Strategia życia na miarę XXI wieku Doskonaląc nunchi, udoskonalasz siebie Cały świat z uwagą i nieskrywaną ciekawością podgląda koreańskie tajniki urody. Okazuje się jednak, że nie tylko w sferze beauty możemy się czegoś od nich nauczyć. W dzisiejszym rozpędzonym świecie, w którym nowe technologie zaburzają realność stosunków międzyludzkich, istnieje sposób na poznanie myśli drugiego człowieka i porozumienie dusz. Dlaczego niektórzy brylują w towarzystwie, pną się po drabinie sukcesu, doskonale dogadują się z innymi, a ty wchodzisz do pokoju pełnego ludzi i nagle wszyscy milkną? To zasługa NUNCHI tłumaczonego jako „mierzenie okiem”. Pomyślisz – kolejna moda, Marie Kondo stosunków interpersonalnych… Nie! To naczelna zasada koreańskiego życia, działająca od tysięcy lat! Koreańscy rodzice dbają, by ich dzieci ćwiczyły nunchi. Wiedzą, że dla jednych to dar, dla innych umiejętność, która pomaga w życiu osobistym i zawodowym. Nie ma znaczenia, z jakiej pozycji startujesz – biznesowej czy społecznej – nunchi zawsze zapewni ci sukces, szczęśliwe życie i dobry kontakt z otoczeniem. To koreańskie korepetycje z inteligencji emocjonalnej i świadomości sytuacji. Sposób na przetrwanie i dobre samopoczucie. Jedyne, czego potrzebujesz, to oczy, uszy i chęć zwrócenia uwagi na drugiego człowieka. Nunchi to koreańska supermoc, która przyda się każdemu „Evening Standard” Wszyscy powinniśmy zacząć praktykować nunchi „The Times”
Be ambitious; find everlasting love; look after your health ... There are countless stories about how we ought to live our lives. These narratives can make our lives easier, and they might sometimes make us happier too. But they can also trap us and those around us.
In Happy Ever After, bestselling happiness expert Professor Paul Dolan draws on a wealth of evidence to bust the common myths about our sources of happiness and shows that there can be many unexpected paths to lasting happiness. Some of these might involve not going into higher education, choosing not to marry, rewarding acts rooted in self-interest and caring a little less about living forever.
By freeing ourselves from the myth of the perfect life, we might each find a life worth living.
Komponowanie i interpretowanie komunikatów
Różne realizacje zamiaru pragmatycznego
Kod werbalny i niewerbalny
Wypowiedź jako działanie. Akty mowy
Akty mowy w tekście
Skuteczność aktów mowy w komunikacji
Przegląd terminów: nakłanianie, perswazja, propaganda, agitacja, manipulacja, stymulacja
Orientacje w teorii perswazji
Struktura działań perswazyjnych
Skuteczność perswazji
Oblicza lęku Fritza Reimanna, słynnego niemieckiego psychoanalityka i psychoterapeuty, to jedno z najbardziej dogłębnych studiów dotyczących lęku. Autor wprowadza nas w świat czterech podstawowych sił psychicznych rządzących ludzkim życiem i wyjaśnia, za jakie elementy naszej osobowości są odpowiedzialne i jakie podstawowe lęki są z nimi związane. Próbuje oswoić nas z lękiem, wskazać konstruktywne sposoby wykorzystania go. Pokazuje, że lęku nie wolno się bać, że trzeba się z nim zmierzyć. Jest to z pewnością cenna pozycja zarówno dla osób zawodowo zajmujących się psychologią, jak i dla wszystkich zainteresowanych zagadnieniem lęku w życiu człowieka.
Książka stanowi próbę spojrzenia na jedną z najprężniej działających uczelni II Rzeczpospolitej z perspektywy studentów. W okresie międzywojennym na Uniwersytecie Jana Kazimierza doszło do zaostrzenia konfliktów pomiędzy słuchaczami różnych narodowości. Wpływ na taki stan rzeczy wywarła nie tylko kampania środowisk nacjonalistycznych, ale i ogólna sytuacja społeczno-polityczna w mieście i kraju. Autorka, odwołując się do wątków dotyczących życia codziennego i problemów lwowskiej młodzieży akademickiej stara się wyjaśnić przyczyny konfliktów pomiędzy studentami. Zwraca również uwagę na przykłady współpracy i przyjaźni wśród słuchaczy mieszanych narodowości.
