Antek"" należy do najpoczytniejszych opowiadań literatury polskiej przełomu XIX i XX wieku. Reżyser starał się wiernie nakreślić portret bohatera na tle realistycznego obrazu wsi polskiej końca XIX wieku. Antek jest chłopcem z biednego, wiejskiego domu. Jest on niezwykle bystry. Chłopiec bardzo lubi rzeźbić w drewnie. Każdą wolną chwilę spędza z koziekiem w ręku. Jego talent jednak nie może być wykorzystany, gdyż rodzice nie myślą o wykształceniu chłopca. Antek obserwuje otaczający go świat i tworzy swoje wiatraki.
Tytułowa kamizelka została kupiona przez narratora, od handlarza (Żyd) za pół rubla; niegdyś należała ona do jego sąsiadów. Po działaniach właścicieli jest z przodu spłowiała, ma dużo plam, przetarty tył, nie ma guzików, na brzegu ma dziurkę i co w niej najciekawsze 2 ściągacze: pierwszy ze sprzączką skrócony i przyszyty, a drugi pokłuty ząbkami sprzączki. Kamizelka była ""chora"" i przypominała o smutku sąsiadów.Małżeństwo do którego niegdyś należała kamizelka przyjechało do kamienicy na początku kwietnia, wstawali dość rano, pili herbatę z blaszanego samowaru, razem wychodzili do miasta: ona na lekcje (nauczycielka), on do biura (urzędnik) byli ludźmi młodymi, ani ładnymi, ani brzydkimi, spokojnymi, pani: szczupła, lubiła szyć, a pan tęgi, dużo pracował, byli ubodzy, troszczyli się o siebie nawzajem, co niedzielę wychodzili na spacer i wracali wieczorem. W kwietniu mieszkali z ich służącą, w lipcu zostali sami, a w październiku została tylko pani, gdyż mąż zmarł. W/w skracane sprzączki były od jego kamizelki. Jedną skracał on sam by nie martwić żony, drugą ona by dodać mu otuchy. Tym sposobem nawzajem się oszukiwali w sprawie zdrowia pana domu. Po jego śmierci pani wyjechała.
Na owych nieszczęsnych jeżynach byliśmy jeszcze z godzinę. Gdyśmy stamtąd wracali do domu, dostrzegłem wielką zmianę sytuacji. Zosia patrzyła na mnie ze zgrozą i ciekawością, Lonia wcale nie patrzyła, a ja byłem tak zmieszany, jakbym popełnił morderstwo.Po odejściu Loni Zosia wzięła mnie w obroty.- Dowiedziałam się pięknych rzeczy! - rzekła z powagą.- Cóżem ja zrobił? - zapytałem na dobre przestraszony.- Jak to co? Naprzód - zemdlałeś (ach! Boże, i mnie przy tym nie było...), no - a potem ta osa czy mucha... Okropność... Biedna Lonia! Ja umarłabym ze wstydu"".Fragment opowiadania
Nowela Bolesława Prusa. Opowieść o losach nieprzeciętnie zdolnego chłopca, który w środowisku, w którym przyszło mu żyć (zacofana polska wieś), nierozumiany przez najbliższe otoczenie (matkę, chrzestnego, nauczyciela z wiejskiej szkółki), traktowany jest jak nicpoń i leń, nie może więc rozwijać swoich zdolności. Dlatego też opuszcza rodzinne strony, by w świecie szukać nauki i perspektyw rozwoju.
Anielka jest to powieść Bolesława Prusa. Opisuje dzieje rodziny ziemiańskiej z okresu przemian na wsi polskiej po zniesieniu pańszczyzny. Tytułowa Anielka mieszka z matką i swoim młodszym bratem Józiem w dworku szlacheckim. Jego właściciel nie zajmuje się gospodarstwem, tylko przepuszcza majątek na zabawach w mieście i nie interesuje się losem swojej rodziny. Majątek jest zadłużony i nie przynosi żadnych dochodów. Dziedzic, pan Jan, prowadzi rozmowy odnośnie zniesienia serwitutów (czyli pożytków czerpanych przez okolicznych chłopów z lasu) aby doprowadzić do sprzedaży lasu w celu spłacenia długów. Jednak chłopi zwiększają swoje żądaniaodszkodowania. W efekcie prowadzi to do sytuacji, że dziedzic sprzedaje cały majątek Niemcom. Pan Jan nie powiadamia o tym swoich bliskich tylko ucieka przed odpowiedzialnością za ich losy do miasta, pozostawiając ich bez środków do życia i bez dachu nad głową.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
