Tytułowe romanse są pretekstem do ukazania fermentu towarzyszącego śląskim środowiskom twórczym w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego stulecia. Książka ma kompozycję wzorowaną na witrażu kontrastujące ze sobą impresje różnych wielkości i odcieni, od refleksyjnej prozy poetyckiej po soczysty język młodych ludzi, komponują się w barwny obraz lokalnego środowiska, a równocześnie przenikliwie prawdziwy obraz Polski tamtych czasów.
Jest to powieść - oparta na autentycznej historii - o lekarzu-psychiatrze, który chcąc poznać psychikę swych podopiecznych, postanawia przekonać się, jak wygląda szpitalne życie z perspektywy pacjenta. Decydując się na karkołomny eksperyment poznawczy, próbuje wkroczyć na niezbadany grunt i wpada w pułapkę. Wraz z bohaterem niepostrzeżenie przekraczamy granicę między fascynacją i obsesją, normalnością i szaleństwem. Powieść skłania do pytań o możliwość rozróżnienia tych stanów, uświadamia, jak kruche może się okazać poczucie naszej tożsamości i bezpieczeństwa, kreuje sugestywną aurę osaczenia i bezsilności zarówno wobec mechanizmów nieubłaganie funkcjonującej instytucji, jak i - przede wszystkim - własnej psychiki...
Nierządnice. Dlaczego taki tytuł? "Dlaczego Jezus - pyta autor - osaczony miłością kapłanów, chciał, żeby w drodze do nieba towarzyszyła mu najpierw kurtyzana?" To ciekawe - cytuje zasłyszane słowa - że ilekroć przychodzi do mnie prostytutka, mówi o Bogu; ilekroć przychodzi do mnie ksiądz, mówi o seksie... Potem dodaje już od siebie: "A może te dwa światy wcale nie są od siebie aż tak bardzo oddalone? Może jeden drugiemu ma coś do przekazania?".
Wszystkiemu winien jest mój wykładowca etyki, prof. Edward Formicki CM, wówczas rektor Instytutu Księży Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie. Pewnego razu w sali wykładowej rzucił - może bardziej z ciekawości, niż z obowiązku - pytanie:
- Księża (byliśmy wówczas na szóstym roku studiów), jakie motto wybraliście sobie na obrazki prymicyjne?
Padały różne odpowiedzi i było całkiem sympatycznie do momentu, w którym jeden z moich współbraci ze zgromadzenia wyznał:
- Ja wybrałem: "Nierządnice wyprzedzą was do Królestwa niebieskiego".
Nikomu z teologów, a tylko tacy byli na sali, nie trzeba było tłumaczyć, że te słowa Jezus kierował nie do kogo innego, jak właśnie do nich, szafarzy Jego Tajemnic, uczonych... w Piśmie, nauczycieli Prawa Bożego. Księdzu rektorowi także nie było zbytnio do śmiechu. Nie uznał tego za dobry żart. A mój współbrat wcale nie żartował. Zrobiło się jakoś dziwnie, radosny jeszcze przed chwilą nastrój, trochę jakby przybladł.
Ta scena pozostawiła we mnie głęboki ślad. Nieraz była tematem zakonnych medytacji. Czułem, że kryje się w niej jakieś ważne przesłanie Mistrza z Nazaretu. "Coś w tym musi być" - myślałem często. Mój współbrat był tego samego zdania. Ta ewangeliczna prostytutka, towarzyszyła nam w tych ostatnich miesiącach przed otrzymaniem święceń kapłańskich, jak chyba żaden inny święty... może za wyjątkiem s. Faustyny Kowalskiej (modliłem się codziennie jej koronką do Bożego Miłosierdzia).