Książka ta, to drugi - po Sekretach kobiet – pisany gabinet terapeutyczny. Jest to rodzaj poradnika dla rodziców, którzy nie są zadowoleni ze swoich dorosłych dzieci. Inaczej wyobrażali sobie ich życie, zamartwiają się ich wyborami, pielęgnują poczucie winy za błędy wychowawcze i w wpadają w pułapkę gniewu depresji i zgorzknienia. Autorka radzi aby pozwolić dorosłym dzieciom odejść i zaakceptować ich samodzielność. Uczy mądrej miłości, która nie uzależnia, ale daje poczucie bezpieczeństwa i akceptacji. Przyznaje rodzicom prawo do samorealizacji i rozwijania pasji, na które wcześniej nie było czasu. Ostrzega przed pogrążaniem się w poczuciu winy za nieudane życie swoich dzieci.. Jednocześnie uświadamia, jak można unikać błędów i podpowiada sposoby ich naprawiania.. Podkreśla uprzywilejowaną sytuację dziadków i doradza, jak być dobrą matką i dobrym ojcem. Książka, która uzdrawia relacje, uczy wybaczania i daje nadzieję na pojednanie. Ewa Woydyłło-Osiatyńska jest doktorem psychologii, od lat zajmuje się leczeniem uzależnień jako psychoterapeutka w Ośrodku Terapii Uzależnień Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Jej dziełem jest rozpowszechnienie w Polsce leczenia według tzw. modelu Minnesota, opartego na filozofii Anonimowych Alkoholików. Autorka książek m. in: Zaproszenie do życia, Podnieś głowę, W zgodzie ze sobą, Początek drogi, Aby wybaczyć, Wyzdrowieć z uzależnienia, Sekrety kobiet. Za osiągnięcia w dziedzinie terapii i profilaktyki uzależnień otrzymała medal św. Jerzego, za pracę z uzależnionymi w więzieniach - odznaczenie Ministra Sprawiedliwości.
Poradnik dotyczący uzależnienia od internetu i telefonu komórkowego kierowany do rodziców dzieci i młodzieży.
Internet jest jak złota rybka - zdolna spełnić każde nasze marzenie, ale również może ściągnąć użytkownika na dno, do szamba zagrożeń.
Poradnik skupia się na problemie uzależnienia od smartfonów i internetu. W książce znajdziemy informacje, jak diagnozować takie uzależnienie, jakie są pozytywne i negatywne strony korzystania z internetu, co należy do największych zagrożeń sieci, jakie są konsekwencje uzależnienia i jego pierwsze objawy. Konkretne wskazówki krok po kroku wyjaśniają, jak sobie z takim uzależnieniem radzić.
Krzysztof Piersa jest autorem trzech książek i terapeutą uzależnień. Prowadzi kanał na Youtube i spotyka się z młodzieżą oraz dorosłymi borykającymi się z uzależnieniami.
Niezastąpiona pozycja dla wszystkich osób dotkniętych złożonym zespołem stresu pourazowego chcących aktywnie i świadomie uczestniczyć w procesie terapeutycznym. Nieprzepracowana trauma z dzieciństwa odbija się na zdrowiu psychicznym i emocjonalnym, niejednokrotnie uniemożliwiając funkcjonowanie w dorosłym życiu. I choć konfrontacja z bolesnymi wspomnieniami jest bardzo trudna, a poradzenie sobie z nimi może wydawać się skazane na porażkę, Arielle Schwartz udowadnia, że jest to osiągalne i stanowi klucz do pełnego i szczęśliwego życia. W tym przystępnie napisanym podręczniku autorka uczy, jak wypracować w sobie pozytywne strategie, które pomogą zaakceptować samego siebie i zyskać poczucie bezpieczeństwa na tyle, by móc zmierzyć się z przeszłością. Zwięźle, fachowo i w zrozumiały sposób przedstawia zagadnienia związane ze złożonym zespołem stresu pourazowego, podkreślając, że jest on normalną reakcją na bolesne sytuacje życiowe z przeszłości. Pomaga zrozumieć psychologiczne i fizjologiczne aspekty traumy, wskazuje zaburzenia współwystępujące oraz na przykładzie swoich pacjentów pokazuje, z jak różnorodnymi