Praca zbiorowa obejmuje szereg zagadnień związanych z aktywizacją, postrzeganą przez autorów wielowymiarowo i wielowątkowo. Animacja staje się bardzo istotna w ożywianiu i uruchamianiu sił społecznych tkwiących w środowisku, dzięki którym można dokonywać przeobrażeń obejmujących zmiany społeczne, ekonomiczne i kulturalne. Niniejszy tom dedykowany jest pamięci Heleny Radlińskiej, prekursorki polskiej pedagogiki społecznej, która zawsze podkreślała w swoich licznych publikacjach dotyczących wychowania i demokracji, że nadrzędnym celem pedagogiki społecznej jest przekształcanie istniejących warunków oraz budowanie przyszłości. W centrum zaś procesu przebudowy środowiska społecznego jest Jej zdaniem takie wdrażanie czynników, które nastawiając wolę ludzką mają zapewnić status quo lub modyfikować istniejące struktury.
Publikacja stanowi zbiór tekstów dotyczących macierzyństwa, ze szczególnym uwzględnieniem trudności wpisanych w tę rolę, dla ukazania jej wyjątkowości oraz wielości perspektyw, wymiarów i aspektów, a kolejne teksty są zaproszeniem dla czytelnika, by przyjrzeć się różnym doświadczeniom macierzyńskim, skomplikowanym uwikłaniem w trudne sytuacje życiowe matki, dziecka, matki i dziecka czy matki, dziecka i innych osób.
Książka adresowana jest do szerokiego grona odbiorców. Poruszona w niej problematyka może zainteresować pedagogów, socjologów i psychologów. Z pewnością może ona posłużyć w pracy przedstawicielom służb społecznych, pracownikom instytucji wsparcia społecznego, jak również działaczom organizacji pozarządowych oraz decydentom politycznym na poziomie lokalnym oraz krajowym, a także czytelniczkom i czytelnikom potencjalnie lub aktualnie pełniącym role rodzicielskie.
Monografia jest wynikiem namysłu nad warunkami ułatwiającymi adaptację szkolną dzieci nie(do)słyszących. W poszczególnych tekstach pojawiają się odpowiedzi na pytania: Jak przygotować dziecko z wadą słuchu poprzez edukację przedszkolną do przekroczenia progu szkoły? W jaki sposób oceniać gotowość szkolną dziecka nie(do)słyszącego? Jak wspierać dziecko z wadą słuchu, uczęszczające do szkoły, by czuło się w niej szczęśliwe i odnosiło sukcesy?
Książka powstała z myślą o rodzicach, specjalistach oraz studentach, którym bliska jest problematyka wspomagania rozwoju dzieci nie(do)słyszących. W działania na rzecz wyżej wymienionych osób zaangażowane są same Autorki, które łączą swoją pracę naukową z działalnością diagnostyczną i terapeutyczną w odniesieniu do dzieci z wadą słuchu.
Twórczyni polskiej pedagogiki społecznej Helena Radlińska uważała, iż: „Dzięki książkom rozszerzamy zasięg swej wiedzy o świecie, potrzebnej dla zrozumienia zjawisk, które zachodzą wokoło nas. Poznając obce doświadczenia uprzytomniamy sobie własne potrzeby, dostrzegamy zaniedbanie i niespożytkowane możliwości działań”. Książka nie tylko rozwija intelekt, lecz również wpływa na emocje czytelnika. Ponadto ukazuje stosunek ludzi do siebie, rozwija uczucia humanistyczne (m.in. życzliwości, miłości, poświęcenia). Powinna być zatem – co wyraźnie podkreślała wspomniana Autorka – podstawowym narzędziem służącym i pracy zawodowej, i poznawaniu świata na co dzień, powinna stanowić także istotny element gwarantujący uczestnictwo w kulturze. Wątki czytelnicze mają więc długą tradycję w polskiej pedagogice społecznej, której koncepcja jest wysoce humanistyczna i personalistyczna, bowiem w jej centrum znajduje się człowiek i troska o rozbudzenie jego twórczej aktywności indywidualnej oraz społecznej. Niniejsza monografia wieloautorska ma służyć ich przypomnieniu, zaakcentowaniu ważności oraz refleksji nad aktualnym postrzeganiem istoty obcowania z literaturą (w nawiązaniu tak do teorii z zakresu rozmaitych nauk i dyscyplin, jak i do praktyki).
