Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Autorka skupia swoją uwagę na kształtujących współcześnie wyobraźnię antropologiczną nurtach, takich jak: posthumanizm, ontologia relacyjna, teoria aktora-sieci czy antropologia krajobrazu. Warto dodać, że liczba opracowań sposobów przenikania tych nurtów do praktyki badań antropologicznych jest niewielka w skali światowej, w skali krajowej jest dramatycznie mała. Z tego powodu publikacja ma szansę przyczynić się do zwiększenia samorefleksyjności wśród praktyków, ale też uruchomić debatę nad stanem teorii w badaniach antropologicznych w ogóle, ponieważ zarówno krytycznie opracowane w pracy nurty, jak i tezy ogólne ich dotyczące prowokują do dyskusji, rozwijają kontrowersyjne wątki, wobec których czytelnicy nie pozostaną obojętni (do takich wątków należy m.in. sama koncepcja „laboratorium antropologicznego”, problem „defamiliaryzacji” jako fundamentu poznania w antropologii).
In The Social Contract Rousseau (1712-1778) argues for the preservation of individual freedom in political society. An individual can only be free under the law, he says, by voluntarily embracing that law as his own. Hence, being free in society requires each of us to subjugate our desires to the interests of all, the general will.
Some have seen in this the promise of a free and equal relationship between society and the individual, while others have seen it as nothing less than a blueprint for totalitarianism. The Social Contract is not only one of the great defences of civil society, it is also unflinching in its study of the darker side of political systems.
London Labour and the London Poor is a masterpiece of personal inquiry and social observation. It is the classic account of life below the margins in the greatest Metropolis in the world and a compelling portrait of the habits, tastes, amusements, appearance, speech, humour, earnings and opinions of the labouring poor at the time of the Great Exhibition.
In scope, depth and detail it remains unrivalled. Mayhew takes us into the abyss, into a world without fixed employment where skills are declining and insecurity mounting, a world of criminality, pauperism and vice, of unorthodox personal relations and fluid families, a world from which regularity is absent and prosperity has departed. Making sense of this environment required curiosity, imagination and a novelist's eye for detail, and Henry Mayhew possessed all three.
No previous writer had succeeded in presenting the poor through their own stories and in their own words, and in this undertaking Mayhew rivals his contemporary Dickens. 'To pass from one to the other', writes one authority,' is to cross sides of the same street'.
"[...] Bez poznania uwarunkowań demograficznych powstawania dawnej rodziny, jej trwania i rozpadu, charakterystyka roli i znaczenia podstawowej komórki społecznej, najogólniej rzecz ujmując, będzie mocno niepełna. Stąd w treści tomu czytelnik znajdzie nie tylko charakterystykę doboru zawieranych małżeństw i ich długotrwałości, ale także omówienie podstawowej funkcji biologicznej komórki rodzinnej, jaką jest rodność (najsłabiej rozpoznaną do tej pory), nie wyłączając przy tym zagadnień umieralności, tak najmłodszych, jak i dorosłych. Za ważne uznaliśmy ponadto wpisanie pary małżeńskiej, wywodzącej się z różnych środowisk społeczno-zawodowych, i jej potomstwa w szerszą grupę, z którą zazwyczaj dzieliła ona wspólny stół i dach nad głową, jak bliżsi i dalsi krewni, służący, tworzącą gospodarstwo domowe".
fragment Wstępu
Tom 39. serii "Media początku XXI wieku".
Obserwując rzeczywistość trudno nie zauważyć siły i zasięgu oddziaływania Internetu i jego wpływu na kształtowanie postaw, zachowań i decyzji człowieka. Wszechobecna cyfryzacja stała się dominującym czynnikiem warunkującym rozwój świata. Społeczna akceptacja tego zjawiska przyczyniła się do użytkowania sieci w każdym elemencie naszego funkcjonowania. Określenie „wyguglować” utrwaliło się w słowniku komunikacji międzyludzkiej. Za określeniem tym kryje się szereg działań warunkujących wiedzę, opinie i emocje na wybrany temat.
