Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Tom zawiera artykuły przedstawiające zagadnienie diagnozy w szerokim ujęciu interdyscyplinarnym, lokujące proces diagnostyczny m.in. w obrębie pedagogiki, psychologii, socjologii i nauk medycznych. Autorzy wskazują możliwości wykorzystania tego procesu w sferze dotyczącej losów jednostek oraz grup społecznych, podkreślają pragmatyczny wymiar interdyscyplinarnej diagnozy, omawiają implikacje praktyczne aktualnego zastosowania diagnozy w nauce, edukacji, profilaktyce, terapii oraz sferze społecznej.
Relacje między edukacją a innymi sferami życia społecznego mają charakter socjopedagicznych konstrukcji, których charakter zmienia się, jest dynamiczny w czasie i przestrzeni. Celem książki jest przedstawienie wybranych kontekstów tych relacji, w różnych odsłonach i perspektywach. Autorzy poszczególnych tekstów podejmują zagadnienia ważne, chociaż niekiedy związane z bardzo szczególnymi edukacyjnymi fenomenami, ale przecież nawet mikrozjawiska zasługują na uwagę, ponieważ są ważne i bardzo realne dla ich uczestników. Jednocześnie w tomie przedstawiono próby tworzenia pewnych względnie całościowych wizerunków – i to na poziomie makrospołecznym. Dlatego zebrane teksty, w swojej całości potwierdzają interdyscyplinarny charakter nauk pedagogicznych, wpisując się w dyskusje na temat roli edukacji w społeczeństwie.
Książka, przedstawiając różnorodne reprezentacje tytułowego problemu, wpisuje się w założenia społecznego konstruktywizmu. Wpisuje się też w logikę zainteresowań badawczych jej redaktorów, którzy w swoich książkach monograficznych zajmowali się analizami różnorodnych kontekstów konstruowania tożsamości. Z kolei autorzy poszczególnych jej rozdziałów analizują uwarunkowania w zakresie (re)konstruowania różnorodnych wariantów tożsamości w społeczeństwie współczesnym. Paleta tematów jest w tym zakresie bardzo szeroka, o czym bez wątpienia świadczą tytuły poszczególnych rozdziałów. Publikacja stanowi pozbawiony jakiegokolwiek normatywizmu zestaw tekstów, które w swojej całości dają pewien obraz edukacyjnych kontekstów zjawiska konstruowania i reprezentowania tożsamości w społeczeństwie współczesnym.
Dla podtrzymania swego istnienia kapitalizm potrzebuje dziewiczych ziem do podboju i nietkniętych dotąd rejonów człowieczeństwa do eksploatacji. Gdy jest już wszędzie, w każdym zakamarku świata i w każdej cząstce człowieka, zaczyna wykazywać cechy kapitalizmu wyczerpania. Czy to początek jego kresu czy też nowej fazy rozwoju? Warto pytanie to rozważyć. Być może ów kres jest blisko choćby dlatego, że blisko jest katastrofa ekologiczna spowodowana działaniem kapitalizmu, a być może wcale blisko nie jest. Wszak do podbicia i ewentualnej ucieczki pozostał jeszcze kosmos (nie przypadkiem Elon Musk tak bardzo chce wysłać misję na Marsa), a człowieka, z którego nic więcej nie da się już wycisnąć, można zastąpić robotem. Ten nigdy nie będzie się skarżyć na wyzysk, nie założy z innymi robotami związku zawodowego i nie będzie się domagać podwyżki płac. Będzie zawsze zadowolony. Jednak czy zadowoleni będą ludzie żyjący w „nowym wspaniałym świecie”? Raczej nie. Co zatem robić? Przede wszystkim lepiej rozumieć naszą sytuację. I o tym jest ta książka.