problemami borykają się osoby dotknięte zespołem stresu pourazowego i jak trudne zadanie stoi przed terapeutą w postawieniu właściwej diagnozy. Książka ta została napisana z myślą o osobach gotowych zmierzyć się z trauma. Szczegółowo omówiono kwestie związane z terapią złożonego zespołu stresu pourazowego, przedstawiono różne modele terapeutyczne oraz zaznaczono ewentualne przeszkody w udanej terapii. Każdy rozdział zawiera ćwiczenia, które pomogą w spokojnej analizie objawów i towarzyszących im emocji, tak by czytelnik mógł podjąć świadomą decyzję o odpowiedniej dla niego strategii terapeutycznej. „Arielle Schwartz łączy prostotę, współczucie, pokorę i głęboką wiedzę o zaburzeniach osób cierpiących na złożony zespól stresu pourazowego. Książka jest niezwykle przydatnym przewodnikiem w pokonaniu tej częstej ludzkiej dolegliwości". Dr Betty Cannon, autorka Sartre'a i psychoanalizy, a także twórczyni stosowanej psychoterapii egzystencjalnej (AEP) Poszczególne rozdziały omawiają tematy: Zrozumieć traumę Terapia złożonego zespołu stresu pourazowego Leczenie objawów unikania Leczenie objawów inwazyjnych Leczenie objawów depresji Wspieranie rozwoju w dłuższej perspektywie Dr Arielle Schwartz jest licencjonowanym psychologiem klinicznym, konsultantem do spraw terapii EMDR i certyfikowanym instruktorem jogi z prywatną praktyką w Boul-der w Kolorado. Uzyskała tytuł magistra psychologii somatycznej na Naropa University oraz doktorat z psychologii klinicznej na Fielding Graduate University. Jej podejście do psychoterapii opiera się na kształtowaniu mocnych stron klienta i nazywane jest terapią opartą na odporności (resilience informed therapy), która korzysta z podejścia łączącego ciało i umysł. Jest nauczycielką przedmiotów podstawowych w Maiberger Institute, prowadzi szkolenia terapeutów w zakresie terapii EMDR i psychologii somatycznej. Specjalizuje się w problematyce PTSD, C-PTSD, zagadnieniach żałoby i straty, odporności w rozwoju dziecka, jodze terapeutycznej oraz leczeniu chronicznego bólu i chorób przewlekłych. Uważa, że wszyscy ludzie zasługują na wiedzę, i poświęca się upowszechnianiu informacji na temat zdrowia psychicznego oraz dobrostanu za pomocą prezentacji, mediów społecznościowych i bloga.
Samobójstwo to wyjście z życia czy wejście w śmierć? Czym kieruje się człowiek, który za chwilę z własnej woli odejdzie z tego świata? I co dokładnie stoi za podjęciem decyzji, od której nie ma już odwrotu? Czytamy o samobójstwach indywidualnych i zbiorowych, symbolicznych i emocjonalnych. Dowiadujemy się o kolejnych przypadkach odbierania sobie życia, ale co z tego tak naprawdę rozumiemy? I czy możemy rzeczywiście cokolwiek zrozumieć? W tej książce James Hillman zgłębia doświadczenie samobójczej śmierci; podchodzi do problemu samobójstwa nie od strony życia, społeczeństwa i „zdrowia psychicznego”, lecz od strony relacji ze śmiercią i duszą. Dusza i samobójstwo to fundamentalnie ważne kwestie dla nas wszystkich, zwłaszcza teraz, w XXI wieku. Dusza, gdyż nie da jej się zredukować do genów i chromosomów; samobójstwo, ponieważ mimo kolejnego tysiąclecia nadal związane są z nim głębokie religijne, polityczne i prawne konflikty. Jak pisze Hillman: „trzeba więcej mówić o bardziej ciemnych, mających związek z cieniem aspektach samobójstwa: agresji, zemście, szantażu, sadomasochizmie, nienawiści do ciała. Zachowania samobójcze ujawniają istnienie naszego »wewnętrznego zabójcy«, mówią o tym, kim czy też czym jest ów cień i czego się od nas domaga”. Czterdzieści lat temu to właśnie