Samo Sedno - Rodzicielstwo bliskości

Niniejsza książka w zamyśle miała być poświęcona dzieciom i ich relacji z rodzicami. Przystępując do pisania, mieliśmy zamiar pomóc rodzicom w zrozumieniu swoich pociech, jednak stało się nieco inaczej. Duża część publikacji bowiem nie tylko odnosi się do relacji dorosłego z dzieckiem, lecz także mówi o wyzwaniach, którym musi sprostać rodzic w nowej roli. Wydaje się nam, że rodzice potrzebują wsparcia, by mierzyć się z licznymi, często sprzecznymi wymaganiami otoczenia. Muszą zaakceptować zarówno zmiany, które zachodzą w ich życiu po pojawieniu się potomstwa, jak i to, co mimo usilnych prób nie chce się poddać modyfikacji.
Rodzicielstwo bliskości, o którym sporo się ostatnio mówi, bywa rozumiane opacznie. Wiele osób postrzega ten nurt wychowawczy jako coś, co skaże ich na wieczną służbę dzieciom, które z powodu nadopiekuńczości rodziców nigdy się od nich nie uwolnią. Pragniemy pokazać i udowodnić, że rodzicielstwo bliskości to nie tylko noszenie maleństwa w chuście, karmienie piersią i wspólne spanie, lecz także (a może przede wszystkim) sposób wychowania, który opiera się na wzajemnym szacunku i respektowaniu potrzeb każdej ze stron. Jako rodzice, którzy starają się wychowywać swe dzieci w tym duchu, zdajemy sobie sprawę, że wychodzenie naprzeciw potrzebom dziecka nie jest łatwe, lecz jeszcze trudniejsze okazuje się pozwolenie sobie na pielęgnowanie własnych potrzeb, często nie do końca zgodnych z tym, czego oczekują dzieci.
W książce znajdują się jednak nie tylko wskazówki dotyczące takich kwestii, jak karmienie piersią czy noszenie maluszka w chuście, lecz także informacje, które pozwolą rodzicom lepiej zrozumieć, dlaczego dzieci tak mocno się tego domagają. Odpowiemy na pytania, dlaczego spanie z dzieckiem przestało być postrzegane jako coś złego i jakie są pozytywne skutki wynikające z pozwolenia maluszkowi na to, by sam zdecydował o tym, co i ile chce jeść. Podpowiemy również, które przedmioty są niezbędne do wychowania dziecka, a bez których można się spokojnie obejść.
Nie cała książka jednak jest poświęcona wyłącznie opiece nad niemowlęciem. Wiele rozdziałów dotyczy tego, jak kobieta może, a nawet powinna, traktować samą siebie, by móc cieszyć się rodzicielstwem bez poczucia marnowania czasu i zamknięcia w klatce.
Chcielibyśmy, by niniejsza publikacja pomogła rodzicom zaakceptować dzieci takimi, jakimi są, oraz by napełniła ich spokojem i rozwagą w dążeniu do doskonałego rodzicielstwa. Zależy nam na tym, by rodzice zrozumieli, że dziecko potrzebuje ich
takimi, jakimi są, a nie takimi, jakimi uważają, że być powinni. Pragniemy, by rodzice spróbowali podjąć wysiłek usłyszenia, zrozumienia i zaakceptowania samych siebie. Gdy to zrobią, słuchanie, rozumienie i akceptowanie dziecka przyjdzie im o wiele łatwiej. Mniej będzie ich także kosztować dawanie dzieciom tego, czego nigdy nie otrzymają w zamian, a co zostanie przekazane następnemu pokoleniu. My, rodzice, nie wychowujemy wszak naszych dzieci, lecz rodziców naszych wnuków.
- ze wstępu do ksiązki