Wykresy, schematy i diagramy nie są wyłącznie ilustracjami. Jak dowodzi "Model i metafora", można je dziś uznać za niezbędne narzędzia ułatwiające tworzenie współczesnej humanistyki. Wykorzystując jednocześnie teksty i obrazy, książka w zwięzły sposób przedstawia szereg zagadnień istotnych dla każdego historyka, socjologa czy badacza literatury. Na Model i metaforę składają się teoretyczne podstawy myślenia obrazem, zarys historycznych relacji słowa i obrazu w humanistyce, a także praktyczne wskazówki dla tych, którzy chcieliby korzystać z obrazów w trakcie planowania i pisania tekstów. Inni czytelnicy mogą traktować tę książkę jak przewodnik, ułatwiający poruszanie się w epoce obrazów. Jak przystało na książkę o komunikacji wizualnej, Model i metafora jest połączeniem obrazu i tekstu na równych prawach – zawiera ponad 150 rysunków wyjaśniających kwestie, które byłyby trudne do omówienia przy pomocy tekstu.
Książka jest pierwszą dokumentacyjną publikacją i jednocześnie krytyczną refleksją na temat 155 polskich rządowych kampanii społecznych, powstałych w latach 1994-2015 z inicjatywy ministerstw 10 kolejnych polskich rządów, jako narzędzia rządowego komunikowania.
Pokazuje nie tylko ilość zainicjowanych przez polskie rządy kampanii społecznych czy rządową oraz ministerialną aktywność, ale także poruszane przez te kampanie problemy, dokonując próby oceny skuteczności ich wpływu na zmiany postaw i zachowań polskiego społeczeństwa.
Zatem zarówno tematyka książki, jak i przyjęta w niej perspektywa badawcza może być interesująca i inspirująca dla wszystkich nią zainteresowanych.
Studium medioznawcze medialnego wizerunku osób konsekrowanych na podstawie wybranych tytułów polskiej prasy świeckiej i katolickiej. Zamysłem autora było wypełnienie swoistej luki w podejmowanych badaniach prasoznawczych dotyczących obrazu zgromadzeń zakonnych. Należy zauważyć, że o ile zagadnienie wizerunku hierarchicznego Kościoła katolickiego (m.in. papieża, biskupów, księży diecezjalnych) jest dość często podejmowane przez polskich medioznawców, politologów i socjologów, o tyle temat wizerunku osób zakonnych nie doczekał się jeszcze szerszego omówienia. W monografii autor wyjaśnia istotę wizerunku zgromadzeń zakonnych i czynniki jego tworzące, a także pojęcia z obszaru teorii komunikowania w kontekście podjętych analiz.
Publikacja Cezarego Kurkowskiego znakomicie wpisuje się w aktualne potrzeby społeczne. Jest trafnie wkomponowana w specyficzne realia regionalne. Prezentuje także sporo uniwersalnych prawd i uogólnień, które czynią z niej nośnik ważnych prawd i konkluzji dla ogólnych procesów społecznych zachodzących w Polsce. Zwiększa to jej wartość poznawczą i instruktywną... (Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Pilcha)
W niniejszym opracowaniu Kształtowanie się wspólnoty i sił społecznych na Warmii i Mazurach. Studium socjopedagogiczne przedstawiono przykład działań społecznych stanowiących przeciwwagę dla przytoczonych negatywnych oddziaływań globalizacji, jakim jest m.in. zatracanie poczucia wspólnotowości i sprawstwa. Cel przyświecający realizacji opisywanych badań koncentrował się na ukazaniu roli, jaką odegrały działania projektowe o charakterze społeczno-kulturalnym w kontekście pobudzania sił społecznych w środowiskach lokalnych na terenach Warmii i Mazur. Kategoria sił społecznych odnosi się tu do procesu reorganizacji środowiska życia ludzi, grup i społeczności na podstawie ich sił własnych.
Próbując dookreślić przedmiot badań, uznano, że ważnym obszarem, w obrębie którego mogą pojawiać się procesy odkrywające, uruchamiające czy wspierające siły społeczne w społecznościach lokalnych, jest obszar działań określanych jako projektowe, ze szczególnym uwzględnieniem projektów społeczno-kulturalnych.