Zaprezentowana w monografii kwestia doświadczania problemów alkoholowych przez kobiety jest obszarem atrakcyjnym poznawczo i badawczo. Osią tematyczną jest tu kobiecy problem alkoholowy, usytuowany w kontekście teoretycznym, jakim uczyniono teorie problemów społecznych, zilustrowany wynikami badań własnych (diagnostyczno-weryfikacyjnych). Całość dopełnia opis form działań podejmowanych w Polsce w obliczu problemu alkoholowego, z zaakcentowaniem ulokowania w nim kobiet i wspierania ich w procesie wychodzenia przez nie z uzależnienia alkoholowego, z ukazaniem realiów w tym zakresie w polskiej rzeczywistości, jak i szans optymalizowania tego procesu.
Publikacja stanowi spójny zbiór tekstów odnoszących się do zmian zachodzących w przestrzeni życia rodzinnego. Jej nowatorstwo polega na przyjęciu zarówno na płaszczyźnie koncepcyjnej, jak i metodologicznej perspektywy biograficznej, a rodzina zaprezentowana została jako semantyczny system znaczeń, w którym uaktualnia się proces biograficznego uczenia się. Zamieszczone w tomie rozdziały, których autorami się młodzi badacze rzeczywistości społecznej, są także wyrazem sprzeciwu wobec normatywnego tonu większości publikacji z zakresu pedagogiki rodziny. Książka składa się z trzech części, z których pierwsza, odnosi się do dylematów metodologicznych i koncepcyjnych. Wprowadzona tu zostaje kategoria biografii rodzinnej jako nowa perspektywa oglądu zdarzeń normatywnych i nienormatywnych w systemie rodzinnym. W części drugiej zaprezentowano konkretne rozwiązania zarówno na gruncie badań naukowych, jak i praktyki pedagogicznej, autorzy podejmują próbę zmierzenia się z kategoriami transmisji rodzinnych (w przypadku zachowań ryzykownych młodzieży) oraz (re)konstrukcji (a wręcz nowej konstrukcji) systemu rodzinnego w odpowiedzi na nienormatywne zdarzenia życiowe (rozwód i przedwczesne ojcostwo). Ostatnia część zawiera odważne, oparte na zasadach metodologii autoetnografii ewokatywnej, przykłady naukowych analiz własnego-autobiograficznego materiału narracyjnego. Są to równocześnie teksty zaangażowane w sprawy publiczne, dotykające kwestii polityki społecznej i opieki zdrowotnej (m.in. niepełnosprawności, chorób nowotworowych).
Książka powinna zainteresować pedagogów, psychologów i socjologów podejmujących w swych badaniach tematykę familiologiczną. Poprzez nowatorską formułę i nieoczywiste rozwiązania koncepcyjne oraz przyjętą perspektywę biograficzną i spory ładunek emocjonalny zawarty w tekstach autoetnograficznych może być ona także atrakcyjną lekturą dla osób przeżywających na co dzień trudności związane z chorobą, stratą i zmianami we własnych rodzinach.
Celem książki jest przedstawienie wybranych aspektów funkcjonowania młodych ludzi, obszarów ochrony i ryzyka, ale przede wszystkim możliwości zastosowania profesjonalnych interwencji psychologiczno-pedagogicznych, zarówno by potęgować zasoby, jak i pomagać, gdy młodzi ludzie doświadczają problemów osobistych. Praca ma charakter interdyscyplinarny, a poszczególne rozdziały tworzą wielopłaszczyznową narrację dotyczącą szeroko rozumianej pomocy psychologiczno-pedagogicznej (od interwencji potęgujących zasoby, poprzez profilaktykę, po psychoterapię), a także socjalizacji, edukacji i wychowania. Praca składa się z trzech części: pierwsza zawiera rozważania o charakterze teoretycznym, druga charakterystykę interwencji psychologiczno-pedagogicznych ukierunkowanych na wspieranie rozwoju i potęgowanie zasobów, trzecia prezentuje wybrane formy interwencji psychologiczno-pedagogicznych ukierunkowanych na profilaktykę i terapię młodzieży w okresie adolescencji.
