When a long lost friend pays a visit to Maigret's office, he is shocked to learn that the man's roommate has been murdered. With the help of his old friend, Maigret delves into the life of the victim and finds a complex web of relationships that leads him to the culprit.
Penguin is publishing the entire series of Maigret novels in new translations. This novel has been published in a previous translation as Maigret's Boyhood Friend.
'His artistry is supreme' John Banville
'One of the greatest writers of the twentieth century . . . Simenon was unequalled at making us look inside, though the ability was masked by his brilliance at absorbing us obsessively in his stories' Guardian
Three seasonal stories set in Paris at Christmas, from the celebrated creator of Inspector Maigret.
It is Christmas in Paris, but beneath the sparkling lights and glittering decorations lie sinister deeds and dark secrets...
This collection brings together three of Simenon's most enjoyable Christmas tales, newly translated, featuring Inspector Maigret and other characters from the Maigret novels. In 'A Maigret Christmas', the Inspector receives two unexpected visitors on Christmas Day, who lead him on the trail of a mysterious intruder dressed in red and white. In 'Seven Small Crosses in a Notebook', the sound of alarms over Paris send the police on a cat and mouse chase across the city. And 'The Little Restaurant in Les Ternes (A Christmas Story for Grown-Ups)' tells of a cynical woman who is moved to an unexpected act of festive charity in a nightclub - one that surprises even her...
Maigret prowadzi śledztwa wśród przeciętnych ludzi, których okoliczności zmuszają do „przekroczenia samych siebie”...
Jacek Szczerba, „Gazeta Wyborcza”
W Paryżu kończą się wakacje, ale upalne lato trwa w najlepsze, gdy komisarz Maigret zostaje wezwany do szacownej dzielnicy. A na miejscu okazuje się, że Renego Josselina, emerytowanego bogatego fabrykanta, zastrzelono we własnym mieszkaniu. Żona z córką były akurat w teatrze, a zięć, lekarz z zawodu, który grał wtedy w szachy z teściem, dostał telefon od pacjenta - jak się okazało fałszywy.
Maigret - pamiętając, że w tym towarzystwie musi działać bardzo delikatnie - szybko odkrywa, że nikt obcy niepostrzeżenie nie wszedł do kamienicy. I nikt z rodziny nie miał motywu, by zabić Josselina.
W dusznej, nie tylko od upału, atmosferze, przyjdzie Maigretowi zmierzyć się z najtrudniejszym chyba przypadkiem w jego karierze...
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz wielbiony za swój styl od pokoleń. Jako autor ponad 200 powieści zasłużył sobie na miano mistrza fabuły, a jako twórca postaci komisarza Maigreta na miejsce w każdej encyklopedii literatury kryminalnej.
„Maigret i porządni ludzie” to kolejny z kilkudziesięciu nowych tomów z cyklu o Maigrecie, jakie w ciągu najbliższych lat ukażą się nakładem naszego wydawnictwa.
Mentir. Chaque jour. Etre surveillé dans ses moindres faits et gestes. Avoir deux sours qui lisent dans vos pensées et comptent le moindre centime. Jules Guérec a quarante ans. Il est le frere qui subit. Celui qui cache ses désirs, ses passions. Jusqu'au jour ou l'irréparable arrive. Un accident. Le drame. De ces enchaînements de circonstances qui menent au tragique.
Roman de l'intime et de l'égoisme, roman d'une ville vouée a la mer et au crachin, Les demoiselles de Concarneau est aussi le portrait d'une époque et d'un milieu, celui de la peche, ou l'oil de Simenon aura su, une nouvelle fois, voir tout ce que l'humanité aimerait tant cacher d'elle-meme.
Félicie est partie faire les courses. A son retour, Jules Lapie, le paisible retraité dont elle tient le ménage, a été assassiné. Le commissaire Maigret, avec sa sagacité habituelle, a tout de suite compris que la jeune fille au physique ingrat savait quelque chose, que derriere ses airs reveches elle cachait un cour tendre... Comment l’amener a se confier? Qui protege-t-elle en gardant le silence? Rarement un témoin aura donné autant de fil a retordre au célebre commissaire...