Do powstania niniejszego opracowania przyczyniły się przesłanki zarówno subiektywne, jak i obiektywne. Wśród subiektywnych przesłanek pojawiła się chęć lepszego rozumienia przebiegu zjawisk społecznych mających miejsce na terenie Warmii i Mazur, które niejednokrotnie przyjmują inną trajektorię niż w pozostałych regionach kraju, a także chęć zbadania, co te procesy warunkuje. Do obiektywnych przesłanek towarzyszących podjęciu decyzji o prowadzeniu badań zaliczyć można wyraźne luki w zakresie badań naukowych rozpoznających kategorię sił społecznych w odniesieniu do ich praktycznych egzemplifikacji. W pedagogice społecznej siły społeczne są kategorią, której sporo miejsca w swych rozważaniach poświęcili pionierzy tej dyscypliny: Helena Radlińska i Aleksander Kamiński, a współcześnie Brygida Butrymowicz, Ewa Marynowicz-Hetka, Edward A. Mazurkiewicz, Andrzej Olubiński, Barbara Smolińska-Theiss, Jerzy Szmagalski i Wiesław Theiss.
O ile jednak trudno zaprzeczyć zasadności ich wyodrębnienia z grupy innych pojęć opisujących procesy społeczne, o tyle nie sposób też nie zauważyć, że wymykają się one próbom operacjonalizacji i dokładnego dookreślenia. Jak zaznacza Mary Deller Brainerd (2004), paradoksalnie dzięki niedookreśloności kategoria ta inspiruje i stale wzbudza żywe zainteresowanie.
Chcąc zbadać uwarunkowania związane z czynnikami środowiskowymi mającymi wpływ na przebieg i rezultaty działań projektowych o charakterze społeczno-kulturalnym, realizowanych na terenach wiejskich i mało- miasteczkowych Warmii i Mazur, nie można nie uwzględnić wiedzy dotyczącej uwarunkowań społeczno-historycznych. Wpływ tych uwarunkowań ma kluczowe znaczenie dla rozumienia tworzenia się nowej tożsamości regionalnej Warmiaków i Mazurów.
Jednym z podstawowych elementów systemu oświaty i wychowania jest szkolnictwo pedagogiczne pozostające w ścisłym związku z rzeczywistością społeczną zmieniającą się na przestrzeni wieków. Pełni ono istotną rolę w procesie przygotowania kadr nauczycielskich dla edukacji pokoleń żyjących w danym okresie historycznym i na danym obszarze społeczno-kulturowym. Swoje powinności spełnią tylko wówczas, gdy będą posiadali wysokie walory moralne, dobre przygotowanie pedagogiczne i gruntowną znajomość materiału nauczania. Dlatego problemy kształcenia nauczycieli były i nadal są przedmiotem nieustannych dyskusji i prowadzonych badań pedeutologicznych. Dotyczą nie tylko historii kształcenia nauczycieli, lecz również współczesnych problemów zawodu nauczycielskiego.
W niniejszej pracy skoncentrowano się na problematyce kształcenia nauczycieli dla szkół elementarnych w Polsce w poszczególnych okresach historycznych. Już w XVI wieku pojawił się w Polsce typ szkoły zwany seminarium nauczycielskim. Jego organizatorami byli jezuici, którzy przy kolegiach zakładali seminaria przygotowujące nauczycieli do pracy pedagogicznej w jezuickich szkołach średnich (kolegiach). Obok seminariów zakonnych w XVIII wieku pojawiły się tego typu instytucje świeckie dzięki KEN, która założyła dwa seminaria w Krakowie i Wilnie kształcące nauczycieli dla szkół średnich i trzy dla szkół parafialnych. Gwałtowny rozwój tych instytucji dokona się dopiero w XIX wieku. Wiązało się to z podniesieniem rangi edukacji elementarnej w związku z wprowadzaniem obowiązku szkolnego w poszczególnych krajach europejskich. Szkoła ludowa stawała się stopniowo obowiązkowa, ogólnokształcąca, finansowana przez państwo i pozostająca pod jego jurysdykcją.