Bardzo wartościowa monografia, oparta na bogatym materiale źródłowym praca, która uwzględnia aktualny stan wiedzy oraz przedstawia rezultaty prawidłowo zaprojektowanego i pomysłowo zrealizowanego badania(...) książka bardzo dobrze wpisuje się w dorobek współczesnych nauk o edukacji jednakże Autorka z powodzeniem korzysta również z dorobku psychologii, socjologii, nauk o kulturze, sięga po wiedzę z zakresu biologii, nauk medycznych i wielu innych. Imponująca jest lista źródeł przywołanych i wykorzystanych w pracy.
Publikacja poświęcona jest sytuacji społecznej rodzin osób pozbawionych wolności. Jej podstawę teoretyczną stanowią założenia interakcjonizmu symbolicznego, który wyjaśnia i definiuje sytuację społeczną, wskazując jednocześnie na jej główne elementy. Autorka skupia się na wskazaniu i opisie typów sytuacji społecznej, w której znajdują się rodziny osób pozbawionych wolności oraz na działaniach, które podejmują członkowie rodziny w trakcie osadzenia męża/partnera i ojca; przedstawia również wcześniejsze polskie i międzynarodowe analizy dotyczące rodzin osób pozbawionych wolności. Badania empiryczne zawarte w tym opracowaniu opierają się na wywiadach z żonami/partnerkami oraz dziećmi osób pozbawionych wolności. Podczas opracowywania badań posłużono się metodą indywidualnych przypadków, a także konstrukcją genogramu obrazującego historię rodzinnych dysfunkcji. Sytuacja społeczna w jakiej znajdują się rodziny, zwłaszcza ukazana z ich własnej perspektywy, do dziś stanowi pole do eksploracji. Jednak co niezwykłe, mimo ewidentnej ignorancji i braku diagnozy, rodziny zostały uznane za czynnik, który pozytywnie wpływa na resocjalizację i readaptację skazanych. Stąd niniejsze opracowanie nie tylko skupia się wokół diagnozy sytuacji społecznej rodzin osób pozbawionych wolności, ale również wskazuje na możliwości efektywnej pracy z rodzinami.
Monografia dotyczy zagadnienia nowoczesnego zarządzania placówkami oświatowymi. Przedmiotem badań empirycznych uczyniono kategorię talentu menedżerskiego w oświacie. Dokonano starań, by wskazaną tematykę ująć w sposób wielowymiarowy i holistyczny, łącząc kategorię i zalety zarówno metodologii badań ilościowych, pomiaru psychometrycznego, jak również metod badań jakościowych. Grupę badaną stanowili dyrektorzy i nauczyciele szkół publicznych (szkoły podstawowe, gimnazja, szkoły ponadgimnazjalne). Wykorzystano pogłębione wywiady indywidualne (IDI) i testy psychologiczne w badaniach dyrektorów oraz ankietę internetową (CAWI) której respondentami byli nauczyciele.
Nadrzędnym celem badań empirycznych było podjęcie próby skonstruowania kategorii, którą określono mianem talentu menedżerskiego w oświacie. Na podstawie przeprowadzonych badań wyróżniono jego charakterystyczne komponenty. Szczególny akcent położono również na pragmatyczny wymiar badanego zjawiska, uzyskanych wyników i wniosków – dlatego monografia zawiera liczne refleksje oraz implikacje praktyczne dotyczące codzienności edukacyjnej i nowoczesnego zarządzania oświatą.