z pomocą tej książki ten wybitny badacz zainaugurował w psychoterapii tzw. „soul movement”, czyli ruch mający na celu „ponowne odkrycie” ludzkiej duszy, zwrócenie uwagi na jej rolę i znaczenie oraz podkreślenie konieczności „troski o duszę”. Choć została napisana przed wielu laty, ta bardzo mądra i przenikliwa książka Jamesa Hillmana jest dziś niezmiernie wprost aktualna. Zamiast „wyjaśniać” kwestię samobójstwa (i tym samym mieć ją z głowy), autor pomaga czytelnikowi po prostu lepiej ją zrozumieć. Thomas Szasz, wybitny psychiatra i pionier na polu krytyki społecznej
Jak zbliżyć się do osoby, z którą utraciliśmy kontakt lub od której się oddaliliśmy? Czy można odzyskać zaufanie i otwartość w zniszczonej relacji? Co zrobić, by przywrócić chemię w związku? A gdy nie ma już wyjścia, jak odpowiednio się pożegnać? „Gdyby chciała, sama by podjęła próbę kontaktu”. „Na pewno jest na mnie zły”. W przypadku chęci zrobienia pierwszego kroku w odbudowaniu relacji, wymówek i argumentów przeciw nigdy nie brakuje. Dlatego by popracować nad relacją, trzeba znaleźć w sobie odwagę. Nie tylko, by wyjść z inicjatywą, ale i by być gotowym na konfrontację. Możesz zdecydować, że będziesz walczyć o swoją relację, albo że chcesz z niej zrezygnować. Możesz sprawić, by w miarę możliwości ponownie rozkwitła, bądź też w należyty sposób się z nią pożegnać, przepracować ją, po czym umieścić na odpowiedniej półce w swoim sercu. W niniejszej książce Ilse Sand prezentuje różnego rodzaju strategie, które mogą być pomocne, gdy chce się przywrócić relację lub poprawić tę istniejącą. Podaje przy tym wiele przykładów i konkretnych propozycji słów i zdań, jakich można w tym celu użyć. Wskazówki wymienione i opisane w poszczególnych rozdziałach pozwolą między innymi: - odkryć powody, dla których jedna ze stron chce zrezygnować z relacji, - przyjrzeć się negatywnej emocji, jaką jest gniew towarzyszący zagrożonym relacjom, - zobaczyć, jak przez wybaczenie i pojednanie się można pogłębić zagrożoną znajomość, - zyskać nowy punkt widzenia, na przykład w sytuacji, gdy jesteśmy pewni, że to nas powinno się przeprosić, - przeprowadzić test, który wskaże, jak duże ustępstwa możemy poczynić dla osoby, za którą tęsknimy. Jeśli natomiast okaże się, że uzdrowienie danej relacji nie jest możliwe, autorka zainspiruje cię do zakończenia jej w jak najlepszy sposób. Pozytywne pożegnanie ma bowiem ogromne znaczenie. Dzięki temu poczujesz ulgę i zyskasz więcej energii potrzebnej do poszukiwania i pielęgnowania nowych więzi.
Bestseller Amazona
Jedyna książka, której potrzebujesz, aby być dobrym rodzicem
Trudno być rodzicem w naszych czasach. Toniemy w zalewie, często sprzecznych ze sobą, rad. Karne jeżyki, punkty dodatnie i ujemne, komunikaty ja, rodzicielstwo bliskości... Philippa Perry, brytyjska psychoterapeutka z ponad 20-letnim stażem, a także mama, pokazuje w swojej książce zupełnie inną perspektywę. Proponuje powrót do tego, co w rodzicielstwie kluczowe, a więc do relacji rodzic-dziecko. Inaczej: mały człowiek – duży człowiek. Z takim spojrzeniem, bez użycia skomplikowanych technik, rozwiązywanie tzw. problemów wychowawczych staje się prostsze. I w ogóle jakoś lżej się robi na strapionym matczynym czy ojcowskim sercu.
Piękne, wszechstronne spojrzenie na to, co może oznaczać bycie zdrowym i inteligentnym emocjonalnie rodzicem; ogromnie ciepłe, mądre, pełne nadziei i dodające otuchy, że przy odrobinie refleksji i wnikliwości, możemy zyskać wiedzę i oszczędzić przyszłym pokoleniom kilku naszych własnych problemów.