Publikacja ma charakter nowatorski, w literaturze polskiej nie posiadamy bowiem globalnego ujęcia problematyki kształcenia nauczycieli dla potrzeb szkolnictwa elementarnego od ich powstania w 1775 roku, aż po likwidację tych szkół w latach siedemdziesiątych XX wieku.(Z recenzji dr hab. Bogusławy Doroty Gołębniak, prof. CDV)
Książka zawiera cztery rozdziały, z których dwa pierwsze obejmują czas od późnego średniowiecza do wybuchu I wojny światowej. W rozdziale pierwszym opisano rozwój kulturalny Kielecczyzny, odniesiono się także do historii rozwoju gospodarczego Wyżyny Kielecko-Sandomierskiej. Autorka podkreśliła tu, iż region kielecki uczestniczył w tworzeniu kultury i literatury od zarania polskiej państwowości. Omówione w rozdziale kwestie upoważniają do stwierdzenia, że ziemia świętokrzyska szczyciła się od najdawniejszych czasów bogatym dorobkiem kulturalnym i oświatowym. Ów dorobek powstawał przede wszystkim w klasztorach i kościołach oraz w domach lokalnego możnowładztwa, tam był pielęgnowany, wzbogacany i rozwijany. Rozdział pierwszy to także opis początków szkolnictwa na Kielecczyźnie związanego ściśle z duchowieństwem.
Transformacja ustrojowa w Polsce, której 30. rocznica przypada w 2019 r., była złą zmianą dla robotników przemysłowych. Zlikwidowano miejsca pracy m.in. dla górników kopalni z Wałbrzycha i robotnic dolnośląskich fabryk, dla górników i hutników z Katowic, dla stoczniowców z Gdyni i Gdańska, dla robotników fabryki produkującej traktory w Warszawie, dla robotników fabryki produkującej aparaturę elektryczną w Przasnyszu, dla kucharek zakładu odzieżowego w Gorzowie Wielkopolskim, dla robotnic wyrabiających pluszaki w fabryce zabawek oraz dla dziewiarek z fabryki ubrań w Siedlcach. Książka opowiada o losach zawodowych przedstawicieli tych grup po 1989 r. Nie są to scenariusze karier "od pucybuta do milionera". W kraju, który podlegał głębokiej deindustrializacji, zdobyte przez nich w PRL-u umiejętności zawodowe stały się niepotrzebne. Doświadczyli bezrobocia i podejmowali prace dorywcze, po czym znaleźli zatrudnienie jako ochroniarze/portierzy bądź osoby sprzątające. Przez długie lata doświadczali radykalnego wyzysku. Pracowali za 7, 5, a nawet 3 zł za godzinę. Po 300, 400, a nawet 500 godzin w miesiącu. Ich sytuacja uległa poprawie po 2017 r., niemniej jednak w 30. rocznicę transformacji ustrojowej nie mają chęci do świętowania. Nie o takiej Polsce marzyli.
Książka jest próbą ujęcia współczesnego dziennikarstwa i mediów w kontekstach powiązanych z teoretycznie rozumianą kategorią dyskursu (w ujęciu Michela Foucaulta oraz Ernesto Laclau i Chantal Mouffe). U podstaw prezentowanych idei i analiz leży odwołanie się do teorii krytycznej, rozumianej jako teoretyczne założenie, dotyczące nieoczywistości tego, co społeczne, oraz analityczny i metodologiczny postulat docierania do mechanizmów konstytuujących ową nieoczywistość.
Książka składa się z trzech części, każda zaś część zawiera wprowadzenie z zakresu teorii i metodologii oraz rozdział, stanowiący próbę analizy wybranego zjawiska z obszaru szeroko rozumianych mediów masowych i dziennikarstwa, z wykorzystaniem zaprezentowanych wcześniej założeń teoretycznych i metodologicznych.
Publikacja jest jednocześnie próbą teoretyzowania dziennikarstwa i mediów w kontekście wybranych koncepcji dyskursu, ale także – co nawet być może istotniejsze – próbą przyjrzenia się owym teoriom dyskursu oraz możliwościom ich aplikacji i operacjonalizacji w kontekście rzeczywistości dziennikarsko-medialnej. Jest więc to zatem książka nie tylko o mediach, dziennikarstwie i kulturze popularnej, ale także o teoretycznie rozumianym dyskursie jako takim, o tym, jak kategorię tę można stosować w analizie zjawisk społecznych.