Ogólnodostępność sieci i zapotrzebowanie na nią, będące wynikiem stałego jej użytkowania, zaowocowało powstaniem gór informacji stanowiących zasoby cyfrowe. Kluczem do sukcesu każdej firmy jest umiejętne i właściwe weryfikowanie i analiza ogromnych zasobów informacyjnych sieci Big Data, stanowiące źródło wiedzy i prognoz. Istotne jest dlatego, poprawne wyodrębnianie, segmentowanie i analizowanie atrybutów (bywających sentymentami) oscylujących wokół badanego
słowa – słupa.
Nawiązując do amerykańskiego antropologa Gordona Graya, możemy mówić tu o pewnych wbudowanych socjo-kulturowych normach i wartościach, uwikłanych w film jako część kontekstu produkcji5. „Żaden film nie
powstaje w kulturowej próżni”6 i zdaje się istnieć pewien rytuał tworzenia przekazów medialnych, którego zbadanie, opisanie i przede wszystkim zrozumienie będzie stanowiło obiekt badawczy niniejszej książki. Będzie
to jednocześnie (w pewien sposób) próba odczarowania fabryki snów, w tym wypadku niekoniecznie hollywoodzkiej. Można by rzec – ostateczne zburzenie „czwartej ściany”, uchwycenie esencji surowości tworzenia, wreszcie próba przywrócenia tego, co społeczne, procesualne, w fenomenie, który
w tradycji pisarskiej dyscypliny częściej występuje pod postacią rozważań o jego efekcie.
z Wprowadzenia, Iwona Morozow
Nie-widoki cierpienia stanowią niejako „higieniczną” odpowiedź na przesycenie kultury wizualnej przemocą ukazywaną nazbyt bezpośrednio i dosłownie, które to przesycenie prowadzi ostatecznie do powszechnego znieczulenia i obojętności. Nie oznaczają one braku reprezentacji, odebrania cierpieniu świadectwa i formy wyrazu, co skazałoby je na niebyt lub zapomnienie. Stanowią natomiast wartą rozwagi propozycję przekroczenia naczelnej aporii związanej z tworzeniem „widoków cudzego cierpienia”: nie ukazywać go to udawać, że nie istnieje; ukazywać – to ryzykować przemienienie go w quasi-pornograficzny fetysz, przedmiot obojętnej, a częstokroć nawet cynicznej konsumpcji. Wedle zamierzeń redaktorów tomu zebrane w nim szkice stanowić mają istotny głos w dyskusji nad etycznym wymiarem kreowania i rozpowszechniania obrazów prezentujących ofiary wojny, przemocy czy chorób, dyskusji, której wciąż, jak się zdaje, daleko do jednoznacznych konkluzji.
Publikacja powstała na bazie wywiadów z osobami, które wyemigrowały z państw byłej Jugosławii w czasie konfliktów zbrojnych, które miały miejsce w latach 90. XX wieku, lub po nich. Zgromadzony w ten sposób materiał ukazał w szalenie sugestywny sposób przyczyny, przebieg i konsekwencje toczących się konfliktów .
W książce Instytucjonalna różnorodność form wsparcia osób starszych w Polsce (z uwzględnieniem perspektywy filozoficznoprawnej i holistycznej) została podjęta próba omówienia konstrukcji filozoficznoprawnej i holistycznej prawa człowieka do zabezpieczenia społecznego w sytuacjach występowania poszczególnych ryzyk m.in. związanych z chorobą i utratą sił do pracy i zarobkowania w celu utrzymania siebie i najbliższych na każdym etapie życia, a w szczególności będąc osobą starszą wymagającą szczególnych form wsparcia. Wsparcia, które powinno być definiowane nie tylko jako ""pomoc udzielana komuś, zwłaszcza pomoc materialna"", ale w szerszym kontekście również jako podejmowanie działań instytucjonalnych, które wspierają, pomagają, zabezpieczają ubezpieczają, a jak sytuacja tego wymaga, to i organizują opiekę. Natomiast spoiwem wymienionych funkcji powinno być uzupełnianie, wspieranie lub koordynowanie działań poszczególnych instytucji publicznych, a w wielu sytuacjach niepublicznych wówczas, kiedy realizują cele publiczne. Zwłaszcza wtedy, kiedy kompetencji nie są jasno określone granicami prawa.
