jest ideologiczne”.
Z przyjemnością czyta się książkę, która – eksplorując pogranicza kilku dyscyplin – nie rości sobie pretensji do interdyscyplinarności, przeciwnie – usiłuje znaleźć dla siebie miejsce na poziomie przestrzennie rozmieszczonych teorii wykorzystywanych w różnym trybie, także przez inne niż socjologia dyscypliny naukowe.
Książka Karola Kurnickiego jest bez wątpienia pracą inspirującą do przetestowania innych, nie mniej ważnych wniosków z badań dotyczących ideologii, ideologiczności, miejskości, miasta, uprzestrzennienia teorii oraz kilku jeszcze pojęć i zjawisk z powyższymi związanych. Zaproponowany w niej eksperyment przybliżania jest ciekawym zamierzeniem badawczym dla socjologów i filozofów, a szczególnie dla badaczy miast wychodzących od marksowskiej bazy, nadbudowy, ideologii i alienacji.
Fragment recenzji prof. zw. dr hab. Ewy Rewers
Kiedy rozmawiamy z dziećmi o zdrowiu, rozmawiamy o czymś więcej niż ciało, choroba, kondycja fizyczna. Próbując usłyszeć i zrozumieć to, co o zdrowiu mówią dzieci, uzyskujemy dostęp do ich sposobu rozumienia świata.Chcąc przekazać dzieciom, w jaki sposób zostały zrozumiane ich opowieści, autorki stworzyły wersję dla dzieci książki, która pierwotnie została przeznaczona dla dorosłych. A dzieci ją zilustrowały.Opowieści dzieci o zdrowiu, chorobie i cielesności mówią jednocześnie o tym, jak postrzegają one inne kategorie społeczne świata dorosłych kiedy na przykład dyskurs o zdrowym człowieku łączy się w dziecięcych opowieściach z dyskursem moralnym: człowiek zdrowy to człowiek dobry.Dyskurs publiczny, mimo deklaratywnych postulatów uznania wartości dzieci jako pełnoprawnych członków społeczności, w praktyce nieustannie sprowadza je raczej do biernych odbiorców dorosłej wiedzy, opieki i władzy. Prowadzenie badań z dziećmi w duchu childhood studies to obok etycznej uważności również kwestia przyjęcia perspektywy dziecięcego sprawstwa, uznania dzieci za kompetentnych aktorów społecznych, ekspertów w światach swoich codziennych doświadczeń, aktywnych w procesach nadawania znaczeń i eksplorowania społecznej rzeczywistości. Przyjęcie perspektywy childhood studies oznacza nie tylko wiarę w sprawczy potencjał dzieci uznanych za aktywnych aktorów społecznych, ale także idący za nią nakaz etyczny takiego prowadzenia badań, które dziecięce refleksje i doświadczenia stawia w centrum.Z recenzji Mai Brzozowskiej-Brywczyńskiej
Książka jest wynikiem wieloletnich prac nad teoretycznym i praktycznym modelem ewaluacji społecznej, która znajduje zastosowanie w edukacji; może być także prowadzona na wszystkich innych obszarach w stosunku do przedmiotów, które mogą być poddawane badaniom ewaluacyjnym. Zaproponowany model ewaluacji przez wiele lat był wdrażany i praktykowany przez autorkę w licznych podejmowanych przez nią badaniach ewaluacyjnych, wprowadzając do nich elementy uspołecznienia, dialogu i partycypacji różnorodnych grup społecznych, będących pośrednio bądź bezpośrednio uczestnikami badań ewaluacyjnych lub grup i instytucji zainteresowanych wynikami ewaluacji.
Książka jest próbą wskazania potencjałów ewaluacji w jej uspołecznionym modelu; jest także próbą nakreślenia potrzeb wdrożenia tego typu ewaluacji, który w swoich założeniach nawiązuje do doświadczeń pedagogicznych, m.in. pedagogiki społecznej, ale także pedagogiki krytycznej. W tym pierwszym odwołaniu ewaluacja nawiązuje do wartościowania, praktyczności i celowości. Badania ewaluacyjne mają także wiele wspólnych elementów z badaniami krytycznymi. Ich zbieżne przesłanki zawierają się np. w potrzebach dostrzegania zmienności rzeczywistości społecznej, usytuowaniu badacza wewnątrz badanej rzeczywistości, odwołaniu do kontekstu społecznego i podejmowaniu przez badacza krytyki zarówno w jej pozytywnym, jak i negatywnym kontekście.
Niniejsza książka ma za zadanie pokazać rozumienie, metodologię i możliwości wykorzystania ewaluacji społecznej w edukacji oraz drogę do wypracowania właściwej kultury ewaluacyjnej, jaka stanowi długofalowy cel jej stosowania.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?