Celem książki jest przedstawienie dziejów szkolnictwa w średniowiecznej Wielkopolsce na tle sąsiednich regionów oraz uchwycenie dróg recepcji rozwiązań prawnych, ale również i funkcjonalnych, dokonanych w rozwiniętych państwach łacińskiej, chrześcijańskiej Europy i ich wpływu na rozwój szkolnictwa w Wielkopolsce.
Opracowanie składa się z pięciu rozdziałów. Rozdział pierwszy ma charakter obszernego, lecz koniecznego dla dalszej narracji, omówienia edukacyjnej działalności Kościoła ze szczególnym uwzględnieniem ustawodawstwa szkolnego. Rozdział drugi poświęcono zagadnieniu recepcji prawa kościelnego w zakresie edukacji na terenie Wielkopolski. Rozdział trzeci dotyczy szkół katedralnych i kolegiackich. Omówiono w nim w dzieje szkoły katedralnej w Gnieźnie i Poznaniu oraz szkół kolegiackich w Wielkopolsce. Na treść rozdziału czwartego składa się przedstawienie dziejów szkolnictwa parafialnego na terenie Wielkopolski. Rozdział piąty prezentuje szkolnictwo zakonne na terenie Wielkopolski. Zebrano w nim wiadomości o szkołach wewnętrznych i zewnętrznych, a także o studiach uniwersyteckich podejmowanych przez zakonników z wielkopolskich konwentów poszczególnych zakonów.
Niniejsza książka to już piąty tom prac z serii „Świat małego dziecka”. Tegoroczna edycja została tak pomyślana, by skoncentrować uwagę czytelnika na aspektach analiz teoretyczno-empirycznych i praktyki edukacyjnej, które pozwoliłyby dostrzec zmiany związane z kreowaniem przestrzeni rozwoju i twórczości małego dziecka. Autorzy uznali, że współczesne dziecko egzystuje głównie w dwóch typach przestrzeni: przestrzeniach instytucji i cyberprzestrzeni. Obserwacje zglobalizowanego i zbiurokratyzowanego świata, skłaniają bowiem do konstatacji, iż teraźniejszość dzieciństwa osadzona jest z jednej strony na mechanizmach instytucjonalizacji – dynamika wzrostu dziecka jest w pewnym sensie funkcją zinstytucjonalizowanych interakcji. Z drugiej strony jednak, dzieciństwo w dużej mierze rozgrywa się w cyberprzestrzeni – świat małego dziecka jest w coraz większym stopniu wirtualny i hiperrzeczywisty, a samo dziecko staje się obiektem procesów transhumanistycznych i cyborgizacji. Oczywiście, świat małego dziecko to także inne przestrzenie – jest ich tak wiele, i są tak zróżnicowane, iż autorzy nie odważyli się sformułować kategorii elegancko je opisującej. Te „inne” przestrzenie stanowią często antidotum dla targającej dzieckiem instytucjonalizacji i rozpraszającej jego klarującą się tożsamość wirtualizacji. Są to bowiem przestrzenie dające wolność i szansę powrotu do natury, do normalnego, wręcz organicznego rytmu rozwoju i prawdziwego, realnego, szczerego, bezpośredniego, słowem: zwykłego świata małego dziecka.
Monografia zawiera osiemnaście interdyscyplinarnych tekstów o znaczącym walorze poznawczym i refleksyjnym, w których autorzy podejmują kwestię złożoności językowej i komunikacyjnej problematyki okresu dzieciństwa, prowokując czytelnika do wieloaspektowego dyskursu.
Sprawność językowa i komunikacyjna zarówno w zakresie języka rodzimego, jak i języka obcego (czy języków obcych) otwiera nas na świat – rozszerza granice naszego poznania łącząc się nie tylko ze zdobywaniem wiedzy czysto lingwistycznej, ale również psychologicznej, socjologicznej i kulturowej. Dlatego poziom umiejętności językowych i komunikacyjnych implikuje u dziecka szybki wzrost inteligencji i wiedzy, zapewnia mu poczucie własnej wartości i poczucie kompetencji oraz skuteczności w działaniu. Sukcesy w zakresie sprawności językowej i komunikacyjnej decydują o korzystnej pozycji dziecka w przedszkolu i klasie szkolnej, warunkują poziom jego satysfakcji z nawiązywanych relacji interpersonalnych, jak również decydują o osiągnięciach szkolnych i sprzyjają uzyskiwaniu sukcesów zawodowych w przyszłości.