Czy Wschód przestał dziś interesować Zachód i jak definiowano „nowy Wschód” po przemianach 1989 roku? Jaką rolę odegrał Dniepr w kształtowaniu się ukraińskiej tożsamości narodowej i dlaczego przyszłość tego kraju związana jest z rzeką? Kto wygrał niepisany konkurs na współczesnego bohatera narodowego Mołdawii? Czego możemy nauczyć się od Tatarów krymskich? Czy Europa zaczęła się w Gruzji i co dało Partnerstwo Wschodnie krajom Kaukazu Południowego?
Partnerstwo Wschodnie, realizowane przez Polskę przy wsparciu Szwecji, jest częścią Europejskiej Polityki Sąsiedztwa. Zainicjowane w 2009 roku, obejmuje trzy kraje wschodnioeuropejskie: Białoruś, Mołdawię i Ukrainę, oraz trzy południowokaukaskie: Armenię, Azerbejdżan i Gruzję. Dziesięć lat funkcjonowania programu to naturalny moment do podsumowań, ale zarazem moment szczególny, jako że w ciągu dekady zarówno Europa, jak i jej geopolityczny kontekst zmieniły się diametralnie. Nowe wyzwania, a także kulturowe i historyczne aspekty wschodniego sąsiedztwa są tematem tego numeru.
Paweł Kowal przypomina genezę Partnerstwa Wschodniego, Krzysztof Czyżewski opowiada o znaczeniu „małych centrów świata” w budowaniu dialogu międzykulturowego, Mykoła Riabczuk, Katarzyna Kotyńska i Mykoła Kniażycki, Anna Łazar, Ramin Mazur, Wojciech Górecki, Ewa Polak i Michał Jurecki prezentują kraje należące do Partnerstwa Wschodniego, Rafał Dutkiewicz opisuje historię pomnika polskich profesorów na Wzgórzach Wuleckich we Lwowie, a Adam Balcer i Żanna Komar odsłaniają dziedzictwo Krymu i Tatarów krymskich. W numerze znalazł się tez tekst Johna Maciuika przypominający setną rocznicę powstania Bauhausu i analizujący jego oddziaływania na sztukę, architekturę i dizajn Europy Środkowej.
Mniejszości narodowe i etniczne oraz społeczności języka regionalnego a samorząd terytorialny w Polsce. Przedstawiciele mniejszości narodowych i etnicznych stanowią – według oficjalnych danych – 1,16% społeczeństwa polskiego. To niewiele, ale za tą liczbą kryje się bogactwo kultury aż 13 narodowości, które od 20 lat, korzystając z przemian demokratycznych w Polsce, budują na nowo swoją pozycję w społeczeństwie. Na jakie wsparcie mogą liczyć w tym niełatwym procesie? Książka, którą proponujemy, pokazuje jedną ze ścieżek, na której na co dzień dochodzi do spotkania obywateli polskich – tych z większości i tych z mniejszości: to społeczności lokalne, samorządy terytorialne, gdzie najłatwiej można rozpoznać wzajemne potrzeby i podjąć współpracę. Publikacja niniejsza może zainteresować przede wszystkim te osoby, które z racji swej działalności publicznej i zawodowej mają bezpośrednią szansę na takie spotkanie, mianowicie pracowników samorządowych, nauczycieli, pracowników służb socjalnych, a także studentów wielu kierunków. Niezależnie jednak od przesłanek praktycznych, każdy wymiar refleksji nad obecnością i położeniem grup narodowościowych w Polsce wpisuje się w długą tradycję wielonarodowej i wielokulturowej Rzeczypospolitej.