Il y a le Paris de l'opulence et des raffinements délicats. Il ya celui des petits matins blemes et des couples éreintés. Prosper Donge, employé d'un palace situé sur les Champ-Élysées, trouve de bon matin le cadavre d'une cliente tassé dans l'une des quatre-vingt-douze armoires métalliques du vestiaire. Cette jeune Américaine aurait été étranglée alors que le mari était absent pour affaires. Que faisait-elle la? Maigret découvre alors pour les besoins de l'enquete un monde a part fait de coulisses et de pieces cachées ; un monde avec ses codes et ses drames ou s'affairent des anonymes et ou la richesse extreme côtoie la précarité, la fatigue et le travail de ceux qui,dans l'ombre, servent, regardent, ressentent et n'en pensent pas moins...
Tombé en disgrâce sans trop savoir pourquoi, Maigret a été nommé en Vendée ou il s'ennuie. Un jour pourtant, un douanier qu'il connaît lui envoie sa femme pour signaler la présence d'un cadavre dans la maison de leur voisin, un ancien juge en retraite. Maigret arrive dans un village de pecheurs méfiants, obéissant a ses propres regles et faisant front devant l'étranger. Ce que Maigret va découvrir a force de patience dépasse le simple fait divers. Le juge ne nie pas. Il y avait bien un mort chez lui dont il a voulu se débarrasser a la faveur de la marée. S'il n'avait jamais vu la victime et ne sait pas comment ni pourquoi l'inconnu est venu se faire tuer chez lui, le petit homme, remarquable de calme et de distinction, a bien d'autres choses a raconter...
Demain, a cinq heures de relevée, je tuerai la voyante. Signé : Picpus.»
Qui est ce Picpus? Quelle voyante? Pourquoi ce crime invraisemblable et sans mobile annoncé? Maigret, qui a fait établir une surveillance tres large au risque d’etre ridicule, en arrive, pour la premiere fois de sa carriere, a souhaiter que le meurtre ait bien lieu. Ce qui arrive en effet. Une Mlle Jeanne est poignardée chez elle dans son boudoir. Dans la cuisine mitoyenne est enfermé a clef un vieil homme en pardessus, calmement assis sur une chaise. Il attend. Il semble n’avoir rien vu et pleure doucement a la nouvelle du drame. «Jamais devant un homme Maigret n’a eu une telle impression de mystere», écrit Simenon.
Dans la tres ancienne ville de Furnes, dans une Flandre tiraillée entre le progres et les souvenirs du Moyen Âge, le bourgmestre s'impose par son autorité et sa froideur extreme. C'est un personnage que le doute n'effleure pas, un monstre ordinaire cloîtrant chez lui sa fille handicapée, un homme qui refuse la moindre charité. L'avait-on aidé lui? Lui avait-on fait le moindre cadeau? Jamais. A son tour, il regarde ses semblables comme on regarde quelque chose, n'importe quoi, un mur ou la pluie qui tombe, semant tout autour de lui la peur et les larmes. Ce meme homme pourtant, un jour, se met a changer doucement. Plus personne ne le reconnaît… Que s'est-il passé?
Maigret s'en veut. Il aurait du savoir. Elle lui avait pourtant demandé de l'aide. Cécile venait chaque matin, les derniers temps, l'attendre dans l'antichambre de son bureau de la P. J., a tel point que ses collegues jasaient et se moquaient de lui. Elle attendait, espérait, racontait a nouveau que quelqu'un, chez sa tante, entrait sans laisser de traces. Visitait... Maigret était occupé. Un gang de Polonais. Les affaires courantes... Il aurait du savoir.
«Permettez que je me présente : Kees Popinga, le satyre d'Amsterdam !»
Ruiné ! Kees Popinga est ruiné, et il l'apprend de la bouche meme de son patron, avant qu'il disparaisse... L'occasion pour lui de prendre la fuite, de devenir une autre homme (""corpulence moyenne, signes particuliers néant"" !), de venger sa petite vie médiocre. Et de basculer dans le plaisir du crime.
Lorsque Jean sort de prison, il est hébergé par une veuve de quarante-cinq ans dont il devient l'amant. Ancienne servante, elle avait épousé le fils de ses patrons. Elle doit maintenant se défendre contre l'avidité de ses belles-sours et de sa niece. La veuve Couderc s'attache a Jean avec une jalousie morbide, mais lui ne reve que d'un bonheur paisible.