Rozwój wspomnianych umiejętności wymaga stymulacji, kształtowania motywacji dzieci do uczenia się języka ojczystego, a także języków obcych w oparciu o oddziaływania środowiska rodzinnego, jak i środowisk edukacyjnych (przedszkola i szkoły). Nie do przecenienia jest zatem zapewnianie dzieciom odpowiednich warunków do zdobywania doświadczeń w tym zakresie, umożliwiających odkrywanie strategii uczenia się języka (języków), a także odczuwanie satysfakcji z własnej działalności i jej wyników, leżących u podstaw szeroko rozumianej pedagogiki językowej. Kwestie te podejmuje niniejsza publikacja, ukazująca je kolejno w czterech obszarach tematycznych, jakimi są: 1) Podstawy rozwoju językowego i komunikacyjnego dziecka, 2) Czynności językowe dziecka w wybranych kontekstach, 3) Właściwości języka i uwarunkowania kompetencji językowych oraz komunikacyjnych dziecka, 4) Rozwijanie umiejętności językowych i komunikacyjnych dziecka w obszarze języka obcego.
Przedmiotem monografii jest praktyka odbywania kary pozbawienia wolności przez kobiety z małymi dziećmi. Stanowi ją i określa społeczna obecność matek pozostających w fazie aktywnego macierzyństwa w instytucji totalnej, jaką jest zakład karny. Codzienność doświadczania świata przez dziecko ma swój początek w warunkach więziennych. Podjęta w monografii narracja dotyczy z jednej strony opisu i wyjaśnienia sytuacji kobiet-matek będących w fazie aktywnego macierzyństwa, przebywających w warunkach zakładu karnego, a drugiej zaś strony – dzieci, które inicjują swoje człowieczeństwo w sytuacji karnie „nadzorowanej”. W prezentowanej czytelnikowi książce wykorzystane zostały elementy socjopsychologicznej teorii socjalizacji, ze szczególnym uwzględnieniem społecznych praktyk socjalizacyjnych, które mają wpływ na osoby społecznie doświadczające realnego uczestnictwa w środowiskach swojej życiowej aktywności. Autorka skoncentrowała naukowe rozważania na istocie, mechanizmach i konsekwencjach przebiegu procesu socjalizacji (czy to asocjacyjnej, czy dysocjacyjnej), w odniesieniu do specyficznej, interesującej autorkę, kategorii kobiet i ich dzieci. Procesy te przebiegają zawsze w pewnych kontekstach, określanych mianem toposów lub środowisk.
Książka adresowana jest do decydentów szeroko rozumianych systemów pomocowych, np. systemu penitencjarnego i pomocy społecznej w Polsce, dla praktyków resocjalizacji, pracowników socjalnych, kuratorów sądowych i asystentów rodziny. Odbiorcami mogą być także studenci pedagogiki, socjologii, psychologii i prawa oraz osoby, którym los małego dziecka w Polsce nie jest obojętny.
Socjopedagogika, będąca dyscypliną z pogranicza pedagogiki i socjologii, określana jest także mianem pedagogiki społecznej, względnie socjologii pedagogicznej. W monografii autor podejmuje kluczowe dla jej podmiotowej charakterystyki kwestie kształtowania się od okresu międzywojennego; linie rozwoju socjopedagogicznej refleksji teoretycznej i badań współtworzących jej rodzimą tradycję, środowiska jej uprawiania i stan aktualnego zaawansowania. Przedmiotowe zainteresowania socjopedagogiki, o których mowa w książce, to przede wszystkim aktualizowanie się (w dynamicznie zmieniających się kontekstach społeczno-kulturowych) procesów socjalizacyjnych w ich odmianie asocjacyjnej i dysocjacyjnej oraz odniesionych do wszystkich wiekowych kategorii osób społecznych i współtworzonych przez nie struktur. To również próba diagnozy doświadczanych we współczesnym społeczeństwie polskim problemów zwanych społecznymi oraz wskazania na wybranych przykładach generowanych przez nie zagrożeń: w wymiarze indywidualnym – witalnych i obyczajowych, a wspólnotowym – jako naruszających praktykowany i utrwalany w społeczeństwie ład aksjonormatywny, ograniczających swobody obywatelskie i szanse egzystencjalne.