Przestrzeń publiczna jest fizycznym, namacalnym obszarem, który z reguły można dość precyzyjnie określić. Jednocześnie stanowi także konstrukt myślowy wyposażony w liczne atrybuty konotujące idee m.in. z dziedziny prawa, polityki bądź estetyki. Naukowe rozpoznanie miejskiej przestrzeni publicznej to jeden z kluczy do zrozumienia tego nieskończenie skomplikowanego układu fizyczno-społeczno-mentalnego, jakim jest miasto.
W niniejszym tomie, drugim w serii „Architektura w mieście, architektura dla miasta”, publikujemy teksty przedstawicieli dwóch różnych dziedzin humanistyki: historyków i historyków sztuki. To wspólny namysł nad rolą, znaczeniem i funkcjonowaniem przestrzeni publicznej w ujęciu naukowców, którzy operując nieco odmiennymi kategoriami, przemawiają do nas wspólnym językiem. Teksty te przedstawiają różne interpretacje przestrzeni publicznej w miastach dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów w okresie zaborów. Studia te uzupełniają artykuły o dziewiętnastowiecznych miastach z krajów ościennych: monarchii habsburskiej, Rosji i Prus, co daje szeroki materiał porównawczy i otwiera nowe horyzonty badawcze.
Książka Rysopis kapłana. Wizerunek księdza w kulturze polskiej w XXI wieku to dwanaście tekstów, które są odpowiedzią na ankietę przygotowaną przez redaktorów czasopisma „Akcent”. Pomysłodawcy zaprosili do współpracy księży zajmujących się literaturą, sztuką oraz pracą naukową. Wśród respondentów znaleźli się m.in.: o. Tomasz Dostatni OP, ks. Alfred Wierzbicki, ks. Jerzy Szymik, o. Wacław Oszajca SJ, ks. Andrzej Luter. Pytania postawione księżom – poetom, profesorom, publicystom, duszpasterzom – dotyczyły ważkich spraw i skłoniły do wielu ciekawych przemyśleń.
Teksty wcześniej publikowane przez „Akcent” mają wyjątkową wartość – są zapisem głosu konkretnych osób, osobistymi – czasem wręcz intymnymi – refleksjami na tematy tak trudne, jak kwestia powołania, wierności własnym przekonaniom, stosunku do hierarchii Kościoła czy relacji z Bogiem.
We Wprowadzeniu abp Stanisław Budzik napisał: „Książka ta wydaje się w swym zamyśle czymś w rodzaju rozmowy o kapłaństwie prowadzonej przez samych księży, w nadziei, że dołączą do niej również czytelnicy”. Każdy, kto sięgnie po tę publikację, weźmie udział w ważnej debacie na temat obrazu kapłana w kulturze XXI wieku, podejmie dialog o tak istotnej dla historii Polski obecności kapłana i jego posługi na wielu płaszczyznach życia człowieka. Sam ostatecznie rozważy i zdecyduje, jak ma się do rzeczywistości hasło „Księża na Księżyc” wypisywane na murach i ścianach budynków.
Proces transformacji społecznej opiera się na umiejętnościach, których można się nauczyć. Ty i Twoja grupa możecie stać się bardziej skuteczni w tworzeniu zmiany, której pragniecie. Twoje zaangażowanie w te kwestie może zwiększać Twoje poczucie samorealizacji, zamiast je obniżać. Ta książka umożliwia, osobom chcącym skutecznie wesprzeć zmianę, dostęp do zaawansowanych umiejętności z obszarów rozwoju osobistego i rozwiązywania konfliktów. Będzie przydatna m.in. osobom pracującym nad zmiana polityczną, kreowaną przez oddolne ruchy obywatelskie. Lata pracy z licznymi organizacjami dążącymi do zmian politycznych, a także szkolenie pracowników takich grup jak Greenpeace New Zealand czy New Zealand Peace Foundation, sprawiły, że odczuwam coraz większą wagę dzielenia się umiejętnościami NLP, służącymi wzmacnianiu osobistej odporności i zarządzaniu konfliktami. Ta książka jest wynikiem 45 lat aktywności politycznej i 40 lat uczenia umiejętności porozumiewania się.