Cette histoire simple a la grandeur d'une tragédie dont les héros sont appelés secretement a etre les artisans de leur propre malheur.
Maigret prowadzi śledztwa wśród przeciętnych ludzi, których okoliczności zmuszają do „przekroczenia samych siebie”...
Jacek Szczerba, „Gazeta Wyborcza”
Po raz pierwszy w swej karierze komisarz Maigret staje po drugiej stronie biurka - nie jako prowadzący przesłuchanie, ale jako ten, którego... oskarżają!
A wszystko zaczęło się od dziwnego telefonu pewnej dziewczyny, która liczyła na pomoc Maigreta. Potem jednak ta młoda i ponętna Nicole Prieur oskarżyła go o... molestowanie.
Ale czy tak było naprawdę? Ani Maigret, ani jego koledzy z brygady kryminalnej nie mają wątpliwości, że ktoś tu kręci. Tyle że telefon do prefekta od wysokich urzędników państwowych pokazuje komisarzowi, gdzie jest jego miejsce w hierarchii.
Co nie znaczy, że Maigret nie będzie dociekał, kto i w co chciał go wrobić...
Georges Simenon (1903-1989) to pisarz wielbiony za swój styl od pokoleń. Jako autor ponad 200 powieści zasłużył sobie na miano mistrza fabuły, a jako twórca postaci komisarza Maigreta na miejsce w każdej encyklopedii literatury kryminalnej.
„Maigret szuka obrony” to kolejny z kilkudziesięciu nowych tomów z cyklu o Maigrecie, jakie w ciągu najbliższych lat ukażą się nakładem naszego wydawnictwa.
Kolejne śledztwo Maigreta nie zaczęło się, gdy odkryto czyjeś zwłoki, ale od zjawienia się w jego policyjnym biurze kogoś dawno niewidzianego... Florentin był swego czasu szkolnym kolegą Maigreta. Potem stracili ze sobą kontakt, ale tamten wiedział, czym się Jules Maigret zajmuje... I teraz przychodzi, licząc na pomoc... Bo kochanka Florentina została właśnie zastrzelona - i to prawie w jego obecności! Prawie, bo on sam był ukryty w garderobie, gdy... przyjmowała innego mężczyznę. Tam usłyszał strzał.
Maigret prowadzi śledztwa wśród przeciętnych ludzi, których okoliczności zmuszają do ,,przekroczenia samych siebie""... Jacek Szczerba, ,,Gazeta Wyborcza"" W ten wczesnowiosenny, ulewny wieczór Maigret znalazł się na miejscu morderstwa przez przypadek. Kilka ciosów nożem w plecy pozbawiło życia Antoine'a Batille - syna bogatego producenta perfum. A nasuwający się motyw tej zbrodni mógł wynikać z niecodziennego hobby chłopaka. Odwiedzał on wiele, często podejrzanych miejsc i nagrywał tam z ukrycia różne rozmowy. Jedna z nich - odsłuchana z taśmy znalezionej przy ofierze - wydaje się szybko prowadzić do rozwiązania sprawy. Ale komisarz Maigret podejmuje ten wątek śledztwa bez przekonania, jakby niektóre jego elementy były od początku fałszywe... Georges Simenon (1903-1989) to pisarz wielbiony za swój styl od pokoleń. Jako autor ponad 200 powieści zasłużył sobie na miano mistrza fabuły, a jako twórca postaci komisarza Maigreta na miejsce w każdej encyklopedii literatury kryminalnej. ,,Maigret i zabójca"" to kolejny z kilkudziesięciu nowych tomów z cyklu o Maigrecie, jakie w ciągu najbliższych lat ukażą się nakładem naszego wydawnictwa.