Alain de Botton
Choć moje osobiste #metoo miało miejsce na długie lata przed tym ogólnoświatowym, mam wrażenie, że tak naprawdę wysłuchana i usłyszana zostałam dopiero wtedy, kiedy pojedyncze głosy, takie jak mój, zabrzmiały w przepotężnym chórze niezgody. Jak każda z osób, które wykrzyczały w tym chórze publicznie swój sprzeciw wobec traktowania słabszych od siebie jak seksualne zabawki, zainkasowałam i przyjmuję nadal niewyobrażalną dawkę internetowego hejtu, pogardy, szyderstwa i towarzyskiego ostracyzmu, nie mówiąc o utracie zatrudnienia. Tak się broni konający system. Zapłaciłam słoną cenę - trudno, stać mnie! Jeśli choć jedna zawarta w moich felietonach myśl ułatwi komuś wędrówkę przez ten dziwny, piękny świat, będę to uważała za prawdziwy sukces. Jeżeli choć jedna wykluczona, zraniona, wykorzystana przez silniejszych od siebie osoba poczuje się dzięki niej mniej samotna, to będzie dla mnie najwspanialsza nagroda. I niechże już wreszcie nadejdzie ten „kres lubieżnego dziada”! W jego miejsce chcę widzieć mężczyznę, który kocha, lubi i szanuje każdą z nas. I siebie. Który wie, że patriarchat tak naprawdę krzywdzi wszystkich, oddzielając nas od siebie i odcinając nam drogę powrotu do naszej prawdziwej, kochającej natury. Paulina Młynarska Paulina Młynarska, dla przyjaciół Lola, rocznik 1970. Pisarka, felietonistka, blogerka, autorka scenariuszy, piosenek i wierszy. Działaczka na rzecz praw kobiet, feministka. Dawniej dziennikarka oraz producentka radiowa i telewizyjna związana z rynkiem polskim i francuskim. Jeszcze dawniej - aktorka filmowa, teatralna i kabaretowa, a także modelka. Cztery razy wychodziła za mąż, trzykrotnie emigrowała z Polski. Sama o sobie mówi, że przeżyła już co najmniej sześć życiorysów, a to przecież dopiero początek! Dziś - przede wszystkim - nauczycielka jogi i podróżniczka, oddana pracy na rzecz kobiet i z kobietami. Współorganizuje dla nich warsztaty rozwojowe #miejscemocy. Jej felietony i wpisy w mediach społecznościowych co kilka miesięcy prowokują ogólnopolską awanturę. Bo poruszają tematy łamania praw kobiet i mniejszości, hipokryzji patriarchatu po obu stronach politycznej barykady i okrucieństwa uprzywilejowanych wobec słabszych, Młynarska pisze bez znieczulenia, bez pudru i nie ogląda się przy tym na opinię "salonu" ani na internetowy hejt. Pytana o swój największy sukces, odpowiada: "Niezależność! To, że udaje mi się zachować naprawdę duży margines osobistej wolności". A że ta wolność ma swoją cenę? Trudno. Młynarska twierdzi, że ją stać! Mieszka w maleńkim domku na Krecie. Na jego dachu urządziła własne studio, w którym uczy hatha i yin jogi oraz teorii jogi i technik medytacyjnych. Z kuchni zaś nadaje audycje swojej prywatnej telewizji "Kreta - wolna kobieta!". Można je oglądać na kanale Pauliny na YouToube. Jest matką choreografki i performerki Alki Nauman. Kocha tango argentyńskie i w ogóle życie. Nad życie!
Gdyby Bridget Jones istniała naprawdę i urodziła się nieco później, nazywałaby się Dolly Alderton. "Wszystko, co wiem o miłości" to absolutny bestseller, przetłumaczony już na ponad 20 języków.
Dolly Alderton, dziennikarka i felietonistka "Sunday Timesa" w swoim pamiętniku z niesamowitym humorem i głęboką szczerością pisze o zakochaniu, szukaniu pracy, upijaniu się, rozstaniach oraz uświadomieniu sobie, że Ivan ze sklepu za rogiem może być jedynym porządnym mężczyzną w jej życiu, ale że absolutnie nikt nie może się równać z jej najlepszymi przyjaciółkami. "Wszystko, co wiem o miłości" to opowieść o złych randkach, dobrych przyjaciołach i - przede wszystkim - dojściu do przekonania, że jest się wystarczająco dobrym.
Iskrzący się dowcipem i wnikliwością, serdecznością i humorem, niezapomniany debiut Dolly Alderton łączy osobiste historie, żartobliwe obserwacje, a także przepisy, zestawienia i listy rozmaitych przebojów. Wszystko, co wiem o miłości jest jedną z tych książek, przy których czytaniu wciąż masz ochotę zadzwonić do znajomych, żeby przeczytać im jakiś soczysty fragment.