Richard Bolstad
Between 1820 and 1990, the share of world income going to today’s wealthy nations soared from twenty percent to almost seventy. Since then, that share has plummeted to where it was in 1900. As Richard Baldwin explains, this reversal of fortune reflects a new age of globalization that is drastically different from the old.
In the 1800s, globalization leaped forward when steam power and international peace lowered the costs of moving goods across borders. This triggered a self-fueling cycle of industrial agglomeration and growth that propelled today’s rich nations to dominance. That was the Great Divergence. The new globalization is driven by information technology, which has radically reduced the cost of moving ideas across borders. This has made it practical for multinational firms to move labor-intensive work to developing nations. But to keep the whole manufacturing process in sync, the firms also shipped their marketing, managerial, and technical know-how abroad along with the offshored jobs. The new possibility of combining high tech with low wages propelled the rapid industrialization of a handful of developing nations, the simultaneous deindustrialization of developed nations, and a commodity supercycle that is only now petering out. The result is today’s Great Convergence.
Because globalization is now driven by fast-paced technological change and the fragmentation of production, its impact is more sudden, more selective, more unpredictable, and more uncontrollable. As The Great Convergence shows, the new globalization presents rich and developing nations alike with unprecedented policy challenges in their efforts to maintain reliable growth and social cohesion.
Many books offer information about China, but few make sense of what is truly at stake. The questions addressed in this unique volume provide a window onto the challenges China faces today and the uncertainties its meteoric ascent on the global horizon has provoked.
In only a few decades, the most populous country on Earth has moved from relative isolation to center stage. Thirty-six of the world’s leading China experts—all affiliates of the renowned Fairbank Center for Chinese Studies at Harvard University—answer key questions about where this new superpower is headed and what makes its people and their leaders tick. They distill a lifetime of cutting-edge scholarship into short, accessible essays about Chinese identity, culture, environment, society, history, or policy.
Can China’s economic growth continue apace? Can China embrace the sacrifices required for a clean environment? Will Taiwan reunite with the mainland? How do the Chinese people understand their position in today’s global marketplace? How do historical setbacks and traditional values inform China’s domestic and foreign policy? Some of the essays address issues of importance to China internally, revolving around the Communist Party’s legitimacy, the end of the one-child policy, and ethnic tensions. Others focus on China’s relationship with other nations, particularly the United States. If America pulls back from its Asian commitments, how will China assert its growing strength in the Pacific region?
China has already captured the world’s attention. The China Questions takes us behind media images and popular perceptions to provide insight on fundamental issues.
Thomas Piketty’s Capital in the Twenty-First Century is the most widely discussed work of economics in recent history, selling millions of copies in dozens of languages. But are its analyses of inequality and economic growth on target? Where should researchers go from here in exploring the ideas Piketty pushed to the forefront of global conversation? A cast of economists and other social scientists tackle these questions in dialogue with Piketty, in what is sure to be a much-debated book in its own right.
After Piketty opens with a discussion by Arthur Goldhammer, the book’s translator, of the reasons for Capital’s phenomenal success, followed by the published reviews of Nobel laureates Paul Krugman and Robert Solow. The rest of the book is devoted to newly commissioned essays that interrogate Piketty’s arguments. Suresh Naidu and other contributors ask whether Piketty said enough about power, slavery, and the complex nature of capital. Laura Tyson and Michael Spence consider the impact of technology on inequality. Heather Boushey, Branko Milanovic, and others consider topics ranging from gender to trends in the global South. Emmanuel Saez lays out an agenda for future research on inequality, while a variety of essayists examine the book’s implications for the social sciences more broadly. Piketty replies to these questions in a substantial concluding chapter.