Maigret prowadzi śledztwa wśród przeciętnych ludzi, których okoliczności zmuszają do ,,przekroczenia samych siebie""... Jacek Szczerba, ,,Gazeta Wyborcza"" Gdy Ferdinand Fumal przychodzi do biura Maigreta, ten szybko kojarzy, że w czasach szkolnych niezbyt się lubili. Ale to żaden argument, by nie pomóc tamtemu. Zwłaszcza że Fumal to dzisiaj człowiek prominentny, z koneksjami, i sam minister sugeruje paryskiej Policji Kryminalnej, by szczególnie zajęto się jego sprawą. A rzecz cała wydaje się typowa, bo ktoś przysyła mu anonimy z pogróżkami. I ten ,,król rzeźników"" oczekuje ochrony ze strony policji. Tyle że szybko okaże się, że na tę pomoc jest za późno... I teraz Maigreta męczą wyrzuty sumienia wielkie jak chyba nigdy dotąd w jego zawodowej karierze... Georges Simenon (1903-1989) to pisarz wielbiony za swój styl od pokoleń. Jako autor ponad 200 powieści zasłużył sobie na miano mistrza fabuły, a jako twórca postaci komisarza Maigreta na miejsce w każdej encyklopedii literatury kryminalnej.
Groningen w Holandii. Kees Popinga jest zadowolonym z siebie mieszczuchem, wzorowym mężem i kochającym ojcem, który jeśli spędza noc poza domem, to na partii szachów w klubie. Gdy szef Popingi niespodziewanie zbankrutuje, upozoruje samobójstwo i ucieknie z kraju, całe to uporządkowane życie legnie w gruzach. Popinga nie wstanie rano, nie pójdzie do pracy. Popełni morderstwo i wyjedzie do Paryża. Zacznie myśleć o sobie jako o genialnym przestępcy, będzie bawił się z policją w kotka i myszkę i pisał szydercze listy do gazet. Im bardziej będzie się pogrążał, tym mocniej utwierdzi się w przekonaniu o własnej wielkości. Przyjdzie mu za to słono zapłacić. Paryski ekspres to sugestywny, przerażający obraz tego, co dzieje się w umyśle szaleńca. Na podstawie powieści w 1952 roku powstał film The Man Who Watched Trains Go By, w reżyserii Harolda Frencha.
O tej książce można powiedzieć wszystko, co mówi się o najlepszych filmach. Fascynuje, zapiera dech, trzyma w napięciu. Ale to nie wszystko. Paryski ekspres to także pierwszorzędne studium chorej psychiki.
?The New York Times"
Powieści Simenona porównuje się do mrocznych światów Jamesa M. Caina, Jima Thompsona i Patricii Highsmith, z ich dwuznacznymi portretami ludzi niewinnych i kryminalistów, uwięzionych w kołowrocie przeznaczenia i rozpaczliwie próbujących nadać jakiś sens swojemu istnieniu.
?The Times"
Wdowa Couderc. Pracowita, energiczna, wyrachowana, mściwa. Gotowa na wszystko, byle tylko znienawidzona przez nią rodzina zmarłego męża nie odebrała jej domu. Beznadziejną miłością kocha syna, który bezustannie śle do niej z więzienia prośby o pieniądze. Jean Passerat-Monnoyeur. Pociągający, tajemniczy, niebezpieczny, nieobliczalny. Nieprzygotowany do życia na własny rachunek, po pobycie w więzieniu nie chce mieć nic wspólnego ze swoją bogatą i wpływową rodziną. Jeśli kogoś nienawidzi, to przede wszystkim siebie. Nigdy nie nauczył się kochać. Nie spuszczała z niego uważnego spojrzenia, nic nie uszło jej uwagi, nieogolone policzki, jasne, niewidzące oczy, szary garnitur, zniszczony, ze śladami dawnej elegancji, lekkie pantofle. Pewnie poruszał się bezszelestnie, zwinny jak kot. I pewnie, poza siedmioma frankami pięćdziesiąt, które dał kierowcy w zamian za niebieski bilet, nie miał grosza w kieszeni. On też ją obserwował, mrużył oczy, jakby chciał się jej dokładniej przyjrzeć, a w pewnej chwili lekko skrzywił usta w uśmiechu. Przypadkowe spotkanie tych dwojga wydaje się dla nich początkiem lepszej przyszłości. Czy zdołają - wspólnie lub każde z osobna - rozpocząć życie od nowa? Gdybym nie przeczytał Wdowy Couderc, nie mógłbym napisać Obcego.Albert Camus
W kanale Saint-Martin znajdowano zwłoki dość regularnie. Najczęściej wyławiano je w całości. Poćwiartowane zwłoki również nie należały do rzadkości; wyławiano je średnio dwa do trzech razy w roku..
Fragment
Czyta: Leszek Filipowicz
Czas nagrania: ok. 5 godz 21 min
CD mp3
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
