Sztuka polska, która powstawała poza granicami Polski – szczególnie po wybuchu drugiej wojny światowej – jako niezwykle istotne zjawisko w dziejach polskiej kultury artystycznej, pomimo poważnego rozpoznania i wielu badań naukowych, systematycznie i konsekwentnie od 1989 roku prowadzonych w środowiskach uniwersyteckich przez historyka sztuki prof. zw. dr. hab. Jana Wiktora Sienkiewicza, nadal czeka na swój naukowy korpus.
Oddane do rąk czytelników opracowanie jest kolejnym uzupełnieniem „mapy tropów” w polskiej historii sztuki XX i XXI wieku. Ważnym tym bardziej, że szczególnie w ostatnich latach (w pierwszej i w drugiej dekadzie XXI wieku) wraz ze śmiercią wybitnych osobowości polskiego życia artystycznego na emigracji – zarówno w krajach europejskich, jak i pozaeuropejskich – wiele dzieł z zakresu sztuki plastycznej oraz archiwaliów uległo częściowemu lub całkowitemu rozproszeniu. Tylko nieliczne, zabezpieczone przez spadkobierców zbiory archiwalne i artystyczne dotyczące sztuki polskiej powstałej na emigracji po 1939 roku trafiły do Polski.
Książka profesora Jana Wiktora Sienkiewicza Artyści Andersa. Continuita e novita jest długo oczekiwanym i niezmiernie ważnym w dziejach polskiej historii sztuki XX wieku wypełnieniem luki, w ramach ciągle nie w pełni rozpoznanego obszaru zagadnień związanych z polską plastyką powstałą poza granicami Polski. Głównym tematem opracowania, są dzieje plastyki polskiej w łonie 2 Korpusu generała Andersa, w których jak w soczewce przenikały się zarówno „continuita” jak i „novita” zjawisk i prądów artystycznych, charakterystycznych dla malarstwa europejskiego pierwszej połowy XX w. (z recenzji prof. zw. dr. hab. Andrzeja Kazimierza Olszewskiego)
Dopiero po 1989 r. polska sztuka powstała poza krajem zaczęła przeżywać zasadnicze zmiany w obszarze systemów metodologicznych, a szczególnie w zakresie jej oceny i interpretacji, czego wyrazem była m.in. wystawa „Jesteśmy” zorganizowana przez warszawską Zachętę w 1991 r. Po opublikowanym przez Jana Wiktora Sienkiewicza opracowaniu naukowym poświęconym polskim galeriom sztuki współczesnej w powojennej stolicy Wielkiej Brytanii, pt. Polskie galerie sztuki w Londynie w drugiej połowie XX wieku (2003), monografiach twórczości artystycznej malarzy z polskiego Londynu związanych z Armią Andersa: Mariana Bohusza-Szyszki (1995), Wojciecha Falkowskiego (2005), Halimy Nałęcz (2007) i Ryszarda Demela (2010) oraz zbiorze studiów pt. Sztuka w poczekalni. Studia z dziejów plastyki polskiej na emigracji 1939-1989 (2012), najnowsze opracowanie Artyści Andersa jest wypełnieniem luki, a jednocześnie rodzajem klamry zamykającej do niedawna nierozpoznany kolejny obszar zagadnień związanych z XX-wieczną polską plastyką powstałą poza granicami Polski. Oddana do rąk czytelnika książka obejmuje ramy czasowe od wyjścia Polskich Sił Zbrojnych (zwanych Armią Andersa) w 1942 r. z terenów ówczesnego ZSRR aż po rok 1949, w którym to zakończyła się rzeczywista opieka generała Władysława Andersa nad uratowanymi polskimi żołnierzami-artystami. Wówczas to mieszkający na Wyspach Brytyjskich polscy malarze powołali do życia w Londynie awangardową grupę artystyczną pod nazwą Grupa 49.
(z recenzji prof. zw. dr. hab. Jerzego Malinowskiego)
Niniejsze opracowanie Jana Sienkiewicza, stanowiące pełną inwentaryzację pochówków polskich na terenie rejonu wileńskiego, jest owocem jego wieloletnich, żmudnych i szczegółowych badań, poszukiwań oraz dokumentacji. Autor wykonał ogromną pracę w terenie, dokonując spisu z natury inskrypcji nagrobnych i sporządzając dokumentację fotograficzną. Nie ograniczył się jedynie do ewidencji, lecz obydwa tomy swojej publikacji poprzedził wstępami ciekawymi analizami i systematyką zarejestrowanych grobów Polaków pochowanych na cmentarzach w rejonie wileńskim.
Niniejsze opracowanie Jana Sienkiewicza, stanowiące pełną inwentaryzację pochówków polskich na terenie rejonu wileńskiego, jest owocem jego wieloletnich, żmudnych i szczegółowych badań, poszukiwań oraz dokumentacji. Autor wykonał ogromną pracę w terenie, dokonując spisu z natury inskrypcji nagrobnych i sporządzając dokumentację fotograficzną. Nie ograniczył się jedynie do ewidencji, lecz obydwa tomy swojej publikacji poprzedził wstępami ciekawymi analizami i systematyką zarejestrowanych grobów Polaków pochowanych na cmentarzach w rejonie wileńskim.
Stanisław Frenkiel (1918–2001), malarz, grafik, historyk i krytyk sztuki, wykładowca uniwersytecki. Od 1937 roku student krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczeń Władysława Jarockiego, Ksawerego Dunikowskiego, Kazimierza Sichulskiego i Eugeniusza Eibischa. W 1938 roku w Paryżu poznał m.in. malarstwo Léonarda Foujita i Georges’a Rouaulta, które w poważny sposób wpłynęło na wybór drogi twórczej przyszłego artysty. W czerwcu 1940 roku został aresztowany przez NKWD i skazany na trzy lata łagru. Przebywał na Syberii w Unżłagu – Unżenskim Isprawitielnym Łagierie, stacja Suchobezwodnoje, niedaleko miasta Gorki.Po amnestii, w wyniku umowy Majski–Sikorski, wraz z generałem Władysławem Andersem przedostał się na Środkowy i Bliski Wschód. W 1947 roku, po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Bejrucie, z żoną i synem wyjechał do Wielkiej Brytanii. Wraz ze Stefanem Knappem i innymi artystami polskimi założył w Londynie Związek Młodych Artystów w Wielkiej Brytanii. Od 1948 roku studiował w stolicy Anglii w Sir John Cass Institute of Art. Ukończył również studia w zakresie pedagogiki na uniwersytecie w Sheffield (1956–1958) i historię sztuki w Courtland Institute of Art (1957–1960) na Uniwersytecie Londyńskim. Od 1973 roku był zatrudniony jako docent w Education Institute w London University. Do 1983 roku pracował również na Uniwersytecie Londyńskim. Był członkiem wielu stowarzyszeń i organizacji artystycznych, w tym Royal Academy, Zrzeszenia Polskich Artystów Plastyków w Wielkiej Brytanii (APA), a także honorowym profesorem krakowskiej ASP.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