Górnoślązacy są narodem, który długo stał w cieniu. Dopiero powoli odnajdują swoją odrębność i odważają się wyrażać własną wolę. Dlatego też lubią swoje legendy - dziś bardziej niż dawniej uważają je za wyraz swojej tożsamości.Ten zbiór 105 legend wyraźnie ukazuje, że Górny Śląsk jest skupiskiem niespożytych sił ludowych. Górnoślązak zamienił uprawę dziedziczonej rolniczej ziemi na inne zawody, ale pozostała w nim jednak miłość do swojej ojczyzny i legend. Dopóki będzie pamiętał o swoich legendach, dopóty zachowa swoją tożsamość i siłę życiową. Pani Legenda, uśmiechając się przyjaźnie, podała nam swoje zwierciadło, w którym wartko ibarwnie przetoczyły się obrazy z naszej górnośląskiej Ojczyzny. Widzieliśmy śląskie wzgórza oraz daleką nadodrzańską równinę; wielkie miasta oraz spokojne wioski schowane po lasach; rolnika, górnika oraz baśniowe postacie; widzieliśmy teraźniejszość i często odsuwaliśmy zasłonę przeszłości. Mimo tej wielości poruszanych spraw nie powstało zagmatwanie, ponieważ w tle stał obraz, który wszystkie okrutne postacie i zdarzenia połączył w jedną całość. Każda z opowiadanych tu legend jest tylko kreską lub plamką farby na tym wizerunku, który - na początku zamazany i ciemny - po przeczytaniu kolejnej strony staje się pełniejszy, jaśniejszy i cieplejszy w barwach, aż w końcu daje się wyraźnie rozpoznać. Jest to obraz Górnoślązaka.Górnoślązacy są narodem, który długo stał w cieniu. Dopiero powoli odnajdują swoją odrębność i odważają się wyrażać własną wolę. Dlatego też lubią swoje legendy - dziś bardziej niż dawniej uważają je za wyraz swojej tożsamości.Ten zbiór 105 legend wyraźnie ukazuje, że Górny Śląsk jest skupiskiem niespożytych sił ludowych. Górnoślązak zamienił uprawę dziedziczonej rolniczej ziemi na inne zawody, ale pozostała w nim jednak miłość do swojej ojczyzny i legend. Dopóki będzie pamiętał o swoich legendach, dopóty zachowa swoją tożsamość i siłę życiową.
Niesamowita książka ""Tysiąc i jedna noc z Szeherezadą"" przeniesie czytelnika w czarodziejski świat opowiadań Szeherezady... Piękna Szeherezada stała się na własne życzenie nałożnicą kalifa, godząc się, że po jednej spędzonej z nim nocy poniesie śmierć. Jednak umiała sprawić, że po każdej nocy miłosnej darował jej życie jeszcze na kolejną noc... i tak zrodziły się te najsłynniejsze w dziejach arabskie opowieści, które po raz pierwszy ukazują się tu w postaci tak bliskiej prawdy, jak nigdy dotąd. Do świadomości europejskiej dzieło to dotarło najpierw jako tzw. rękopis francuskiego orientalisty, dyplomaty i kolekcjonera Antoine?a Gallanda (1646?1715). Włączył on do swej wersji książkowej historie pochodzące z przekazów ustnych, nie brak jednak podejrzeń, że sam je wymyślił. Co więcej, w przekładzie swoim poważnie okaleczył arabski tekst, zwłaszcza przez to, że opuszczał wiele fragmentów erotycznych oraz pomijał lub przekładał na prozę prawie wszystkie nadzwyczaj ważne wstawki poetyckie. Idąc tropem Gallanda kolejni tłumacze i wydawcy tego dzieła w podobny sposób zniekształcali jego treść, przerabiając je nawet na bajki dla dzieci, co jest największym z możliwych zafałszowań. Przełom nastąpił dopiero 300 lat po zaistnieniu rękopisu Gallanda, kiedy to arabski filolog Muhsin Mahdi odszukał, opracował i wydał w 1983 roku najstarszą, nie cenzurowaną wcześniej wersję Tysiąca i jednej nocy. Na język niemiecki przełożyła ją arabistka Claudia Ott, zaś na podstawie jej tłumaczenia powstało niniejsze wydanie. (na podstawie posłowia Roberta Stillera) Przekładu dokonali Marian Leon Kalinowski oraz Robert Reuven Stiller, a całość konsultował Marek M. Dziekan. Treść książki wzbogaca 16 unikalnych kolorowych wkładek, drukowanych na specjalnym kalkowym papierze. To znakomite wydanie, w twardej oprawie, opatrzone posłowiem Roberta Stillera, na pewno stanie się nieodzowną pozycją w każdej domowej bibliotece. Patronat medialny nad książką objęli: - miesięcznik NIEZNANY ŚWIAT - portal literacki GRANICE.PL
Książka, a zarazem podręcznik jogi hormonalnej nie jest jeszcze jedną książką o jodze na rynku polskim. Joga hormonalna jest nową gałęzią jogi opracowaną przez słynną joginię brazylijską - Dinhę Rodriguez. Rodzaj jogi przedłożony w tej książce przeznaczony jest wyłącznie dla kobiet i jest już nauczany i praktykowany zarówno w Ameryce, jak i w Europie. Jako naturalna, nieinwazyjna metoda pobudzania gruczołów żeńskich do produkowania hormonów w okresie menopauzy (i nie tylko) - ta gałąź jogi jest jedyna w swoim rodzaju, co potwierdzają setki kobiet, które ten rodzaj jogi uprawiają, nie będąc już uzależnionymi od środków farmaceutycznych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