An indispensable interdisciplinary work, After Piketty does not shy away from the seemingly intractable problems that made Capital in the Twenty-First Century so compelling for so many.
What moral values do human beings hold in common? As globalization draws us together economically, are our values converging or diverging? In particular, are human rights becoming a global ethic? These were the questions that led Michael Ignatieff to embark on a three-year, eight-nation journey in search of answers. The Ordinary Virtues presents Ignatieff’s discoveries and his interpretation of what globalization—and resistance to it—is doing to our conscience and our moral understanding.
Through dialogues with favela dwellers in Brazil, South Africans and Zimbabweans living in shacks, Japanese farmers, gang leaders in Los Angeles, and monks in Myanmar, Ignatieff found that while human rights may be the language of states and liberal elites, the moral language that resonates with most people is that of everyday virtues: tolerance, forgiveness, trust, and resilience. These ordinary virtues are the moral operating system in global cities and obscure shantytowns alike, the glue that makes the multicultural experiment work. Ignatieff seeks to understand the moral structure and psychology of these core values, which privilege the local over the universal, and citizens’ claims over those of strangers.
Ordinary virtues, he concludes, are antitheoretical and anti-ideological. They can be cheerfully inconsistent. When order breaks down and conflicts break out, they are easily exploited for a politics of fear and exclusion—reserved for one’s own group and denied to others. But they are also the key to healing, reconciliation, and solidarity on both a local and a global scale.
Until recently, the awkward moments of growing up could be forgotten. But today we may be on the verge of losing the ability to leave our pasts behind. In The End of Forgetting, Kate Eichhorn explores what happens when images of our younger selves persist, often remaining just a click away. For today's teenagers, many of whom spend hours each day posting on social media platforms, efforts to move beyond moments they regret face new and seemingly insurmountable obstacles. Unlike a high school yearbook or a shoe box full of old photos, the information that accumulates on social media is here to stay. What was once fleeting is now documented and tagged, always ready to surface and interrupt our future lives. Moreover, new innovations such as automated facial recognition also mean that the reappearance of our past is increasingly out of our control. Historically, growing up has been about moving on-achieving a safe distance from painful events that typically mark childhood and adolescence. But what happens when one remains tethered to the past? From the earliest days of the internet, critics have been concerned that it would endanger the innocence of childhood. The greater danger, Eichhorn warns, may ultimately be what happens when young adults find they are unable to distance themselves from their pasts. Rather than a childhood cut short by a premature loss of innocence, the real crisis of the digital age may be the specter of a childhood that can never be forgotten.
This wide-ranging account of our emotional responses to technologies, from the telegram to Instagram, shows that technology changes not only how we feel, but what our feelings mean.
Facebook makes us lonely. Selfies breed narcissism. On Twitter and comment boards, hostility reigns. Pundits and psychologists warn us that digital technologies substantially alter our emotional states. But in this lively and surprising account, we learn that technology doesn’t just affect how we feel from moment to moment—it changes profoundly the underlying emotions themselves.
Bored, Lonely, Angry, Stupid examines nineteenth- and twentieth-century letters, diaries, and memoirs and draws on contemporary research and interviews with Americans of different ages and backgrounds to document how our emotions have been transformed by technological change. Where we now strive to escape boredom, earlier generations saw unstructured time as an opportunity for productivity and creativity. Where loneliness is now pathologized, we once thought of solitude as virtuous. Even as we ask whether technology is making us lonelier, it is altering the meaning of loneliness.
In this timely book, Luke Fernandez and Susan Matt contend that current technology has removed many of the limits on our emotional landscape. Thus we seek to be constantly stimulated, engaged, and validated, while our anger and antisocial impulses are not only unconstrained but affirmed by the digital company we keep.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