Nikt tak nie opowiada o wczesnej dorosłości w całej jej przerażającej i pełnej nadziei niepewności jak Dolly Alderton. To współczesny "Dziennik Bridget Jones", tyle że absolutnie prawdziwy.
Biografia Roku - National Book Awards 2018
Nominacja do Książki Roku Waterstones 2018
Bridget Jones ery Tindera.
"Financial Times"
Wściekle zabawne relacje z przygód na jedną noc, niedorzecznych nocnych podróży taksówką do innego miasta, a wszystko skąpane w pięknie kobiecej przyjaźni. Dolly Alderton lekko zawiana na wesoło, przemierza radośnie szlak swojego dwudziestoparoletniego życia.
"Metro"
To książka, którą nieustannie chcesz podarować przyjaciółce, bo wiesz, że jest w stanie uleczyć złamane serce. Kolejne strony to jak ciepły uścisk najlepszej przyjaciółki i starszej siostry jednocześnie.
"Evening Standard"
Wrażliwy, bystry i zabawny opis dorastania milenialsów.
"Observer"
Rzeczy, których się boję
– Śmierć
– Śmierć najbliższych
– Że ludzie, których nienawidzę, umrą, i będę miała poczucie winy z powodu tych wszystkich sytuacji, kiedy ich obgadywałam
– Pijani mężczyźni na ulicy mówiący mi, że jestem wysoka
– Pijani mężczyźni na ulicy mówiący mi, że jestem gruba
– Pijani mężczyźni na ulicy mówiący mi, że jestem seksowna
– Pijani mężczyźni na ulicy mówiący mi, że jestem brzydka
– Pijani mężczyźni na ulicy mówiący mi, żebym się rozchmurzyła
– Pijani mężczyźni na ulicy mówiący mi, że chętnie by mnie przelecieli
– Pijani mężczyźni na ulicy mówiący mi, że nigdy by mnie nie przelecieli
– Pijani ludzie, którzy „przymierzają” (kradną) mój kapelusz na imprezach
– Że zgubię biżuterię
– Że wypadnę z okna
– Że przypadkiem zabiję niemowlę
– Gry towarzyskie
– Rozmowy o amerykańskiej polityce
– Rozniecanie ognia
– Niezrozumiałe instrukcje na pralce
– Rak
– Choroby weneryczne
– Przypadkowe ugryzienie drewnianego patyczka od loda
– Katastrofy lotnicze
– Jedzenie w samolocie
– Praca biurowa
– Pytania, czy wierzę w Boga (trochę wierzę)
– Pytania, czy wierzę w horoskopy (trochę wierzę)
– Pytania, dlaczego wierzę w te rzeczy
– Niespodziewany debet na koncie
– Że nigdy nie będę miała psa
(fragment książki)
Dolly Alderton - ur. w 1988 r. Brytyjska dziennikarka i autorka tekstów w "Daily Telegraph", "GQ", "Marie Claire" i dla telewizji. W magazynie "Sunday Timesa" przez kilka lat prowadziła rubrykę poświęconą randkowaniu. Jej bestsellerowy debiut "Wszystko, co wiem o miłości" został uznany za autobiografię roku 2018 i nominowany do literackiej nagrody roku Waterstones. Książkę przetłumaczono na ponad 20 języków. Trwają prace nad jej serialową ekranizacją.
Dolly Alderton mieszka w Londynie, obecnie kończy pisać swoją drugą książkę - "Ghosts".
Utrzymywanie relacji z pacjentem to istotny element pracy lekarza. Praktyczny poradnik komunikowania się lekarza z pacjentem pokazuje, jak umiejętnie zastosować teoretyczne podstawy komunikacji w codziennej praktyce klinicznej. Publikacja ta skłania do refleksji nad psychologicznym aspektem pracy lekarza i nad wsparciem, jakiego może on udzielić pacjentowi i jego rodzinie, oraz uświadamia, jak ważną rolę w kontaktach z nimi odgrywa empatia.
Praktyczne wskazówki zawarte w książce pomogą osobom wykonującym zawód medyczny umiejętnie rozmawiać na trudne tematy z chorym i jego bliskimi oraz przekazywać informacje o chorobie […]. Już Awicenna powiadał, że zdrowie psychiczne i stan fizyczny człowieka są
ze sobą ściśle powiązane. Tak więc każdy lekarz, który chciałby poszerzyć zakres swoich kompetencji komunikacyjnych, powinien przeczytać ten poradnik.