W książce zamieszczono artykuły wpisujące się w interdyscyplinarny, społeczno-humanistyczny dyskurs dotyczący rozmaitych kontrowersji wokół socjalizacji dziewcząt i kobiet. Teksty zgrupowano w dwóch częściach: pierwsza z nich dotyczy kontekstów społeczno-kulturowych i pedagogicznych, druga – behawioralnych i emocjonalnych problemów dziewcząt i kobiet. Nadrzędnym celem pracy było uzyskanie lepszego zrozumienia niektórych kluczowych aspektów trudności kobiet i dziewcząt, ze szczególnym uwzględnieniem procesów socjalizacji; przedstawienie teorii i diagnoz empirycznych dotyczących współczesnych zagrożeń egzystencjalnych i socjalizacyjnych, próba zaprezentowania i zidentyfikowania wyżej wymienionej problematyki z prezentacją genezy, przejawów, skali, dynamiki, aktualnych praktyk profilaktycznych oraz organizacji szeroko rozumianego systemu działań pomocowych wobec dziewcząt i kobiet.
Publikacja adresowana jest zarówno do studentów, jak i teoretyków oraz praktyków, którym nie jest obojętna tematyka socjalizacji, wychowania oraz pomocy psychopedagogicznej, a więc w szczególności do osób, których jednym z zadań społecznych jest poznanie i transmitowanie wzorów i wartości życia społecznego.
W monografii podjęto rozważania nad najmłodszym dzieciństwem – od urodzenia do trzeciego roku życia. Zostały one skoncentrowane wokół indywidualnych potrzeb, preferencji i możliwości dzieci, źródeł wsparcia i zagrożeń rozwoju najmłodszych. Inspiracją dla autorek stała się teza, że „współczesny świat stwarza dzieciom nowe, nieznane do tej pory możliwości i szanse rozwoju i edukacji, ale także zagrożenia dotyczące ich sytuacji życiowej”. Celem opracowania jest wskazanie szans, jakie wynikają z potencjału rozwojowego małego dziecka, jego wrażliwości na bodźce, cech temperamentu, możliwości odpowiadania stymulację płynącą z otoczenia. Zwrócono uwagę na szanse, jakie wynikają z bliskich relacji dziecka z rodzicami, którzy potrafią rozpoznać jego potrzeby i adekwatnie na nie odpowiedzieć, którzy „upośredniają” rzeczywistość, towarzyszą i pomagają jednostce zrozumieć świat. Źródłem szans rozwojowych i wsparcia dla najmłodszych jest (powinno być) także szersze środowisko społeczne w sytuacji powrotu młodych rodziców do pracy po urlopie rodzicielskim, powierzających dziecko osobom pracującym w instytucji opieki. Zwrócono uwagę, że relacje z dorosłymi spoza rodziny (opiekunami w żłobku) i rówieśnikami, a także starszymi oraz młodszymi dziećmi, mogą sprzyjać zachodzeniu korzystnych zmian rozwojowych. Dziecko, dzięki różnorodnym i bogatym kontaktom społecznym z innymi ludźmi rozwija swoje kompetencje emocjonalne, społeczne, poznawcze, uczy się różne role w różnych układach relacji międzyludzkich.