PRZEKŁAD – Krzysztof Abriszewski, Paweł Gąska, Adrian Zabielski
REDAKCJA NAUKOWA ORAZ NAUKOWE OPRACOWANIE PRZEKŁADU – Krzysztof Abriszewski i Paweł Gąska
Gry wideo są modelowymi mediami zarówno Imperium, jak i niektórych sił, które się mu sprzeciwiają – taka teza przyświeca Grom Imperium, książce czerpiącej garściami z dzieł Micheala Hardta, Antonia Negriego, Michela Foucualta, Gillesa Deleuza i Felixa Guattariego. Jest to pierwsze takie dzieło, w którym autorzy, za pomocą narzędzi współczesnej myśli krytycznej, przyglądają się grom wideo w kontekście krążenia kapitału, kompleksu wojskowo-przemysłowego czy wyzysku pracowników kognitywnych. Krytyka jest tu rzetelna, napisana przystępnym językiem, nie popada nigdy ani w bezpodstawną panikę moralną, ani w przesadny technooptymizm. W tekście utrzymano równowagę między teorią a empirycznymi przykładami (wśród których znajdują się choćby Full Spectrum Warrior, World of Warcraft, seria Grand Theft Auto czy konsola Sony Playstation).
Gry Imperium to książka dla szerokiego grona odbiorców. Krytycy neoliberalnego kapitalizmu znajdą kolejne przykłady jego destrukcyjnego wpływu. Kulturoznawcy i groznawcy poznają nową perspektywę, z której można spoglądać na gry wideo. Wreszcie gracze będą mogli w przystępnej formie przeczytać o jasnych i ciemnych stronach ważnego dla nich medium.
Prezentowana książka otwiera nową serię wydawniczą Kultura Współczesności, która ma podjąćtrudne zadanie zrozumienia współczesnej kultury w ciekawy sposób. Osoby pracujące nad przekładem łączą własne zaplecze teoretyczne z pracą empiryczną. Istotne jest także, by prace tego rodzaju zawierały element krytyczny, który pomoże wydobyć wielowymiarowość otaczającego nas świata. Obecność tych trzech warunków jest ważna o tyle, że żaden z nich z osobna nie oferuje satysfakcjonujących efektów podczas badania teraźniejszości, razem jednak dają szansę ukazania jej w sposób zaskakujący, nowy i inspirujący. Ufamy, że każda z publikowanych pozycji wniesie swój wkład w rozumienie kultury naszych czasów.
Drugą planowaną pracą w serii jest przekład książki A Casual Revolution: Reinventing Video Games and Their Players Jespera Juula.
Książka porusza problematykę od mitów do rzeczywistego zagrożenia bezpieczeństwa Polaków zależnego od uchodźców. Owe mity stanowią najczęściej potoczną wiedzę o uchodźcach, a niekiedy wręcz pewnego rodzaju stereotypy. Często także brak jakiejkolwiek wiedzy, połączony z wyrażanymi opiniami, z dużą dozą pewności „opiniujących”. Przeprowadzone badania i ich efekty przybliżają rzeczywisty stan w zakresie postrzegania przez respondentów zagrożeń bezpieczeństwa, wynikających z obecności uchodźców w naszym kraju. Jak dotychczas problematykę uchodźstwa podejmowano w polskich badaniach z perspektywy takich dyscyplin naukowych, jak: antropologia, socjologia, prawo, politologia, historia, stosunki międzynarodowe, ekonomia. W przygotowywanej monografii uwzględniono badania oparte na podejściu interdyscyplinarnym, jednakże są one również efektem przyjęcia do analiz perspektywy nauk o bezpieczeństwie.
