Polityka społeczna wobec rzeczy nowych

Autor encykliki Centesimus annus ukazał feno­men "rzeczy nowych" w globalizującym się świe­cie, którego oblicze pod koniec XX stulecia coraz wyraźniej przybierało kształt ponowoczesności. Uczynił to w duchu wierności zasadzie, pole­gającej na uznaniu katolickiej nauki społecznej za narzędzie ewangelizacji [... ].

Zważywszy na cele każdej autentycznej polityki społecznej, nie sposób nie zauważyć, że troska o ich realizację kryje się w każdej encyklice spo­łecznej. ,,Społeczny" głos papieży, w szczególno­ści św. Jana Pawła II, ale także jego następców, Benedykta XVI i Franciszka, ukierunkowany jest na obronę prawdy o człowieku, która domaga się poszanowania jego godności, co przekłada się na respektowanie zasad miłości i sprawiedli­wości społecznej, budowanie autentycznego po­koju społecznego jako warunku realizacji dobra wspólnego. Pod tym względem niezwykle ważne są słowa św. Jana Pawła II wypowiedziane w Cen­ tesimus annus, że do prawdziwego dobra, także dobra wspólnego definiującego sens polityki, prowadzi tylko taka wolność, która podporząd­kowana jest prawdzie [... ].

Święty Jan Paweł II wyraził przekonanie, że poza Ewangelią nie ma prawdziwego rozwiązania ja­kiejkolwiek kwestii społecznej, zaś "rzeczy nowe" mogą tylko w niej odnaleźć swoją przestrzeń prawdy i odpowiedni fundament moralny. Nie­chaj duch społecznego nauczania św. Jana Paw­ła II przeniknie współczesną politykę społeczną właśnie z uwagi na autentyczne dobro człowieka, stworzonego na obraz i podobieństwo Boże!

(fragment Przedmowy kard. Gerharda Miillera, prefekta Kongregacji Nauki Wiary)