W książce wskazano też obszary ryzyka wynikające z braku wiedzy opiekunów na temat biologicznych i środowiskowych determinant indywidualnego rozwoju. Podkreślono znaczenie wczesnej i rzetelnie przeprowadzonej diagnozy oraz roli wsparcia dla dziecka, jego rodziny i opiekunów. Kolejne wątki dotyczą praktycznych rozwiązań i odnoszą się do wybranych obszarów aktywności dziecka. Sugestie praktyczne dotycząc stymulowania aktywności zabawowej, ruchowej, językowej, artystycznej małego dziecka. Walorem opracowania jest autorska propozycja alternatywnego programu wspierania rozwoju małego dziecka w żłobku lub klubie dziecięcym, z załączonym narzędziem do analizy postępów rozwojowych dziecka. Pracę zamyka rozdział poświęcony dzieciom z opóźnieniami i zaburzeniami rozwoju. Zwrócono w nim uwagę na zagadnienia wczesnej interwencji i wsparcia rodziny dziecka w szerszym środowisku społeczno-kulturowym.
Publikacja może zainteresować rodziców małych dzieci, nauczycieli, opiekunów pracujących w żłobkach, klubach dziecięcych, studentów kierunków pedagogicznych.
Zamysłem publikacji jest ukazanie zróżnicowanych problemów jawiących się w dyskursie całożyciowego uczenia się w powiązaniu z problematyką doradztwa zawodowego. Dwie kategorie pojęciowe, jakimi są: uczenie się przez całe życie oraz doradztwo zawodowe, zarysowują perspektywę prezentowanych w tomie analiz, stanowiąc w przyjętych założeniach ich ramy kategorialne. Globalizacja, zmiany technologiczne, zmiany w obszarze pracy, przeobrażenia kulturowe, złożoność i niepewność jako cechy charakterystyczne współczesnego świata stanowią wyzwania zarówno dla jednostek, jak i dla społeczeństw. W ich tle usytuowane są analizy ukazujące doradztwo zawodowe i całożyciowy, procesualny charakter planowania kariery w sytuacji zmian na rynku pracy i możliwości, a zarazem konieczności wybierania ze zróżnicowanego wachlarza ofert edukacyjnych, zarówno po stronie zinstytucjonalizowanego systemu, jak i spoza niego. Całożyciowe uczenie się ujęte jest jako dominujący dyskurs edukacyjny, odgrywający rolę w debatach nie tylko ekonomicznych, dotyczących rynku pracy, wydajności czy bezrobocia. W tomie ukazane są konteksty teoretyczne podejmowanych zagadnień, problematyka usytuowana jest także na tle istotnych zagadnień współczesnego rynku pracy i wybranych sytuacji społecznych, jako tła konkretnych strategii oraz działań edukacyjnych i doradczych.
Publikacja stanowi wartościowy przyczynek do wzbogacania aktualnej wiedzy o przemianach edukacyjnych w Polsce w relacji ze zmianami warunków społecznych. Treści zawarte w niej uwzględniają i nawiązują do teorii i przesłanek teoretycznych wynikających z najnowszych podstaw filozoficzno-psychologicznych koncepcji człowieka dorosłego i dziecka (…). Teksty zawarte w publikacji nawiązują wprost do nowych teorii, nowych przemian i nowych badań, naświetlając odpowiednie sytuacje pedagogiczne wzmacniania kreatywnego rozwoju osobowości oraz wzmacniania pomocowego wobec dzieci z trudnościami rozwojowymi i edukacyjnymi.
Zamieszczone w książce teksty są wyrazem namysłu nad rzeczywistością edukacyjną. Nabiera ona konkretnych wymiarów i znaczenia dzięki prezentacji struktur oraz zasad funkcjonowania systemu szkolnictwa w Niemczech, Holandii i Stanach Zjednoczonych, a także przywołaniu wybranych odniesień do edukacji w Polsce. W centrum zainteresowania postawiono trzy kluczowe kategorie: edukację, stratyfikację społeczną i tożsamość młodzieży. Tworzą one swoiste „punkty orientacyjne” – organizujące stale obecne wątki refleksji socjologicznej i pedagogicznej, ukierunkowane na edukację uwikłaną w kontekst struktury społecznej i budowanie tożsamości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