Dostrzeganie roli kobiet w historii jest sprawą stosunkowo nową. Na początku lat 70. XX wieku powstaje termin „herstory” dla określenia historii opowiadanej z kobiecego punktu widzenia. Choć na łamach „Herito” staramy się oddawać możliwie dużo miejsca autorkom i ich tematom, zdecydowaliśmy się cały najnowszy numer poświęcić kobietom ważnym dla środkowoeuropejskiej historii, kultury, polityki i sztuki – często zapominanym, niedocenianym bądź celowo wymazywanym.
Do wspólnego opowiadania historii Europy Środkowej z kobiecej perspektywy i „wywoływania” nieoczywistych opowieści zaprosiliśmy znakomite autorki i autorów. Efektem jest ponad dwustustronicowy numer poświęcony odpominaniu przejmujących kobiecych narracji, bohaterek i postaw.
W numerze Olga Drenda przygląda się obchodom Dnia Kobiet w krajach demokracji ludowych. Małgorzata Rejmer kreśli poruszający obraz kobiety na przestrzeni epok w kulturze albańskiej. Ostap Sływynski tropi lwowskie ślady Zuzanny Ginczanki i innych pisarek żydowskiego pochodzenia, a Małgorzata Radkiewicz przypomina awangardowe artystki żyjące i tworzące w tym mieście. Marta Madejska opowiada losy Marii Przedborskiej – niedocenionej łódzkiej poetki-inspektorki. Teresa Worowska przybliża biografię Alaine Polcz – węgierskiej psycholożki i prozaiczki, autorki poruszających wspomnień z końca II wojny światowej pt. „Kobiety na froncie”, których fragment przetłumaczyła dla nas Karolina Wilamowska.
Ponadto w numerze znalazł się tekst Ewy Furgał poświęcony losom polskich działaczek niepodległościowych, esej Grzegorza Piątka o nieznanej szerzej „pierwszej polskiej uczennicy Le Corbusiera”, a także inspirowana kilkoma niepozornymi fotografiami opowieść Jacka Dehnela o udziale kobiet w polskich powstaniach niepodległościowych w XIX wieku czy tekst Macieja Jakubowiaka o przełamywaniu patriarchatu w polskiej literaturze najnowszej.
Na uwagę zasługuje też atlas środkowoeuropejskich „dam dizajnu” stworzony przez Czesłąwę Freilich i Irmę Kozinę, wywiad Kamy Buchalskiej z czeską wydawczynią Barborą Baronovą o kobiecej historii mówionej, rozprawa Krisztiána Nyáryego poświęcona pionierce węgierskiego ruchu feministycznego, tekst Aleksandry Wojtaszek o „chorwackim Andersenie w spódnicy” czy wspomnienie Beaty Nykiel o „arcypolskiej Europejce” – Karolinie Lanckorońskiej.
Tysiąc plateau to długo oczekiwane wydanie polskie jednego z kultowych dzieł filozoficznych drugiej połowy XX wieku drugiego tomu Kapitalizmu i Schizofrenii autorstwa Gillesa Deleuze'a i Felixa Guattariego.O wyjątkowości tej pozycji stanowi nie tylko niezwykły rozmach zaprezentowanej wizji filozoficznej, ale również jej forma.Tysiąc plateau nie jest bowiem typową książką akademicką, ale raczej ćwiczeniem z poezji filozoficznej, literacko-metafizycznym tripem, w którym sztywne, sterylne pojęcia zastępuje bogactwo przenośni: kłącza, linie segmentacji oraz linie ujścia, maszyny abstrakcyjne, stawanie się zwierzęciem, oraz wiele innych, zapadających w pamięć i dających do myślenia metafor, które weszły na stałe do obiegu filozoficznego. Dlatego jest to lektura nie tylko istotna, ale też, co ważniejsze, bardzo inspirująca, stanowiąca świadectwo i dająca przykład myśli prawdziwie wolnej, żywiołowej i nieokiełznanej albo, jak ujmują to sami autorzy, myśli nomadycznej.