Publikacja z zakresu psychologii rodziny. Autorka koncentruje się na zagadnieniu relacji między rodzeństwem we wczesnej dorosłości. Na podstawie rezultatów badań własnych została stworzona pierwsza polska autorska typologia relacji z rodzeństwem we wczesnej dorosłości. W książce czytelnik znajdzie ponadto przegląd literatury światowej, omówienie wyników badań własnych, dyskusję na temat ich rezultatów oraz prezentację implikacji praktycznych.
*
Wartość pracy podnosi przeprowadzona przez Autorkę adaptacja dwóch testów do badania relacji między rodzeństwem. Dzięki starannie i wnikliwie przeprowadzonej analizie wyników badań własnych, w oparciu o analizę skupień, Autorce udało się opracować pierwszą w Polsce typologię relacji między rodzeństwem, uwzględniającą typy relacji: ambiwalentny, niechętny i wspierający. Fakt ten bardzo wyraźnie podnosi wartość publikacji i czyni ją bardzo wartościowym opracowaniem naukowym w tym obszarze tematycznym.
Z recenzji prof. dr hab. Teresy Rostowskiej (UG)
Życie Marka rozpada się na kawałki. Mężczyzna pali skręta za skrętem i zatraca się w widmowo-alkoholowym transie. Jego małżeństwo to udręka, nie może jednak dokonać rozliczeń i zniknąć, jak postąpiłby dawniej. Bo teraz jest Kajtek, chłopczyk, który potrzebuje miłości i wsparcia. Marek to rozumie, ale jest na krawędzi, naprawdę blisko. Nie wie, czy potrafi coś zmienić, pójść na terapię, odejść od Sylwii lub jakoś się z nią dogadać. Nęka go przeszłość, której nie da się przezwyciężyć. Alkohol, narkotyki, cień ojca – demony zamknięte w głowie. A może spokój nie jest dla niego? Może już skrzywdził synka?
„Nalewajk wspaniale (i przerażająco) oddaje to, co tak wiele osób zna z własnego doświadczenia, czyli konflikty i tarcia w związku – miałem niekiedy wrażenie, że czytam zapis nagrania z prawdziwych scen kłótni. To też poruszająca książka o nałogu, chociaż temat ten ani razu nie zostaje w niej bezpośrednio nazwany – zapewne dlatego, że narrator i główny bohater w jednej osobie nie zdaje sobie z własnego nałogu sprawy – i właśnie taki, konsekwentnie nienazwany nałóg, robi na mnie jeszcze większe wrażenie”.
Grzegorz Uzdański
Jak być dorosłą, gdy już się dorosło? A jak być dorosłą, kiedy ma się dziewięć lat? To książka o relacjach, których nie ma, ale które bardzo chciałoby się mieć. O kobietach zaskoczonych, że mają doświadczenie. O tym, że miejsce, w którym się wychowamy, podróżuje potem w nas. O małych dziewczynkach w latach 80., które są gnębione, ale zawsze trochę zwyciężają – choćby dorastając. O matkach i córkach. A język jest tu osobnym bohaterem.
„Zamknij oczy i patrz. Włóż sobie do ust kawał waty cukrowej, poczuj, jak rozpuszcza się na języku, przy policzkach, osiada na dziąsłach. Biegnij w ciszy do utraty tchu, by na moment zatrzymać się, wchłonąć jednym wdechem świat; swoje ciało i czas. Włącz muzykę i tańcz, usłysz każdy dźwięk; werbel, linię basu, najwyższą nutę. Podgłośnij wszystko na cały regulator. To, co pisze Katarzyna Michalczak, nim jest. To cały regulator, to utrata tchu”.
Łukasz Jarosz
Szukasz odpowiedzi na pytania: Jak być samemu, ale nie czuć się samotnym? W jaki sposób budować i rozwijać więzi z innymi? Jak odnaleźć pisane nam wszystkim szczęście?
Ta książka jest właśnie o tym. Znaleźć w niej można konkretne propozycje św. Tomasza z Akwinu, który źródeł szczęścia upatruje przede wszystkim w wierze, cnotach teologalnych i kardynalnych – tj. umiarkowaniu, męstwie, sprawiedliwości i roztropności.
K. Vost podaje przy tym 30 konkretnych działań, które można podjąć, by złagodzić samotność własną lub innych. Inspiruje tym samym do aktywnego poszukiwania własnych dróg do pełni szczęścia!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