„Książka dr Pauliny Barczyszyn-Madziarz jest dojrzałą rozprawą naukową, która przyczynia się do dyskusji na temat dziennikarstwa w Polsce. Autorka demonstruje ogromną wiedzę na temat profesjonalizmu dziennikarskiego oraz stanu badań nad dziennikarstwem w każdym z omawianych krajów. Niewątpliwie dużą zaletą pracy jest jej międzynarodowy charakter oraz weryfikacja stawianych pytań badawczych i hipotez w oparciu o materiał empiryczny i zróżnicowane metody badawcze (analiza ilościowa, analiza jakościowa, badania porównawcze)”.
Fragment recenzji dra hab. Michała Głowackiego
Według szacunków ONZ w roku 2100 ludność Polski liczyć będzie 21 milionów mieszkańców. Ta szokująca prognoza i tak jest optymistyczna w porównaniu z obecnymi tendencjami. Wisząca nad naszymi głowami perspektywa katastrofy rodzi wiele pytań.
Czemu jako społeczeństwo podejmujemy samobójcze decyzje?
Po co promowana jest masowa imigracja oraz jakie sa jej realne cele oraz skutki?
Jak migracje oddziałują na rynek pracy?
W jaki sposób różnice w poziomie inteligencji wpływają na potencjał asymilacji przybyszów?
Jaki jest najcenniejszy zasób Polski i gdzie leży jej przewaga konkurencyjna?
Dlaczego jednorodność jest największą siłą naszego kraju?
Dzieci i dorośli zmieniają się pod wpływem wielu czynników,wzorców i narzędzi komunikacji. Warto obserwować te fascynujące procesy w kontekście świata wartości, który ujawnia się w treściach medialnych. W niniejszej książce przyglądamy się wielu społecznym zjawiskom i fenomenom zachodzącym w kulturze konsumpcji oraz świecie mediów. Autorzy i autorki tekstów dokonują wnikliwych analiz relacji między dziećmi i dorosłymi, juniorami i seniorami, badają procesy infantylizacji, a także estetyki dzieciństwa. Pokazują medialnych bohaterów świata dzieci i młodzieży, ich kłopoty i dylematy, które są też problemami młodych ludzi. Omawiają kulturowe zjawiska, analizując reklamy, telewizyjne programy rozrywkowe dla dzieci, grupy fanowskie, bajki, filmy, seriale, kanały YouTube, wirtualne dzienniki szkolne.
Małgorzata Bogunia-Borowska jest doświadczoną badaczką kultury współczesnej, w której media i konsumpcja stanowią tematy fundamentalne. Należy do najlepszych badaczy problematyki telewizji, wzorów konsumpcji. Kontynuacja badań relacji dzieci–media, tym razem z uwzględnieniem nowych mediów, wydaje się jak najbardziej wskazana i ważna.
W książce krzyżują się różnorodne i wielowymiarowe spojrzenia badaczy, łączących podejścia teoretyczne z praktyką badawczą. Wielką zaletą niniejszej publikacji jest aktualność analizowanych zjawisk. To bardzo wartościowa pozycja na liście lektur obowiązkowych nie tylko dla studentów i badaczy z obszaru nauk społecznych, ale także zdecydowanie szerszego kręgu czytelników: rodziców, wychowawców czy wszystkich świadomych konsumentów mediów.
Prof. Małgorzata Molęda-Zdziech
Małgorzata Bogunia-Borowska – socjolog i medioznawca. Pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Starzenie się jest procesem, który wyraźnie się wydłuża. Aktualnie okres ten obejmuje blisko jedną trzecią życia jednostki. Dlatego też zjawiska starzenia się nie sposób marginalizować, deprecjonować, dewaluować, traktować jako okres schyłkowy i mało istotny w funkcjonowaniu człowieka. Współczesna rekonstrukcja starości i procesu starzenia się polega na odnajdywaniu znaczenia i wartości, jakie mają dla gospodarki, kultury, społeczeństwa i samej jednostki. Stąd tak wielka wartość badań na ten temat. Monografia Aleksandry Błachnio idealnie wpisuje się w ten nurt, a bardzo pozytywne recenzje książki wskazują na jej niezwykłą wartość. Publikacja zawiera szereg nowych, bardzo ważnych informacji na temat kondycji polskich seniorów oraz ich poczucia jakości życia i możliwości rozwoju.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
